Gisteravond tijdens het diner kwam voor de zoveelste keer de fotograaf langs. We geven aan dat we geen foto willen en als de fotograaf weg is vraagt Co aan ober Jonel of hij een foto van ons wil maken met zijn telefoon. Stuk goedkoper.

Na het diner lopen we weer even langs de bar van het restaurant en kletsen kort met barman Kyn. Dan gaan we door naar de bar beneden. Het is nu nog rustig en normaal wordt het rond deze tijd al drukker, maar nu vindt The Voice of the Sea plaats in het theater dus wellicht wordt het nu minder druk.

We kunnen in ieder geval makkelijk plaatsnemen op onze favoriete krukken. We missen Nick achter de bar. Hij blijkt nu drankjes te serveren buiten de bar omdat er om een of andere reden wat met bezetting geschoven moest worden. Nu treffen we Jeffry achter de bar aan die normaal achter een andere bar staat. Desalniettemin worden we weer goed verzorgd.

Vanavond Abba Party weer. Helaas zingt de presentator niet bepaald zuiver sommige stukjes mee. Kan hij beter niet doen. Zijn enthousiasme verder is prima. Rond 11 uur gaan we richting onze hut.

We hebben prima geslapen als we rond half 8 wakker worden. Geen haast want het schip komt pas rond 12 uur aan in Katakolon op het vasteland van Griekenland. Na het ontbijt nemen we nog wat te drinken bij de bar van het restaurant bij Kyn die het erg waardeert dat we hem opzoeken. Hij mist op deze plek het contact met de klanten en andere bartenders. Hier geeft hij vooral de drankjes aan de obers die dat dan weer aan de gasten serveren.

Katakolon is de plek om met een excursie Olympia te kunnen bezoeken, maar daar zijn we al jaren terug geweest. Het plaatsje zelf is klein maar heeft wel heel wat winkeltjes. Dit is vooral een plaatsje om voor weinig geld een Pita Gyros te eten. In vergelijking met Mykonos: een gyros schotel kostte op Mykonos 27 euro en in Katakolon 10 euro. Een Pita Gyros kost hier 3,50 euro. Dus we gaan doelgericht Pita Gyros lunchen.

Onderweg komen we barman Sanket tegen. Deze barman heeft even vrije tijd en is ook met twee collega’s op weg naar het centrum. Dat komt mooi uit, want we willen graag nog even met hem op de foto. Gisteren hebben we hem gezocht, maar we konden hem niet vinden op het schip. We kennen hem van een eerdere cruise. Helaas stond hij deze cruise meestal achter een bar waar we niet veel kwamen.

Als we een restaurantje gevonden hebben voor de lunch, zien we daar ook heel wat bemanningsleden zitten. Dit restaurantje was ons ook aangeraden door Yaingam, onze ober in het restaurant aan boord. We bestellen Tzatziki, een Saganaki (geen feta) een Spanakopita en ieder een Pita Gyros. Ieder nog een colaatje erbij. Het smaakt ons goed en daarna lopen we via een andere route terug naar het schip om weer van de Spa te genieten.

In onze hut treffen we het cadeau voor deze cruise aan. We konden uit 4 dingen kiezen en hebben gekozen voor een verzorgingspakket van Acqua dell’ Elba bestaande uit een shampoo, aftershave crème en een stuk zeep. Geen idee of dit speciaal voor suites is, maar het is een mooi pakket.

Morgen hebben we een zeedag en overmorgen komen we dan aan in Venetië, onze eindhalte. Het kan zijn dat er dan niet zoveel meer te melden is, dus sluiten we met dit verslag min of meer de reeks van deze reis af. Mocht er nog voldoende te vertellen zijn, dan doen we dat en laten dat weer langs de bekende wegen weten. Kan zijn dat we dat dan zondag pas plaatsen.

We hebben in ieder geval een zeer geslaagde reis met tot nu toe fantastisch mooi en warm weer gehad. We hebben een aantal oude vrienden opnieuw ontmoet en weer nieuwe gemaakt. Morgen verwachten we van de zeedag genieten zoals de meeste trouwe lezers wel weten.

In dit verslag staan foto’s van een aantal medewerkers waar we erg door verwend zijn, maar helaas lukt het niet iedereen op de foto te krijgen dus staan ze voor een grote groep medewerkers die zeer goed voor ons hebben gezorgd. Mensen die gemiddeld 8 maanden zonder vrije dag werken. Vaak lange dagen en ook vaak korte nachten. Diensten die we in Nederland niet mogen draaien onder de arbowet. En na het contract geen betaalde vakantie, maar hopen op een nieuw contract. Wij hebben daar enorm respect voor.

Morgenavond aan de bar gaan we minder alcohol drinken want de koffers moeten dan ingepakt worden en rond middernacht op de gang staan. Even koppie erbij houden want je moet er de volgende ochtend niet achter komen dat je geen kleren hebt om aan te trekken of iets anders in de koffer gestopt hebt dat je nog nodig hebt.

Zaterdag tegen het einde van de middag vliegen we naar Amsterdam en dan met de trein naar huis. Terug bij onze poes Lilah die goed verzorgd is door Ed. Iedere dag kregen we een korte video waarop ze te zien was. Vooral aan het eten.

Bij deze bedanken we jullie weer voor het lezen en voor de reacties via deze website, of via Facebook of langs andere wegen. In november vertrekken we vanuit Barcelona voor een cruise van 24 dagen naar Guadeloupe. Lezen jullie dan weer mee?

Woensdag 24 september 2025

Vanwege de flinke lunch van gisteren, hebben we bij het diner de “first course” overgeslagen. Na de “Apetizers” hebben we een hoofdgerecht genomen en wel toch nog ruimte kunnen vinden voor een toetje. We zijn daardoor wel vroeg klaar en we gaan daarom nog even bij de bar van het restaurant met Kyn praten.

Daarna dalen we af naar de bar waar het nog erg rustig is. Straks barst er een Frans feestje los. Nu nog even de kans om te praten. Het wordt toch al snel drukker. Mensen komen van de eerste diner-zitting af of uit het theater. Nu is het het drukste moment voor de bar. Dan zet de DJ de Franse muziek in. Het loopt nog niet storm voor deze party, maar na wat langere tijd zijn er toch aardig wat mensen op de dansvloer en wij wiebelen mee op de barkrukken.

Om kwart over negen wordt het weer rustig want de tweede diner-zitting en theatershow gaan beginnen. Voor ons weer leuk tijd om bij te kletsen en bartender Sky doet een paar leuke goocheltrucs. We hebben weer een leuke avond en gaan voordat de Silent Disco begint naar onze hut. Genoeg geweest, ook wat alcohol betreft.

We liggen vandaag voor anker bij Mykonos. Oorspronkelijk, toen we deze cruise boekten, zouden we vandaag Santorini aandoen, maar na de aardbevingen daar in februari, heeft Costa de bestemming gewijzigd. Jammer want hier waren we al eens geweest en we hadden graag Santorini bezocht. Gelukkig hebben we volgend jaar mei daartoe een herkansing.

