Woensdag 20 juli 2022

Gisteravond na het diner merkten we dat de airco in de kamer niet meer werkte. Omdat de zon nog volop op de ramen stond te branden, was de temperatuur inmiddels al aardig opgelopen. Een telefoontje naar de receptie heeft echter snel geholpen. Toen we terug kwamen van de bar, bleek het alweer gerepareerd en konden we lekker in een normale temperatuur gaan slapen.

Over temperatuur gesproken, we krijgen vanmorgen letterlijk wel een heel warm welkom in Bremerhaven. Om 7 uur ’s morgens is de temperatuur al flink hoog en die zal nog verder oplopen naar 35 graden vandaag.

We hebben een laatste excursie op het programma staan, een busrit naar Bremen waar we een rondleiding door het centrum zullen krijgen van een lokale gids. Na het ontbijt kunnen we naar de bus. Het is van hieruit een uurtje rijden naar het centrum van Bremen.

We starten de rondleiding aan de oever van de rivier de Wezer en van hieruit lopen we door de Böttcherstrasse het oude centrum in van deze Hanzestad. Op de Marktplatz staan een paar schitterende gebouwen, waaronder het Raadhuis, de Kamer van Koophandel en de Domkerk. Bremen is in de 2^e Wereldoorlog zwaar gebombardeerd, maar gelukkig konden deze gebouwen worden gerestaureerd.

We bezoeken de Dom, waar het overigens lekker koel is, en krijgen daar de nodige uitleg van onze gids Rima, die oorspronkelijk uit Oezbekistan komt. Ze verontschuldigt zich voor haar accent, maar mede daardoor kunnen wij haar juist prima verstaan.

Naast het Raadhuis staat een beeld van de Bremer Stadsmuzikanten, naar het sprookje van Grimm: een ezel, waarop een hond zit, die weer een kat op zijn rug heeft, en met een haan bovenop. Er staat een rij om hier een wens te doen. Dan moet je wel met twee handen beide voorpoten van de ezel vasthouden, anders is het de ene ezel die de andere toespreekt…

Vervolgens gaan we naar de middeleeuwse wijk Schnoor. De naam lijkt op ‘snoer’ en betekent touw voor op zeilschepen. Er woonden hier vroeger veel vissers. De wijk heeft uiterst smalle straatjes en doet met zijn leuke winkeltjes en galeries heel gezellig aan. Boven de winkels kan gewoond worden, maar tegen flinke prijzen.

Terug op de Markt krijgen we nog wat vrije tijd van de gids. We maken nog enkele foto’s in het centrum en lopen ook nog even terug naar het Schnoorviertel, omdat we daar een pluchen versie van de Bremer Stadsmuzikanten hadden gezien. Die konden we natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan.

Met twee flesjes cola voor de broodnodige verfrissing gaan we weer terug in de bus naar Bremerhaven. Terug aan boord gaan we voor de laatste keer naar dek 9 voor de lunch. En daarna kunnen we vanaf ons balkon mooi zien hoe het schip vertrekt. De kapitein heeft wat moeite om hier goed weg te komen van de kade, maar gelukkig kunnen we zonder averij vertrekken naar Amsterdam.

Op het balkon zitten we in de schaduw en naar gelang we verder van het vaste land af gaan wordt het steeds aangenamer om buiten te zitten. We gebruiken de tijd om nog wat te lezen en gaan tussendoor nog wat te drinken halen.

Bij het diner voelen we het einde van de reis naderen. Onze obers zijn bijna verdrietig dat we morgen vertrekken. Het komt niet gespeeld over. We hebben een gezellige tijd gehad en blijkbaar is dat ook door hen gewaardeerd. Aan het einde een omhelzing en dan gaan we het restaurant uit. Nog even naar de hut en dan na het plaatsen van dit verslag, voor de laatste keer naar de Atriumbar en Wijnbar. De laatste ronde.

Voor 1 uur vannacht moeten we de koffers ingepakt hebben en op de gang zetten. Ze worden vannacht opgehaald en we treffen die morgen dan aan in de terminal. Dat scheelt gesleep. Gelukkig hebben we niets te maken met vluchten of beperkingen van hoeveelheid handbagage, dus het si een kwestie van zoveel mogelijk in de koffers proppen en de rest nemen we zelf mee van boord. Niet vergeten kleding voor morgen in de hut te houden.

Dank weer voor het volgen van onze reis. De reacties hebben we allemaal gelezen. We krijgen die ook per e-mail binnen. Echter hebben we er voor gekozen niet op berichten in te gaan om te voorkomen dat er dan misschien teveel tijd in gaat zitten. We waarderen het wel enorm.

Morgen na aankomst en ontbijt met de trein naar Hoorn. Het was weer een geweldige vakantie.

Dinsdag 19 juli 2022

Je kent dat wel, dat je ontdekt dat je iets vergeten bent te vertellen. Nou dan is een zeedag wel een mooi moment om dat alsnog even te doen.

Het gaat om zondagavond. Toen we ons klaar maakten om naar bed te gaan, zagen we drie cruiseschepen in de verte in tegenover gestelde richting varen. Het waren de Norwegian Star, de Costa Diadema en de HAL ms Nieuw Statendam. Een mooi gezicht.

Maar weer terug naar waar we gisteren geëindigd waren. We stopten ons verhaal voor het diner. We hadden de Tomahawk besteld. Een runderkarbonaadje van ongeveer 900 gram. Voor ons samen hoor! Deze moet je apart vooraf bestellen en kost extra.

We nemen wel nog vooraf een klein voorgerechtje en een minestronesoep en dan komt het klapstuk van vanavond. Onze ober snijdt voor ons het vlees in verschillende stukken en dan kunnen we genieten van een heerlijk stuk goed gebakken vlees. Er zijn 3 sausjes bij, knoflook, pepersaus en een sausje waarvan we niet weten wat het was, maar wel lekker smaakte. Beslist geen spijt van om dit een keer tijdens onze cruise te doen.

