Maandag 17 juli 2023

Deze cruise vraagt wat flexibiliteit van de passagiers. Zoals vermeld in de update, kregen we gisteravond een bericht van de kapitein dat vanwege dichte mist en de vele ijsbergen, de doorvaart door het Prince Christian Sound niet door zou gaan.

We hoorden vannacht al een keer de scheepshoorn af gaan, en als we vanmorgen wakker worden, blijkt ook waarom. De lucht zit potdicht van de mist. Je kunt hooguit enkele tientallen meters ver kijken.

Na het ontbijt en de koffie gaan we even een rondje buitenom over dek 11. De truien en de jassen kunnen weer aan, want is behoorlijk fris buiten. Om de paar minuten gaat de scheepshoorn af, waar we de eerste keer behoorlijk van opschrikken. Jemig, wat klinkt dat hard zo van dichtbij!

Terug in de hut volgt weer een mededeling van de kapitein. Het is ook té onveilig om het Prince Christian Sound vanaf de andere kant binnen te varen. Er zijn bij de laatste stop in IJsland al loodsen van Groenland aan boord gegaan, die de situatie uiteraard het beste kunnen inschatten. Het plan is nu om door te varen en vanavond vanaf ongeveer 21:00 uur het Skovfjord in te varen. Rond middernacht zouden we dan bij Narsarsuaq weer omkeren om morgenochtend volgens schema in Qaqortoq aan te komen.

Niet veel later wordt er aan de deur geklopt. Gisteren hadden we een uitnodiging gekregen voor een rondleiding over de brug vanmiddag om 15:00 uur. Waarschijnlijk vanwege de bijzondere omstandigheden van vandaag wordt dat uitgesteld tot de volgende zeedag.

We gaan ons schema voor de dag daarom aanpassen, en kijken of er nog ruimte is voor een Japanse lunch bij het Teppanyaki restaurant op dek 5. Er is inderdaad nog plek om 12:00 uur en vooraf halen we nog snel een colaatje bij barman Kleent.

De teppanyaki lunch is niet alleen lekker eten, maar vooral ook veel show. De kok jongleert met zijn keuken gereedschappen en tovert grappige creaties op de bakplaat met de ingrediënten, zoals een bloem van ei, een hart van nasi en een vulkaan van uienringen, die nog uitbarst met soyasaus ook!

Natuurlijk mogen ook de vliegende stukjes omelet niet ontbreken. Als je wilt mag je proberen om een stukje omelet op te vangen in je mond. Jeroen gaat als eerste en vangt het stukje ei tot zijn eigen verbazing goed op. Maar bij de Italiaanse buurvrouw gaat het helaas net naast.

Het menu wordt in kleine stapjes geserveerd. Eerst krijgen we een bakje Edamame boontjes. Dan een bakje van de vers gemaakte nasi. Vervolgens komen de hoofdgerechten naar keuze. Jeroen heeft de biefstuk en Co de kip, maar we delen alles samen. Vooral de biefstuk is super mals en heerlijk op smaak. Tot slot volgt nog een toetje naar keuze. Het was een prima ervaring zo, die we gerust nog eens vaker kunnen doen.

In de middag gaan we nog even shoppen voor wat kleding. We raken gezellig aan de praat met één van de verkoopsters uit Brazilië. Er bestaat een kans dat we haar volgend jaar in mei weer tegenkomen op dit schip, als we van Santos naar IJmuiden gaan varen. Daarna nemen we alvast een drankje aan de bar, omdat we daar vanavond mogelijk weinig tijd voor zullen hebben.

In de hut volgt er opnieuw een bericht van de kapitein. Vanwege de aanhoudende dichte mist en drijvend ijs in zee, moet het schip op een lagere snelheid varen. Daarom gaat het niet lukken om de doorvaart in het Skovfjord uit te voeren vanavond, maar varen we direct naar Qaqortoq om daar voor anker te gaan. Jammer, maar helaas, aan de weersomstandigheden hier kun je uiteraard niets doen.