Zaterdag 2 november 2024

Gisteravond hebben we helaas al van een paar Costa medewerkers afscheid moeten nemen. Zij stappen vandaag over naar de Costa Smeralda die ook hier in Marseille ligt. Vanavond dus wat andere gezichten achter de bar, maar vanavond moeten we ook wat terughoudender zijn met alcohol want voor we gaan slapen, moeten we de koffers inpakken en op de gang zetten.

Ervaren cruise-vaarders kennen dat wel, maar voor wie dit vreemd lijkt: de koffers worden vannacht opgehaald en die vinden we dan morgen in de terminal terug. Geen horde passagiers die met hun koffers lopen te slepen bij het van boord gaan. Natuurlijk moet je wel zorgen dat je de juiste kleding nog in de hut hebt zodat je niet in badjas naar je koffer op de kade moet morgen.

Vandaag liggen we dus in Marseille. Daar zijn we al zo vaak geweest dat we er de laatste keren eigenlijk al niet meer van boord gaan. Het is druk met schepen hier vandaag. Bij aankomst ligt hier al de Costa Smeralda en de MSC World Europa. Straks komt de Costa Pacifica hier ook nog bij, maar die wordt pas tegen het einde van de ochtend verwacht.

Vrienden van ons zitten op de Pacifica dus we hopen naar elkaar te kunnen zwaaien als ze aankomen. We houden via de cruise-radar in de gaten waar het schip is, om op tijd op een gunstige plek te kunnen staan. We liggen aan een pier met aan de andere kant van ons de Smeralda en de World Europa en achter ons is er nog een plek vrij voor de Pacifica. Dan moet die wel vrij dicht langs ons varen en kunnen we elkaar waarschijnlijk goed zien, zoals we gisteravond nog hadden met de MSC World Europa, die toe eerder dan wij uit Barcelona vertrok.

Eindelijk komt de Pacifica in beeld en als die de pier nadert draait het schip zich om, om achteruit de haven binnen te varen. En dan komt de teleurstelling, want hij blijkt aan de andere kant van de pier achter de Smeralda en de World Europa langs te gaan en daar nog eens achter pas aan te leggen. Met veel moeite en onderling contact en het gebruik van een verrekijker, lukt het ons nog net even onze vrienden te zien. Wat jammer. Zo dichtbij en toch zo veraf.

Dan maar naar de lunch. Onze vrienden gaan vandaag van het schip af en met een taxi naar de luchthaven. Omdat je elkaars terminal niet kunt bereiken, heeft het dus ook geen nut om naar de terminal van de Pacifica te gaan voor slechts een korte ontmoeting. We spreken binnenkort thuis af om onze verhalen uit te wisselen.

Na de lunch gaan we nog voor de laatste keer lekker de sauna in en genieten we van het bubbelbad op het dek. Het is rustig en de sauna deur gaat vaker open om voor een rondleiding even de cabine te laten zien, dan dat er gasten bij komen. Heel relaxt dus.

Waarschijnlijk is dit het laatste verslag van deze reis. Morgen met transferbus naar de luchthaven Milaan Malpensa en dan einde van de middag vliegen we naar Amsterdam. Mocht er nog iets bijzonders gebeuren, dan plaatsen we dat nog.

Onze volgende reis is gepland in april volgend jaar. Op 6 april vertrekken we dan vanuit Miami naar Marseille met een 24 dagen tellende cruise op de MSC Seaside. Voor de Costa fans misschien minder leuk, maar we gaan het toch doen. We zetten daarvoor uiteraard geen berichten in de Costa fan club op Facebook, maar mochten leden ons willen volgen, zet dan deze datum met onze website in de agenda.

Er staan weldegelijk ook nog 3 Costa cruises op de planning, namelijk september volgend jaar, twee weken op de Deliziosa en in november en december volgend jaar gaan we met de Fascinosa van Barcelona naar Guadeloupe inclusief de Antillen.

Zelfs voor maart 2026 hebben we al geboekt, maar hoe die cruise gaat worden is nog afhankelijk van de situatie op dat moment op de rode zee, want dan gaan we voor de Toscana van Dubai naar Genua. Plannen genoeg dus.

Bij deze bedanken we jullie voor het lezen van onze verhalen. Ook voor de reacties die via verschillende wegen ons bereikt hebben. Graag tot de volgende keer.

Vrijdag 1 november 2024

Gisteren was het Halloween. Voor het eerst zijn we op 31 oktober op een cruiseschip. We merken dat daar wel het één en ander aan gedaan wordt. Bij alle bars en restaurants worden uitgesneden pompoenen neergezet, met lichtjes erin. En heel wat mensen zijn “griezelig” uitgedost. We zijn nog nooit zoveel heksen tegen gekomen op een cruiseschip. Sommigen gaan wel heel ver met het uitdossen.

Het was weer gezellig aan de Grand Bar. Dit keer raakten we aan de praat met enkele Duitse gasten die we al vaker aan de bar troffen. Eén dame vraagt of we vanmiddag ook de kapitein hadden gezien in de sauna cabine. Nee, die hadden we niet herkend in zwembroek, haha!

Midden in de nacht was het was onrustig op zee. Jeroen werd om 3 uur wakker van heftig onweer. Waarschijnlijk waren we toen ter hoogte van Valencia. Vanmorgen staat er nog wel veel wind, maar is het verder droog, met af en toe een glimp van de zon.

Na het ontbijt gaan we weer een wandeling maken aan dek. Bij de boeg merk je wat meer van de wind, eerst even flink tegenwind en aan de andere kant word je zo een stukje vooruit geblazen. We eindigen de wandeling bij de Sunset Lounge met een drankje en gaan dan op ons balkon aan de krant beginnen.

Tegen het einde van de ochtend naderen we de haven van Barcelona. Als eerste zien we de vliegtuigen die opstijgen van het vliegveld. Dan draait het schip en zien we de MSC World Europa al aan de kade liggen. Wij komen bij Terminal E te liggen.