We zouden om 18:00 uur vertrekken, maar er blijken nog 2 bussen niet terug te zijn van hun excursie. Op een gegeven moment lijkt het erop dat we gaan vertrekken, maar al snel blijkt dat het schip alleen vast omdraait om straks sneller weg te kunnen varen. De vertraging loopt op naar ongeveer drie uur. Als we na ons diner vanaf ons balkon naar de kade kijken, hebben we zicht op de plek waar de tenderboten aanleggen. Er liggen er nog twee.

Dan rond 21:00 uur zien we weer gasten op de kade naar de tenderboten gaan. Als de eerste vol is, gaat deze vast naar het schip. De mensen aan boord van deze tenderboot juichen en zwaaien naar de passagiers die vanaf het balkon staan te kijken. Ze zijn blij er eindelijk weer te zijn en hebben vast ook honger. Als iedereen weer aan boord is verlaten we Noorwegen en gaan op weg naar Bremerhaven waar we woensdag aankomen.

Later horen we dat de bussen op de terugweg enorm om moesten rijden omdat de route die ze zouden rijden geblokkeerd was geraakt door vallend gesteente. Tja, dan zie je hoe kwetsbaar het verkeer hier is.

We moeten ook nog even een excursie omboeken want voor de wandeling door Bremen, is te weinig belangstelling onder Engelstaligen. Dan maar in het Duits.

Gisteren en vandaag hebben we weer wat foto’s gemaakt van de medewerkers hier op het schip die onze reis speciaal hebben gemaakt. We hebben velen van hen ook weer toegevoegd als Facebook vrienden. Altijd leuk om weer een beetje bij te houden of we bekenden gaan tegenkomen bij een volgende cruise.

Bij het ontbijt maakt Melvin weer een leuke vogel van papier. We moeten nog een aparte koffer kopen om ze mee te kunnen nemen. Erg leuk dat je zoveel aandacht krijgt. Ook een andere ober heeft iets voor ons gemaakt. Simpeler dan wat Melvin maakt, maar het is toch erg leuk dat iemand dat voor je doet.

Het is vandaag heerlijk weer, overwegend zonnig, dus lopen we ons uurtje op het dek in T-shirt. Door de wind in het stukje schaduw wat fris, maar wel te doen. Na wat vocht tot ons te hebben genomen, gaan we op ons balkon zitten. Daar is nu nog geen zon, maar we zitten genoeg uit de wind om er behaaglijk van de zeelucht te kunnen genieten.

Na de lunch zetten we dat voort en komt de zon steeds meer onze kant op. Dit is een heerlijke zeedag. En omdat de zon nu goed op ons balkon staat en we daar nog even van willen genieten, stopt hier het verslag van vandaag. Morgen hebben we min of meer een halve zeedag want we vertrekken al om ongeveer 14:00 uit Bremerhaven richting Amsterdam.

Maandag 18 juli 2022

Vanmorgen zijn we aangekomen op onze laatste bestemming in Noorwegen, het plaatsje Vik. Dit ligt aan een kleine zijarm van het Sognefjord. Als we wakker worden ligt het schip hier al voor anker. We gaan weer met tenderbootjes aan wal vandaag.

De excursie begint pas om 9:30 uur, dus er is ruim tijd voor een ontbijt beneden in het restaurant. Ober Melvin maakt opnieuw een paar origami kunstwerkjes voor ons, dit keer een hond en een bloemetje.

Vanuit de Grand Bar mogen we naar de tenderbootjes en na een klein stukje varen komen we aan wal in Vik. Daar staat de bus voor ons klaar. Helaas valt er nog wat regen deze ochtend. De kapitein heeft in zijn welkomstwoordje echter beloofd dat het niet veel zou zijn.

We zijn vandaag met Duits- en Italiaanstaligen. De jonge gids spreekt beide talen luid en duidelijk, zodat we alles goed kunnen volgen. We rijden eerst naar het plaatsje Vangnes. Ook hier zijn de wegen weer uiterst smal. De bus chauffeur probeert waarschijnlijk via de kortste route naar onze eerste stop te rijden, maar een lokale bewoner is het daar niet mee eens, blokkeert de weg en onze bus moet een stukje achteruit bergafwaarts rijden.

De eerste stop is een uitzichtpunt, waar je over het mooie Sognefjord uit kunt kijken. Dit is het grootste, diepste en langste fjord, niet alleen van Noorwegen, maar zelfs ter wereld. Ondanks de bewolking kunnen we inderdaad wel zien hoe prachtig de natuur hier is. Keizer Wilhelm II van Duitsland vond dit ook een heel mooi punt en heeft er een groot standbeeld laten plaatsen van Fridtjof, de held uit een IJslandse sage die plaatsvindt in Noorwegen in de 8^e eeuw.

Behalve het standbeeld trekken ook de vele aardbeien- en frambozen planten de aandacht. Veel staan er in een soort kassen, gemaakt van wit plastic bogen. In de selfservice standjes van de lokale boeren kun je bakjes fruit kopen en in de bus trakteert een passagier iedereen op een verse framboos.

Aan de andere kant van de parkeerplaats staat een witte houten kerk, die gesloten blijkt. De gids vertelt dat de architect van deze kerk weinig inspiratie had, want er staan drie exact dezelfde exemplaren hier in de regio.

We rijden terug richting Vik en komen dan bij de Hove Steinkyrkje. Dit is een middeleeuws stenen kerkje uit de 12^e eeuw. De lokale gids van de kerk geeft ons wat uitleg. Er konden ongeveer 35 mensen in. De kerk werd in de 19^e eeuw gesloten omdat het verplicht werd een kerk te bouwen waar de hele geloofsgemeenschap in zou kunnen passen. Het kerkje kwam in verval en werd uiteindelijk gekocht voor (omgerekend) 40 euro door architect Peter Blix. Hij heeft de kerk gerestaureerd, maar over zijn werk is wel wat discussie. Hij heeft veel elementen aangebracht die waarschijnlijk niet origineel zijn, zoals houten heidense ornamenten in het plafond. Maar goed, hij vond dat hij dat recht had, omdat hij de kerk van privé geld had gekocht.

