Maandag 21 april 2025

Vandaag een rustig dagje op zee om bij te komen van alle belevenissen van gisteren. We zijn gisteravond bij de scheepsarts langs geweest, zoals afgesproken. En met hem hebben we de situatie doorgesproken. Zoals Co nu reageert op de (pijn)medicatie is het goed te doen om onze reis af te maken tot volgende week maandag. Als over drie dagen de antibiotica kuur afgemaakt is, gaan we weer bij hem langs om bloed te laten prikken.

We besluiten om toch even een drankje te gaan doen in de Sportsbar. De medewerkers daar zijn ook altijd erg met ons begaan, dus dan kunnen we vertellen wat er aan de hand is. Als we aan de bar zitten, krijgt Co een e-mail van de arts uit het ziekenhuis van Lissabon, met daarin de rapportage van de radioloog. Het rapport is in het Portugees, maar met Google Translate is daar tegenwoordig snel iets knaps van te maken in een andere taal.

We begrijpen uit het rapport (vol medische termen) dat Co in ieder geval twee grote nierstenen heeft in zijn rechter nier, van 13mm en 15mm. Verder zien we gelukkig ook staan dat er bij alle andere vitale organen geen afwijkingen zijn gevonden. Dat is dan weer mooi. We sturen direct een versie in het Engels naar de scheepsdokter. Later reageert hij dat dat voor hem niets verandert aan het huidige behandelplan.

Na een paar drankjes houden we het voor gezien. De klok gaat namelijk ook weer een uur vooruit vannacht en we zijn natuurlijk wel toe aan wat goede nachtrust. De zee is nog aardig ruig vannacht, maar lang niet zo erg als de nacht ervoor.

We blijven wat langer liggen vanmorgen en gaan voor een laat ontbijt. Omdat er praktisch geen wind staat op het achterdek, gaan we lekker buiten eten aan een tafeltje. Weer terug in de hut zien we de eerste contouren van Afrika verschijnen in de verte. Deze ochtend gaan we tussen 9 en 11 uur de Straat van Gibraltar door. We besluiten om dit lekker rustig vanaf ons eigen balkon te gaan bekijken.

Als eerste passeren we langs Tanger in Marokko. Met de verrekijker zien we dat er een groot cruiseschip ligt aangemeerd, de MSC Grandiosa. Opeens roept Co vanaf de andere kant van het balkon dat hij wat in het water ziet bewegen. En ja hoor, een groepje dolfijnen is duidelijk te zien aan de rugvinnen die boven het water uit komen. Leuk! Ook zien we een hele groep kleine vissersbootjes. Daar moet je ook lef voor hebben op zo’n druk bevaren zeestraat, met grote containerschepen, tankers, veerboten en cruiseschepen.

Verderop komt ook de Spaanse kust in zicht voor ons. Als we Algeciras voorbij zijn, doemt de rots van Gibraltar op en zien we daar ook een cruiseschip liggen, de MSC … En nu staat Jeroen te roepen dat hij wat in het water ziet. Dit keer zijn de dolfijnen ook met het blote oog te zien, want ze zwemmen veel dichter bij het schip. Het zijn er alleen niet zoveel dit keer.

Wat direct opvalt nu we op de Middellandse Zee zijn aangekomen, is dat de zee veel rustiger is en dat ook een stuk warmer is buiten. Dat is natuurlijk erg prettig. We kunnen dan ook weer lekker buiten lunchen. Daarna gaan we toch even een tukje doen om wat slaap in te halen en genieten we nog van het aangename weer buiten op ons balkon.

Eind van de middag gaan we een (fris)drankje halen bij de Aurea Bar op dek 19. Daar spreken we een Amerikaans stel die dol enthousiast over Madeira zijn geworden. Ze zouden er graag eens terugkomen voor een langere vakantie.

Vanavond gaan we weer eens een keer dineren in het restaurant. Met onze ober Jeetoo hebben we inmiddels contact via Messenger, zodat we kunnen doorgeven dat we aanwezig zullen zijn. Samen met zijn collega Paula proberen ze dan “ons” tafeltje vrij te houden. Wat een service! Op de menukaart vinden we een aantal gerechten die wel zouden moeten passen bij de dieet restricties voor Co en we genieten er weer volop van.

Straks nog een paar drankjes in de Sportsbar en dan zit deze geslaagde Tweede Paasdag erop. Morgen zijn we een dagje in Valencia. Vanwege logistieke redenen vertrekken we daar niet om 20:00 uur, maar om 18:00 uur. Hierover zijn we eerder deze week al geïnformeerd. We hebben nu ook de shuttle bus tickets in de hut gekregen, waar je eventueel gebruik van kunt maken voor € 15 per persoon. We kijken morgenochtend even aan hoe het weer is, en waar we zin in hebben. Wat het uiteindelijk gaat worden, lezen jullie morgen weer!

