Donderdag 7 juni 2018

Het is vanmorgen wel heel erg rustig bij het ontbijt. Mogelijk zijn veel gasten vroeg vertrokken omdat hun vlucht vroeg vertrekt. Ginger is weer lekker brutaal. Ze begint meteen te miauwen als ze ons ziet en tegen het einde van het ontbijt besluit ze zelf de laatste snoepjes wel van tafel te pakken. Daarbij hangt ze met de voorpoten aan de hoek van de tafel, met de achterpoten aan de zijkant van Co z’n stoel en met haar kopje kan ze zo de laatste snoepjes pakken.

Vandaag rijden we westwaarts naar Karlovasi. Dit is de op één na grootste stad van het eiland, met een universiteit en een grote haven. Als we in het centrum door een wat smallere straat rijden, zien we tot onze schrik een groot wit paard op ons af komen. Dat is kennelijk ergens verderop losgebroken en rent nu als “een kip zonder kop” door de straat. We stoppen uiteraard meteen, maar Jeroen is bang dat het paard op de motorkap zal springen. Dat gebeurt gelukkig niet en we hopen maar dat het dier later veilig gevangen is.

Na de haven van Karlovasi rijden we door naar de badplaats Potami. Daar loopt de weg die we volgen min of meer dood. Met een jeep kun je nog wel verder gaan maar met een doorsnee auto is dat af te raden en meestal in het huurcontract ook verboden.

Dan gaan we een wandeling maken van iets met dan twee uur. De route is een uitdaging voor Co zijn rechter been dat nog langzaam herstelt (bijwerkingen nieuwe medicijnen / verstijving beenspieren / verkeerde stap, door rechterbeen gezakt / spierscheurtjes en pijnlijke instabiele knie). Stijgen gaat beter dan dalen. Het pad is grillig en rotsachtig met veel klimwerk, maar het lijkt goed te gaan. Waarschijnlijk ook door het dagelijkse zwemmen is de knie veel stabieler.

Het is een mooie route door gemengd bos en een deel tussen vele olijfbomen. Daarna komt het pad weer terug bij de kust en krijg je adembenemende uitzichten op de klifkust en het kraakheldere zeewater beneden.

De route loopt naar twee strandjes, Mikro Seitani en Megalo Seitani, maar zover willen we niet gaan. Na ruim een uur zijn we bijna bij de baai van Mikro Seitani en keren we om. We willen niet het risico lopen dat anders onderweg de knie toch teveel gaat protesteren.

Op de terugweg stoppen we aan de kust van Karlovasi bij een restaurant waar we voorgaande keren ook geweest zijn. We bestellen hier wederom een pita gyros.

Terwijl we eten komt een veerboot aan. Die legt iets verderop aan maar moet eerst draaien. Mooi gezicht en de gedachten dwalen weer even af naar een cruise.

Iets na drie uur strijken we voor de laatste keer neer bij het zwembad. Morgen terug naar huis.

Het is rustig bij het zwembad. Als we onze baantjes trekken, raken we in gesprek met een andere Nederlandse hotelgast. Daardoor brengen we nu ruim 80 minuten in het zwembad door. Dat gaan we missen.

Voor de laatste keer gaan we weer eten bij Stathis. Voor de laatste keer het mooie uitzicht en lekkere eten. De laatste keer tzatziki. Het is niet anders.