Voor de volgende stop rijden we een stukje bergop. De bedoeling is dat we van hieruit een mooi panorama zouden hebben op het plaatsje Vik, ons cruiseschip in het fjord en de achterliggende besneeuwde bergtoppen. Maar helaas onttrekt een regenbui dit bijna helemaal het zicht. Als we weer weg willen gaan rijden, trekt de bewolking nog wat op en krijgen we van de gids nog een paar minuten extra voor een foto poging.

Aan de andere kant van Vik komen we aan bij een ander bijzonder kerkje, de Hopperstad Stafkyrkje. Dit is één van de 28 houten staafkerken die nog in Noorwegen zijn overgebleven. Ook hier krijgen we weer uitleg over de kerk. Het gebouw is uit dezelfde periode, de 12^e eeuw, en is nog wat kleiner dan de Hove kerk. In de constructie van het schip zijn veel lange houten palen gebruikt, waar de naam staafkerk vandaan komt. De buitenkant is met pek zwart geverfd, om het hout te beschermen tegen de weersinvloeden hier.

Dan zit de excursie erop en gaan we terug naar de haven. We nemen direct een tenderbootje naar het schip, om daar te gaan lunchen. Maar omdat inmiddels het zonnetje tevoorschijn is gekomen, gaan we daarna meteen weer terug aan wal, om nog wat door Vik te gaan wandelen. We kunnen eindelijk weer eens in T-shirt op pad, zodat het zomergevoel ook weer terugkomt.

Als we uitgewandeld zijn, verlaten we voor de laatste keer de Noorse bodem en gaan we aan boord aan de koffie en de cola. We genieten nog wat van de zon op het balkon en bereiden ons dan voor op het diner. Vanavond hebben we een speciaal hoofdgerecht, de Tomahawk Steak. Hier wordt zo’n beetje elke dag promotie voor gemaakt, net als voor enkele andere speciale (vis)gerechten. Hier moet je wel extra voor betalen.

Zondag 17 juli 2022

We zijn vroeg wakker en hebben dus alle tijd om rustig te ontbijten. Het is nog rustig in het restaurant als we binnen komen. Vandaag dan meteen maar de foto maken van het restaurant-team dat voor ons gezorgd heeft deze reis. Komt later in een verslag.

Onze excursie deze ochtend is met bus en boot naar de restanten van het Klooster van Selja. Dat is ongeveer een uur met de bus en daarna een kwartier met de boot naar het eiland waar dit klooster, of wat er van over is, ligt.

We rijden door een prachtig stuk van Noorwegen, langs het Nordfjord. Helaas is het regenachtig en is het maken van foto’s door de ramen van de bus lastig en geeft niet de mooiste plaatjes, maar we genieten er niet minder van. Gelukkig is het vrijwel stil op de weg want een groot deel van de route voert over een weg die zo smal is dat elkaar passeren gepaard kan gaan met deels achteruit rijden om de tegenligger te laten passeren op de hier en daar wat bredere stukjes.

Als we aankomen in het plaatsje Selje (andere laatste letter!) worden we in twee groepen verdeeld op basis van taal, Italiaans en Engels. De Italiaanse groep gaat eerst met de boot naar het eiland en wij hebben een uur de tijd om Selje te verkennen. Daarna wisselt dat. Dit heeft te maken met de capaciteit van de boot, een mooi jacht.

In Selje heb je een aardig strand en in de verte zien we een wit houten kerkje. We gaan daarheen wandelen en nemen binnen een kijkje. Omdat het zondag is gaan we heel voorzichtig naar binnen, na eerst geluisterd te hebben of er geen dienst aan de gang is. Het blijkt dat ze die aan het voorbereiden zijn en we zijn welkom om binnen te komen kijken.

Daarna lopen we over het strand terug en gaan een 24-uur geopende snackbar in. Dat is geen snackbar zoals wij die kennen, maar een winkeltje met allerlei voedingsmiddelen. Hier is duidelijk sprake van vertrouwen in de mens. Er is niemand aanwezig en je moet dus zelf afrekenen. We nemen een Cola Zero en gaan weer naar buiten.

Op het jacht dat ons naar het eiland brengt, nemen we plaats op het bovendek in de openlucht. Het is niet droog, maar miezerig en het is dus wel te doen daar. Wel vangen we veel wind als het jacht op een gegeven moment op hoge snelheid gaat varen.

Op het eiland aangekomen gaat er een gids mee die niet bij ons in de bus zat, maar echt bij dit uitstapje hoort. Ze vertelt de legende over het ontstaan van het klooster op deze plek. Het is het verhaal van de Ierse prinses Sunniva, die in de 10^e eeuw per schip haar land ontvluchtte met haar volgelingen. Haar schip strandde hier op dit eiland. Uiteindelijk kwamen ze om, toen de grot instortte, waarin ze schuilden. Later werd haar lichaam ongeschonden teruggevonden wat als een wonder werd beschouwd. Ze werd heilig verklaard en is een belangrijke figuur in de Noorse religie. Ze is tevens de enige vrouwelijke heilige.

De gids vertelt verder wat historisch bekend is van dit klooster. Zo werd het verlaten toen het katholisme verboden werd in de Reformatie. De gebouwen die er stonden werden grotendeels gesloopt door anderen om de stenen te hergebruiken op andere locaties. Zo is bekend dat stenen van hier ver verspreid in Noorwegen terecht zijn gekomen, maar ook in Denemarken.

Een klein deel is herbouwd, maar nu is er gekozen niet verder te herstellen, maar wat er is te behouden. Na de uitleg kunnen we zelf rond kijken en ook klimmen naar de grot die in de legende een grote rol speelt. Dat is een flinke klim en Co zijn knieën zijn niet echt gelukkig, vooral omdat de hoogteverschillen tussen de treden vaak erg groot zijn, maar we zetten even door. Resultaat is mede een mooi uitzicht op de ruïne van boven af.