Zondag, eerste paasdag, 20 april 2025

Gisteravond, net voordat we naar de bar wilden gaan, werden we gebeld dat het bezoek aan het ziekenhuis in Lissabon door zou gaan. We moeten wel om 7:45 uur al bij het Medical Centre zijn. Een zogenaamde Port Agent zal ons naar het ziekenhuis begeleiden en zodra we daar in de wacht zouden zitten, zou hij ons alleen laten tot we hem weer een bericht zouden sturen dat we klaar waren. Dat voelde goed.

Vannacht heeft Co geen pijn en ook zijn blaas hoeft niet meer zo vaak geleegd te worden, maar diep slapen doen we niet want de zee is erg ruig en dus stuiteren we deze nacht in bed. Of je over enorme bergkeien rijdt, zullen we maar zeggen.

De wekker moet ons echt wakker maken want tijdens het laatste stukje varen over de rivier de Taag, waarbij het wel rustig was, zijn we blijkbaar nog even diep weggezakt. We bereiden ons voor en gaan wat eten op dek 16 in het andere buffet-restaurant wat namelijk eerder open gaat, al om 6 uur.

Daarna gaan we naar beneden. De deur van het Medical Centre is nog dicht want de openingstijden liggen later. Dus kloppen we aan en na enige tijd wordt er open gedaan. We krijgen een flink aantal papieren mee voor de artsen in het ziekenhuis en dan worden we van het schip af begeleid om door de port agent afgehaald te worden.

Die maakt zich er lekker makkelijk van af. Hij had doorgegeven dat de transfer 50 euro zou kosten, wat we wel hoog vonden, maar ach er is ook begeleiding bij naar het ziekenhuis. Nou, eigenlijk werden we door hem gewoon in een taxi gezet en ging hij er zelf vandoor. De chauffeur vroeg naar welk ziekenhuis we moesten. Tja, wij dachten dat er een afspraak ergens was, maar waar, wisten we niet.

Uiteindelijk bracht hij ons naar een privé kliniek want dan zou het allemaal wel veel sneller gaan. Dat is best belangrijk want we moeten wel op tijd terug op het schip zijn. Echter de receptie van de spoedeisende hulp accepteerde Co zijn internationale verzekeringskaart niet, dus snel met CZ contact opgenomen, eerst per telefoon, daarna op aangeven van CZ, via de chat in de Spoedzorg op Reis app. Deze chat kwam bij dezelfde persoon terecht als die ik aan de telefoon had.

Zij maakte een betalingsgarantie aan en die moesten we laten zien. Dan zouden we geholpen worden, maar ook die werd geweigerd. Ondertussen was er wel wat tijd verstreken en we raakten ongerust. We hebben toen gevraagd maar een taxi te bellen om terug te gaan naar het schip. Echter nadat we in de taxi zaten hebben we er toch voor gekozen naar het publieke ziekenhuis te gaan. Jeroen had op Google Maps het universitaire ziekenhuis Hospital de São José gevonden, midden in het oude centrum van Lissabon.

De chauffeur kende bijna geen Engels en ook bijna geen beperkingen in snelheid, behalve bij een aantal verkeerscamera’s waarbij hij smalend riep “Selfie”. Dan gaat de weg over middeleeuwse kinderkopjes en terwijl hij wild met het stuur heen en weer beweegt, roept hij dat hij ook een massage geeft. Uiteindelijk voor nog geen 14 euro bij het ziekenhuis voor een rit vergelijkbaar met die van daarvoor, voor 50 euro, dus daarbij zijn we………

In het begin verloopt alles vrij snel. We moeten een nummertje uit de automaat halen en in de wachtkamer gaan zitten, maar voor we zitten zijn we aan de beurt voor het inchecken. Gegevens worden genoteerd en dan kunnen we naar een andere wachtkamer.

Ook daar zitten we niet lang. Eerste stop is een arts die wat gegevens noteert over de klachten, een andere onderzoekt de buik en dan kunnen we de wachtkamer weer in. Kort daarna naar een ander kamertje voor bloed- en urineafname. Weer in de wachtkamer en weer ietsje later een röntgenfoto van de buik. Dan worden we weer even bij de arts van in het begin geroepen met de vraag of er eerder een operatie geweest is die iets op de foto verklaart. Terug in de wachtkamer. Je moet wel scherp blijven, want ofwel je naam ofwel het nummertje wordt voorgelezen in het Portugees en daarna volgt het nummer van het kamertje waar je op de gang naar toe moet. En in de wachtkamers wordt soms op hoog volume onderling Portugees gesproken.

Nu duurt het wachten wel langer, maar eindelijk mogen we naar een andere arts die ondertussen de uitslagen binnen heeft van de diverse onderzoeken. Ze stelt voor om een CT scan te doen met contrastvloeistof. Co vraagt of dat alles nog wel gaat lukken voor we terug moeten zijn op het schip. Dat vindt zij wel een krappe planning, maar ze stort zich er helemaal op en zorgt dat we voorrang krijgen bij de volgende stappen.