Om de drukte bij het van boord gaan te vermijden, gaan we eerst rustig lunchen bij het buffet op dek 10. Co maakt meteen van de gelegenheid gebruik om daarbij een bordje vers gebakken friet te nemen van de Grill. Daarna pakken we onze spullen in de hut en gaan we naar de uitgang.

Costa biedt een shuttle bus service aan voor 13 euro per persoon, waarbij er per half uur een bus zou moeten gaan. We zien deze touringcars al op de kade staan met “Dumbo” erop. De haven van Barcelona heeft echter ook zijn eigen bus service, de blauwe T3 Cruisebus. Daarmee kun je voor 4,50 euro per persoon heb je een dagkaart voor heen en weer naar het WTC en deze bussen rijden elke 5 tot 10 minuten. Dat lijkt ons een veel slimmere keuze. Er staat wel een rij wachtenden voor ons, maar twee bussen later zijn we al onderweg.

Vanaf het WTC loop je zo langs het standbeeld van Columbus de Rambla op. Dat is voor ons alweer wat jaartjes geleden. We komen onder andere langs het Gran Teatre del Liceu, het opera theater waar Co in 2002 gewerkt heeft. Bij één van de vele souvenir standjes zien we wel een heel lief pluchen katje zitten. Die mag na het afrekenen mee de rugzak in. Daar kunnen de zomerjassen ook meteen in, want het is eigenlijk best wel warm hier, als je zo aan de wandel bent.

Bij de Plaça de Catalunya slaan we rechtsaf en gaan we verder door de Barri Gòtic, de oudste wijk van Barcelona. Daarbij komen we onder andere langs de kathedraal. Op het gemeentehuis zien we de vlaggen halfstok hangen. Dit is vanwege de drie dagen van nationale rouw in verband met het noodweer woensdag in o.a. de regio Valencia.

We zigzaggen wat door de smalle straatjes, die af en toe overgaan in een gezellig pleintje met terrasjes. En uiteindelijk belanden we dan weer op de Rambla. We vinden dit zo wel een mooi rondje geweest en besluiten om terug te lopen naar Columbus en het WTC. Daar hoeven we maar kort te wachten op een blauwe bus, die ons weer terugbrengt naar de Costa Diadema.

Aan boord doen we nog een koffie en cola aan de Atrium Bar en dan gaan we in de hut dit verslag schrijven. Het was leuk om zo toch weer even een middagje gesnuffeld te hebben aan Barcelona. Volgend jaar zijn we hier wellicht wat langer, voorafgaand aan een volgende cruise.

Donderdag 31 oktober 2024

Terug weer even naar gisteravond. Zoals elke cruise besteden we ook aandacht aan de medewerkers van Costa die onze cruise tot een succes maken. Daarvoor moeten we dan wel nog de nodige foto’s maken. Dus bij diner meteen even onze ober aangesproken om vóór de drukte dat te kunnen doen.

Na het diner gaan we naar de Grand bar. Hier komen de meesten van het team rond 20 uur van hun pauze. Maar, hoewel het nog rustig is, kunnen we de foto niet nemen want de groep is niet compleet. Dan maar hopen dat het rond 21 uur wel lukt, want dan is het weer wat rustiger omdat de tweede diner-zitting en de tweede theatershow beginnen.

Michael haalt iedereen achter de bar vandaan en ook een aantal obers komen voor de foto naar ons toe. Eén van hen maakt de foto, maar daarna maken we nog een foto waar zij dan ook weer op staat. Terwijl we aan de bar zitten, gebruikt Co AI van Samsung om diegene die de eerste foto’s maakte, uit de tweede serie te knippen en in een foto uit de eerste serie te monteren. Dat lukt vrij aardig en zo hebben we de groep compleet op één foto.

Na bijna 8 uur slapen ontwaken we en maken we ons klaar voor het ontbijt. Het is nog rustig in het restaurant. Ook nu maken we nog een paar foto’s met mensen die we dankbaar zijn voor hun werk. Zo staat Karen ons altijd te begroeten bij de ingang van het restaurant als we komen ontbijten. We maken een foto met haar maar we verschillen nogal in lengte. Volgens haar hebben we nu de letter M van McDonalds. Maar ook hier heeft Co weer wat op gevonden en tijdens het ontbijt verplaatst hij Karen gewoon iets hoger. Voor de grap maakt hij ook een versie waarbij hij Karen groter maakt waardoor ze even lang is als ons. Bij vertrek laten we haar de resultaten zien en ze kan er hartelijk om lachen.

We gaan eerst even terug naar de hut en als we op ons balkon staan klinkt er een soort klap op het water en als we goed kijken, zien we een kleine groep kleine dolfijnen. Nou ja, we noemen het allemaal maar dolfijnen omdat we zelf niet goed kunnen zien en beoordelen welke soort we hier zien.

We besluiten om op dek 5 weer rondjes te gaan lopen en daarbij valt ons oog op een hele grote groep dolfijnen. We onderbreken even de wandeling en proberen zo goed mogelijk iets op video te zetten. Je moet even goed kijken, maar het is te zien, helemaal op een groter scherm dan een telefoon.

Na bijna een uur gewandeld te hebben, nemen we een drankje achterop bij de Sunset Bar. Mede omdat een bartender nu al bij elke passage vraagt wat we willen drinken. Helaas voor Jeroen is er geen koffie hier, maar we nemen toch even wat en lopen daarna nog een ronde om via de Gelateria naar onze hut te lopen. In de Gelateria is het zo druk dat we daar maar even door lopen.

Tijd voor de krant op ons balkon. Heerlijk in de schaduw en redelijk uit de wind. Geen dierlijke activiteiten meer op het water te zien. Wel een rare gewaarwording om te lezen over het noodweer in Valencia en andere regio’s in Spanje, terwijl het vandaag prachtig weer is met een strakblauwe lucht. We hopen maar dat er in Spanje snel hulp komt voor de mensen die het nodig hebben.