Weer terug beneden lopen we langs de bron die hier ontspringt. Het water zou geneeskrachtig zijn. Jeroen probeert het dan maar, kwaad kan het vast niet.

De tijd vliegt om en we gaan weer aan boord van het jacht voor de terugreis. Jeroen koopt een paar typisch Noorse chocoladerepen voor bergwandelingen. Ze heten Kvikk Lunsj, een snelle lunch. Eigenlijk zijn het gewoon Kitkat repen. Maar dat moet je niet zeggen, hoor.

Het is 13:00 uur als we bij het schip aankomen en we gaan direct door voor een langzame lunch aan boord op dek 9. We hebben beter weer getroffen dan waar het schip ligt.

Later in de middag droogt het toch wat op en komt er zelfs voorzichtig een zonnestraaltje door. We gaan daarom toch nog snel een uurtje wandelen door Måløy. Er is hier veel street art te zien, en uiteraard ook weer veel witte houten huizen. We lopen door tot de kerk, aan het begin van het plaatsje, en keren dan weer om. Weer terug in de haven zien we nog een leuke pluchen meeuw hangen in de souvenir shop. Die mag mee naar Nederland.

We pakken een colaatje in de Atrium bar en opeens klinkt er muziek van buiten. We gaan even op het buitendek kijken en zien op de kade een oude Noorse rocker staan te galmen. Hij trekt aardig wat bekijks, misschien vooral ook door zijn volume. Maar zijn stem klinkt nog goed.

Om 18:00 uur vertrekt het schip naar onze laatste bestemming in Noorwegen, het plaatsje Vik in het Sognefjord. Als we weg varen komt de zon door en hebben we een uiterst zonnige avond.

Zaterdag 16 juli 2022

Gisteravond was het weer erg gezellig aan de bar in het Atrium. Later in de wijnbar bestelden we dit keer een Rozès port uit 2011. We kregen er een hele schaal met hapjes bij geserveerd, wat een service!

Vandaag hebben we een rustig dagje op zee. We slapen een beetje uit en komen wat later bij het ontbijt in het restaurant beneden. Daar verrast ober Melvin ons met een origami-papegaai. Harstikke leuk en een knap staaltje vouwwerk!

We gaan onze wandeling maken op dek 10. Er staat een frisse wind, dus de jas moet wel aan. De lucht ziet er wat vriendelijker uit, met hier en daar een stukje blauw en wat zon. Er is een ploegje medewerkers bezig om de ligbedden schoon te maken. Beneden ons op dek 9 probeert het animatie team vergeefs om een paar mensen te vinden voor een spelletje. Er laten zich helaas te weinig gasten buiten zien vanmorgen.

Na een uurtje wandelen vinden we het welletjes en gaan we naar binnen voor koffie en cola. De Engelse hostess Bethan treft ons in de bar en vraagt of we vanavond naar de Costa Club Show gaan. Dat hadden we eerlijk gezegd nog niet in het programma zien staan. Vroeger noemden ze dit de Costa Club Cocktailparty en daar kreeg je dan ook een persoonlijke uitnodiging voor. We beloven Bethan niks, we kijken vanmiddag wel even of het in ons schema past.

Terug in de hut gaat Jeroen proberen of het te doen is om op het balkon de krant te lezen. Daar vangt hij dan meteen een zendmast op van de Noorse kust, zodat we onze zwager John even kunnen bellen om hem te feliciteren met zijn verjaardag.

De lunch nemen we zoals gebruikelijk bij het buffet restaurant op dek 9. Barman John staat daar meestal te werken en kent ons inmiddels ook goed. Hij vraagt meteen of we weer een grote Pepsi Max willen. De zon lijkt nu wat meer door te komen, maar omdat we zuidwaarts varen, zit ons balkon nog net in de schaduw. Volgens Co kan de kapitein best even de moeite nemen om het schip een uurtje achteruit te laten varen. Wel zo eerlijk, toch?

Na wat leeswerk gaan we voor een ijsje in de Gelateria. Ook daar is het best lekker in de zon, maar als er een grote wolk voor komt, gaan we toch maar even een beschut tafeltje onder het afdak zoeken.

Vandaag is de dresscode opnieuw “elegant”, dus de kostuums kunnen weer uit de kast. We gaan dan toch maar even bij de C-Club Show kijken. Deze begint om 18:00 uur en zou iets van een half uurtje duren. Dat sluit dus mooi aan bij onze diner tijd. We gaan wel achter in de zaal zitten. Is het niks, dan zijn we ook zo weer buiten.

Nog een tip voor wie veel zwart geld wil lozen. Je kunt aan boord je kamersleutel koppelen aan je creditcard, maar je kunt ook contant geld in een machine stoppen en dan worden daarvan de kosten verrekend.

Nu tijd om om te kleden en dan gaan we door naar de Costa-Club show. Er zitten niet heel veel mensen in de zaal. Het balkon is leeg en de zaal ongeveer half gevuld. De show begint met een duet en daarna volgt de presentatie van de belangrijkste functionarissen aan boord van het schip. Tevens worden er cadeaubonnen uitgereikt aan de mensen met de meeste punten, het hoogste aantal cruises en ook twee jarigen worden in het zonnetje gezet. Daarna volgt er nog een acrobatisch optreden als afsluiting. Best leuke afsluiting toch 😉

Vrijdag 15 juli 2022

Vandaag zijn we in Bodø. Vervelende naam om steeds te moeten typen vanwege dat vervelende streepje in de O, dus maar even met Control C opgeslagen en nu steeds als we het nodig hebben: plakken maar. Ook het uitspreken is een dingetje. Wij zouden botweg Bodo zeggen zoals we nu schrijven, maar de klanken liggen in Noorwegen toch anders. Lees het maar zoals je wilt.