Er liggen vier schepen bij Mykonos. Het TUI-schip Mein Schiff 5 (ze zijn erg goed in bedenken van namen) ligt aan de kade en de rest, MSC Armonia, Seaborn Encore en wij moet voor anker. Dus dat wordt tenderen. We worden hier met bootjes van lokale ondernemers van het schip naar de kant en terug gebracht. Bij andere plekken gebeurt dat ook vaak door het schip zelf. Overigens zal er rond één uur nog een schip arriveren, de Norwegian Epic.

Omdat we een suite hebben, hebben we een brief gekregen dat we tussen negen en tien uur, voorrang hebben bij het van boord gaan met de tenderboot. Daarvoor moeten we ons melden bij het Sushi restaurant op dek 2. We lopen naar de aangegeven plek en komen al een flinke stroom passagiers tegen die met excursie gaan en op weg zijn naar de tenderboot. Als we bij de Sushi bar aankomen is er nog één andere passagier die hier nu gebruik van maakt.

We worden vrijwel direct meegenomen door een medewerkster van Costa en lopen langs de stroom, lopen iets verder door en als we de hoek om komen, staat er een gereserveerde lift klaar die alleen ons naar beneden brengt. Daar komen we direct bij de uitgang uit en kunnen we vooraan invoegen in de rij die er al staat. We stappen als een van de eerste aan boord.

De tenderboot legt niet ver vanaf het centrum aan. Makkelijk te belopen. Het schip dat aan de kade ligt, ligt veel verder van de stad en dus is er voor die passagiers vervoer nodig of een flinke wandeling van 3 km. Dus in dit geval is tenderen helemaal zo gek nog niet.

We maken een uitgebreide wandeling langs het water naar de groep bekende windmolens. Alle gebouwen zijn hier wit. Vanaf de molens gaan we meer de stad in door de smalle karakteristieke straatjes. We kopen een roze ezeltje dat ons indringend aankijkt dat hij meegenomen wil worden. Later strijken we even neer op een terras voor een drankje en dan besluiten we voor de lunch een restaurant op te zoeken. We hebben trek in Pita Gyros. We bekijken bij een restaurant de kaart en op de vraag of ze Pita Gyros hebben, laat de ober een foto zien van een Gyros schotel. Alles bestanddelen zijn er maar ze serveren het niet als een in elkaar gezette Pita Gyros. Maar prima wat ons betreft.

We genieten ervan en zien de Norwegian Epic aankomen en voor anker gaan. Toch valt het ons nog mee hoe druk het is. Sommige hele kleine straatjes lopen snel vol, maar het kan veel erger en dat is het in het hoogseizoen ook. We lopen rustig terug naar de aanlegplaats van de tenders en terug naar het schip waar we vanmiddag nog even van de sauna genieten en de zonnebrand uit de huid kunnen zweten.

Daarna bezoeken we nog even de Gelateria voor een lekker ijsje en dan gaan we nog even kijken achterop dek 9 bij de Aperol Spritz bar waar Ajay werkt. We nemen beiden een colaatje en vragen of er heel snel nog even een foto gemaakt kan worden. De bartenders vliegen in een opstelling en Co drukt snel 3 keer af. Daarna wil één van de bartenders ook even een selfie van het barteam met ons maken. Vliegensvlug gaat het want er moeten dorstige mensen geholpen worden.

Wij gaan naar de hut om lekker van ons balkon te genieten terwijl we de ellende in de wereld lezen in de krant.

Dinsdag 23 september 2023

Wat we gisteren nog vergeten zijn om te vermelden is dat we een uitnodiging hadden voor een VIP cocktail, aan het begin van de avond. Dit keer was deze happening wel heel erg kort. Er werd een glaasje en een hapje uitgedeeld, de kapitein en zijn team werden even voorgesteld, proost!, en dat was het al. Het Duitse echtpaar naast ons, die dit voor het eerst meemaakten, waren dan ook erg verbaasd.

Verder hadden we gisteravond een prima diner, met dit keer allebei het hoofdgerecht van de trolley. Aan de bar was het gisteravond rustig: geen feestjes in het Atrium. Later op de avond is er nog een happening bij het zwembad op dek 9. Die staat deze keer in het teken van het bereiken van de diepste punt in de Ionische Zee.

Vanmorgen legt het schip aan in de haven van Souda op Kreta. Dit is de haven die hoort bij de stad Chania, die 8 km verderop ligt. We hebben voor vandaag geen excursie geboekt, dus we kunnen lekker rustig aan doen. We ontbijten in het restaurant boven, waar ook niet veel gasten zijn op dat moment.

Je kunt hier met een shuttle bus voor € 3,20 per persoon naar het centrum van Chania rijden. Er staat wel een aardige rij voor deze bus te wachten, dus we blijven bij ons oorspronkelijke plan om met een taxi naar de stad te gaan. Voor € 20 euro rijdt de taxi ons in ongeveer 20 minuten naar de taxi standplaats aan de rand van het oude centrum.

Hier vandaan lopen we door de centrale (winkel)straat naar de waterkant van de Venetiaanse haven. Langs de haven zijn overal gezellige terrasjes en winkeltjes. We lopen eerst nog even verder naar de vuurtoren, helemaal aan het einde van de kade. Hier vandaan heb je een prachtig uitzicht over de oude haven en het Venetiaanse Fort Firkas aan de overkant. Tussen dit fort en de vuurtoren werd in oude tijden een dikke ijzeren ketting gehangen, om de haven te beschermen tegen indringers.

We vinden het nu wel tijd voor een colaatje en strijken even neer op het terras van het Maritiem Museum. Het is opnieuw prachtig weer vandaag met volop zon en een graad of 26. Als we weer bijgetankt zijn, lopen we terug naar de haven. Daar pikken we een nieuw petje op voor Co en zien we ook een leuke Kretenzer geit voor onze collectie.

Hierna lopen we verder naar het fort en daar voorbij zien we dat het gezellige deel van de stad hier wel eindigt. Aan de andere kant van het fort gaan we omhoog de oude stad in. Hier zijn allemaal kleine smalle straatjes, al dan niet met trappen. Het wemelt er van de kleine winkeltjes, hotelletjes en restaurantjes. Op één van deze terrasjes gaan we weer een lekkere Griekse lunch gebruiken. We bestellen eigenlijk best wel veel, maar het gaat er gelukkig nog wel in. Van het huis krijgen we nog een chocolade cakeje toe. Vanavond maar wat minder bestellen bij het diner…

We struinen nog wat verder door de oude stad en komen dan weer bij de centrale straat en de kerk uit. Met meer dan 7.000 stappen vinden het zo wel weer even genoeg geweest en we besluiten met de taxi terug te gaan naar ons schip in Souda.

