Dodoni en Igoumenitsa

Vandaag is het opnieuw heerlijk weer in Parga: zonnig en een graad of 30. De meloenenman galmt alweer door de straten. Heel veel spullen worden hier met een pick-up auto verkocht, van meloenen, aardappels en uien tot plastic tuinstolen aan toe. Je ziet ze overal rijden en je hoort ze vooral hun waren omroepen.

Na het ontbijt besluiten we de auto te pakken en naar de opgravingen bij Dodoni te rijden. Dat is ongeveer 90 km van Parga, via de route door de bergen. Al snel heeft Jeroen het idee dat we verkeerd rijden, dus zetten we Nokia routeplanner weer in. Handig toch, die dingen. Ingrid stuurt ons met een rondje om de kerk weer terug op het goede pad. Bovenop de kerk ziet Co trouwens een ooievaar zitten op een nest. We hebben er al meer gezien. De eerste keer dacht Co nog dat het kunst-vogels waren, ha ha!

We rijden met het nodige bochtenwerk over de bergen heen. Soms zie je een wegversmalling voor een aardverschuiving, waarbij één van de weghelften (het deel aan de afgrondkant) een stuk naar beneden is gezakt, en dan weer een wegversmalling, omdat er nog een eeuwenoude schuur in de bocht staat opgesteld. De Grieken maakt het allemaal niet uit, die stuiven overal met duizelingwekkende snelheid voorbij, inclusief wegwerkers. Als langzame toerist ga je dan gewoon zoveel mogelijk rechts rijden, dan halen ze je makkelijker in. Onze Fiat Grande Punto heeft trouwens niet veel fut bergop, dus we tuffen wat langzamer omhoog dan omlaag.

Na anderhalf uur komen we aan bij Dodoni, het oudste heiligdom van Griekenland. Al in 1.400 voor Christus was hier een orakel en werden goden van de aarde en van de eikenboom vereerd. Later kwamen er meer tempels en gebouwen bij, waaronder een groot theater met  ongeveer 18.000 plaatsen. Alle heiligdommen werden verwoest door de Romeinen en later eindigde de cultus door het christendom, die er een basiliek op bouwden. In 1875 werd de plek herontdekt. Het gebied is schitterend gelegen in een groen dal, achter de 2.000 meter hoge berg Tomaros. In het theater worden nog elk jaar antieke drama’s opgevoerd. Er zijn verschillende archeologen bezig op het terrein en onderhoudsmannen halen zoveel mogelijk groen van de oude bouwwerken. We nemen de nodige foto’s en eten dan een paar broodjes bij het restaurantje op het terrein. Klik op panorama foto voor grote weergave.

Inmiddels is het alweer half twee en het lijkt wat kort tijd om nog door te rijden naar de stad Ionannina. Daarom besluiten we via de havenstad Igoumenitsa terug te rijden naar Parga. Daar leggen de grote ferryboten uit o.a. Italië aan in de haven. We zien hoe iedereen in rijen van drie, achteruit de boot op moet rijden, onder aansporing van een drukke Griek. Lijkt ons geen pretje. Verder is er in Igoumenitsa niet veel te beleven. Het is door de Duitsers in de tweede wereldoorlog verwoest en ziet er dus niet echt pittoresk uit. We klimmen nog omhoog om te kijken naar de resten van een oude vesting, maar daar is echt niks van over. Het geurt er wel heerlijk naar de dennebomen. De straat langs de kade is het meest gezellig, met veel terrasjes, maar ook met veel langsrijdend verkeer. We tanken daarom de auto maar snel vol (nu iets goedkoper: 1,73) en gaan op weg naar het zwembad bij ons hotel. Onderweg rijdt Jeroen per ongeluk nog een slang dood (als die niet al dood was)… Wat doet die dan ook midden op de weg??

Na de verkoelende werking van het zwembad krijgen we trek en vanavond eten we bij Villa Rossa, aan het begin van het Krioneri strand. Je hebt er een mooi uitzicht over de baai en de stad, precies tegenover waar we gisteravond zaten. Met een ijsje in de stad besluiten we de avond en schrijven nu op het terras bij het zwembad dit verslag, onder het genoegen van een ouzootje. Mmmm…