Gisteravond zijn we na het diner uiteraard weer lekker aan de bar gaan hangen, maar bij de wijnbar zijn we afgeweken van ons bestellingspatroon en hebben we in plaats van limoncello een dessertwijn besteld, Sauterne. Jeroen wilde dat eens proberen. Gelukkig hadden we Kleent en Luchie al ingeseind want die zijn er al helemaal op ingesteld dat als ze ons in de verte zien aankomen, de limoncello bij een andere bar te bestellen.

We krijgen de wijn geserveerd met wat hapjes zoals kaas, worst en olijven erbij. Het is een lekkere wijn en we laten ons dan ook nog een keertje bijschenken. Dat wil zeggen dat het laatste uit de fles nog bijgeschonken wordt. Geen klagen want we krijgen de wijn weer aangeboden van het huis, evenals de hapjes die we anders misschien ook hadden moeten betalen (nooit uitgezocht).

We maken het niet te laat want om zeven uur willen we aan het ontbijt zitten om daarna in alle rust op tijd aan te melden voor de excursie van vandaag.

We zijn ruim op tijd wakker en zien dat het regent. Dat zal vandaag ook zo blijven maar gelukkig hebben we een excursie naar vooral het Aviation Museum van Bodø. Tevens zullen we een uitzicht punt en een kerkje bezoeken onderweg. Het is een excursie van een halve dag.

Bij het ontbijt maakt onze ober Melvin twee origami figuurtjes voor ons. Een zwaan en een hond. Hij heeft een paar jaar cruises vanuit Japan gedaan en is toen geïnteresseerd geraakt in de kunst van origami. Heel dapper heeft hij toen als eerste één van de moeilijkste figuren geprobeerd. Vandaag dus twee iets eenvoudigere figuurtjes. Wel leuk dat een ober zo aandacht aan ons besteedt. Erg gezellig.

In de bus van de excursie zitten vele nationaliteiten en vele talen. Echter deze excursie is alleen in het Engels. Onze gids heeft daarbij wel een accent waardoor je denkt dat hij van oorsprong uit Italië komt, en na jaren in Noorwegen te hebben gewoond dit ook nog eens in het accent te hebben verwerkt. Het maakt het volgen er niet makkelijker op.

Ook blijkt dat we ons voor vandaag weer te warm hebben gekleed. Het is 26 graden…….in de bus. Ook volgens de telefoon van Co was het vanmorgen al 25 graden en was er een warmte waarschuwing. Waarschijnlijk door het wifi-netwerk van het schip dacht de telefoon dat we in Rome lagen. Het duurt even voordat de juiste temperatuur verschijnt nadat we van de wifi af zijn. Dan staat er 12 graden en regen, regen, regen.

Onze eerste stop is het uitzichtpunt op de Rønvikfjellet waar we 5 minuten de bus uit mogen. Hoewel we meer zien dan gisteren bij de kabelbaan, is het zicht toch wat beperkt. Een deel van de groep neemt niet eens de moeite uit de bus te komen vanwege de lichte regen. Wellicht was er meer te zien als we meer tijd hadden gehad en we wat verder van de bus af hadden kunnen lopen. Nu is het vooral bomen planten en een stuk Atlantische oceaan.

Dan rijden we verder naar het kerkje Bodin Kirke. Het stamt uit 1240 en is deels steen en deels van hout. Binnen gekomen vraagt een man ons plaats te nemen in de banken zodat hij wat kan vertellen, maar die boodschap komt nauwelijks door, want iedereen blijft rondlopen om foto’s te maken. Maar uiteindelijk lukt het en krijgen we uitleg over het gebouw en de diverse dingen die we binnen in het interieur zien, zoals het rijk bewerkte altaar uit 1670.

Er wordt onder andere verteld dat (in ieder geval in Noorwegen) katholieke kerken zodanig gebouwd zijn dat je richting het oosten kijkt. De bedoeling was een kruiskerk te bouwen, maar de grond was aan één kant te zacht en dus is er maar één zijbeuk.

Na de kerk is het nog een klein stukje rijden naar het Aviation Museum. Tijdens dat ritje komen er al diverse vliegtuigjes overgevlogen die de landing inzetten. Het vliegveld van Bodø ligt er immers vlak bij.

We krijgen ongeveer twee uur de tijd om rond te kijken. We krijgen een plattegrond en zien dat er twee grote ruimtes zijn. Eén van de militaire luchtvaart en één van de burgerluchtvaart. We beginnen met de militaire hal. Daar zien we vele vliegtuigen, maar ook diverse wapens om ze uit de lucht te schieten. Ook bommen die vanuit vliegtuigen werden gedropt zijn te zien en ook allerlei gerelateerde zaken, zoals een commandocentrum met telex. Genoeg te zien en te fotograferen.

Tegen 12:00 uur zitten we weer in de bus op weg naar het schip. Het regent nog steeds. Niet hard, maar wel aan één stuk door. Bodø is een vrij moderne stad omdat het in de Tweede Wereldoorlog volledig weggebombardeerd is. We zien dan ook zo geen redenen om de regen te trotseren en de stad in te gaan, maar gaan in plaats daarvan relaxen in de hut. Straks weer diner en bar. Hard werken hoor, als passagier van een cruiseschip!

Morgen een zeedag. PS: Foto’s kun je groter bekijken door erop te klikken. Om terug te gaan naar het verslag dan even de BACK-knop in je browser gebruiken.

Donderdag 14 juli 2022

Vanmorgen doen we rustig aan, want onze excursie is pas vanmiddag. Bij het ontbijt weet onze ober Melvin inmiddels precies wat we willen bestellen. Hij vraagt alleen maar of we vandaag weer hetzelfde willen, en daarna verschijnt alles automatisch op tafel. Wat een geweldig geheugen moeten deze medewerkers toch hebben!

De ochtend brengen we door in onze hut, met wat leeswerk en internet. Daarna gaan we iets eerder naar dek 9 voor de lunch dan normaal, omdat we om 12:45 uur gaan verzamelen voor de excursie. Het weer ziet er helaas niet denderend uit, zeker niet voor ritje met de kabelbaan. Er is veel laaghangende bewolking. Maar goed, we zullen zien.