Terug aan boord proberen we de lunch van vanmiddag eruit te zweten in de sauna. Of dat gelukt is, horen jullie morgen. We komen dan aan bij Mykonos. Helaas zijn beide excursies die we daarvoor geboekt hadden geannuleerd. Maar we kunnen nu eens gebruik maken van het privilege om met voorrang met een tenderbootje aan land te worden gebracht. Meer hierover in het verslag van morgen.

Maandag 22 september 2025

Het is nog rustig aan het ontbijt. Omdat de klok een uur vooruit gegaan is vannacht en we een zeedag hebben, kunnen we lekker uitslapen en toch zijn we er op tijd bij om de drukte voor te zijn.

Na het ontbijt gaan we nog even naar de poolbar op het achterdek om even bij Ajay te kijken, de bartender die we van de Toscana kennen. Het is er aardig druk dus begrijpelijk dat we niet veel kunnen bijpraten, maar hij doet wel een poging terwijl hij de koffiemachine bedient. Jeroen neemt een capuccino en Co een vers geperste sinaasappelsap.  

Dan zakken we af van dek 9 naar dek 3 om even een rondje te wandelen, maar helaas is slechts de helft beschikbaar en kunnen we hooguit heen en weer lopen. Aangezien we gemiddeld al behoorlijk hoog in de stappen van afgelopen week zitten, gunnen we ons nu een vrije dag en gaan we niet een uur rondjes lopen maar gaan we door naar de hut.

Daar gaan we op ons balkon de krant lezen en werken we het verslag van gisteren uit. Dan foto’s uitzoeken en verkleinen en dan kan de pagina online. Gisteren waren we gewoon te laat terug van de excursie om dat voor het diner te doen en dan is zo’n zeedag ook wel handig om dit in te halen.

Twaalf uur, lunchtijd. We gaan direct want na de lunch hebben we beperkt tijd omdat we een massage hebben vanmiddag. Een andere gast in het restaurant spot een groepje dolfijnen buiten. Zo speels hebben we ze volgens ons nog nooit gezien. Ze springen en buitelen heel hoog uit het water. Machtig om te zien.

Helaas konden we onze massages niet tegelijk boeken. Dus Jeroen gaat eerst een rondje sauna en bubbelbad doen en Co neemt de eerste massage. Daarna wisselt het om en zo vliegt de middag voorbij. Jeroen ziet vanaf het zonnedek bij de Spa nog een zeeschildpad langs het schip zwemmen. Super gaaf.

Dit is de eerste keer dat we twee cruises “back to back” doen, zoals men dat noemt. We konden dat niet als één geheel boeken destijds. Later was die mogelijkheid er wel, maar dan hadden we niet deze cabine kunnen boeken. Ook niet vergelijkbaar. Maar deze manier heeft wel wat nadelen:

Na de eerste cruise wordt de rekening opgemaakt en je verblijf als het ware afgesloten. We hebben ook de Spa voor 2 weken geboekt en nu stond opeens op de rekening een bedrag van bijna 160 euro voor niet teruggebrachte badjassen. Dit corrigeren gaat blijkbaar moeizaam en zou pas de dag voordat we van boord gaan kunnen.

Je moet ook op de overgangsdag een nieuwe Costa Card halen bij de receptie, maar die kunnen dat pas regelen als de autoriteiten van de plaats waar het schip aanlegt, de beveiliging van het schip toestemming geeft om mensen van boord te laten gaan. Om de nieuwe kaart in werking te stellen moet je eerst afgemeld worden en dan met de nieuwe kaart weer aangemeld worden. Ook moet er een nieuwe foto gemaakt worden. Als je dan al om kwart over 8 moet verzamelen voor een excursie geeft dat best wat spanning. Je wilt toch op tijd zijn.

Gelukkig konden we dezelfde cabine boeken, anders had ook nog het verhuizen van de spullen gedaan moeten worden. Nu hebben we gehoord dat daarbij hulp van cabinstewards mogelijk is.

Ook moet je eigenlijk opnieuw deelnemen aan de security drill. Dat hebben we wel geprobeerd, maar de app wilde niet over naar de nieuwe cruise en dus konden we dat niet digitaal doen en we wilden nog de sauna in dus hebben we de andere optie – de oefening live meemaken – maar overgeslagen. Bij de receptie was de suggestie al gedaan dat je gewoon de brief met rode rand kon afwachten, ondertekenen en deponeren in de betreffende box bij de receptie.

We zijn op de Costa app ingelogd met ons Costa Account. Nu blijkt dat je in dit geval dus moet uitloggen en in moet loggen met het nummer van je nieuwe Costa card en je geboorte datum. Dat weten we dan weer voor een volgende keer.

Ook moet je weer de Costa card aan je creditcard koppelen. We hadden de tip gekregen om dat pas de volgende dag te doen om te voorkomen dat er toch dingen door elkaar gaan lopen. Of dat waar is weten we niet, maar we hebben gewoon de tip gevolgd.

Als met al is het het beste als je een cruise als één geheel kunt boeken, maar als dat niet zo wordt aangeboden, weet dan wat je te wachten staat. Voordelen zijn er ook want zo kregen we opnieuw een fles Ferrari Prosecco als welkom, krijgen we weer een cadeautje en elke cruise geeft ook weer codes voor 10 procent korting voor een volgende cruise.

De tijd vliegt en voor we naar het diner gaan, gaan we nog even van het mooie weer genieten vanaf ons balkon.

Zondag 21 september 2025

Gisteravond hebben we afscheid genomen van barman Marvin. Zijn contract zit erop en hij gaat in Bari van boord. Een dag later vliegt hij naar huis, naar zijn gezin in de Filippijnen, voor een welverdiende vakantie. Waarschijnlijk ontmoeten we hem volgend jaar maart weer op de Costa Fascinosa.

Vanmorgen zien we ook onze cabin steward Blesseto voor het laatst. Hij is zijn collega aan het inwerken en gaat ook vanmiddag bij aankomst in Bari van boord voor vakantie in zijn thuisland India.

Het schip komt pas om 14:00 uur aan in Bari, dus we kunnen vanmorgen nog even lekker rustig aan doen. We lezen de krant van zaterdag op ons balkon. Dat schoot er gisteren bij in. Het is nog steeds prima weer hier. De lunch begint een half uurtje vroeger vandaag. We hebben eindelijk weer eens gelegenheid om die in het Club Restaurant te gebruiken. Gelukkig bestellen we alleen een hoofdgerecht, want daar heb je zeker wel voldoende aan tot het diner vanavond.

Als het schip aan de kade heeft aangelegd, gaan we van boord en zien we dat onze bus al klaar staat. We hebben vanmiddag een excursie naar het plaatsje Matera. Dit keer hebben we een combinatie van Engels en Spaans in de bus. Voor de Spaanstaligen gaat iemand van Costa mee, die vertaalt wat de Italiaanse gids Eugenio allemaal vertelt in het Engels. Het is dus weer een internationaal gebeuren.