Als eerste moet er vocht in, dus weer aan het infuus. Als Co daar aan hangt, krijgt hij telefoon van een onbekend nummer. Het blijkt de scheepsdokter te zijn. Andere gasten waar Jeroen contact mee hield, zijn bij de receptie wezen vragen hoe wij contact met het schip op zouden kunnen nemen. Daarop had de scheepsarts contact opgenomen met de port agent, maar die wist niet waar wij waren. Dus had hij Co zijn mobiele nummer opgevraagd. Hij stelt voor om via Whatsapp contact te houden. Daarvoor stuurt hij even later een bericht naar Co vanaf zijn eigen mobiele nummer. Ook geeft hij aan dat de arts van het ziekenhuis hem mag benaderen.

Dat geeft al weer wat rust. Bovendien geeft hij aan dat we de scan moeten laten plaatsvinden maar daarna het rapport moeten laten opsturen. Aan boord zijn voldoende middelen om Co te helpen.

Ondertussen is de infuuszak leeg en worden we naar de CT scan gebracht. Moeten even wachten want er is een dringender geval binnen gekomen. Tijdens het wachten is de arts bij ons en zij belt vervolgens met de scheepsarts voor overleg. Maar dan zijn we al snel aan de beurt, of nou ja, Co is dan snel aan de beurt.

De dokter heeft blijkbaar meegekeken bij de scan en brengt ons informeel alvast op de hoogte. Ze zag een grote niersteen die de rechter nier bijna volledig blokkeert. Ook heeft ze even later alvast een uroloog naar de scan laten kijken en blijkbaar moet er in het verleden vaker sprake van nierstenen geweest zijn.

Al met al zal in Nederland een operatie moeten worden ingepland, maar het is niet zo urgent dat we niet verder met de reis kunnen. We moeten wel nog de papieren tekenen dat we weg gaan voordat het officiële rapport van de radioloog er is. En de infuus-poort moet nog uit Co zijn arm gehaald worden.

Daarna gaan we met een taxi voor nog geen 7 euro naar het schip. We hebben het gehaald, een half uur voor de eindtijd. We hebben nog een CD meegekregen van de scan voor gebruik in Nederland. Dat staat op een CD met software waarmee ze bekeken kunnen worden. Ze zijn niet te mailen. Dan hoeft er in Nederland niet per sé een nieuwe scan gemaakt te worden. Dat scheelt weer een hoop straling.

Aan boord is het luncht buffet nog net open, dus we nemen wat te eten. In de hut krijgen we het verzoek van de scheepsarts om rond 18:00 uur te komen omdat hij daarvoor nog niet beschikbaar is.

Wat een dag, maar wat ook een betrokkenheid van een aantal mensen zoals onze scheepsarts, de arts van het ziekenhuis, de afdeling radiologie en verpleegkundige afdeling. Co voelt zich nog steeds wel goed met de huidige medicijnen en straks bespreken we met de scheepsarts hoe nu verder. Dit was de meest bizarre excursie die we tijdens een cruise hebben gedaan.

Zaterdag 19 april 2025

Terug naar gisteravond. Nadat Jeroen eten heeft gehaald voor Co en die dat naar binnen gewerkt heeft, gaat hij zelf in het buffet-restaurant eten. Daarbij raakt hij aan de praat met een Engelsman, die hem lang bezig houdt. Het duurt dus een hele tijd voordat hij weer terug is in de hut. Co heeft ondertussen een aflevering van een serie op de laptop gekeken, dus zich prima vermaakt.

Daarna zijn we samen toch nog even naar de Sportsbar geweest. We spreken weer een Nederlands echtpaar dat we eerder hier aan de bar waren tegengekomen en de tijd vliegt om. Co begint weer wat pijn te voelen dus tijd om naar de hut te gaan.

De nacht verloopt wel beter. Vooral omdat Co er niet steeds uit hoeft om te plassen. Maar de volgende ochtend gaan we toch terug naar de dokter want pijnstillers waren wel nog hard nodig vannacht. Het gaat dus nog niet echt goed.

Eerst krijgen we een andere dokter. Co vraagt of de dokter die ons steeds behandeld heeft, aanwezig is en of hij dan wil helpen. Met alles wat al gebeurd is, is dat toch makkelijker. Dat kan en even later komt dokter Bjorn Sorensen.

Hij wil toch weer bloed en urine testen om te zien of daar wat uit te halen is over de ontwikkelingen van de klachten. Dus weer in bekertje plassen en arm prikken. De zee is ruig vandaag maar de naald treft doel. Bloed eruit en toch maar weer wat vocht erin voor comfortabeler gevoel.

De uitslagen laten zien dat er niets mis is met de nieren. De waarden daarvoor zijn gelijk gebleven. Ook de leverwaarden zijn in orde. De urine was verbeterd, wat betekent dat er geen nierstenen zijn.