Met de bus maken we eerst een rondrit door het centrum van Narvik. Grappig is dat we daarbij een heel stuk dezelfde route rijden, als waar we gisteren gewandeld hebben. Bij de jachthaven maken we een fotostop. Van hieruit kun je ook de Hålogaland brug zien, die over het Rombaksfjord heen gelegd is.

Daarna rijden we door de wijk Vassvik, waar veel oude monumentale houten huizen staan. Deze hebben gelukkig bijna allemaal de zware bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog overleefd. In deze wijk staat ook de grote kerk van Narvik, waar we gisteren langs gewandeld zijn. Hier maakt de bus weer een stop en kunnen we ook even in de kerk zelf kijken.

Na de rondrit volgt de hoofdattractie van vandaag, de kabelbaan naar de Narvikfjellet. Met deze gondels kun je in de winter naar het uitgebreide ski gebied hier. In de zomer zou je kunnen genieten van het mooie uitzicht over Narvik, het fjord en de omliggende bergen. Maar helaas, de lucht zit bij het dalstation al potdicht en het ziet er niet naar uit dat we straks op 652 meter hoogte al boven de wolken uit zullen komen.

Evengoed is het wel leuk om het ritje met de kabelbaan te maken. En boven in het restaurant genieten we dan maar van een colaatje bij het raam. In het bergstation hangen nog een paar foto’s aan de muur, van hoe mooi het hier kan zijn met de midzomernachtzon, of in de winter met het noorderlicht. Maar goed, wij moeten vandaag tevreden zijn met mist en wat miezer regen.

We gaan weer naar beneden met de gondels en daar staat de bus al klaar om ons naar de haven te brengen. Daar ligt trouwens naast ons schip een hele luxe jacht, de Calypso. Jeroen heeft op internet opgezocht dat je dit kunt huren. Dat is dan wel voor de echte liefhebber, want een weekje kost 135.000 euro, exclusief de kosten voor de bemanning… We gaan toch maar weer gewoon aan boord van de Costa Fortuna.

Om het weer te compenseren gaan we onszelf op een ijsje trakteren. Daarna kijken we vast op het menu voor wat we vanavond gaan bestellen. Gisteren hebben we als tweede dag op een rij twee hoofdgerechten besteld. Het is fijn dat ze tegenwoordig weer twee vleesgerechten hebben maar daardoor soms weer moeilijker om te kiezen. Zal het vanavond weer het geval zijn of kiezen we weer een pasta-gerecht?

Om 18:00 uur vertrekt het schip uit Narvik. Vanaf nu gaan we weer zuidwaarts varen. Volgende stop is Bodø, waar we morgen om 8:00 uur zullen aankomen.

Woensdag 13 juli 2022

Voor wie de voorgaande verslagen niet heeft gelezen: we zouden volgens de originele planning vandaag nog in Leknes liggen maar vanwege de verwachting van slecht weer aldaar en omdat er getenderd moet worden omdat het schip niet aan een pier kan liggen, zijn we eerder naar Narvik gevaren en blijven we hier vannacht liggen.

Het gevolg voor onze planning is dat onze excursie van vandaag met onder andere een bezoek aan een IJsbar, niet door gaat. We hebben besloten geen andere excursie voor vandaag te boeken en vandaag te kijken wat we gaan doen.

We ontbijten in het restaurant op dek 3 waar we bijna elke dag ontbijten en zowaar hebben ze voor Co twee heerlijke donuts geregeld. We worden dus weer goed verzorgd. Het miezert buiten en de verwachting was dat dat de hele dag zou gaan duren, maar in de loop van de ochtend wordt die verwachting bijgesteld en zou het vanaf 12 uur droog moeten blijven.

We besluiten daarom de ochtend in alle rust aan boord door te brengen en vanmiddag dan Narvik in te gaan. Tot de lunch brengen we door in de hut met lezen en wat internetten. Paar mailtjes beantwoorden en zo. Toch lekker dat je nu met je mobiele telefoon zonder extra kosten in de EU kunt internetten zoals in Nederland. Door de telefoon als hotspot in te zetten kunnen we dus ook met de laptop browsen.

Na de lunch gaan we ons voorbereiden om van boord te gaan. Zoals later blijkt, kleden we ons veel te warm aan. We gaan het schip af en lopen naar de stad. Dat zou ongeveer 2,5 kilometer moeten zijn. Het centrum is vrij modern en niet erg interessant. Er is een Oorlogsmuseum waar tevens de tourist-information is gehuisvest. Daar halen we een plattegrond en daarmee gaan we veder aan de wandel.

We lopen min of meer het centrum uit naar het treinstation van Narvik. Het station heeft 1 perron. Hiervandaan vertrekt o.a. de Arctic Train. Dit is de trein die over de Ofoten spoorlijn naar de grens met Zweden rijdt, en weer terug. De lijn is in 1902 aangelegd, om ijzererts vanuit noord Zweden naar de ijsvrije kust van Noorwegen te kunnen brengen en vervolgens te kunnen verschepen. Het was destijds de meest noordelijk gelegen spoorweg. We zitten hier immers nog boven de poolcirkel. Volgens de dienstregeling die Jeroen heeft opgezocht, moet de terugkomende trein bijna binnen lopen. We wachten daar dus even op.

Daarna lopen we verder over een begraafplaats, met o.a. een oorlogsgraven uit de Eerste Wereldoorlog, om naar een parkje te gaan waar een mooie beekstroom doorheen loopt met verschillende watervallen. Daarna gaan we door een wijk waar we een oude kerk aantreffen die van steen gemaakt is. We komen ook nog een heel aanhankelijke kat tegen, die meteen op ons af komt rennen voor een knuffel. Dan lopen we weer terug naar het centrum en na een bezoekje aan de souvenirshop, lopen we terug naar het schip.

