Vrijdag 11 april 2025

Gisteravond hebben we genoten van een heerlijk diner, met als hoofdgerecht een prime rib. Evengoed krijgen we later op de avond aan de Sportsbar nog wat lekkere trek en bestellen we daar een bord nacho’s. Die worden in het naastgelegen Mexicaanse restaurant gemaakt.

Na een goede nacht worden we wakker terwijl we nog aan het varen zijn. Niet veel later volgt een omroep dat we een uurtje later op Barbados zullen aankomen en daar vanavond ook weer een uur later weg zullen varen. Aan de tijden voor de excursies hoeft kennelijk niets veranderd te worden.

We gaan weer lekker buiten aan dek ontbijten en schuiven aan bij een echtpaar uit Georgia. Het is voor hun de eerste vakantie zonder de kinderen. Ze kijken uit naar de havens in Europa en we wisselen wat tips uit.

Om 11:15 uur gaan we van boord en lopen op de kade naar het verzamelpunt voor de excursies. Als iedereen er is, kunnen we de bus in, die ons naar Harrions’ Cave gaat brengen. We rijden eerst de hoofdstad Bridgetown uit, langs de straat waar zangeres Rihanna is opgegroeid. Ook komen we langs de destilleerderij van Mout Gay 1706, het oudste rum merk te wereld. Verder zien we prachtige stranden, die hier op Barbados allemaal openbaar zijn.

Dan rijden we landinwaarts naar het hoger gelegen midden van het eiland. Hier wordt het steeds groener. De mahonie bomen die hier groeien, mogen nu niet meer gekapt worden. Die werden vroeger natuurlijk veel gebruikt voor meubels en in de scheepsbouw. De wegen worden hier steeds smaller en bochtiger, zodat onze chauffeur Rohan regelmatig moet toeteren om het andere verkeer te waarschuwen.

Na een uur rijden komen we aan bij Harrison’s Cave. Deze grot is al in de 18^e eeuw beschreven en werd in de jaren ’70 herontdekt. Samen met een Deense expert werd de grot verder onderzocht en in 1981 was de officiële opening voor het publiek.

De ontvangst van onze groep verloopt hier wat rommelig, maar een klein uur na aankomst kunnen we eindelijk van start om zelf de grot te gaan bezichtigen. Hiervoor krijgen we eerst een helm op, waarna we kunnen instappen in een soort elektrisch trammetje. De gids op de tram gaat ons de hele rit uitleg geven. Belangrijke informatie is dat we zeker niet de wanden van de grot mogen aanraken. Daarop staat namelijk een boete van maar liefst 50.000 dollar en dan houdt de tour ook direct op voor iedereen.

We starten met onze rit naar beneden. Het is verrassend warm in de grot. Het hele jaar door is het hier ongeveer 27 graden. Dit komt door de vochtige lucht. De eerste stop op de rit The Great Hall, een enorme ruimte met de stalagmieten en stalagtieten die hier in duizenden jaren zijn gevormd. De akoestiek is hier zo goed, dat er zelfs wel muziek is opgenomen.

De grotten zijn gevormd door eeuwenlange erosie van water door de kalksteen rotsbodem. De waterdruppels hebben later in de open ruimtes weer de stalagmieten en stalagtieten gevormd. Op sommige plekken zijn deze eeuwenlang zo naar elkaar gegroeid, dat ze uiteindelijk een kolom vormen. Daar zien we een paar voorbeelden van bij de volgende stop, The Village, waar de kolommen met enige fantasie een beetje op mensenfiguren lijken.

De tram gaat tot 50 meter onder de grond en daar komen we aan bij de fontein van de eeuwige jeugd. Hier is een waterval in een groot ondergronds waterbekken, waar je zogenaamd 10 jaar jonger vandaan komt.

Vanaf hier rijden we via dezelfde route weer terug omhoog naar de uitgang van de grot. We passeren dan ook het punt waar de oorspronkelijke ontdekkers van de grot naar binnen zijn gekropen. Die hebben dat toen ter tijd in het pikkedonker moeten doen, of in ieder geval alleen met zaklampen. Ze moesten zich oriënteren op de waterloop in de grot. Voor ons is de grot nu van (sfeer)licht voorzien. Die verlichting staat zo afgesteld dat het weer uit gaat als de tram gepasseerd is. Dat schijnt ook beter te zijn voor het gevoelige gesteente hier.

Na een uur komen we weer boven uit de grot en moeten even wennen aan het daglicht. Daar de vertraagde start van de rit, is er eigenlijk geen tijd genoeg meer om nog het vogelverblijf te bezoeken, wat hier ook op terrein is. We drinken in plaats daarvan een colaatje voordat onze bus weer terug gaat rijden naar de haven.

Onderweg spot Co nog heel goed een green monkey (geelgroene meerkat), die hier vrij op het eiland rondlopen. Bij ons eerste bezoek aan Barbados in 2016 hebben we er daar toen veel van gezien.

Terug in de haven kopen we in de terminal nog een klein pluchen schilpadje en we nemen nog even een toeristische foto bij de BARBADOS letters, met ons schip als achtergrond. In de Aurea Bar drinken we allebei een cocktail, alvast op de goede oversteek. Want de komende zes dagen en zeven nachten zullen we de Atlantische Oceaan oversteken om uiteindelijk bij Madeira aan te komen.