We krijgen een bericht dat we om 12 uur in de Teppanyaki verwacht worden. Dat hebben we gisteren inderdaad geboekt, maar waren in de veronderstelling dat dat om half 1 zou zijn, dus maar goed dat die melding nog binnen komt.

De Teppanyaki is zowaar zo goed als vol geboekt. Zo druk hebben wij het niet eerder gezien. Dat wordt een flinke drukte als de koks hun showtje gaan geven, maar ze gaan redelijk gelijk op dus lijkt het wel een soort samenspel. Uiteraard wordt er weer met gebakken ei gegooid en helaas gooit onze kok zo slecht dat niemand het in zijn mond kan opvangen. Eén van de koks herkennen we van de Costa Favolosa en herkent ons ook dus hebben we even een korte begroeting. Helaas heeft Emilio een andere tafel.

Na de lunch gaan we weer de sauna in. Ook hier vandaag opvallend veel bezoekers, maar gelukkig wel nog voldoende plek. Vanwege de wind is het bubbelbad buiten niet zo populair en dus hebben we daar ruimschoots plek.

En dan komen we nu bij het moment dat we onze dankbaarheid willen uitspreken naar de vele medewerkers op het schip. Realiserend dat zij, ver van huis, gemiddeld 8 maanden zonder vrije dag en met veel werkuren, hun best doen om onze reis te doen slagen. We zien daarvan slechts een deel. Achter de schermen werken nog veel meer mensen, zoals in de wasserij en techniek.

De dagelijkse Hotel Service Charge, ook wel fooi genoemd, is er om te zorgen dat de medewerkers achter de schermen ook meedelen in een extra aanvulling op hun inkomen. Tegenwoordig is die al steeds vaker inbegrepen in de cruise-prijs, maar het kan voorkomen dat het niet inbegrepen is (wordt dan duidelijk vermeld) en per dag in rekening gebracht wordt.

We zijn deze reis weer zeer goed verzorgd en daarvoor dus onze dank aan hen.

Woensdag 30 oktober 2024

Gisteravond hebben we vóór het diner nog een drankje gedaan bij de Sunset bar, buiten achterop dek 5. Tijdens het diner vertrekt het schip uit de haven van Funchal. Het was Italiaanse avond en dat betekent dat er aan het einde van het diner weer wat gepresenteerd wordt aan muziek en dans. Ober Paul trapt af met een playback van O sole mio en daarna kan er gedanst worden met de obers op That’s Amore van Dean Martin. Vervolgens gaat de polonaise door het restaurant en Jeroen waggelt een stukje mee in de rij.

Bij de Grand Bar wacht ons een leuke verrassing van bartender Michael. Hij komt met 5 flessen limoncello de bar binnen gewandeld. Hij mocht van de baas een paar flessen inkopen in Funchal. We weten niet precies hoeveel limoncello drinkers er aan boord zijn, maar hier moeten we wel een heel eind mee kunnen komen. Het is wel een ander merk, maar hij smaakt goed genoeg. Michael zegt dat hij speciaal voor ons een fles apart heeft gezet. Ook heeft hij voor extra Disoronno gezorgd, zegt hij. We voelen ons vereerd dat er zo om ons gedacht wordt.

Vanmorgen worden we voor de verandering eens niet vroeg wakker. Dat komt natuurlijk mede omdat we de klok vannacht een uurtje vooruit moesten zetten. We zijn evengoed nog op tijd voor het ontbijt in het restaurant. Daarna gaan we wat shoppen bij de winkels op dek 4. Co vindt er een paar leuke T-shirts en een petje van Costa. Dan is er voor de lunch nog tijd genoeg om op ons balkon de krant te lezen.

Omdat we wat laat ontbeten hebben, schuiven we de Teppanyaki lunch die we voor vandaag bedacht hadden door naar morgen. We besluiten voor een snelle lunch te gaan bij het buffet, om daarna op tijd naar de spa te kunnen gaan. Daar genieten we weer van de sauna en van het bubbelbad in de zon. En bij terugkomst lezen we nog wat op ons eigen balkon.

Zo vliegt zo’n dag op zee zomaar om. Vannacht varen we door de Straat van Gibraltar, volgens de omroep van de kapitein rond 4:30 uur. Ik denk niet dat wij er de wekker voor gaan zetten. Maar we weten van eerdere keren dat het wel een apart gezicht is om zo tussen de twee continenten door te varen. Morgen deel 2 van de route naar Barcelona.

Dinsdag 29 oktober 2024

Toen we gisteravond bij onze tafel in het restaurant aankwamen, stond daar een fles Matheus Rose klaar als cadeau van Costa. Lekker om mee naar huis te nemen.

Omdat we zo uitgebreid geluncht hadden, hebben we ons diner wat beperkt. We nemen een voorgerecht, hoofdgerecht en toetje. Geen pasta nog erbij. We zijn daardoor wel eerder klaar dan normaal en Jeroen bracht even de fles wijn naar de hut, terwijl Co doorliep naar de bar waar het op dat moment nog rustig is.

We nemen vanavond weer de Mai Tai. Die is ons gisteren goed bevallen. Bij de tweede komt bartender Michael langs en vertelt dat hij er vanuit gaat dat we daarna Disaronno nemen, gevolgd door Sambuca en dat er nu echt geen Limoncello meer aan boord is. Ook de Disaronno dreigt op te raken, maar Michael haalt nog ergens een fles vandaan die hij, als we het goed begrepen hebben, voor ons reserveert. Gezien de hoeveelheid dranken die nu op dreigen te raken, hopen we maar dat de inkoper hiervan iemand anders is dan diegene die de brandstof voor het schip inkoopt. Zou toch lullig zijn om op zee te drijven omdat de brandstof op is.