Hij stelt voor om een andere antibiotica te proberen, omdat het virus resistent zou kunnen zijn aan de huidige. Tevens wil hij andere pijnstillers voorschrijven in plaats van ibuprofen omdat dat beter zou zijn voor de maag.

Dan stelt hij voor om onderling te overleggen of we in Lissabon een scan willen laten maken. Op de vraag wat hij adviseert, zegt hij dat wanneer we met de klachten gekomen waren terwijl we elke dag een haven aan zouden doen, hij die scans al lang had voorgeschreven. We hadden nu gewoon te maken met een serie zeedagen achter elkaar.

We besluiten er voor te gaan. De dokter zal een e-mail sturen naar de Port-agent in Lissabon en dan is het afwachten of we morgen wel terecht kunnen vanwege Pasen. Anders wordt het in Valencia, maar dat is weer twee dagen verder. We krijgen bericht zodra er iets bekend is.

Na de lunch gaan we een middagdutje doen en we kijken wat tv op de laptop. Gewoon even heel relaxt doen. Ondanks de ellende met zijn gezondheid, kan Co toch wel genieten van het leven aan boord. We hebben een hele fijne hut en als je ziek bent is alles in de buurt en op een zeedag heb je ook niet te maken met de drang om van boord te gaan. Daarbij hebben we weer leuke contacten gelegd met medewerkers van MSC die ook erg betrokken zijn bij de situatie van Co.

In dit stuk dus de foto’s van een aantal mensen die ons een hele fijne tijd geven. Het zijn de “Heroes of our cruise”.

Einde van de middag doen we nog een drankje op dek 19, de Aurea bar. Het is er erg fris door de wind, vooral aan de bar, maar we hebben een jasje aan gedaan. Na enige tijd aan de bar gaan we op een stuk dek zitten waar het beter voelt. Dan loopt de klok richting dinertijd. Co mag toch al weer wat vast voedsel eten want anders neemt wellicht de weerstand alleen maar af. Helaas nog geen vlees. DOMPER.

Update: we hebben rond 20:00 bericht gekregen dat we morgen om 7:45 in Medical Centre moeten zijn. We worden opgehaald en naar ziekenhuis begeleid voor een scan. Wachttijd kan wel lang zijn.

Vrijdag 18 april 2025

We hebben helaas geen goede nacht achter de rug. De buikpijn klachten bij Co zijn weer terug. Gelukkig sloegen de pijnstillers wel wat aan, zodat we nog wat verder konden slapen. Maar de twijfel of we de cruise moeten voortzetten is inmiddels wel aanwezig.

Vanmorgen besluit Co dat het beter is om weer even op een vloeibaar dieet over te gaan en daarom haalt Jeroen een bak yoghurt met honing voor hem. Daarna gaat hij zelf even ontbijten buiten op dek 8. Het schip is inmiddels aangekomen in Funchal op Madeira. Het uitzicht op de stad kennen we, mooi gelegen tegen de groene heuvels.

Het is prachtig weer hier, terwijl voor vanmiddag een paar buitjes voorspeld zijn. In overleg besluiten we daarom dat Jeroen er deze ochtend zelf even op uit gaat in Funchal. Al vrij snel komt Jeroen twee bekenden tegen van het schip, Steve en Steve uit Florida. Ze zijn hier nog nooit geweest en willen graag een beetje te voet de stad verkennen.

Jeroen neemt ze mee op sleeptouw en in het centrum komen we bij een prachtig parkje waar heel veel bomen en planten in bloei staan. Steve1 is een plantenkundige en kan hier dus zijn hart ophalen. Verderop komen we bij de kathedraal Sé, die op Goede Vrijdag uiteraard te bezoeken is. De kerk is in Paas sfeer gebracht, met onder andere het Laatste Avondmaal en het overlijden van Christus uitgebeeld.

Vervolgens lopen we door naar het Jezuïeten College, wat Jeroen hoopt te kunnen bezoeken. Dit is één van de oudste monumentale gebouwen van Funchal en vanaf het dak biedt het ook mooi uitzicht over de stad. Maar helaas, vanwege Goede Vrijdag is het vandaag gesloten. Die kans zat erin.

We dalen weer af naar de hoofdstraat en zien op een kruispunt een leuk koffietentje. We besluiten om hier even op het terras te gaan zitten. Steve en Steve trakteren Jeroen op een koffie met een lekkere Pastel de Nata. Dat gaat er altijd wel in natuurlijk.

Daarna lopen we via de boulevard weer terug naar de cruise terminal, waar we rond lunch tijd weer aan boord gaan. Het was in ieder geval heel gezellig om met zijn drieën door de stad te wandelen, alhoewel we natuurlijk liever met zijn vieren hadden willen zijn.

Jeroen haalt voor Co een kom soep met een kopje thee bij het buffet en gaat daarna weer zelf wat eten op het buitendek. Inderdaad drijven er nu wat wolken over de heuveltoppen, maar hier in de haven blijft het zonnetje lekker schijnen.

