Woensdag 22 mei 2024

We zijn heel vroeg wakker. De klok is vannacht weer een uur terug gegaan en we hadden gehoord dat we bij aankomst een mooi beeld zouden zien van Dover met de witte kliffen die opdoemen uit de mist. Dus staan we al om half 7 op ons balkon te kijken of er al iets te zien is.

Pas tegen 7 uur wordt het echt zichtbaar en rond half 8 hebben we mooi zicht op die bekende witte kliffen. Na het maken van een aantal foto’s gaan we naar het ontbijt. Nee, we slaan niet de ochtendrituelen over, die hadden we al voor 7 uur gedaan.

Na het ontbijt is het ook bijna tijd om naar het verzamelpunt voor de excursie te gaan. Vandaag moet iedereen, ook als je niet van boord gaat, voor een “face tot face” bij de paspoortcontrole langs gaan. We verzamelen in een restaurant in het midden van het schip en vandaaruit gaan we op afroep naar de uitgang, op basis van busnnummer van de excursie.

Het ontschepen duurt erg lang. Ook worden we er samen uit gepikt en krijgen we allemaal vragen: hoelang we elkaar kennen, wat onze relatie is, waar de boot gisteren was, waar we vandaan vertrokken zijn en waar we eindigen met onze cruise.

Door de trage verwerking van de paspoort controle vertrekt onze excursie ook bijna een uur te laat en lijkt het erop dat we hierdoor een verkorte versie gaan krijgen. We bezoeken vandaag Sandwich, een oud plaatsje in de buurt waar volgens de gids de sandwich ontstaan is omdat John Montagu, de 4e graaf van Sandwich, die gokverslaafd was en niet van de speeltafel weg wilde lopen toen opdracht aan zijn personeel gaf om een paar plakjes rosbief tussen twee sneden brood te doen, zodat hij dat uit de hand kon opeten en ondertussen door kon spelen.

De excursie is tweetalig, Engels en Spaans, maar voor Spaans is een Italiaanse medewerker van Costa mee die alles moet vertalen en daar ook wat moeite mee heeft. Eén van de deelnemers wordt erg ongeduldig en in Sandwich gaat hij op straat enorm tegen haar tekeer. Het drukt een flinke stempel op de sfeer, maar we gaan verder.

We hebben als eerste een wandeltocht door Sandwich. De groep is moeilijk onder controle te houden, maar we krijgen een aardig beeld van het plaatsje. Hier hebben Nederlandse immigranten ook een stempel gedrukt bij het herstel van de kerk, die beschadigd was door blikseminslag. Hollandse wevers hebben het herstel betaald en ook werd er een stuk aangebouwd aan de kerk in enigszins Nederlandse stijl. Er zijn hier ook veel vakwerkhuizen, echter, het is een stuk minder mooi dan gisteren in Rouen. Met pijn en moeite en veel te laat gaan we de bus weer in en rijden door naar Walmer Castle.

Daar hebben we anderhalf uur de tijd om zelf rond te kijken maar de gids moet even de tickets regelen. De groep valt als los zand bij harde wind uit elkaar, omdat mensen niet – zoals gevraagd – blijven wachten waar de gids dat verzocht had. Vervolgens moet ze haar groep weer bij elkaar zien te krijgen om samen naar binnen te gaan, maar ook dat is een chaos.

In het kasteel zijn diverse ruimtes te bewonderen, maar er mogen geen foto’s gemaakt worden. Bij het kasteel is ook een grote mooie tuin, maar voor we die bezoeken, eten we snel wat in het restaurant van het kasteel. De keuze is beperkt, maar we hebben wat maagvulling. Dan gaan we de tuinen in en wandelen daar een tijdje rond en maken foto’s.

Nog even een souvenir kopen, dit keer een pluche wortel en dan gaan we naar het verzamelpunt voor vertrek terug naar het schip. Ook dit is weer zeer chaotisch en we horen dat de gids nog nooit zo’n lastige groep gehad heeft. Maar wij zijn uiteindelijk wel tevreden en ook is de volle tijd die er voor stond gewoon gebruikt.

Als we in onze hut komen, ligt er een brief waar onder andere in staat dat we ook de handbagage vanavond al buiten de hut moeten zetten omdat we in Nederland zonder handbagage van boord moeten gaan. Daar hebben we bezwaar tegen want hoe gaat iemand om met een rugzak waarin een laptop en andere spullen van waarde zitten? En wat dan met de toiletspullen die je morgen in de ochtend nog nodig hebt? Daarbij heeft Co een CPAP die hij vannacht nog nodig heeft.

We gaan naar de receptie om het hier over te hebben, maar het wachten duurt lang en Co ziet de Nederlandse Hostess langs lopen en roept haar. Zij geeft aan dat ze de brief gewoon letterlijk heeft moeten vertalen en begrijpt onze bezwaren. Ze geeft ook aan dat we gewoon de rugzakken mee kunnen nemen onder de door ons genoemde motivatie. Nou maar hopen dat het morgen goed gaat en dat we niet te laat pas van boord kunnen voor onze taxi. Wat een stress op het einde van de reis waarvan je het beeld had hier relaxt van boord en naar huis te kunnen gaan.

We gaan zo nog een paar dingen doen ter afronding van onze cruise. Dan naar ons laatste diner en vervolgens iets terughoudend aan de bar van onze laatste avond te genieten voordat we onze koffers volproppen en voor het slapen buiten de hut zetten zodat die alvast opgehaald kunnen worden.

We komen morgen nog met een bericht hoe het verlopen is.