We gaan naar bed en zetten voor min of meer de laatste keer de wekker. Morgen hebben we onze laatste excursie van deze vakantie, waarvoor we om kwart over 9 in het theater moeten zijn.

We zijn weer zo op tijd wakker dat we heel relaxt kunnen ontbijten. Daarna gaan we nog even naar de hut en zijn we vervolgens ruim op tijd in het theater waar het zeer druk en daardoor zeer warm is. Het duurt weer veel te lang voordat mensen aan wal kunnen en hierdoor vertrekt onze excursie weer met flinke vertraging. We hopen maar dat dit niet ten koste gaat van onze beleving.

Na een kort busritje komen we bij de steigers aan waar twee “speedbootjes” klaar liggen van de firma Rota dos Cetáceos. Er zijn twee rijen met zitplaatsen achter elkaar en je zit op een soort doorlopende bank met aan iedere kant een been. De groep wordt verdeeld over de twee bootjes en dan gaan we vertrekken. Zodra we voldoende afstand hebben van andere schepen, gaat de snelheid flink omhoog en met af en toe een ferme dreun op het water, verlaten we de haven.

Na enige tijd varen komen we op een punt waar al een paar andere boten drijven. Hier zijn inderdaad dolfijnen te zien. Het gaat om een groep tuimelaars (bottlenose dolphins). Fotograferen is lastig, dus proberen we maar een video te maken. Ook dat levert regelmatig een saai mislukt filmpje op, maar we hebben toch ook een enkele leuke. Op één daarvan is te zien hoe de staart van een dolfijn op het water slaat. Blijkbaar vindt hij of zij dat er een bootje te dicht bij komt want onze gids vertelt dat dit een stress signaal is. Het betreffende bootje geeft daarom ook weer meer ruimte en het slaan houdt op.

Na enige tijd is het zover, we gaan terug richting de haven en onderweg bezoeken we nog twee punten langs de kust met enige uitleg van de gids. Het eerste punt is bij Cabo Girão, de hoogste klif van Europa. Bovenaan is een uitkijkpunt met glazen bodem. We zijn hier eerder wel eens geweest.

Het tweede punt is het vissersplaatsje Câmara de Lobos, dat bekend staat om het drankje Poncha, gemaakt van rum, citroensap en honing. Het is lopend vanaf Funchal te bereiken, over een pad langs de kust.

Als we weer van boord zijn, willen we de stad in. We laten de Costa medewerker weten dat we niet met de bus mee terug gaan. We gaan wel eerst even snel wat eten om daarna nog de stad in te gaan. We komen langs een bord waarop staat dat het Palacio de São Lourenço te bezoeken is, inclusief de tuin. Dat lijkt ons wel wat en gaan er naar binnen. Maar daar blijkt dat het om twee maal daags een rondleiding gaat en als we dat willen moeten we om 3 uur vanmiddag terug komen. Nou, dat laten we nu maar schieten dan.

Als we de stad wel gezien hebben, gaan we lopende terug naar de cruiseterminal en weer aan boord. Het was een zeer geslaagde dag, behalve dat we licht verbrand zijn door de zon. Ieder voordeel heeft zijn nadeel.

Vanaf nu wordt het een relaxte cruise. De komende twee dagen zijn we op zee en pas daarna komen we in de middag aan in Barcelona. De dag erop Marseille. In beide plaatsen hebben we nog niets gepland en wellicht blijven we heerlijk aan boord. Wij kunnen daar erg van genieten.

Maandag 28 oktober 2024

De wagyu beef is gisteravond niet meer gelukt. Jeroen liep om 18:00 uur naar het restaurant om het aan de maitre te vragen, maar die zei dat dat echt minimaal een dag van tevoren besteld moet worden. Hij adviseerde om gewoon bij La Fiorentina Steakhouse te gaan eten. Nou ja, dan slaan we de wagyu maar over deze reis. We willen liever ’s morgens het menu van het restaurant kunnen bekijken en pas daarna beslissen of we een ander hoofdgerecht zouden willen bestellen.

Het diner smaakt overigens prima. Onze ober Rizaldy zorgt weer goed voor ons. Vanwege de orkaan op de Filippijnen heeft hij drie dagen geen contact kunnen hebben met zijn familie thuis. Dat is natuurlijk erg stressvol. En nu contact weer mogelijk is, heeft hij foto’s gekregen van hun huis wat onder water staat. Erg triest allemaal natuurlijk, maar gelukkig is verder iedereen van zijn familie OK. We stoppen daarna snel over dit onderwerp, want dit leidt hem anders teveel af van zijn werk, wat de nodige concentratie vereist.

Aan de bar is het ook weer prima toeven. We beginnen dit keer met een Mai Tai, die ons goed smaakt. Later vragen we aan Jezel om een limoncello, maar die blijkt inmiddels op te zijn, zegt ze. Pas in Savona komt er nieuwe voorraad. Dan nemen we nog maar een rondje sambuca. Net op het moment dat we denken te gaan afronden met cola en water, komt Michael met de vraag of we nog een limoncello willen. Hij blijkt de aangebroken laatste fles voor ons verstopt te hebben achterin de koelkast. Er zitten nog precies twee glazen in voor ons. Dus we gaan met iets meer alcohol op dan gepland weer terug naar onze hut.

Vanmorgen kunnen we rustig aan uitslapen en ontbijten. Vanwege de staking van de bus chauffeurs zijn bijna alle excursies geannuleerd. Positief daaraan is dat we nu ruim de tijd hebben om onze vriendin Bärbel te ontmoeten, die hier in de wintermaanden verblijft. We hebben afgesproken om samen te gaan lunchen bij haar favoriete Spaanse restaurant in de stad.