De telefoon heeft vastgelegd dat we ruim 8 kilometer gelopen hebben en ruim over de 13.000 stappen hebben gemaakt. Dat is een dag goed besteed. Bij aankomst op het schip gaan we direct door naar de bar voor koffie, water en cola (Pepsi Max). Dan terug naar de hut terwijl de klok rustig doortikt richting het diner.

Dinsdag 12 juli 2022

We moeten vroeg uit de veren vandaag. Het blijkt dat we inderdaad met tender bootjes van het schip naar de kade gaan varen en dat kost natuurlijk extra tijd. De verzameltijd voor onze excursie is 7:30 uur in het theater… Tijdens de ochtendrituelen vaart het schip de baai in van Leknes. Daar gaat het schip vervolgens voor anker.

Het is even kijken of er nog tijd is voor een ontbijtje, want in de Oggi a Bordo staat dat de restaurants pas om 7:00 uur open gaan. Gelukkig blijkt het buffet op dek 9 al wat eerder te zijn geopend, zodat we snel met een klein ontbijt een bodempje in de maag kunnen leggen.

In het theater krijgen we vervolgens ons bus-nummer en moeten we nog even wachten totdat we naar de tenderbootjes mogen. Het is best een hele organisatie voor alle crew hier. Er gaan ook minder mobiele mensen van boord met rollator of booster, en zij helpen daar iedereen keurig mee.

Op de kade staat onze bus al klaar. We hebben vandaag Yorgos als gids, helemaal uit Griekenland! Wie weet was dat ook een voorbode voor het weer van vandaag. Het begint nog een beetje bewolkt en frisjes, maar loopt al snel uit naar zonnig en warm. De jas en de trui kunnen in de bus blijven.

We gaan vandaag een hele rit maken over de Lofoten, een eilandengroep die zich vanaf het vaste land van Noorwegen zuidwestwaarts in de Atlantische oceaan uitstrekt. Je zou verwachten dat ze hier dan uitgesproken barre klimaatomstandigheden zouden hebben, ook omdat we hier boven de poolcirkel zitten, maar dat valt juist erg mee. Er is wel veel wind, maar door de warme golfstroom is de temperatuur hier erg mild.

Vanaf het eiland Vestvågøy rijden we zuidwaarts. De eilanden zijn tegenwoordig allemaal onderling bereikbaar via bruggen of tunnels onder de zee door. Vroeger moest je steeds met een veerboot oversteken. Evengoed zijn de wegen hier uiterst smal, zodat de bus regelmatig moet stoppen om een camper of ander groter voortuig te laten passeren.

We komen aan bij onze eerste stop: Rambergstranda. Hier treffen we een hagelwit strand met helder blauw zeewater wat niet zou misstaan in de Cariben. Van Yorgos begrijpen we dat dit komt omdat er veel koraalriffen rond de Lofoten zijn. Het witte zand is in feite dus koraalstof. Met de steil uit zee opstijgende groene bergen eromheen is het hier werkelijk prachtig. Het strand is ook populair om de midzomernachtzon te bekijken, omdat het noordwaarts gericht is. Nog twee dagen gaat de zon hier niet onder de horizon zakken. Het is dan gebruikelijk om met een groepje vrienden te gaan kijken hoe na middernacht de zon weer langzaam omhoog gaat.

Bij de strandopgang staat ook een toilethuisje. Voor toegang moet je 10 kronen (ongeveer 1 euro) pinnen met een draadloze betaling. Jeroen heeft even wat moeite met pinnen, maar uiteindelijk lukt het en gaat het slot open. Daarna wordt de deur natuurlijk door heel veel mensen voor elkaar open gehouden, dus we zijn even bang dat er tientallen euro’s van de rekening worden afgeschreven, maar dat blijkt gelukkig niet zo te zijn.

Dan rijden we door naar het vissersplaatsje Reine op het eiland Moskenes. Dit zou het meest pittoreske dorpje van heel Noorwegen zijn en dat kunnen we best geloven. De ligging aan het water, met de omliggende bergtoppen is al een mooi begin. Aan het water staan de bekende Rorbuer, de rode en gele vissershuisjes, die tegenwoordig bijna allemaal als vakantiehuisje geboekt kunnen worden.

Bij de haven komen we ook de stokvisrekken rekken tegen, waar van maart t/m mei de gevangen kabeljauw te drogen wordt gehangen en zo dus stokvis wordt. Er hangen nu alleen nog koppen van de kabeljauw te drogen. Deze worden hoofdzakelijk naar Nigeria geëxporteerd, waar ze verwerkt worden in de soep en in de stoofpotten. Stokvis bevat veel proteïne en kun je natuurlijk heel lang bewaren.

We nemen ook nog een kijkje in de witte houten kerk uit 1890. Boven het gangpad hangt een Vikingschip aan het plafond en toevallig zit de organist net te spelen.

Terug in de bus rijden we door naar onze lunch locatie. Het wordt een vroege lunch, maar dat is in Noorwegen eigenlijk heel gebruikelijk. Er staat weer een mooi buffet voor ons klaar, met uiteraard ook wat stokvis, en zelfs een schaal met walvisvlees… Jeroen is principieel en neemt dat niet, maar Co laat zich verleiden en zegt dat het eigenlijk best heel lekker smaakt. Nou ja, voor een keertje mag het dan wel.

Aan tafel spreken we twee mannen uit Brazilië. En wat blijkt nu? Zij herkennen ons van de IJsland cruise uit 2017! Hoe toevallig is dat? Zij zaten toen in de hut één etage boven ons. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat wij hen niet herkend hadden, maar goed, dat zal vanaf nu wel anders zijn.

Na de lunch rijden we verder tot de weg ophoudt in het dorpje met de lekker korte plaatsnaam Å. Hier krijgen we een rondleiding door het stokvis museum, waar we uitleg krijgen over deze eeuwenoude methode van vis drogen. Over de hele Lofoten kom je de rekken tegen waaraan de kabeljauw voor drie maanden te drogen wordt gehangen. Een variant op stokvis is de klipvis. Dat is kabeljauw die wordt opengesneden, gezouten en vervolgens op de rotsen te drogen wordt gelegd.