De rit naar Matera duurt ruim een uur. De gids vertelt eerst wat over de historie van Bari en de regio Puglia. Het plaatsje Matera ligt in de regio Basilicata, eveneens in het zuiden van Italië. Het landschap verandert onderweg. De bodem wordt steeds rotsachtiger en er zijn minder bomen en struiken te zien.

Basilicata was lange tijd één van de armste regio’s van Italië. Het plaatsje Matera is bekend geworden om de rotswoningen die daar nog zijn. Eeuwen lang leefden families in deze woningen, onder zeer slechte hygiënische omstandigheden. In de rotswoningen leefde men samen met (boerderij)dieren, vooral ezels. Deze stonden in een deel van de woning, waar dan natuurlijk ook gewoon de mest in viel. In de jaren 1950 werd het gebruik van deze woningen verboden door de Italiaanse regering en moesten mensen verplicht verhuizen naar nieuwere “normale” woningen.

Later werd Matera gebruikt als filmlocatie, waarbij vooral de film The Passion of the Christ van Mel Gibson grote bekend gaf aan Matera. De omgeving hier zou het meest moeten lijken op Jeruzalem uit de tijd van Jezus. Onze gids geeft aan dat hij Mel Gibson vorige week weer gespot heeft in Matera, voor research naar een tweede deel van deze film. Ook de James Bond film No time to die, is hier deels opgenomen.

Als we aankomen in Matera, gaan we de bus uit. De groep splitst zich naar taal op en wij lopen dus met gids Eugenio mee. Voor de verstaanbaarheid krijgen we allemaal een radiootje mee met oortje. Het is vandaag gelukkig niet al te druk in Matera. Vooral in de zomervakantie moet je hier over de koppen kunnen lopen. Overigens moet je wel goed uitkijken waar je loopt, want alle eeuwenoude stenen zijn hier behoorlijk glad gelopen. De gids neemt ons mee over de makkelijke route. De moeilijke route over een trapstraatje heeft stenen die nog veel gladder zijn.

Al vrij snel komen we bij het eerste uitkijkpunt over de wijk Sassi di Matera, wat letterlijk Stenen van Matera betekent. Hier zien we de rotwoningen en rotskerken die tegen de heuvels aan liggen. We hadden eigenlijk verwacht dat we dan veel meer grot openingen zouden zien. Maar de meeste rotswoningen hebben een soort van entree huisje boven de grot staan. Binnen in dat huisje kun je dan afdalen de grot in.

Even verderop gaan we dan ook zo’n woning bezoeken, die nu ingericht is al museum. Inmiddels is de hele wijk Sassi toegevoegd aan de Unesco Werelderfgoedlijst. In het museum is het nogal druk, maar je krijgt wel iets van een indruk hoe mensen hier geleefd moeten hebben. Het bed stond op hoge poten, om verder van de vochtige bodem te zijn. Door de kalktuf bodem hier loopt het vocht gemakkelijk heen.

We lopen verder door het plaatsje en begrijpen dat de meeste woningen nu in gebruik zijn als (luxe) restaurant, hotel of spa, wat natuurlijk nogal een contrast geeft met de armoedige omstandigheden hier van weleer. We zijn ook een aantal winkeltjes met typische producten van deze regio, zoals een brood van maar liefst 8 kilo.

Bij een volgend uitkijkpunt hebben we het verste uitzicht. Hier zijn we ook dat op de heuvel aan de andere kant van de rivier een aantal grotten zijn. Dit zijn grotere en kleinere rotskerken, waarin nog eeuwenoude fresco’s te zien zijn. Het bovenste gedeelte van deze heuvel werd in de eerder genoemde film gebruikt als locatie voor Golgotha, waar Jezus gekruisigd werd. Vlakbij het uitzichtpunt staat de kerk San Pietro Caveoso, die we nog van bezoeken.

Met onze gids lopen we dan terug door het plaatsje en stoppen nog even om een ijsje of een drankje te kunnen kopen. Wij kopen ook nog een zakje Tarallini al Peperone Crusco, ringvormige zoutjes, met de typische lokale gedroogde zoete pepers.

Om half 6 zijn we terug bij de bus en rijden we weer terug naar de haven van Bari. In het centrum van Bari is het wat druk met verkeer, dus we doen nu iets langer over de rit. Gelukkig had de restaurant manager al gezegd dat het geen probleem is, als we iets later bij het diner aankomen. We frissen ons snel even op en kleden ons om en terwijl we aan het diner zitten, vertrekt het schip uit Bari. Vannacht gaat de klok een uurtje vooruit, vanwege onze volgende stops in Griekenland. Maar morgen eerst nog een lekker relaxte dag op zee!

Zaterdag 20 september 2025

Gisteravond hebben we de foto gemaakt van de bartenders van de Atriumbar, maar toen kwam de barmanager erbij en zei dat we erbij achter de bar moesten gaan staan en dan zou hij de foto maken. Toch leuk dat dat dan voor je gedaan wordt. We hebben de foto gisteren gemaakt want Marvin, bartender die we al langer kennen, gaat morgen van boord en Kyn gaat vanaf dit weekend naar een andere bar.

Even voor zes uur worden we wakker en gaan ons voorbereiden op de overschakeling naar de tweede cruise. Toen we destijds deze twee weken wilden boeken, kon dat alleen als aparte cruises en niet als een geheel. Dat betekent vandaag dat we nieuwe Costa cards moeten krijgen. Daarvoor moeten we voordat we van het schip af gaan naar de receptie om dat te regelen.

We zijn vroeg en we hebben geen idee of er veel mensen met dit te maken hebben dus lijkt het ons verstandig om meteen maar even bij de receptie langs te gaan. We moeten namelijk al om kwart over acht verzamelen voor onze excursie van vandaag dus veel tijd is er niet. Echter de receptie kan pas na acht uur in het systeem dit regelen, afhankelijk van de afhandeling van procedures van de havenautoriteiten. Dus we worden wat zenuwachtig als we duidelijk kwart over acht niet gaan halen.

We zijn niet de enigen. Behalve wij heeft nog een Duits echtpaar hiermee te maken. Uiteindelijk kunnen we met de receptioniste naar de uitgang om uit te checken op de oude kaart en in te checken op de nieuwe kaart en daarmee is deze geactiveerd. Meteen maar door naar ons verzamelpunt waar het erg druk is met gasten die op excursie gaan.

En dan is het zover. We gaan naar de uitgang en stappen op een, wat je zou noemen: een rondvaartboot. Als iedereen aan boord is varen we weg. Eerst door het niet zo mooie industrie/havengebied van Marghera, maar later varen we door de lagune en over het Canale della Giudecca met het mooie uitzicht op de oude stad Venetië. Vele foto’s worden gemaakt. In 2019 zijn we hier nog met een cruiseschip doorheen gevaren, maar dat kan nu niet meer. De schepen liggen ver van de terminal vandaan, in Marghera.