We gaan bij de buitenbar onze kranten lezen met een koffie en een cola erbij. Volgens onze weer app zouden er vanmorgen een paar lichte buitjes kunnen vallen en dat is ook zo. Wij zitten lekker droog onder het afdak. Later vandaag zou het droog moeten blijven en sowieso schijnt tussendoor de zon er lekker bij.

Om 11 uur gaan we van boord en sturen via WhatsApp onze live locatie door aan Bärbel. We hebben om 12 uur afgesproken bij het busstation, wat op ongeveer een half uur lopen ligt. Onderweg komen we langs de grote kerk Nuestra Señora de la Concepción. We zien dat de deuren open staan, dus dit keer kunnen we het interieur van de kerk bekijken. Dit voorjaar was de kerk namelijk gesloten toen we er langs liepen.

Als we bij het busstation aankomen, komt Bärbel al direct naar buiten lopen om ons te begroeten. Het is een fijn weerzien na anderhalf jaar. We kennen elkaar van de cruise naar Groenland van juli 2023 en hebben sindsdien contact met elkaar gehouden.

We pakken de tram die hier voor het station begint, want deze heeft een halte vlakbij het restaurant waar Bärbel ons mee naar toe wil nemen. De tram rijdt gelukkig wel vandaag, zei het met een iets minder frequente dienstregeling. We stappen uit bij de halte Puente Zurita en lopen dan een klein stukje terug naar Mesón Los Ángeles. Dit is typisch zo’n restaurant waar je als toerist aan voorbij zou lopen, omdat de buitenkant je niet per sé naar binnen lokt. Maar als je het restaurant kent, zoals Bärbel dus doet, dan weet je dat je hier heerlijk Spaans kunt eten tussen de locals.

We bestellen een paar verschillende voorgerechten om met elkaar te delen. Wat heerlijke iberico ham, de Jamon de bellota, super dun gesneden van de gedroogde varkenspoot, die je achter de bar kunt zien staan. Verder nemen we de Tostas de batata con almogrote, een plakje geroosterd brood met zoete aardappel en een heerlijke kaas “spread”, die van het nabij gelegen eiland La Gomera vandaan komt. Ook delen we nog een portie kroketjes van kip. Ook het hoofdgerecht delen we samen. We nemen de solomillo de res, een ossenhaas, met pepersaus en roquefortsaus, met daarbij nog de papas arrugadas con pimientos, heerlijke in zeewater gekookte aardappeltjes in de schil met een lekker rood paprikasausje.

We hebben een gezellige lunch samen en praten in een paar uur elkaar weer helemaal bij. De ober die Bärbel goed kent, neemt nog een foto van ons drieën hier. We besluiten de maaltijd met een barraquito. Deze Canarische koffie cocktail ziet eruit als een latte macchiato, met zijn mooie laagjes. In hoog smal glas krijg je gecondenseerde melk, likeur 43, espresso, warme opgeklopte melk, een schijfje limoen en een snufje kaneel. En van het huis krijgen we nog een glaasje hierbas (een kruidenbittertje) toe. Wat een feest!

Met zijn drieën nemen we weer de tram terug naar het busstation, waar we afscheid nemen van Bärbel. Het was erg leuk om elkaar weer te zien en te spreken na anderhalf jaar. En we bedanken haar dat ze de tijd genomen heeft om ons te ontmoeten vandaag.

Wij wandelen weer terug naar het schip. Inmiddels is de lucht helemaal opgeklaard hier en genieten we van het zonnetje op ons balkon, totdat het schip uit Santa Cruz vertrekt om 5 uur. Dat was weer een prima dag hier op de Canarische Eilanden! We varen nu door naar Madeira, waar we morgenochtend aan zullen komen. De excursie die we daar geboekt hebben start om kwart over 9, lezen we net in de Costa App.

Zondag 27 oktober 2024

Gisteravond troffen we een bericht in onze hut aan dat er maandag, als we op Tenerife zijn, er gestaakt wordt in de vervoersector en dat daarom bijna alle Costa excursies geannuleerd zijn. We zouden die dag een bezoek brengen aan het Loroparc, de dierentuin.

In plaats daarvan hebben we nu dus een vrije dag, maar weten wel wat we kunnen doen. Een vriendin van ons, die we kennen van een eerdere cruise, woont daar en nu kunnen we dus afspreken. We nemen hierover contact met haar op via Whatsapp, en dat werkt heel prettig met de vertaalfunctie van het toetsenbord, want zo krijgt zij de tekst in het Duits en wij in het Nederlands.

Maar goed, zover is het nog niet. We gaan naar de bar en niet al te laat weer naar de hut voor de nacht. We hebben vanwege de overgang van zomertijd naar wintertijd een uurtje extra, maar we moeten ook vroeg op de kade staan voor onze excursie van 4 uur.

Wij zijn ruim op tijd wakker om ons rustig aan te kleden en als we bij het restaurant komen voor het ontbijt, moeten we nog even wachten voordat de deur open gaat. We bestellen vandaag even geen extraatjes maar nemen voldoende van het buffet om de lunch te halen.

We komen op de kade aan en er staan 4 auto’s klaar voor onze excursie. We zullen worden ingedeeld op basis van talen, maar uiteindelijk hebben we in onze groep toch een mix van Frans, Duits en Nederlands. Zes personen in elke wagen en dan gaan we vertrekken.

Het wordt vooral een rit om van het uitzicht te genieten, zo vertelt onze chauffeur. Geen hele verhalen over de historie en dergelijke. Dat is ter geruststelling van de Fransen want die taal beheerst de chauffeur niet. Jeroen vertaalt af en toe wat voor hen.

We rijden door een mooi landschap en zien voor ons een vulkaan. Er valt kort wat lichte regen en dat had de chauffeur niet verwacht. Het regent hier maar 6 dagen per jaar. Maar dan duurt dat kort en daarna komt de zon weer door. Nadat we de vulkaan gepasseerd zijn, slaat het landschap in een keer om naar meer een zandwoestijn. We naderen het plaatsje Corralejo met zijn grote stranden en duingebied. Hier zijn de opnames gemaakt voor de film Wonder Woman. Hier maken we de eerste stop waar wordt uitgelegd hoe de route is die we gaan volgen en daarna kunnen we de zandheuvels beklimmen en foto’s maken. En dan weer doorrrrrrr.

