Zaterdag 26 april 2025

Gisteravond ging het toch weer bijna mis met Co bij het diner. Dat wil zeggen, met het eten, niet met Co zelf gelukkig. Er staat wel standaard op de sticker “no pescado”, maar voor de tweede keer wordt er toch iets met vis bij hem neergezet. Dit keer iets van bami met groeten en…: garnalen…Jekkie! Dus Jeroen snelt de gang op en toevallig staat er iemand van de International services bij de medewerksters van het ziekenhuis die het eten uitdelen. Het komt goed, hij krijgt alsnog een maaltijd met rundvlees reepjes. Prima zo.

Jeroen gaat dan weer beneden de maaltijd doen in de Cafetteria. Van het ziekenhuis uit wordt er voor één persoon een maaltijdvoucher geregeld. Dat is netjes natuurlijk. Jeroen krijgt een rijst schotel met kippenboutjes, een broodje, flesje water en een stukje chocoladetaart als toetje. Dat toetje gaat hij ruilen met Co, want die krijgt telkens een 0% vet yoghurtje.

De Spanjaarden eten laat, dus het is toch al na 21:30 uur dat Jeroen naar zijn hotel gaat vertrekken. Normaal gesproken passeert er ook op dit tijdstip af en toe wel een taxi langs de hoofdingang. Maar vanavond duurt het wel lang. Hij vraagt daarom binnen of ze een taxi voor hem kunnen bellen, maar helaas, de dienst van de receptioniste zit erop. Buiten geeft ze hem nog wel een telefoon nummer, maar als Jeroen dat belt, staat hij alleen maar in de wacht met steeds dezelfde Spaanse tekst.

Co stelt voor om eens bij de spoedeisende hulp te kijken. Daar is echter niemand te vinden. Binnendoor kom je weer terug bij de hoofdingang. De nachtwaker is wel bereid om een taxi te bestellen. De centrale weet alleen niet hoe lang het gaat duren. Na 40 minuten buiten wachten wordt Jeroen toch wel wat zenuwachtig. Co vreest dat vloek op deze vakantie weer toe slaat.

We hebben geen ervaring met Uber, maar Jeroen gaat toch de app maar downloaden en installeren. Dat gaat vrij makkelijk. Tegenwoordig kun je ook Google Pay als betaal methode opgeven. Net als Jeroen een opdracht bij Uber heeft ingestuurd, komt de nachtwaker buiten bij hem kijken. Hij gaat alsnog de centrale bellen waar de taxi blijft. Gelukkig weet Jeroen hem duidelijk te maken dat hij inmiddels een Uber besteld heeft, dus de taxi wordt geannuleerd. Vijf minuten later komt de Uber aan. Heel fijn dat je op de app kunt zien waar de chauffeur rijdt, hoe hij eruit ziet, hoe hij heet en in wat voor auto hij rijdt. De prijs is bij het bestellen al bepaald en was ongeveer gelijk aan wat hij voor een taxi kwijt zou zijn.

Tegen 23:00 uur is Jeroen eindelijk bij het hotel aangekomen. Daar moet hij nog regelen dat zijn kamer een dag verlengd wordt. De alarmcentrale kreeg dat niet voor elkaar en deed de suggestie om het zelf bij de balie te vragen. Dat was gelukkig heel snel geregeld. Eigenlijk kan er in het weekend alleen geboekt worden voor twee nachten, maar de receptioniste stelde voor om die prijs dan door de helft te doen. Een uitermate vriendelijk aanbod. Zo komt er aan deze dag toch een positief einde.

Vanmorgen krijgt Co al snel meer goed nieuws. De ontslagbrief is klaar! Alle seinen staan op groen om vandaag uit het ziekenhuis te vertrekken. Er moet nog wat medicatie worden opgehaald en de infuus poort moet nog uit Co zijn hand worden gehaald, maar dan is het eindelijk gedaan. Jeroen gaat daarom na zijn ontbijt meteen naar de taxi standplaats dichtbij het hotel, waar gelukkig al drie taxi’s klaar staan. Geen wachttijd dus.

Inmiddels heeft Co de papieren ontvangen en nog een CD met de CT-scan. Co maakt onmiddellijk foto’s van de ontslagbrief en mailt deze naar de alarmcentrale, zodat deze door hun artsen beoordeeld kunnen worden. Want pas daarna kan er gewerkt worden aan de terugvlucht.