Dan leggen we aan, vier bruggen verwijderd van het San Marco plein. Vanaf hier lopen we naar een punt waar we in groepjes van 4 personen plaats gaan nemen in een gondel voor een tocht door de kanalen van de oude stad. Wij gaan samen met twee Franse dames. Jeroen kan daar nog wel enigszins een gesprek mee voeren, maar voor Co is Frans een brug te ver. Maar de tocht is niet om te praten maar om van te genieten en dat doen we. Ondanks de enorme drukte in Venetië, kom je met de gondel op plekken waar het enorm stil is. Een bijzondere ervaring! De gondelier staat achterop met maar één roeispaan. Als we lage bruggetjes naderen, laat hij de gondel een stuk slagzij maken, zodat we er makkelijker onderdoor kunnen. Gelukkig zijn ze allemaal ervaren genoeg om geen ongelukken te maken.

Terug bij het startpunt stappen we uit en we hebben nu een kleine 2 uur de tijd om nog wat rond te wandelen. Kan ook langer, maar dan moet je even laten weten dat je niet om 13:00 uur bij het verzamelpunt komt om met de groep terug te gaan naar het schip. Je moet dan zelf op tijd naar de cruiseterminal gaan om van daaruit weer naar het schip gebracht te worden. Wij kiezen ervoor om weer op tijd op het verzamelpunt te zijn.

Na het verlaten van de gondel lopen we naar het San Marco plein en maken weer wat foto’s. Helaas staat een deel van de Kathedraal in de steigers. Co ziet wel een uitdaging voor AI op de Samsung telefoon en verwijdert de steiger en laat AI het beeld bewerken. Het ziet er goed uit, alsof het zo hoort. Dan wil Jeroen eigenlijk een mast midden voor in beeld ook weg hebben, dus ook dat proberen we. Er blijft een mooie foto over.

We dwalen nog enige tijd door de smalle straatjes en het is behoorlijk druk, maar zoals onze gids al zei, het is eigenlijk rustig. Het hoogseizoen is voorbij. Dus dan is het dus nog veel drukker.

We komen uiteindelijk uit bij de Rialtobrug. Daar gaan we eerst naar het hoogste punt om het uitzicht aan beide kanten vast te leggen. We zijn niet de enigen en het is wachten tot je er bij kunt. Daarna zakken we weer af en zoeken een punt op om de brug van een afstand te fotograferen. Dan weer terug door de straatjes naar het San Marco plein en van daaruit weer langs het water, vier bruggen over naar de aanlegsteiger waar de boot ons komt oppikken.

De boot brengt ons naar de terminal omdat we daar door de securitycheck moeten. Daarna gaan we met de bus en dit keer dus niet met een boot, naar het schip. Als de bus het terrein van de terminal verlaat, worden er zegels aangebracht op de deuren en de kleppen van de bagageruimtes zodat niet iemand onderweg nog in of uit kan stappen.

We gaan aan boord en gaan nog even wat eten bij het buffet ook al hebben we in de stad al een broodje kip met kaas en een broodje kaas met ham gegeten. Het is druk bij het buffet dus zodra we klaar zijn, maken we direct ruimte voor andere mensen die een zitplek zoeken.

Zelf gaan we nog even een rondje sauna en bubbelbad doen bij de spa. Daarna even bijkomen in de hut en het verslag maken.

Donderdag 19 september 2025

Gisteravond was het lekker rustig aan de bar wat muziek betreft. Geen feestje, alleen de DJ die op redelijk niveau draaide waardoor je normaal met iemand kon praten. Dat is vandaag volgens de planning wel anders. We begrijpen nu dat er geen avond is dat we in pak moeten. Volgens een bartender is dat ook op lange cruises afgeschaft, maar we nemen in november toch nog maar een keer het pak mee. Wel is er iedere dag een kledingadvies en daar valt je koffer echt niet op af te stemmen.

Weer een korte nacht want onze excursie vertrek al weer om kwart over 8. Dus de wekker staat op zes uur maar we worden net daarvoor spontaan wakker. Meteen over tot actie. Hopelijk is dit de laatste keer dat we zo vroeg op moeten. Morgen eindigt de eerste cruise en beginnen we aan de tweede van een week met, op Bari na, andere bestemmingen. Dan hebben we ook twee zeedagen.

Het ontbijt gaat vlot. Het is nog heel rustig en we kunnen daarna nog even terug naar de hut om ons in te smeren want we hebben vandaag weer zonnig en warm weer, met maar liefst 32 graden. Dan door naar het theater waar het teken gegeven zal worden als de bussen voor ons klaar staan.

Dat teken komt iets voor tijd en al snel staan we bij de bus die ons naar Krka gaat brengen. Dat is de naam van een rivier maar ook de plek waar we een Nationaal Park gaan bezoeken met vele kleine en een paar grote watervallen. Na de steden van afgelopen tijd nu een excursie in de natuur.

Om er te komen heeft de bus een kleine anderhalf uur nodig. Onderweg genieten we van het landschap en passeren al snel een overgebleven deel van eeuwenoude aquaduct dat vroeger de stad van water uit de bergen voorzag, want zoet water was er niet. Iets later zien we aan de andere kant nog de burcht Klis op een heuvel liggen en dan daarna vooral veel groen en snelweg. De gids vertelt in het begin het een en ander en daarna is het rustig tot vlak voor aankomst. We hebben dit keer de combinatie Frans en Engels in de bus.

Vlak voor aankomst staan we even vast want in het park is beperkt plek voor bussen en dus moeten er eerst een paar terug komen voordat wij verder kunnen. De gids gaat de bus uit om de kaartjes te kopen en die krijgen we uitgedeeld met een folder van het park voorzien van plattegrond. We gaan het grootste deel met de gids doen en daarna hebben we wat vrije tijd voordat we zelf terug moeten keren naar de bus.

Het nationaal park heeft trouwens een enorme omvang. Als je alles wilt zien, heb je minimaal een paar dagen nodig. Wij bezoeken vandaag het meest zuidelijke deel van het park, waar ook de meeste bezoekers komen. Bijzonder hier is het ontstaan van zogenaamd kalktuf, een steensoort die ontstaat door kalkafzetting in koel water. Hierdoor ontstaan dammetjes, waarop weer gemakkelijk algen en planten groeien.

Het park heeft gelukkig veel bomen want de zon doet goed haar best. We beginnen de ruim 2 kilometer wandeling boven door bosrijk gebied met kleine watervallen en strominkjes. Onderweg zien we nog een kikker zitten en ook een wilde kat ligt in het zicht. Nou ja, als je naar die kat kijkt, zie je eigenlijk gewoon een luie huiskat. Straalt niets wilds uit.

Na enige tijd gaan we flink afdalen. Treden niet geteld maar volgens de informatie vooraf zouden het er 194 moeten zijn, maar niet alleen die treden zijn een uitdaging. De paden zijn deels mooi met houten planken gemaakt, maar als het afdalen begint zijn het stenen oneffen paden met gladde stukken. Dus oppassen geblazen.