De volgende stop ligt in een gebied met onverharde weg, in het midden van het eiland. Wat meer uitdaging voor de jeeps dus. We komen aan de Volcanoes de Bayuyo. We gaan over vulkanisch gesteente naar de krater van een vulkaan waar we dan een mooi uitzicht hebben van de binnenkant. Hier zijn dan weer opnames gemaakt voor de Star Wars films. Omdat er wat regen gevallen is, stuift het niet zo erg als normaal, krijgen we te horen. Dus eigenlijk wel goed geweest dat het geregend heeft, al was dat kort en licht.

De volgende stop is bij het strand La Concha bij het plaatsje El Cotilo. Een mooi strand waar we ook even rond mogen kijken. Een klein strandbarretje maakt snel alles in orde om ons aan drankjes en eventueel wat te eten te helpen. We gaan over een vulkanische rots richting de zee en dan valt er toch weer een buitje. Even snel terugrennen is er niet bij. Op het zand zien we een paar leuke strandlopertjes rondscharrelen, die niet heel verlegen zijn voor mensen.

We nemen wat te drinken bij eerder genoemd strandtentje en drogen toch al weer snel op terwijl de zon al weer goed doorkomt. Na iets van 50 minuten gaat de rit weer verder. Eerst stoppen we nog bij een oude uitkijktoren, de Castillo de El Toston en dan komen we aan de bovenkant van een klif en zien beneden een mooi strand liggen dat via trappen bereikbaar is, het Playa de la Escalera. Het blijft bij een uitzicht van bovenaf en daarbij worden we ook verrast door het bezoek van twee eekhoorntjes. Die komen kijken of we wat lekkers mee hebben. Leuk entertainment.

Op naar de laatste stop, de Mirador de Valébron, een uitzichtpunt met uitzicht op de Tindaya vlakte met zijn heilige bergen. In dit gebied wordt ook geoefend met apparatuur voor de ruimtevaart. Er is een groot verschil in wind als je dicht bij de rand staat, of niet. Ook hier schieten we weer wat plaatjes en dan rijden we terug naar het schip. De chauffeurs gaan lunchen en dan hebben ze vanmiddag weer een paar groepen. Wij gaan aan boord en lunchen in het restaurant waar we ook dineren.

Dat lunchen gaat weer niet echt snel, maar goed, we hebben tijd. We raken in gesprek met Duitse gasten van behoorlijke leeftijd die veel meer cruises meegemaakt hebben dan wij, maar ze zijn dan ook echt een flink stuk ouder.

Voor vanmiddag dus aan de verslagen werken. Die van gisteren moet nog en voor vandaag willen we het ook af hebben. Wel krijgen we om 4 uur trek in een ijsje en nemen we de laptop mee naar de Gelateria. Meteen een test voor onze nieuwe powerbank, want die moet de laptop gaan voeden want de laptop blijkt laag in batterij te zijn. De powerbank doet het prima. De laptop laadt zelfs op tijdens gebruik.

Straks wat eerder neer het restaurant want we willen vanavond de Wagyu beef bestellen, maar dat moet eigenlijk vooraf besteld worden. Op advies van een ober, gaan we dus wat eerder om te kijken of het nog lukken wil.

Zaterdag 26 oktober 2024

Gisteren ongeveer een uur voor het diner, besluiten we eerst nog even een ijsje te gaan halen. Het toetje als eerste bij het diner. Onderweg naar de Gelateria komen we langs de Teppanyaki en het Fiorentina Steakhouse en bespreken we wanneer we dat zouden kunnen doen. Het zijn twee restaurants waar je voor moet betalen. De Teppanyaki kennen we van eerdere cruises, maar het Steakhouse restaurant is nieuw.

Tijdens het genieten van ons ijsje, stelt Co voor om even te gaan kijken of ze in het Fiorentina voor vanavond nog ruimte hebben. Hij loopt erheen en het is geen probleem om rond half 7 binnen te komen lopen. Dus besluiten we dat te doen.

Om half 7 lopen we daar naar binnen en is er slechts één tafel met twee personen bezet. Zo hard loopt het blijkbaar niet want ook tijdens onze tijd daar komen er slechts enkele gasten bij.

De menukaart heeft twee combi-menus. Een light versie en een full-experience. Beide bestaan uit het kiezen van een voorgerecht, hoofdgerecht, bijgerecht, twee sauzen en een toetje. Het verschil is de keuzemogelijkheden.

Wij kiezen voor The Full Experience en onze keuzen bestaat uit:

*Beef tartare
*Australian Angus Beef filet
*Frech fries
*Carolina musterd sauce (musterd, honey, brown sugar, apple cider, ketchup, Worchester, garlic)
BBQ sauce
*En voor Jeroen Yuzu (Coconut dacquoise, yuzu mouse, passion fruit centre, Crispy rice biscuit)
*En voor Co Carrot cake verrines (Carrot cream, mascarpone cream, carrot cake en carrot jelly)

De beef filet is een flink stuk sappig en heerlijk gebakken vlees. Zeker geen spijt van, ook al betaal je hiervoor 39 euro per persoon. Als je van vlees houdt, moet je hier zeker een keer heen gaan.

Het diner verloopt ook vrij snel dus zitten we vanavond al vroeg aan de bar. Echter hebben we het aantal drankjes daardoor niet uitgebreid als we weer voldaan naar bed gaan. Het feest van la Notte Bianca hebben we dit keer aan ons voorbij laten gaan.