We besluiten om toch pas morgenochtend terug te gaan naar de scheepsdokter. De antibiotica kuur duurt nog drie dagen, dus we hopen dat dat toch nog wat gaat helpen. En de situatie lijkt niet zo alarmerend dat we direct van boord moeten. Hoewel we ons natuurlijk wel een beetje zorgen maken. Zondag zijn we in Lissabon. Dus mocht het nodig zijn, dan kunnen we daar specialistische medische hulp krijgen.

Einde van de middag gaat Jeroen naar de Aurea bar om te kijken of het daar lekker is buiten en of iedereen er is die we nodig hebben voor de foto’s die we nog willen maken. Morgen is weer een Zeedag en dan gaan we wat medewerkers in het zonnetje zetten. Co volgt later, als blijkt dat alles goed is daar. We drinken wat en maken de foto’s. Daarna gaan we terug naar de hut en zien het kleinere cruiseschip dat achter ons lag vertrekken. De toeter van dat schip doet het prima, we schrikken ons een hoedje.

Gaan richting dinertijd, terwijl er op een nog kleiner schip steeds een helikopter landt en vertrekt. De dag zit erop. De laatste passagiers komen nog aan boord en dan zetten we koers naar Lissabon.

Donderdag 17 april 2025

De barmannen waren gisteravond duidelijk opgelucht om Co weer aanwezig te zien. We moesten wel even ingrijpen, zodat Co geen alcohol geserveerd zou krijgen. Daarentegen maakte barman Vimal voor hem drie variaties van de Nojito, elke keer met een ander vruchtensmaakje toegevoegd.

We raken gezellig in gesprek met een ander stel wat op de Wall of Fame van de Sportsbar staat. Het blijkt een Belgisch echtpaar, die al jaren in Florida woonachtig zijn. We kunnen dus weer even in onze eigen taal babbelen. We wisselen heel wat cruise ervaringen uit en daarna is het tijd om te gaan slapen.

Co heeft opnieuw een pijnvrije nacht en we worden wakker op een zeer kalme oceaan. Wel staat er vanmorgen een fris windje. Evengoed is het nog lekker om buiten te ontbijten bij het buffet restaurant. We lezen nog wat op ons balkon en gaan dan koffie / water drinken bij de Aurea Bar. Zoals we al vermoedden kun je vanwege de wind hier wel een jasje gebruiken. Die hebben we dan ook meegenomen. Helaas horen we dat barman Ron per vandaag een ander werkschema heeft gekregen en nu in een bar werkt op dek 6. Maar goed, Tatenda en Dyana maken het ook heel gezellig hier.

Voor de lunch gaan we weer naar het buffet op dek 8. Op het terras zijn nog tafeltjes die uit de wind staan, dus daar maken we dankbaar gebruik van. Jeroen gaat vervolgens weer een paar rondjes sauna doen en Co gaat lekker lezen en een tukje doen op het ligbed op ons balkon.

Ondertussen blijkt de eerste rekening van de scheepsarts door CZ goedgekeurd te zijn en zal binnen een week worden betaald. De tweede hebben we zelf nog niet ontvangen en dus nog niet in kunnen dienen. Het is niet goedkoop. Gelukkig wordt het gezien als huisarts en daarmee geen eigen risico.

We genieten daarna nog lekker van het zonnetje en dan is het alweer tijd om ons voor te bereiden op het diner. Vanavond is de tweede elegante avond. Zo zit onze oversteek van de Atlantische Oceaan er bijna op. Morgenochtend komen we aan op Madeira. Dit keer hebben we daar geen excursie geboekt. Wat we er uiteindelijk zullen gaan doen, lezen jullie morgen weer in ons weblog.

Woensdag 16 april 2025

Co heeft de afgelopen nacht vrijwel aan één stuk kunnen slapen en heeft ook geen pijn meer. Toch gaan we later nog bij de arts langs voor controle en mogelijk krijgt hij nog een liter vocht via het infuus. De infuuspoort zit nog in zijn arm.

We gaan maar meteen douchen en aankleden en Co moet de maagbeschermer slikken. Dan gaan we door naar het ontbijtbuffet. Co neemt een bak yoghurt met honing en Jeroen heeft wat meer variatie. Doet hij goed.

Na het ontbijt de rest van de pillen slikken. Die mogen niet op een lege maag. Daarna gaan we door naar de dokterspost. Daar is het heel rustig en we zijn ook meteen aan de beurt. Nadat Co verteld heeft dat hij pijnvrij is en ook goed heeft geslapen, besluit de arts dat we dan ook geen infuus meer gaan doen, maar wel doorgaan met de pillen. De antibioticakuur moet wel worden afgemaakt. Ook mag vanaf nu weer rustig begonnen worden met vast voedsel. We maken nog even een foto met de dokter en een van de verpleegkundigen die Co geholpen hebben.

