Orakel en rivier van de doden.

We worden gewekt door de wekker na een prima nacht. We gaan ontbijten en besluiten vandaag in de auto te stappen en naar het Nekromanteion te gaan. We gaan rijden door de bergen en op een gegeven moment zien we een uitgestrekt laag vlak land liggen. Dit is het gebied waarin Ammoudia ligt, een plaatsje aan de kust waar de rivier Acheron in zee stroomt. We kijken even rond in het plaatsje en bij het mooie brede zandstrand. Er zijn hier veel mogelijkheden om met een bootje de Acheron op te varen, maar wij rijden met de auto verder naar het plaatsje Mesopotamos, waar twee riviereren samenkomen: de Acheron en de Kokytos. Hier is ook het Nekromanteion, een ruïne van een oud orakel waar mensen met geesten van overledenen konden praten. We kijken daar rond en dalen langs een heel smal trapje af naar een kelder waar het uiteindelijke contact met de geesten moest plaatsvinden.

Vervolgens rijden we door naar Glyki. De Nokia routeplanner stuurt ons over een onverhard landweggetje, wat veel stof doet opwaaien, maar wel een leuk uitzicht geeft. Bij Glyki komen veel bronnen in de Acheron uit. De mensen dachten vroeger dat de rivier van de doden (de Styx) hier ook in uitstroomde. Het water is helder en zo nu en dan komen er bootjes langs raften en mensen te paard die deels langs en deels door het water gaan. We gaan wandelen stroomopwaarts langs het water nadat we een lunch hebben genoten. Op een gegeven moment kun je niet meer verder behalve door het water. Jeroen heeft zijn crocks bij zich en gaat het koude water in tot aan zijn knieën. Het is verstandig om niet met blote voeten het water in te gaan want er kunnen scherpe stenen in liggen.

Het is ondertussen ongeveer half drie en we stappen weer in de auto terug naar het hotel waar we half vier aankomen. We gaan weer even lekker bij en in het zwembad relaxen voordat we gaan eten.

Om half zeven dalen we de helling af naar het centrum en strijken neer bij een Italiaans restaurant Ostria, wat niets met Oostenrijk te maken heeft, maar herberg betekent in het Italiaans (zegt Google). Het restaurant ligt aan het einde van de boulevard van Parga en geeft zo een schitterend uitzicht over de stad en het eilandje Panagia voor de kust.

Jeroen begint een Parma-menu met parmaham met meloen en daarna chicken parmesan. Co begint met een gebakken fetakaas met honing en daarna neemt hij de chicken mozarella-pesto. Het smaakt erg goed en een kat, die we gisteren ook bij het andere restaurant verderop hadden gezien, houdt ons gezelschap. Ze krijgt een paar stukjes parmaham en stukjes kip. We hebben er weer een prima huis-rose bij. Na ons toetje krijgen we nog een likeurtje van het huis dat we nog niet kennen. Er zit een kaneelsmaakje aan en het is erg lekker. Het blijkt Tentura te heten (alweer: Google).

Na het eten lopen we nog naar de kerk van Parga die we nu van binnen kunnen bekijken omdat  we nu beiden een lange broek aan hebben en daarna lopen we nog even langs de kust en proberen een paar foto’s te maken van Parga met verlichting.

Terwijl we naar ons hotel terug lopen zien we toch steeds meer katten. Bij de vuilnisbakken met name. Er zijn er niet veel, maar het lijkt wel of ze ook pas in het donker te voorschijn komen.

Op onze kamer nemen we nog even een wijntje en straks gaan we nog even aan de bar zitten als er plaats is want zojuist was die druk bezet.