Als de infuus poort eruit is, kan Co gaan douchen en aankleden. En we kunnen de spullen gaan inpakken. Jeroen ziet op Google Maps dat er in de buurt een apotheek open gaat om 10:00 uur. Hij loopt daar maar meteen even naar toe om de voorgeschreven antibiotica op te halen. Nog drie dagen pillen innemen en dan zit dat er gelukkig ook op. Verder belt Jeroen nog even met de alarmcentrale om te verifiëren dat ze de ontslagbrief ontvangen hebben. Jawel hoor, zowel van ons, als van het ziekenhuis. Ze gaan ermee aan de slag en we horen nog van ze over het vervolg.

Even later komt de uroloog nog langs op de kamer om afscheid te nemen. Hij geeft aan dat hij wekelijks wel een aantal keer nierstenen verwijdert, maar zelden van zo’n grote omvang als de nierstenen van Co. En dat het dan ook maar liefst drie van zulke enorme stenen zijn, dat was helemaal uniek voor hem. We kunnen volgende week in de app van het ziekenhuis terugvinden om welke soort nierstenen het gaat. Dit kan van belang zijn om in de toekomst te kunnen voorkomen dat hij opnieuw nierstenen krijgt, bijvoorbeeld met een aanpassing in het dieet. Sowieso veel vocht blijven drinken, maar die boodschap is inmiddels echt wel bij ons aangekomen.

Als alles ingepakt is, verlaten we de ziekenhuiskamer en lopen nog even langs de desk van de international services om afscheid te nemen. De man die daar vandaag zit, was er ook bij toen we woensdag in het ziekenhuis aan kwamen. De ondersteuning hebben we heel erg op prijs gesteld.

Beneden in de Cafetteria nemen we nog voor de laatste keer zo’n lekkere boccadillo met ham en kaas, want voor Co was het ziekenhuis ontbijtje toch echt niet voldoende. Als we die op hebben, staat er toevallig net een taxi voor de deur die ons naar het hotel kan brengen. Daar aangekomen kan Co zijn ziekenhuis polsbandje omwisselen voor een polsbandje van het hotel.

Als we even bijgekomen zijn van de reis, gaan we een stukje wandelen. We lopen naar het kleine strandje waar Jeroen eerder deze week geweest is en zitten een daar een tijdje lekker over het zeewater te kijken. Op de terugweg naar het hotel pikken we bij een supermarkt wat flesjes water en frisdrank op.

In de tuin van het hotel is een grote bar met terras. Daar gaan we lekker zitten met een hapje en een drankje. Dan willen we een middagdutje doen op de kamer, maar we bedenken ons dat we nog niets gehoord hebben van de alarmcentrale over de terugreis. Jeroen gaat maar weer eens met ze bellen. Er blijkt nog niets gedaan te zijn aan onze terugreis. “Waar bent u nu?”, is de vraag, en “Waar zou u heen willen vliegen?”. We spreken hier ook wel onze verbazing over uit. Maar goed, we geven aan graag morgen naar huis te willen vliegen en dat we een voorkeur hebben voor de KLM vlucht, vanwege onze (grote) bagage.

Na ons dutje wordt Co teruggebeld. Het voorstel is dat we met Transavia terugvliegen. Daar hebben we wat moeite mee, omdat we van TV programma’s weten dat zij behoorlijk lastig kunnen doen over zware koffers en handbagage. Het prijsverschil met KLM is echter wel heel hoog, dus op zich begrijpelijk dat ze dit voorstellen. Tijdens het gesprek zoekt Jeroen nog snel op internet wat de bagage regels bij Transavia inmiddels zijn. Daar blijken nu wel meer mogelijkheden voor te zijn. Dus onder de voorwaarde dat de omvang van onze bagage juist wordt doorgegeven bij de boeking, zijn we toch akkoord gegaan met de vlucht met Transavia. We vliegen dan morgen om 16:00 uur weg uit Palma de Mallorca en landen om 18:35 uur op Schiphol. Als het goed is, krijgen we straks de tickets in de mail.

Voor vanavond gaan we waarschijnlijk gebruik maken van het diner buffet in het hotel. Dat start om 18:30 uur. Gezien Jeroens ervaringen met het ontbijtbuffet, verwachten we dat er bij het diner ook voldoende keuze zal zijn voor wat lekkers en gezonds.

Dit is het laatste verslag van onze reis tenzij er werkelijk nog iets te vertellen valt over onze reis morgen. We danken jullie voor het lezen en ook de vele reacties hier op ons weblog, via Facebook en langs andere wegen. Voor Co is daar veel steun uit gehaald.