Dus we zijn weer vrij snel bij onze hut terug, maar zien dat de cabin steward net met onze hut bezig is. Daarom gaan we nog maar even terug naar het buffet en Co besluit meteen maar wat vaster voedsel op te zoeken.

We brengen ook weer een kort bezoekje aan de Aurea-bar op dek 19, waar het erg rustig is, omdat er vandaag veel wind staat. We nemen daar toch even wat te drinken en rond half 11 gaan we naar het theater waar nog een kleine presentatie is voor de leden van de MSC-Voyagers club. Er is een zanger bij binnenkomst en later krijgen we een kleine korte goochelshow uit de jaren 200 voor Christus van een man die ringen in en uit elkaar haalt. Niet de sterkste show aan boord. Verder krijgen we weer een dankwoordje van de kapitein en zijn officiers, gelijk aan de VIP cocktail eerder deze week.

Daarna gaan we even op ons balkon in de zon lezen, totdat het lunchtijd is. Co durft het al aan om wat verder te gaan met de keuze in vast voedsel. Het levert in ieder geval geen problemen op voor hem. Vervolgens gaat Jeroen weer twee rondjes doen in de sauna, want dat lijkt Co voor hemzelf toch nog geen goed idee.

Als we weer samen zijn, doen we een korte power-nap en na dit dutje gaan we opnieuw wat drinken bij de Aurea Bar. Vanwege de wind doen we wel een jas aan, wat een leuk contrast geeft als je zo langs mensen loopt, die in badkleding op een stretcher liggen. Vanwege de antibiotica mag Co de komende dagen nog geen alcohol drinken, daarom proberen we de Nojito, een mojito zonder alcohol. Smaakt best prima! Er staan nog meer alcoholvrije cocktails op de lijst, dus die kunnen we nu allemaal een keertje gaan proberen.

Dan is het alweer tijd voor het diner. Vandaag staat er Kip Kiev op het menu als hoofdgerecht, die erg goed smaakt. Er zijn maar liefst twee jarigen in onze “wijk”, die een vrolijk “happy birthday” toegezongen krijgen van de obers én een lekkere verjaardagstaart van MSC cadeau krijgen.

Op ons balkon genieten we nog van de avondzon en dan gaan we straks weer gezellig samen naar de Sportsbar. Hopelijk kan Co ook vannacht weer gewoon pijnvrij slapen. De klok hoeft geen uur meer vooruit. Pas na Lissabon gaan we nog één keer een kortere nacht krijgen en dan zitten we op de Nederlandse tijd voor de rest van de cruise.

Co heeft een slechte nacht achter de rug. Hij moest veel naar de wc en de buikpijn maakte het vinden van de beste lighouding onmogelijk. Vandaag dus maar rustig houden. Jeroen haalt voor hem een kom yoghurt want Co mag nog alleen voedsel eten waar niet op gekauwd hoeft te worden. Tevens neemt hij thee mee. Co vindt wel dat Jeroen gewoon in het buffetrestaurant wat moet gaan eten.

Iets later gaat hij even koffie drinken bij de Aurea-bar. Er is weinig volk want het heeft geregend en dus is alles nat.

Deze ochtend is er een speciale bijeenkomst van de Diamond en Blue Diamond members in de bar Haven. We kennen dat ook wel van Costa. Hier worden diverse functionarissen voorgesteld en doet de kapitein een woordje van dank naar de trouwe klanten. Jeroen gaat daar toch even kijken. Hier wordt nog wel een Scheepsmodelletje verloot en ook heb je kans dat er een envelop onder je tafeltje zit met een bingo-kaart. Maar Jeroen had geen van beiden.

Na afloop komt hij weer terug naar de hut. In afwachting van de lunch geniet hij lekker van het balkon.

Als het lunchtijd is, haalt hij een kom soep voor Co. Zelf heeft hij op aandringen van Co gewoon in het restaurant genoten van een lunch. Daarna gaat hij naar de spa. Het heeft toch ook geen zin om de hele tijd bij Co te blijven hangen. Geniet er tenminste nog eentje van de dag.

Als Jeroen van de spa terugloopt naar de hut komt hij Co tegen op de gang. Die heeft de dokterspost gebeld of het mogelijk is om sterkere pijnstillers te krijgen. De paracetamol redt het niet en hij heeft het er nu wel mee gehad.

Maar gewoon even wat pijnstillers halen, werd het niet. Opnieuw een check en opnieuw komt de arts om de situatie te bespreken. Hij ziet verschillende mogelijkheden voor wat er aan de hand kan zijn. Zo zou het ook nog een niersteen kunnen zijn. Hij geeft aan om breed te behandelen zodat het op alle opties werkt.

Opnieuw wordt er een infuuspoort aangebracht, wordt er bloed afgenomen om te kijken of de nierwaarden niet zijn veranderd en daarna volgen twee kleine zakjes met verschillende pijnstillers. Vervolgens nog een liter vocht en daarna zit het erop. De infuuspoort blijft zitten voor morgen ochtend. Er gaat een verband om heen en dat moet het tot morgen houden.