Daarna krijgen we nog wat vrije tijd om in Å zelf rond te kijken. Het hele dorpje is zo’n beetje een museum. Er zijn verschillende huizen waar het één en ander tentoongesteld wordt, zoals het boothuis en de levertraanfabriek. Ook zien we hier een hoop meeuwen nestelen, gewoon tegen de houten gevels aan, of midden op het dak.

Tijd om terug te keren naar het schip. Nogmaals passeert alle natuurpracht van de Lofoten de revue. Het is een schitterende plek om te bezoeken, zeker op zo’n mooie dag als vandaag. In de haven kopen we nog een paar souvenirs en gaan dan om 16:00 uur met de tender terug naar de Costa Fortuna. Daar tankt Co meteen een paar colaatjes bij barman Royston, voordat we naar de hut gaan.

Bij het diner hebben we moeite te kiezen tussen twee van de hoofdgerechten. Omdat de pasta’s ons vandaag niet zo aanspreken, besluiten we geen pasta te nemen maar twee hoofdgerechten. Dat blijkt een goede keuze te zijn, want beide zijn erg lekker.

Vanavond vertrekken we dus naar Narvik terwijl we eigenlijk hier zouden blijven liggen. De weersverwachting zorgt ervoor dat dit veranderd is. Helaas daarom morgen geen excursie naar een IJsbar. We hebben ook niet iets anders geboekt voor morgen. We kijken dan wat we gaan doen. In ieder geval weer rustig ontbijten.

Maandag 11 juli 2022

Gisteravond na het diner zijn we al snel naar de bar door gegaan. Ons verhaal lag wel al klaar, maar om uit ruim 300 foto’s een keuze te maken voor ons verslag, dat hebben we maar even doorgeschoven. Daar gaat wel even tijd in zitten. Mooi voor een zeedag.

Als we deze ochtend het restaurant in komen, zien we dat de gasten allemaal aan de linker kant zitten, dus lopen we daar ook heen, maar Melvin, de ober die ons de meeste keren bij het ontbijt van dienst geweest is, dirigeert ons naar de rechter kant. Een half restaurant voor ons zelf.

We worden uitstekend geholpen. Melvin weet ondertussen wat we willen maar noemt het voor de zekerheid even op zodat we nog kunnen veranderen. Ook Kevin (chef van het restaurant) komt voor een gezellig gesprek langs. Co legt uit dat het mogelijk is dat we bij een vroege excursie niet daar maar bij het buffet ontbijten. Dit omdat ze al speciaal voor Co Nutella regelen.

Daarbij geeft Co met een knipoog aan dat ze boven ook donuts hebben. Kevin vraagt of we die willen, want dan gaat hij dat regelen, maar voor vanmorgen zijn de buikjes voldoende gevuld. Kevin belooft dat hij zorgt dat ze er morgen zijn waarop Co zegt dat we dan heel misschien niet komen. Daarin ziet Kevin dan de kans om ze zelf op te eten, zo zegt hij met een knipoog. Hoeveel willen we er en welke smaken?

Na het ontbijt gaan we buiten rondjes lopen. Het is helaas geen mooie dag wat het weer betreft. Het is miezerig en fris, maar goed genoeg om een klein uurtje te lopen. Dan direct weer door naar de bar voor koffie en cola.

Dan is het nu tijd om foto’s uit te zoeken voor ons verslag. De eerste selectie is nog veel te groot dus gaat de afval-race beginnen. Eerst foto’s die op elkaar lijken. Welke is de beste. Daarna welke het beste een beeld geven en zo komen we uiteindelijk op de selectie van wat je kunt zien in ons verslag over gisteren. Gemist???? Klik onder dit verslag op “previous post” en je kunt het alsnog lezen of alleen de foto’s bekijken. Of klik hier

Tijdens de lunch vraagt Co of we een massage zullen boeken. Er werd vanmorgen weer reclame voor gemaakt, dus wellicht is het niet druk. Als we klaar zijn met de lunch lopen we dus meteen even door naar de Solemio Spa en we kunnen boeken voor 16:00 uur. Dus dat doen we.

Daarna is de middag om te relaxen en de krant te lezen. Hoewel je dat voor het relaxen soms beter kunt laten. We gaan ook nog wat drinken voordat we naar de massages gaan. Dit doen we bij de Grand Bar.

We zijn ruim op tijd bij de Spa voor de massages en worden al snel verder geroepen. We beginnen dus gewoon wat eerder en helaas voor Jeroen eindigt het ook onbedoeld eerder. Zijn masseuse heeft de verkeerde tijd in haar hoofd en ontdekt pas als Jeroen al op mij zit te wachten dat ze dus tekort bezig geweest is. Dus Jeroen weer terug op de tafel. Toch jammer dat het zo gelopen is, maar per saldo zijn we langer gemasseerd dan de tijd die er voor stond.

Terug in de cabine maar even de ergste massageolie afdouchen en dan loopt de klok al weer snel door naar de tijd voor het diner. Vanavond hoofdgerecht beef filet, maar vooraf ook de uiensoep.

Tijdens het diner is er een omroepbericht dat het schema van de reis wordt gewijzigd. In verband met de weersverwachting zullen we niet twee dagen in Leknes verblijven (morgen en overmorgen), maar gaan we morgenavond verder naar Narvik en blijven we daar twee dagen. Wij vermoeden dat het te maken heeft met het feit dat in Leknes het schip niet kan aanleggen aan een steiger, maar passagiers moeten tenderen, dat is met bootjes tussen wal en schip reizen. Nu even afwachten wat dat betekent voor wat betreft de excursies. Uiteraard vervallen die van de tweede dag Leknes, maar komen er beschikbaar voor de eerste dag Narvik? En wat gaan we dan doen? Blijf ons volgen en kom er ook achter.