Als we wakker worden liggen we al aangemeerd bij Gran Canaria. Het is nog donker en de weersverwachting is niet heel best. In de ochtend wordt wat regen verwacht, maar als de zon doorkomt, ziet het er best aardig uit en valt er nog geen regen uit de nog aanwezige donkere wolken. De temperatuur is weer prima. De korte broek kan gewoon aan.

Onze excursie is pas in de middag, dus doen we rustig aan voor we naar het ontbijt gaan. Als we daar aankomen is het vrij rustig. Paul komt vragen of we weer thee willen en zegt dat de Nutella er ook aan komt. We bestellen er nog gebakken ei bij.

Vlak voordat Paul met de thee komt, ziet Co op Facebook dat Paul vandaag jarig is. Dus als hij komt feliciteren we hem en Co gaat nog even een felicitatie op Facebook plaatsen namens ons beiden. Terwijl hij daar mee bezig is komt Paul weer langs lopen en draait Co zijn telefoon opzichtig weg waardoor Paul wel wat nieuwsgierig wordt. Nee, Paul ziet het straks wel op Facebook.

Na het ontbijt gaan we naar de dekken boven op het schip om van het uitzicht te genieten. We liggen wel ver van de oude stad af, zo ongeveer 6 kilometer. Vlak bij het schip is wel een Aquarium. We besluiten om op het schip te blijven en vast het eerste deel van dit verslag te schrijven. Misschien lukt het dan na de excursie nog iets te publiceren voordat we naar diner en bar gaan.

Om de cabin steward de kans te geven onze hut te doen, strijken we met laptop neer in de Gelateria die pas om 12 uur open gaat, maar hier kunnen we even rustig schrijven en krant lezen.

Na een snelle lunch bij het buffet, gaan we op tijd naar de verzamelplek op de kade voor onze excursie, een tour over het noorden van Gran Canaria. Deze excursie is wel in het Engels en daarbij in het Frans. De eerste stop is nog in de stad Las Palmas de Gran Canaria, bij het strand Las Canteras. Hier staat een concertgebouw, het Auditorio Alfredo Kraus, vernoemd naar een grote operazanger die hier vandaan komt.

Daarna gaan we de bus weer in en rijden verder naar het noorden, tot we uit komen bij de plaats Arucas. Daar bekijken we de kerk van buiten die geen kathedraal genoemd mag worden, omdat het geen verblijfsplaats van de bisschop is. Alleen de kathedraal in Las Palmas mag zo genoemd worden.

We lopen verder door het sfeervolle centrum en komen uit bij het plein voor het stadhuis, met aan de andere kant het marktgebouw. Dit laatste gebouw is nu gesloten, omdat de bouw van een parkeergarage eronder ertoe leidt dat het marktgebouw dreigt in te storten. Tegenover het plein is een stadspark, waar we nog even doorheen lopen en dan gaan we via dezelfde route weer terug naar de kerk, waar de bus op ons wacht.

De route gaat nu bergopwaarts, tot we uitkomen bij het plaatsje Teror. Dit is het religieuze centrum van het eiland. Dat komt omdat iemand ooit Maria had zien verschijnen in de takken van een pijnboom. De kerk hier op het centrale plein is daarnaar vernoemd: Nuestra Senora del Pino. Ieder jaar op 8 september komen er daarom duizenden pelgrims naar Teror voor het feest wat hieraan gewijd is. We krijgen een korte uitleg van de gids en hebben dan vrije tijd om de kerk en het plaatsje op eigen gelegenheid te bezoeken.

We bezoeken als eerste de kerk en lopen dan verder door de winkelstraat. Aan deze straat staan veel gebouwen die nog een traditioneel Canarisch houten balkon hebben. We komen in een souvenirshop een leuke pluchen papegaai én een leuke teddybeer tegen, dus die mogen met ons mee. Aan het einde van de straat gaan we in een caféetje een colaatje drinken, met wat lekkers erbij. Toevallig dat er op dat moment net een buitje valt. Dat komt dan precies goed uit zo. Hier op het noorden van het eiland komen de wolken tegen de bergen aan, en dan valt er dus vaker regen dan in het zuiden.

We slenteren weer terug in de richting van de kerk en zijn op tijd bij de bus voor de terugrit naar Las Palmas. De gids wijst ons onderweg nog op een paar grotwoningen in de bergwand, waar de oorspronkelijke bewoners van het eiland vroeger in leefden. En verder zien we een paar dammen, waarmee stuwmeertjes gecreëerd zouden moeten worden. Maar deze staan bijna leeg, wat dus een groot probleem is voor de watervoorziening. Tegen 6 uur zijn we weer terug in de haven en zit de excursie erop. Snel voorbereiden voor het diner.

Vrijdag 25 oktober 2024

Gisteravond kwamen we weer een bekende tegen bij het diner. Serveerster Soraya kennen we nog van de Brazilië cruise op de Favolosa van dit voorjaar. Daar werkte ze toen in het Club restaurant. We kwamen haar woensdagavond al tegen, toen we een hamburger aten bij de Salty Beach. Ze is net aan boord en moet nog even wachten op haar definitieve werkplek aan boord. Tot die tijd wordt ze op verschillende plekken ingezet.

Bij het ontbijt vanmorgen vaart het schip de haven van Arrecife in. We zijn aangekomen op Lanzarote. Het is hier prachtig weer, lekker zonnig en nu al boven de 20 graden. Het zomerse tenue kan dus weer aan, met korte broek en T-shirt.

We hebben vandaag een korte excursie naar twee plaatsen op het eiland waar we nog niet eerder zijn geweest. Hij gaat helaas opnieuw niet door in het Engels, maar wel in het Duits. Dat gaat ons ook wel goed af. Om 9:45 uur gaan we vlotjes van boord en de bus staat al klaar voor ons op de kade. Met de Deutsche Pünktlichkeit zijn alle Duitse passagiers snel aanwezig en kunnen we vertrekken.