De pijn is nu werkelijk gezakt tot een niveau dat leefbaar is. Dat is een hele opluchting. We gaan daarom samen naar het buffet om wat te eten. Daarna gaan we eerst naar de hut waarna Jeroen nog even naar de bar gestuurd wordt om wat te gaan drinken. Daar vragen ze allemaal wel hoe het met Co gaat. Dat is dan toch ook weer fijn. Nu maar hopen dat de nacht er ook eentje wordt van doorslapen. Morgen weten we het.

UPDATE WOENSDAG 16 APRIL 8:46 Nederlandse tijd:
Co heeft vannacht pijnloos en goed geslapen. Het gaat dus nu beter met hem.

Maandag 14 april 2025

Het verslag van vandaag is laat en straks wordt wel duidelijk waarom. Het was vandaag geen fijne dag. Om te beginnen zaten we om 11 uur bij de laptop om online de uitvaart van een goede vriend mee te maken. Helaas veel te jong overleden aan longkanker. De laatste weken ging het opeens heel snel achteruit met hem.

Het is de eerste keer dat wij op deze manier een uitvaart hebben bijgewoond en het komt, zo lijkt het, wel wat heftiger binnen bij ons. Maar het is fijn dat we op deze manier toch mogelijk is om het afscheid mee te maken.

Co heeft weer wat last van zijn buik en we hopen maar dat dit geen probleem is voor de massage die we voor vandaag geboekt hebben staan. We besluiten het toch maar te proberen. Gelukkig gaat het goed en kan Co goed op zijn buik liggen.

Later in de middag speelt toch weer zijn buik op en bij het diner gaat het echt niet meer. Behalve pijn wordt hij ook misselijk en kan geen hap meer doen. Dus dan toch maar naar de scheepsarts. Die is niet ver van het restaurant af. Hij wordt direct opgevangen en krijgt een aantal formulieren in te vullen waaronder het aankruisen van de klachten die hij heeft en daarna wordt hij naar een kamer gebracht waar een verpleegkundige alvast bloeddruk, hartslag en saturatie controleert en de lijst met klachten doorloopt.

Dan is het wachten op de dokter zelf. Die besluit op basis van de klachten ook urine en bloedonderzoek te doen. Tevens wordt er alvast een infuuspoort in zijn hand aangebracht. De uitslag van de testen geven aan dat er wat bloed in de urine zit en de witte bloedlichaampjes wat hoog zijn.

Tevens is er mede door het vele plassen sprake van uitdroging. Dus voor de komende dagen krijgt hij antibiotica, een maagbeschermer, een paar pillen tegen misselijkheid en de opdracht alleen vloeibaar eten te gebruiken. Om de uitdroging al wat te verminderen wordt er een zak vocht op de infuuspoort aangesloten, dus nog tijdje blijven liggen.

Terug in de hut, haalt Jeroen een bak yoghurt voor Co, want daarna kan hij pas de antibiotica innemen. Daarna wordt de misselijkheid toch wat te veel en braakt Co alles weer uit. Dus maar even bellen met de ziekenboeg wat te doen. De antibiotica mag opnieuw ingenomen worden.

Er volgt een vervelende nacht met buikpijn en veelvuldig moeten plassen. Hopelijk gaat het snel beter. Enigszins geluk dat we nu zeedagen hebben dus het minste missen van de reis.

Zondag 13 april 2025

Gisteravond waren de barmannen in de Sportsbar een beetje jolig. Er werden wat grappen uitgehaald met flessen en ijsblokjes en er werd een poster gemaakt met de “Greatest guest of the Sportsbar”, waar wij ook bij gezet werden. Dat is dan toch wel weer een compliment, of niet?

Er is op dit moment overigens weinig sport op TV, omdat we een beetje in de overgang zitten van de Amerikaanse naar de Europese ESPN zender. Een paar Amerikanen vragen waarom er geen ijshockey op TV is, of missen het baseball. Wij hadden net een beetje het scorebord van baseball uitgevogeld, maar moeten het nu ook doen met BMX-en en golf. De barmannen proberen ons wat langer binnen te houden en blijven drankjes aanvullen, maar op een gegeven moment vinden het echt wel genoeg. De klok gaat vannacht ook weer een uur vooruit voor ons.

Vanmorgen kunnen we weer lekker buiten ontbijten op dek 8. Er zijn nu nog wat wolken, maar de zon laat zich al zien. Later vandaag wordt het zonniger en zo’n 26 graden. We praten even bij met barman Santiana uit Bali, die we van de Sportsbar kennen. Bij het ontbijt staat hij hier flesjes water te verkopen. We horen zo wat meer van hem over de verblijven aan boord voor de crew. Een grote verbetering sinds vorig jaar is dat ze niet meer zelf hun wasjes hoeven te draaien. Dat scheelt kostbare vrije tijd.

