Woensdag 15 mei 2024

Na een gezellige avond, maar een iets mindere nacht worden we wakker. Het schip had vannacht wat tijd goed te maken want we zijn later vertrokken omdat het bunkeren, het tanken van het schip, niet op tijd klaar was.

De weersvoorspellingen zijn niet echt hetzelfde. Weer Online is veel positiever dan de informatie in de app van Costa. Als we na het ontbijt op dek 11 even buiten gaan kijken, voelt het ook fris aan, maar het moet toch te doen zijn om in korte broek eropuit te trekken. Voor de zekerheid doen we een dun jack aan.

Net als in Santa Cruz, zijn we hier op Lanzarote eigenlijk nooit de aanlegplaats Arrecife in geweest. Voorgaande keren met een excursie de stad uit geweest, dus nu maar eens aan de wandel. Het schip ligt daarvoor gunstig, gunstiger nog dan we hadden verwacht.

Vanaf het schip lopen we richting de stad en worden op de route langs marktkraampjes geleid voordat we het havengebied verlaten. Ook zijn er veel winkels met het oog op de vele jachten die ook hier in de haven liggen.

Bij de rotonde net buiten het havengebied, met in het midden een metalen beeld van een visser die een flinke vis aan de hak heeft, gaan we eerst naar rechts. De wandeling die we op het oog hebben voor vandaag, zou uit die richting komen, maar we gaan niet helemaal die kant op. We bezoeken twee monumenten en gaan dan terug om naar het centrum van de stad te gaan.

Arrecife heeft vele witte gebouwen en er liggen vele kleine bootjes in het havenbekken waar we nu langs lopen, de Charco. In de winkelstraat is het aardig druk en als we weer terug komen bij de kust, gaan we naar een fort, het Castillo de San Gabriel, waarin een klein historisch museumpje is. We hebben eigenlijk meer interesse in het gebouw dan in wat er tentoongesteld wordt.

We gaan naar binnen nadat bij de ingang een medewerker uitlegt wat er binnen te zien is. Hij doet dat in het Engels voor ons, omdat binnen alles alleen in het Spaans te lezen is. Het kost normaal 3 euro per persoon, maar de kassa is stuk dus je mag een gift doen. Ja, ja, de kassa is stuk. Dat had Jeroen al in review gelezen op Google en is dus al heel lang zo. We lopen de ruimtes door en daarna kunnen we letterlijk het dak op. Vanaf daar heb je dan een mooi uitzicht.

Vervolgens wandelen we verder over de boulevard en zien aan het einde een schiereiland met daarop een modern wit complex. Ook dit blijkt een bezienswaardigheid te zijn. Het Islote de Fermina is ontworpen door kunstenaar César Manrique in de jaren ‘70. Het heeft een groot zoutwater zwembad waarvan we ons afvragen of dat nog werkelijk gebruikt wordt of alleen nog maar als show is. Onderhouden wordt het in ieder geval zeker. Op het terrein is verder nog een kleine expositie ruimte en een soort tuin met allemaal open ronde muurtjes met witte vloeren.

Hier treffen we ook een Cafetaria aan waar we eerst een colaatje bestellen. Het flesje bevat 237 ml Coca Cola. Vreemde maat. Dan besluiten we hier ook een broodje te nemen als lunch met nog een colaatje.

Dan gaan we rustig aan weer richting schip wandelen en komen daarbij nog langs de kerk San Ginès, die helaas niet open is voor bezoek. Via de andere kant van de Charco komen we weer terug in de haven met het gevoel meer gezien te hebben dan we verwacht hadden.