Woensdag 8 mei 2024

Gisteravond zien we in onze Costa app dat we inderdaad al om 7:15 uur moeten verzamelen voor de excursie van vandaag. We maken het daarom niet te laat aan de bar, maar genieten evengoed van een paar drankjes. De starter van de avond was de Planter’s Punch cocktail.

De wekker staat op 6 uur, maar om half 6 worden we al wakker omdat het schip de haven van Recife binnen manoeuvreert. Voor het ontbijt hebben we op dit tijdstip alleen de keuze voor het buffet op dek 9. Het blijkt er gelukkig niet heel druk te zijn en de keuze is reuze. Omdat het buiten nog regenachtig is, maar wel behoorlijk warm (nu al 29 graden), bereiden we ons op alles voor. Zonnebrand opsmeren, insectenspray opspuiten, petjes mee en paraplu’s mee. Ons kan weinig meer gebeuren.

Bij de verzamelplek wordt aangegeven dat we meteen van boord kunnen. Daar blijken we eerst met een shuttlebus van de haven autoriteiten naar de terminal gebracht te worden. Buiten bij de terminal staat dan onze excursie bus te wachten.

We starten met een korte rondrit door het centrum van Recife. Op een paar uitzonderingen na, biedt de stad eerlijk gezegd niet echt een geweldige aanblik. De gids geeft veel aandacht aan de vele bruggen over de twee rivieren die door de stad stromen. De meest bijzondere brug is meteen de oudste van heel Brazilië en gebouwd in de tijd van de Nederlandse overheersing hier. Hebben we toch nog iets goeds achtergelaten. In de verte zijn veel wolkenkrabbers te zien. Daarachter liggen de fraaie stranden van Recife.

We komen aan bij de plek waar ons boottochtje begint. We gaan met een soort catamaran een stuk over de twee rivieren varen, de Capibaribe rivier en de Beberibe rivier. Allebei monden ze in Recife uit in de Atlantische Oceaan. Co vindt een mooi plekje vooraan op de boot. Hoewel, een bordje geeft aan dat we in de splash zone zitten. We zullen zien hoe nat we worden.

We gaan van start en het opspatten van water valt gelukkig erg mee. De zon is intussen flink gaan schijnen, dus het verkoelende windje tijdens het varen is erg welkom. Onderweg krijgen we van lokale gids Heider uitleg over de gebouwen die we kunnen zien. We komen onder meer langs de school waar hij werkt. Hij is namelijk ook gebaren-vertaler op een school voor doven en slechthorenden. Verder zien we het oude theater en het gemeentehuis, waar op de zijkant een mooi kunstwerk is gemaakt.

Aan de randen van de rivier is wat mangrovebos. Helaas is er ook heel wat (plastic) afval te zien in het water. Dit komt vooral door de vele regenval van afgelopen dagen, waardoor er meer afval in de rivieren is gespoeld. We kunnen aan boord wat te drinken kopen, waar we dankbaar gebruik van maken. Uiteraard levert Jeroen de lege blikjes cola keurig in bij de vuilnisbak aan boord.

Elke keer als we onder een brug door varen, toetert de kapitein van onze boot even. Lokaal gebruik is om dan je hand op te steken en een wens te doen. Eens kijken wat er allemaal van uit gaat komen. Halverwege passeren we de kleine industriële haven, waar ons cruiseschip ligt afgemeerd.

Als we beide rivieren een stuk bevaren hebben, keren we terug naar het startpunt en gaan we de bus weer in. We rijden nu naar de voormalige gevangenis. De cellen doen tegenwoordig dienst als kleine winkeltjes waar handwerkproducten en souvenirs worden verkocht. We zijn hier in 2018 ook al een keer geweest. Jeroen vindt er nog een paar leuke kleine aandenkens om mee te nemen.

Dan zit de tour er alweer op en rijden we terug naar de haven. We moeten van de gids zeker nog eens terugkomen in Recife tijdens het carnaval. Ze hebben hier de grootste optocht van de hele wereld, dus dat moet een hele happening zijn. De gids spreekt zelfs een paar woorden Nederlands en is naar eigen zeggen de grootste fan van Paul de Leeuw.

En dan zetten we onze laatste voetstappen op Braziliaanse bodem, als we weer aan boord gaan van de Costa Favolosa. Om 13 uur vertrekt het schip en varen we in 6x 24 uur de Atlantische Oceaan over naar Tenerife.

Als we ons opgefrist hebben, gaan we naar beneden voor de lunch. Die blijkt vandaag een half uurtje later te starten, dus doen we eerst nog maar een colaatje aan de bar. Daar worden we aangesproken door een Braziliaanse passagier die aangeeft dat dit duidelijk “onze” barkrukken zijn. Hij ziet ons er elke avond zitten. Grappig dat je dan zo herkend wordt hier aan boord.

We genieten van de lunch bij serveerster Nela en daarna doen we een verfrissend rondje stoombad in de Spa. Het thalasso bad is dit keer iets rustiger met golfslag, dus daar kunnen we ook weer van genieten. Op de terugweg naar onze hut maken we een pitstop bij de poolbar voor een tankbeurt met cola en dan genieten we nog van ons balkon tot de zon onder gaat. Het is weer heerlijk hier aan boord!