Dan komen we uit bij de grote waterval, of watervallen, die de Skradinski buk heet. Met een lange brug ga je hier over de rivier heen, met zicht op dit water spektakel. Hier zijn ook winkeltjes en kraampjes met allerlei handel en eten en drinken. Om half één moeten we terug zijn bij de bus. De gids geeft aan dat je daarvoor het beste kunt rekenen op 15 minuten want je moet dan dus weer alles omhoog lopen.

We maken mooie en weer teveel foto’s en zien bij de souvenirshop een leuk beertje met Kroatie-shirt. Volgens de gids zou boven ook een winkeltje zijn die knuffels verkoopt, maar deze vinden we leuk en kopen hem. Gelukkig maar want als we boven aankomen blijken ze daar niet iets te hebben wat wij echt leuk vinden.

Dan door naar de bus die ons naar een restaurant brengt in het plaatsje Skradin. Daar krijgen we soep, een mixed grill bestaande uit kipfilet, worstje, kotelet met wat aardappelen en wat groente. Ter afsluiting nog een plak regionale chocoladecake. Dan stappen we rond twee uur weer in de bus om nog op tijd weer bij het schip te zijn. We bekijken de afvaart vanaf ons balkon en dan gaan we ons opfrissen en het verslag in orde maken.

Morgen dus einde eerste cruise en morgen hebben we ook een excursie geboekt in Venetië. We gaan een rondvaart maken door de Lagune van Venetië en daarna per 4 personen met een gondel door de kanalen van Venetië. Duurt ongeveer 4,5 uur, maar tot onze schrik moeten we morgen toch al weer om kwart over 8 present zijn.

Donderdag 18 september 2025

Gisteravond was het weer gezellig in de Atrium bar. Wat later op de avond was er een Duits feestje, georganiseerd door de Duitse host aan boord. Qua muziek keuze had het wat ons betreft wel beter gekund, maar het was evengoed wel leuk om te zien hoe iedereen lekker aan het meezingen en dansen was.

We hebben een goede nacht en zijn dankbaar voor het extra uurtje op de klok. Als we wakker worden, merken we dat er buiten aardig wat wind staat. Het water stuift over de golven maar we hebben gelukkig weinig deining. Als we gaan ontbijten loopt het schip de haven van Bar binnen. Er ligt al een ander schip aan de kade, de MSC Opera. Buiten is het opnieuw prachtig weer, volop zon en al lekker warm. De (nieuwe) stad Bar ligt aan de zee, met mooie stranden, en vlak daarachter rijzen de hoge bergen van Montenegro op.

We kunnen de tijd nemen voor het ontbijt, want we hoeven pas om 10:15 uur te verzamelen voor onze excursie van vandaag. Als we er klaar voor zijn, lopen we naar het theater en horen daar dat iedereen van boord kan gaan, als hun bus klaar staat. We vinden onze bus inderdaad op de kade en zoeken een goed plekje uit. Er komt een Australisch echtpaar voor ons in de bus zitten. Toevallig zaten zij gisteren op Kefalonia ook op de stoelen voor ons. We raken even in gesprek en ontdekken dan dat we buren van elkaar zijn op het schip. Hoe bizar is dat?

De bus vertrekt en rijdt de haven van Bar uit. Onze gids doet vandaag zowel Engels als Duits. Ze spreekt beide talen uitmuntend en is erg prettig om naar te luisteren. Ze waarschuwt nog even dat Montenegro geen EU land is, zodat je hier niet je databundel van je mobiele telefoon kunt gebruiken. Eerder vanmorgen was hier ook al een omroep over op het schip.

De eerste stop van vandaag is de oude stad: Stari Bar. Deze ligt 4km bergopwaarts van de kust. Dat is bijzonder, want op Stari Bar na is er geen enkele andere historische stad in Montenegro die niet aan de kust ligt. De reden hiervoor is dat er in de bergen veel waterbronnen zijn en ook dat de stad op die manier beschermd was voor aanvallen van piraten. Vanaf zee is de oude stad namelijk amper te zien.

Als de bus een plekje gevonden heeft om te stoppen in de smalle straten, gaan we eruit en met de groep lopen we verder naar de oude stadsmuur. Het is hier een drukte van belang, met allemaal restaurantjes en winkeltjes. Er worden ook veel lokale producten verkocht, zoals granaatappel sap.

Als we door de stadspoort gegaan zijn, regelt de gids onze tickets en kunnen we verder naar binnen lopen. Je moet hier heel goed oppassen, want alle eeuwenoude stenen zijn door het vele belopen spekglad geworden. Dit gedeelte stamt nog uit de Byzantijnse tijd, werd later ingenomen door de Ottomanen en wat er daarna nog van resteerde werd grotendeels verwoest bij de grote aardbeving van 1979. Er wordt nu veel aan conservatie en restauratie gedaan.

Duidelijk zijn ook de drie belangrijkste godsdiensten in deze streek terug te zien: de katholieke kerk, de orthodox christelijke kerk en de islam. Volgens onze gids is Montenegro een mooi voorbeeld waar de drie godsdiensten het uiteindelijk voor elkaar hebben gekregen om in vrede met elkaar samen te leven. Dat geeft hoop in deze donkere tijden van nu.

We maken een ronde door de restanten van de oude stad en krijgen hier en daar uitleg van de gids. Daarna dalen we weer af naar de stadspoort en gaan we via het toeristisch centrum terug naar de bus. Helaas is er geen tijd over om even te shoppen, want we zien in het voorbijgaan wel wat leuke souvenirs liggen. Misschien hebben we bij de volgende stop meer tijd.

Terug in de bus rijden we door naar het uiterste zuiden van het land, naar de plaats Ulcinj, vlakbij de grens met Albanië. Onderweg krijgen we wat meer informatie over Montenegro, wat qua oppervlakte één van de kleinste landen van Europa is en zelfs van de wereld. Maar toch weer 2x zo groot als Luxemburg. Met 630.000 inwoners is het zeker niet dichtbevolkt.

We stappen uit bij het strand van Ulcinj en vanaf hier zien we de oude stad, Stari Ulcinj, al op de heuvel liggen aan de andere kant van de baai. We lopen met de gids daar naar toe en krijgen nog wat uitleg. Dan hebben we ruim een uur vrije tijd om hier door te brengen.

De oude vesting valt eerlijk gezegd een beetje tegen. Ook deze is vrijwel geheel verwoest bij de aardbeving van 1979. Aan de randen van de vesting zijn nu restaurants terug gebouwd, weliswaar in oude stijl, maar niet heel sfeervol. We lopen helemaal naar het hoogste punt, waar we ontdekken dat het gedeelte wat niet een restaurant is, nu een museum is waar je voor moet betalen. Dat is maar 4 euro, dus we doen dat. Maar ook het museum valt wat tegen. Er is een binnen gedeelte met archeologisch vondsten en ander etnografisch gedeelte. Verder heb je er wel mooi uitzicht op de prachtige kustlijn, aan beide zijden van de vesting.

