Dinsdag 18 juli 2023

We hebben het gisteravond niet laat gemaakt aan de bar want we moeten ons vandaag om 8:15 uur melden voor onze excursie. Dus de wekker ingesteld op 6:15 uur en slapen maar. Het is echter nog steeds zeer mistig, dus de hele nacht gaat de scheepstoeter regelmatig af. Co slaapt daar iets beter doorheen dan Jeroen.

We worden iets voor 6 uur al wakker en als we de gordijnen open schuiven zien we een aantal ijsbergen. Vanaf de 8^e etage van een groot schip, lijken ze niet zo groot, maar ze zijn het wel. Dus snel even naar buiten om wat foto’s te maken en daarna de gebruikelijke rituelen om naar het ontbijt te kunnen gaan. Ondertussen ligt het schip voor anker buiten de haven van Qaqortoq (iemand vermeldde al op Facebook dat dit een mooi scrabble woord zou zijn, maar er zit maar 1 Q volgens ons tussen de letters). De naam Qaqortoq betekent “De Witte”, en dat slaat dus op de ijsbergen die hier tussen maart en juli in de baai drijven.

Voor Groenland gelden niet de tarieven voor mobiele netwerken binnen de EU. Sterker nog, hier gelden de duurste tarieven net zoals bij gebruik van satellieten. Dus we hebben de data uit gezet en toen verbinding gezocht met het netwerk op Groenland om als souvenir een sms te krijgen met welkom in Groenland. Overigens (wij kennen alleen tarieven Vodafone Nederland) is gebeld worden en het sturen van een sms wel veel goedkoper geworden dan enige jaren geleden. Dat kost nu nog maar 25 cent per minuut of sms. Dus iemand een sms sturen dat hij of zij jou even moet bellen is de goedkoopste manier om contact te leggen.

Na het ontbijt nog even naar de hut en na de laatste voorbereidingen gaan we warm gekleed naar het theater waar we een sticker krijgen om straks op de tenderboot te gaan.

Onze excursie is een wandeling van ongeveer anderhalf uur, onder begeleiding van een lokale gids. Qaqortoq is een klein plaatsje, maar voor Groenlandse maatstaven wel weer redelijk groot, met 3.300 inwoners. We wandelen naar het oude centrum van de stad en daar legt ze uit hoe ze in Groenland leven. Dat is vooral van wat er uit zee komt. Daar horen ook walvissen bij.

We gaan niet de discussie aan over de walvisvaart, maar horen haar verhaal aan van wat het voor de bewoners van Groenland betekent en dat echt alles gebruikt wordt, voor eten maar ook voor kleding (huid). We staan dan voor een bedrijf waar walvis verwerkt wordt en zien het vlees in een stalletje op de vismarkt liggen.

Ook bezoeken we twee kerken. Eerst in het oude gedeelte het oude kerkje uit 1832 dat nog in prima staat is en daar legt ze uit dat de kleuren van de huizen vroeger ook meer een betekenis hadden. Zo was de kerk rood en ook het huis van de pastoor. Tja, verder beetje vergeten wat andere kleuren dan betekenden.

Jeroen vraagt haar wat de afstand vanaf hier tot ijskap van Groenland is. Maar hier meten ze afstanden vooral in uren per boot. Twee uur varen, schat ze in. De gids bezit met een paar andere vrouwen een boot en is daar erg trots op. Er zijn ook verschillende mannen jaloers op hen!

Er is ook geen mogelijkheid om per auto van de ene plaats naar de andere plaats te reizen. Alles moet via het water of via de lucht. Het vliegveld is ook weer een paar uur varen, of een kwartier per helikopter, maar dat kost dan weer 300 euro. We gaan ook nog even door een supermarkt heen om wat prijsgevoel te krijgen. Bijna alles moet hier geïmporteerd worden uit Denemarken. Een flesje wijn kost al snel 25 euro.

Ook het klimaat komt natuurlijk langs in haar verhaal. Gevolg van de klimaatverandering hier is met name dat er minder neerslag valt in de winter. Dat betekent dus minder sneeuw. Afgelopen Kerst lag hier zelfs helemaal geen sneeuw. In de donkere wintermaanden betekent dat nóg minder licht, wat dan ook weer zorgt voor meer depressieve gevoelens. Zelfdoding komt hier helaas regelmatig voor.

Na de rondleiding wandelen we zelf nog wat rond en ondertussen merken we dat we eigenlijk te warm gekleed zijn. Dus de jassen maar uit. We bezoeken een paar winkeltjes en kijken nog bij een lokale dame die zelf allerlei voorwerpen maakt van wat hier voor handen is. Ze loopt in traditionele kleding met laarzen van zeehondenbont en is aan het bedenken wat ze nog van een stukje ijsberenvel kan creëren.

We weten alleen niet of we problemen krijgen als we hiervan iets aanschaffen en naar Nederland importeren. Daarom kopen we in een reguliere kinderkleding winkel weer een paar knuffels voor onze collectie (benieuwd hoe dit vertaald zal worden op onze website).

Voor de lunch gaan we weer terug naar het schip en in de middag brengen we weer een paar uurtjes door in de spa. Vandaag is één van de stoombaden erg sterk van mintgeur voorzien.

Terug in onze hut koelen we nog wat op ons balkon, gewoon lekker in korte broek en niets meer dan dat. Het is prima te doen, we zitten uit de wind. Omdat we ook wel wat dorst gekregen hebben gaan we daarvoor nog naar de Grand Bar tot het tijd wordt om ons verhaal te gaan schrijven.