We rijden in noordelijke richting de stad uit, door het bijzondere landschap van dit eiland. We hebben het al eens eerder beschreven in dit blog, maar door de extreme omstandigheden hier: veel zon, veel wind en slechts 200mm regen per jaar, is landbouw hier een vak apart. Maar men is creatief en gebruik makend van het aanwezige vulkanische as, kan er toch vocht vast worden gehouden op de akkers. Veeteelt is er niet, er zijn slechts twee koeien op heel Lanzarote, zegt de gids.

Hogerop in de heuvels komen we langs Teguise. Dit is de voormalige hoofdstad van het eiland. Die werd destijds niet aan de kust gebouwd, vanwege de vele aanvallen van piraten uit Noord Afrika. Vanuit de heuvels was er beter zicht om ongenode gasten aan te kunnen zien komen.

De bus klimt verder omhoog en gaat met de nodige haarspeldbochten de smalle weggetjes over naar uiteindelijk de hoogste top van Lanzarote. Hier krijgen we een prachtig uitzicht over het eiland en op de Vallei van de 1.000 Palmen die hier beneden ligt. Het was hier vroeger gebruik om een palm te planten bij de geboorte van kinderen. Eentje als er een meisje werd geboren en twee bij een jongetje. Er staan geen 1.000 palmen meer, maar het zijn er nog best veel.

Midden in de vallei ligt het dorpje Haría, de eerste stop op deze excursie. We krijgen er kort de tijd om even rond te kijken en eventueel van het toilet gebruik te maken. Vooral het pleintje met het gemeentehuis en het langgerekte dorpsplein voor de kerk zijn de moeite waard om even te bekijken. Alle huizen op Lanzarote zijn (verplicht) wit en maximaal 2 woonlagen hoog. Dit heeft architect en kunstenaar César Manrique voor elkaar weten te krijgen, toen het massa toerisme in de jaren ‘60 opkwam en hij zag wat dat met de kustplaatsen op Gran Canaria en Tenerife had gedaan.

Als iedereen weer in de bus zit, rijden we verder naar onze tweede stop: de Jardín de Cactus. Dit is een cactustuin, gebouwd op een voormalige steengroeve en bedacht en ontworpen door diezelfde César Manrique. Hier krijgen we wat langer de tijd om rond te kijken. Er zouden 4.500 verschillende soorten cactussen moeten staan, maar we hebben ze niet allemaal geteld. Wel ontdekken we in een cactusboom een paar musjes. We werden aangetrokken door het harde gekwetter. Waarschijnlijk zaten er nog wel een paar nestjes in de boom. Co weet een jonge mus scherp op de foto te krijgen met de camera op zijn telefoon.

Bovenop de rand van de tuin staat een oude witte windmolen. Die was vroeger in gebruik als meelmolen, maar dient tegenwoordig als expositieruimte. Er is verder geen uitzicht vanuit de molen en er staat een flinke rij van mensen die erop willen klimmen, dus dat slaan we even over.

Als we uitgekeken zijn, is het ook zo’n beetje tijd om weer terug te gaan naar de bus. En dan zit de excursie er alweer bijna op. We rijden het laatste stuk terug naar de haven in Arrecife en gaan dan weer aan boord. In het voorjaar hebben we de stad zelf nog bezocht, dus we kiezen er nu voor om een late lunch te nemen in het buffet restaurant en dan door te gaan naar de spa voor een paar rondjes sauna en bubbelbad op het buitendek.

Vanavond is het la Notte Bianca, de witte avond, vaste prik op een Costa cruise. We zullen ons zoveel mogelijk aan de dresscode wit houden en zien wel of we om 11 uur vanavond nog fut hebben om naar de white party op dek 10 te gaan. We kunnen wel uitslapen morgen, want onze excursie op Gran Canaria vertrekt pas om half 2. Mogelijk komt het verslag van morgen daarom pas zondag.

Donderdag 24 oktober 2024

Het is iets over half 8 als we wakker worden. Gisteravond lag er een uitnodiging in de hut voor een rondleiding in het theater om 9 uur vanmorgen. Nou, dat laten we schieten want we willen gewoon lekker rustig aan de dag beginnen.

Maar dit verklaart wel waarom het bij het ontbijt al vrij druk is. Velen van de aanwezigen hier hebben waarschijnlijk rond die tijd ergens een rondleiding. Kan de brug, het theater of de keukens zijn. En dat blijkt ook wel als het snel rustiger wordt en de klok richting 9 uur gaat.

We gaan weer even wat rondjes lopen op dek 5 om daarna wat te drinken in de Gelateria. Ook vandaag is één kant van het schip behoorlijk warm door de zon en de andere kant is lekker in de schaduw. We doen het vandaag wel iets korter. De stappentellers zijn al alle dagen van de cruise flink tevreden dus dat moet wel kunnen. Waarschijnlijk komen we evengoed wel aan voldoende stappen.

We gaan nog even een inhaalslag maken want omdat we gisteren na de excursie direct door gingen voor het diner, hebben we nog geen verslag van gisteren geplaatst. We krijgen het net op tijd af om naar de lunch te gaan. Heb je dit verslag gemist en wil je het toch lezen: klik hier.

Vanmiddag hebben we ieder een massage van 75 minuten, maar niet tegelijk. Co gaat om half 2 en Jeroen om 3 uur. Dat wordt een middagje gescheiden doorbrengen. Terwijl de ene de massage krijgt, gaat de ander een rondje sauna doen en lekker van het zonnige warme weer genieten op het buitendek.

En zo zie je maar weer dat zo’n zeedag om is voor je er erg in hebt. Tegen 5 uur zijn we terug in onze hut en schrijven we dit verslag. Straks is het weer dresscode Elegant, maar vandaag doen we de simpelere versie: nette broek, overhemd en geen stropdas. We zien toch al dat er steeds minder mensen aan meedoen. Helemaal loslaten willen we het ook niet.