We besluiten om naar de boulevard af te dalen en daar wat te gaan lunchen. De excursie lijkt namelijk weer een stuk langer te duren dan gepland. We strijken neer bij een kebab tentje en bestellen daar een döner schotel. Ook proberen we nog een leuk souvenir beertje van Montenegro te vinden, maar helaas, hier in Ulcinj vinden we die niet.

Om half 3 rijdt de bus weer terug naar de haven van Bar, wat overigens hemelsbreed precies tegenover Bari in Italië ligt. Als we willen kunnen we hier nog met een shuttle bus naar het centrum van het moderne gedeelte van de stad, maar daar zien we toch van af. Morgen hebben we ook weer een lange dag en het is wel vakantie. We nemen liever wat rust en kijken vanaf ons balkon nog wel even naar de prachtige kustlijn en de bergen van Montenegro. Om 18:00 uur vertrekt ons schip naar Split in Kroatië.

Woensdag 17 september 2025

Gisteravond weinig bijzonders gebeurd, behalve een Abba-party van 45 minuten in de Atriumbar met veel te harde muziek. Maar goed, daarna kun je weer met elkaar praten dus maar even meedeinen op de o zo bekende liedjes met als slot “Thank you for the music”. We liggen redelijk op tijd in bed want de wekker gaat om zes uur.

We worden weer voor de wekker wakker en gaan er meteen maar uit. Ons ontbijt nemen we dit keer in het buffetrestaurant want die is als enige vroeg genoeg open. We zijn er echter al voordat die open is dus moeten we nog even wachten terwijl er steeds meer mensen binnen stromen.

We hebben vandaag een excursie van zeven uur over Kefalonia. Er is geen lunch gepland maar wel vrije tijd dus wellicht kunnen we dan nog wat nuttigen. We hebben vandaag Adonis als gids en een medewerker van de tourdesk van Costa zal alles vertalen naar het Portugees voor Braziliaanse gasten die mee zijn.

We vertrekken uit de hoofdstad Argostoli, waar ons schip aan de kade ligt. Een ander cruiseschip, de Queen Elizabeth, ligt voor anker in de baai en zal zijn passagiers aan land moeten tenderen. De eerste stop is bij het Agios Andreas Melapidia klooster. Het bestaat o.a. uit twee kerkjes en een klein museum. Belangrijkste relikwie hier is een voet van Andreas, de broer van Petrus. Deze ligt in de grote kerk. De kleinere kerk is als enige gebouw hier gespaard gebleven voor de grote aardbeving van 1953, waarbij de meeste gebouwen van Kefalonia zijn verwoest. We mogen hier op eigen houtje even rondkijken en zien in het museum vooral mooie houtsnijwerken, die uit verschillende (voormalige) kerken van het eiland komen. Vanuit het klooster heb je mooi zicht op het hoog gelegen kasteel Kastro Agios Georgios, wat heel vroeger de hoofdstad van het eiland was.

Dan vervolgen we onze tour over wegen met uitdagende haarspeldbochten, maar dat is de chauffeur natuurlijk wel gewend. We gaan door het nationaal park van de berg Ainos, met een top van maar liefst 1658 meter. Onderweg krijgen we natuurlijk ook weer algemene informatie over het eiland waardoor je een beeld krijgt van grootte en het leven hier, maar dat kunnen we natuurlijk niet reproduceren want dat onthouden we allemaal niet in detail. We zien veel wijnranken hier, wat op zich best een opvallende plek is, zo op deze hoogte. Hier groeien de druiven waar de Robola wijn van wordt gemaakt. De beste van het eiland, zegt de gids.

Over de bergen heen komen we aan de oostkant van het eiland. Hier is onze tweede stop Lake Melissani vlakbij het plaatsje Sami. Op deze plek is een grotmeertje. Het “dak” van deze grot is lang geleden ingestort. In de jaren 60 is de grot met het meer toegankelijk gemaakt voor bezoekers. Je kunt er nu kort met een roeibootje op varen. Je hoeft niet zelf te roeien. Je begint op het deel dat open is en dus daglicht heeft, maar vervolgens varen we even langs wat puin echt de grot in naar het deel dat nog dicht is van boven. Bij de uitgang zien we in de cafetaria wel een lekkere tiropita (kaasbroodje) en spanakopita (spinaziebroodje) liggen. Die nemen we voor de lekkere trek.

Volgende stop is het dorpje Assos, idyllisch gelegen op de rand van een klein schiereiland. Hier waren nog een aantal huizen gespaard gebleven van de aardbeving van 1953. Hoewel ze nu niet meer bewoond worden, mogen ze niet afgebroken worden vanwege de monumenten status. Die aardbeving heeft op Kefalonia vrijwel alles verwoest. Nu wordt er anders gebouwd want aardschokken komen net als in Japan nog regelmatig voor. Huizen kunnen wel bewegen maar niet barsten. Het is verder een gezellig plaatsje met veel jachten en mooie plekjes aan het water en een klein strand.

Dan weer de bus in. Onze volgende en – op een fotostop na – onze laatste stop is het plaatsje  Fiskardo, in het uiterste noorden van het eiland. Ook een plekje aan het water en hier hebben we een uur de tijd, die we besteden om op een terrasje aan het water lekker Grieks te gaan eten. We bestellen ieder de Feta Saganaki, een portie Tzatziki en de lokale schotel Kreatopita Kefaloniti, een pastei met geitenvlees. We laten alles tegelijk op tafel zetten om niet in tijdnood te komen. Het smaakt uitstekend. De Feta Saganaki van Zorba in Hoorn blijft nog wel steeds op nummer 1 staan, maar deze kwam echt dichtbij. Nog even paar foto’s maken en dan een flinke rit terug naar het schip. Mooi groen eiland, dus het uitzicht is prima.

Zoals gezegd nog een korte fotostop op een plek waar je beneden het beroemde strand Myrtos Beach ziet liggen en het dorpje Assos in de verte. Dan is het nog een aardig stuk rijden, terug naar de haven in Argostoli. De gids wordt gebeld want we zijn te laat bij het schip. We hadden op dat moment al zo’n 10 minuten aan boord moeten zijn. Voordeel dat de excursie door Costa wordt aangeboden, is dat het schip dan moet wachten. Heb je dit met een zelf lokaal geboekte excursie, dan kun je het schip wel missen.

We gaan snel aan boord want de voorbereidingen voor vertrek zijn al in volle gang. Door naar de hut en vanaf ons balkon gaan we de afvaart bekijken. Jeroen ziet achter het schip rook achter de bergtop omhoog komen en die rook wordt steeds erger. Niet veel later krijgen we ook een GR-Alert-melding op onze telefoon in diverse talen. Daarin wordt aangegeven dat wanneer je in de buurt ben van Klismata en Metaxata op Kefalonia bent, dat je moet vertrekken naar Argostoli, waar het schip was aangemeerd. Dit in verband met “Wild fire”.

