Samos stad en zoutwinning

Vandaag gaan we naar Samos stad. Een stad die we vanuit Kokkari al hadden zien liggen. Het is de hoofdstad van Samos, hoe kan het ook anders. De stad heet ook wel Vathi, maar tegenwoordig zegt men steeds vaker Samos stad.

Als we Samos naderen zien we een stad die er zo langs het water goed uitziet. Het oude gedeelte (Ano Vathi) ligt echter niet aan het water maar meer de berg op. Dat kwam omdat ten tijde van het ontstaan er veel zeepiraten waren en direct aan het water wonen daarom erg gevaarlijk was. In Ano Vathi staan huizen tegen elkaar aan met dunne tussenmuurtjes zodat buren elkaar middels klopsignalen voor de piraten konden waarschuwen.

Al snel komen we bij een parkeerterrein langs het water en vinden daar nog een plekje. Langs het water ligt een modernere stad, duidelijk ook ingesteld op de toeristen met veel restaurants. Hier komt ook de boot aan uit Turkije. We gaan eerst langs het water en daarna meer inwaarts de winkelstraten door. We treffen een bord aan met de kaart van Samos stad, maar op wel zo’n 6 verschillende plekken staat “you are here”. Dus blijkbaar kun je hier op meerdere plekken tegelijk zijn.

Naast de nodige kerken bezoeken we het museum waar ook veel te vinden is van/over het tempelgebied dat we gisteren bezocht hadden. Zo komen we er ook achter dat we gisteren kopieën gezien hebben van beelden die we nu in het museum treffen. Grootste publiekstrekker is de bijna 5 meter hoge kouros, een enorm marmeren beeld van een jongeman. Ook dit is gevonden in het Heraion.

Vandaag bestaat de lunch uit een panini met beleg. We zijn aan de late kant met de lunch. Verder een leuke knuffel gescored: een kat-knuffel met visje, genaamd Sammy. Daarna gaan we de berg op, het oude gedeelte in. Dat levert ook weer een mooi uitzicht op over het water, de haven en het stuk Samos langs het water. De straatjes zijn er enorm smal en warrig en via trapjes loop je zo weer om een paar huizen heen. Bovenin treffen we nog een openlucht theater aan.

Als we bij de auto terug komen schrikken we wel . Door de voor-, achter- en rechter zijramen valt niets meer te zien. Door wind en golven is er gedurende de dag een laag zout op de auto gaan zitten. Met behulp van de ruitenwissers proberen we zicht te krijgen en als dat enigszins gelukt is, gaan we op weg naar de Tres Ekklesias, drie aan elkaar gebouwde kerkjes. Als we de juiste gevonden hebben, blijkt het geheel niet veel voor te stellen.

Vlakbij is een grote supermarkt. We halen daar een grote fles water, doekjes en nog wat cola. Met het water maken we de ramen beter schoon omdat we ons dan veiliger op de weg voelen. Vervolgens gaan we naar het hotel en herhalen we ons ritueel van lezen en zwemmen om daarna te gaan eten in Kokkari, maar nu via een autowasserette.

Met een mooie schone auto komen we in Kokkari aan. We besluiten om weer bij Basilico te gaan eten. Nu beginnen we met een schotel met 4 soorten kaas, daarna gaan we aan de pizza en we besluiten weer met een heerlijk toetje: Jeroen een chocolademousse met amaretto en sinaasappel en Co weer het flensje met ijs.

We bestellen opnieuw een karaf van 500ml rose en dat kost hier maar 3,80. Ze vergeet die wel bijna te rekenen, maar omdat we dat eerlijk zeggen, krijgen we zelfs nog korting! Ook krijgen we nu een glaasje limoncello van het huis. Voor Co weer een nieuw drankje om te proberen en het valt in de smaak.

Weer een geslaagde dag. Morgen waarschijnlijk aan de wandel.