We doen even koffie bij de Aureabar op dek 19 en gaan dan weer wat lezen op ons balkon. Tegen lunch tijd voelt Co zich niet optimaal en gaat even op bed liggen. Jeroen eet een snelle lunch op het buitendek bij het buffet. Ook voor de Spa voelt Co zich nog niet fit genoeg. Als Jeroen daarvan terugkomt zit Co op het balkon en gaat het gelukkig alweer een stuk beter.

We gaan kijken wat ze in het restaurant vanavond voor ons in petto heeft. Er is nog geen tweede gala avond vandaag en we hebben ook nog geen uitnodiging gehad voor een MSC Voyagers Club party, of zo. Maar goed, nog 4 zeedagen te gaan.

Het dagprogramma krijgen we overigens niet meer op papier, maar je kunt met telefoon een QR code scannen om het programma te downloaden. Hetzelfde geldt voor het menu van het restaurant, maar dat waren we bij Costa al gewend.

Zaterdag 12 april 2025

Na het diner van gisteravond, konden we het vertrek uit Barbados nog meemaken vanaf ons balkon. Het was een uur later dan volgens planning, maar dat was zo omdat we die ochtend ook met een uur vertraging waren aangekomen.

Dit vertrek is het begin van de oversteek naar Europa. We zullen nu 6 dagen achter elkaar op zee doorbrengen om dan de 7^e dag bij Madeira aan te komen. Vannacht ging ook de eerste keer de klok een uur vooruit. In de komende 6 dagen gaan we dat nog 4 keer krijgen zodat we op Madeira nog 1 uur verschil hebben met Nederland.

Als we Barbados achter hebben gelaten maken gaan we naar de bar. Eén van de obers ziet ons aankomen en schenkt zonder iets te vragen al onze drankjes is. Dat is het voordeel van vaste gewoontes (tijdens de cruise dan, want thuis nuttigen we bij lange na niet zoveel alcohol).

We passen de klokken vast aan en na een goede nacht worden we wakker en maken ons klaar voor ontbijt. Het is nog behoorlijk rustig in het buffet-restaurant The Market Place. We kunnen een tafeltje buiten bemachtigen en genieten van zon, zee en ontbijt.

Daarna op ons gemak de krant lezen op ons balkon dat heerlijk in de schaduw is en goed uit de wind. Rond 11 uur gaan we naar de Aureabar op dek 19 voor cola en koffie en hebben een gezellig gesprek met een Canadese gast.

Dan tijd voor lunch. Omdat het buffet op dek 16 een half uur eerder open gaat en ook dichterbij is, gaan we daar nu eens kijken. We kunnen genoeg lekkers vinden en na de lunch dalen we af naar onze hut om ons om te kleden voor de sauna.

Helaas mochten we geen foto’s maken in de Wellness , ook al waren er bij de rondleiding op de dag dat we aan boord kwamen, geen mensen aanwezig. Maar ik zal proberen wat te beschrijven.

Er zijn twee kleine droge sauna cabines met verschillende temperatuur. De meeste gasten gaan in de mindere hete cabine. Gunstig voor ons. In elke cabine kunnen ongeveer 6 personen comfortabel zitten. Vier hoog en twee laag. Dan zijn er ook twee stoombaden. Eigenlijk hebben we die nog niet eens gebruikt. Er is verschil in geur.

Verder tref je binnen een scrubruimte, kleine sneeuwcabine en een zoutkristal relax ruimte. Diverse douchecabines zijn uitgerust met douches met thermostaatknop en hebben een knopje dat een geurdouche activeert.

Dan is er ook een soort douche-wasstraat. Je drukt op een knop en dan ga je op de eerste plek staan en krijg je van boven en onder koud (lauw) water. Dan stopt die en moet je een stap verder voor de warme variant en dat herhaalt zich nog een keer. Leuk bedacht, maar wij vinden het niet echt geslaagd.

Dan is er binnen een ruime warme whirlpool en buiten is er nog een hele kleine waarin 4 mensen comfortabel kunnen zitten en met 6 moet je geen hekel hebben aan elkaar. Buiten is wel een flinke ruimte gereserveerd voor de Wellness zodat je ook lekker buiten kunt rusten op een ligbed, of uitwaaien aan de reling. Overigens zijn er binnen ook voldoende ligbedden aanwezig om uit te kunnen rusten.

Al met al wel het meest uitgebreide wat we ooit op een schip zijn tegengekomen. Maar onze voorkeur gaat uit naar de droge sauna en na twee rondjes in sauna en bubbelbad gaan we het vocht weer aanvullen. We kunnen hier de lift meteen naar dek 19 pakken en komen dan direct bij de Aurea bar uit die buiten is. We hebben weer gezellige gesprekken met de bartenders. Het is hier niet druk.

Straks weer naar het diner en als we morgen wakker worden, zijn we weer een uur dichter bij Europa. Voor wie moeite heeft met de overgang naar de zomertijd: als je de oceaan over wilt varen, doe dat dan van oost naar west.