We vertrekken en kijken nog eens goed naar het cruiseschip de Queen Victoria. Dat lag ook hier vandaag, alleen moesten daar de passagiers met tenderboten bij gebrek aan aanlegplaatsen. Dat schip lijkt heel erg op de Costa Deliziosa en komt ook inderdaad van de zelfde bouwer en valt in dezelfde klasse. Er zijn wel verschillen, maar de basis komt erg overeen.

Komende nacht gaat de klok een uur terug. Bovendien hebben we morgen een korte excursie vanuit Bar (Montenegro) en die vertrekt pas rond kwart over tien, dus wat rustigere nacht. Voor het diner nog even lekker wat lezen en dan kijken hoeveel trek we nog hebben na de late uitgebreide Griekse lunch.

Dinsdag 16 september 2025

Gisteravond hebben we ons diner een beetje beperkt gehouden. Als hoofdgerecht hadden we allebei de moussaka genomen (tja, je bent in Griekenland nu, natuurlijk) en die was bereid met veel kaas, dus best machtig. Het toetje hebben we daarom overgeslagen, ook om wat eerder aan de bar kunnen te zijn. We wilden het niet te laat maken, omdat we vandaag redelijk vroeg op excursie gaan.

We slaan ook het event van gisteravond over. Om 23:30 uur zouden we zogenaamd het donkerste punt van de Ionische Zee hebben bereikt en dat werd dan rondom het zwembad “gevierd” met een soort voorstelling. Jeroen ziet echter bij het tandenpoetsen op het balkon al genoeg sterren aan de hemel staan, dus daar hoeven we niet voor naar een feestje. Helaas worden we ruw uit onze slaap gehaald, omdat de muziek die bij het feestje hoort, over alle buitenspeakers van het schip klinkt. Op ons balkon is dat zelfs zo luid, dat we er binnen wakker van worden. Co belt de receptie boos op, maar ja ,die zegt dat het maar een half uurtje duurt… Uiteindelijk bleek het toch een foutje te zijn.

Gelukkig zijn we daarna weer goed weg gezakt, want we worden al voor onze wekker wakker. We nemen een ontbijtje met gebakken eitje in ons restaurant. Op de terugweg naar de hut komt Jeroen opeens een bekende barman tegen bij de poolbar. Het is Ajay, die we nog kennen van onze cruise op de Costa Toscana in november 2023. We gaan hem later vanmiddag wel even opzoeken om bij te praten, maar voor nu een hartelijke begroeting.

Dan is het tijd om in het theater te verzamelen voor onze excursie. Even na 8:30 uur mogen we naar de uitgang. Maar dit keer gaan we met tenderbootjes aan wal. Er is hier geen steiger waar een groot cruiseschip kan aanleggen. Het tenderen verloopt allemaal heel soepel en gemoedelijk.

Op de kade van Zakynthos staan onze jeeps al klaar voor de tour. Het zijn er vijf en in elke jeep gaan vier personen. Wij gaan met eigenaar Iannis mee. Een ouder Duits echtpaar stapt ook bij ons in. Om wat meer ruimte op de achterbank te hebben, kruipt Jeroen achterin op de tweede rij. Hij is nog net lenig genoeg om dat makkelijk voor elkaar te krijgen. En zo heeft hij wel die hele bank voor hemzelf. De Duitse gasten spreken geen Engels, dus vertaalt Jeroen regelmatig even wat onze chauffeur allemaal vertelt onderweg.

We rijden eerst Zakynthos Stad uit en stoppen een half uurtje later in het dorpje Agia Marina. Hier is een taverne waar we koffie of wat anders kunnen drinken. Helaas ziet Jeroen pas na het bestellen van de dubbele espresso dat ze ook een frappé (Griekse ijskoffie) op de kaart hebben staan.

Vervolgens gaan we bergopwaarts met onze jeeps. Nog een stukje asfalt, maar daarna gaan we “off road” over onverharde paden naar de top van de Vrachionas berg. Hier op 758 meter is er mooi uitzicht over de oostelijke helft van Zakynthos. Ook zien we het eiland Kefalonia liggen, waar we morgen met schip zullen aanleggen.

We zakken de berg weer af en rijden nu naar het westen, naar het plaatsje Kampi. Hier stoppen we bij een grote taverna, met een terras vlak aan de klifkust. Je kunt ver beneden zien hoe helder het zeewater hier is. Maar het is een beetje te hoog om een duik te nemen. We krijgen hier een bordje meze (griekse hapjes), waaronder dolmadakia, keftedes, loukaniko en natuurlijk mag de tzatziki niet ontbreken. Ook een glaasje wijn erbij, wat ongetwijfeld bedoeld is om de remmingen wat weg te halen. Er komen namelijk twee dansers, die eerst samen een paar Griekse volksdansen uitvoeren. Maar daarna mag iedereen meedoen met de sirtaki!

Weer terug in de jeeps gaan we noordwaarts de heuvels weer in en komen dan uit bij het klooster Spilaiotissa. We mogen een kijkje nemen in dit 500 jaar oude klooster, waar nog steeds enkele nonnen wonen. De kloosterkerk ziet er prachtig uit, maar we worden vooral verliefd op een jong katje hier. Die is heel aanhankelijk en gaat eerst bij een Franse vrouw op schoot liggen. Later gaat Jeroen nog even gedag zeggen, maar het katje wil niet meer van schoot af. Co moet haar er echt af tillen. Hartverscheurend, maar we moeten door.

Laatste stop op deze tour is het strand Xigia Pelagaki. We blijven hier zo’n drie kwartier. Het is een steile afdaling naar het strandje, maar dat hebben we er wel even voor over. Het zeewater op deze plek is rijk aan zwavel, wat je ook wel een beetje ruikt. Het schijnt super gezond te zijn voor je huid, maar helaas hebben we onze zwembroeken niet meegenomen. We klimmen terug omhoog en genieten op het terras bij de taverne van een heerlijk patatje met een colaatje. En in de shop zien we nog een leuk schildpadje. Rondom Zakynthos komen veel zeeschildpadden voor, dus dat is een mooi souvenirtje van hier.

Dan is het nog een half uurtje rijden en dan zijn we rond 15:00 uur weer terug in de haven. Hier nemen we afscheid van Iannis. We hebben genoten van de tour. Dit was een leuke kennismaking met Zakynthos. Het eiland is ontzettend groen, met heel erg veel olijfbomen. Ook de familie van Iannis bezit er ongeveer 3.000. Verder natuurlijk de Griekse gastvrijheid die we gewend zijn.

We laten Zakynthos Stad voor wat het is, en stappen in de tenderboot die klaar ligt om ons terug te brengen naar het schip. Hier komen we even tot rust, frissen ons op en gaan naar de poolbar om even bij te praten met barman Ajay. Tot morgen weer!