Woensdag 6 juni 2018

We hebben vannacht lekker geslapen en worden uitgerust wakker. Het is opnieuw warm en zonnig vanmorgen.

Ontbijt-poes Ginger is dit keer een beetje brutaal en klimt bij Jeroen op schoot om zo even op tafel te kunnen snuffelen voor wat lekkers. Dat kan natuurlijk niet. Overigens hebben we met de foto’s van 2015 kunnen vaststellen dat Ginger er toen ook al was. Ze is dus in ieder geval drie jaar oud en kennelijk goed in staat om te overleven hier. Aan haar oortje kun je zien dat ze gesteriliseerd is. Dan knippen ze er tijdens de narcose een hoekje van af. Daar hebben de katten verder geen last van. Zo weten ze welke katten ze niet hoeven te vangen bij een sterilisatie actie.

We hebben geen zin in een lange autorit vandaag en besluiten daarom naar het klooster Moni Vronta te rijden, hier boven in de bergen. De weg gaat via het bergdorpje Vourliotes steil omhoog en eindigt vervolgens bij het klooster uit de 15e eeuw. Bij de bosbrand van 2010 is het ernstig beschadigd. Ongeveer de helft is inmiddels weer in redelijke staat. De kerk is helemaal hersteld en weer voorzien van mooie fresco’s en andere ornamenten. Omdat er monniken leven, mogen er binnen de muren van het klooster geen foto’s worden gemaakt.

We worden van harte uitgenodigd om de kerk te bezichtigen. Daarna willen we in het winkeltje wel een flesje zelfgemaakte likeur kopen, maar we blijken alleen een biljet van 50 bij ons te hebben. En daar kan de monnik helaas niets mee. Een donatie van 50 euro gaat ons weer iets te ver, dus dan blijft het bij de ansichtkaart van 1 euro…

Daarna gaan we vanuit het klooster een stuk bergop wandelen. Ondanks de warmte is het redelijk te doen. Het uitzicht hier is voortreffelijk. Boven hebben we zicht op de toppen van het Ambelos gebergte. En naar beneden kijken we uit op Kokkari, Samos-stad en de Turkse kust.

Er staat hier veel in bloei in deze tijd van het jaar. De brem is al een beetje over het hoogtepunt heen. Verder is de drakenwortel een opvallende verschijning, een variant van de aronskelk. En ook spotten we nog een wilde orchidee.

Op het punt dat we willen omkeren, horen we opeens veel geitenbellen. We lopen nog een stukje verder en zien de bok op het pad, die aardig uit de kluiten gewassen is. Beneden in het groen is de kudde aan het grazen, met de herder erbij.

Terug bij de auto zijn de waterflesjes leeg. Het is alleen nog een beetje vroeg om al in Vourliotes te gaan lunchen. Daarom rijden we eerst terug naar de kust en gaan dan in Agios Konstantinos eten bij de AAA taverne (ze wilden waarschijnlijk als eerste worden genoemd in het telefoonboek). Dit was een aanrader van Elpida en terecht. We nemen allebei één van de dagschotels en die zijn inderdaad bijzonder lekker.

De middag verloopt verder volgens het vaste stramien bij het zwembad van het hotel. Co nadert de ontknoping van zijn Dan Brown boek. En er zijn weer 72 baantjes gezwommen voor de conditie.

De laatste twee avonden hier willen we dineren bij Stathis. We kunnen weer aan tafel langs de waterrand. Vandaag nemen we allebei nog een keer de giouvetsi. Erg lekker, maar wel een beetje machtig. Morgen maar een broodje minder bij het ontbijt dan.