Zaterdag 15 juli 2023

Gisteravond konden we na de drankjes aan de bar nog genieten van een speciaal verschijnsel in deze contreien: de midzomernacht zon. Als we om 23:30 uur op het balkon de tanden staan te poetsen, is de zon nog net boven de horizon en na middernacht gaat hij weer verder op, voor de nieuwe dag. We hebben het in Noorwegen vaker gezien, maar het blijft apart om mee te maken.

Vanmorgen worden we wakker als het schip de baai van Grundarfjördur binnen loopt. Zoals we deze dagen op IJsland gewend zijn, hangt er wat lage bewolking en is het nog wat frisjes. Gelukkig staat er weinig wind, dus de tender bootjes service kan gewoon opgestart worden.

Onze excursie start vanmiddag om 14:00 uur, dus na het ontbijt besluiten we om toch even aan land te gaan. Het dorpje hebben we zes jaar geleden niet bekeken. Voor een verslag van toen, klik hier.

De tender service is net vrij gegeven voor iedereen zonder kaartje, en dat is te merken op dek 1. De ruimte staat al aardig vol met wachtende mensen op de eerstvolgende tender naar wal. Maar vervolgens krijgen ook nog een paar groepen voorrang, omdat ze met een excursie mee gaan. Logisch natuurlijk, maar de meute wachtenden wordt nu wel onrustig. Er ontstaat zelfs een opstootje, als er mensen uit een lift stappen en denken dat ze lekker vooraan tussen kunnen schuiven. Dat werd niet gepikt!

De boel kalmeert als we de tender in mogen en met beperkte golfslag varen we naar de kade. Het dorpje stelt niet zo heel veel voor. Het ziet er wat slaperig uit. De kerk is gesloten, maar de bibliotheek zit wel vol met mensen die naar een film zitten te kijken. En er staan wat kunstwerken buiten, hier en daar.

Grundarfjördur is vooral bekend vanwege de berg Kirkjufell, net buiten de stadsgrens. Deze meest gefotografeerde berg van IJsland schijnt ook te zien te zijn in de serie Games of Thrones. Alle bergen rondom het stadje zijn eigenlijk gewoon hartstikke mooi om te zien.

We gaan weer terug aan boord voor de lunch en prepareren ons daarna voor de excursie van vanmiddag. We gaan een lava grot bezoeken, waar het koud zal zijn, dus handschoenen en mutsen gaan mee in de rugzak.

Als we met de tender weer naar wal gaan, staat de bus al klaar. We zijn met een kleine groep deelnemers. De gids is een jongen van 17 uit Zweden. In de zomer bezoekt hij zijn vader in IJsland, die vandaag achter het stuur zit.

We rijden in 45 minuten over het prachtige Snaeffelsness schiereiland naar de lava grot Vatnshellir. Speciaal voor ons trekt de zon hier het wolkendek open en zo kunnen we nog even genieten van het zicht op de gletsjer hier, bovenop de vulkaan. De rondleiding door de grot vertrekt een half uurtje later, maar het is geen straf om nog even van het zonnetje te genieten in de tussentijd.

Dan worden de helmen en de zaklampen uitgedeeld en krijgen we instructies voor het bezoek aan de grot. In de grot is geen verlichting en de zaklamp is dus vooral bedoeld om te kunnen zien waar je loopt. Langs een smalle spiraaltrap dalen we af naar het eerste gedeelte van de grot. Dit is al indrukwekkend. De gids vertelt over het ontstaan van deze 8000 jaar oude lava grot. Bij de uitbarsting van toen koelde op een gegeven moment het bovenste gedeelte van de lavastroom af en stolde. Daaronder vloeide de lava nog verder, totdat de stroom afnam en deze grot ontstond.

We dalen nog verder af via een tweede spiraaltrap tot we 35 meter onder de grond zijn gekomen. Het is hier het hele jaar door net boven het vriespunt en dat merk je wel. Met haar zaklamp wijst de gids op bijzonderheden in de grot, zoals een ijzerhoudende laag in de lavastroom, die nu een roestbruine kleur heeft en verschillende stalagmieten die zijn gevormd door druppend water in de eeuwen erna.

Dan is het tijd om een moment te beleven in totale duisternis. Iedereen doet zijn zaklamp uit, we sluiten onze ogen en als we die weer openen heeft de gids ook haar zaklamp uitgedaan. Je ziet werkelijk geen hand voor ogen. Dan nog een halve minuut stilte om te beleven hoe de grot in zijn natuurlijke oorsprong te beleven was.

Tijd om weer omhoog te klimmen naar de zon. Terug boven de grond gaan we met de bus weer naar Grundarfjördur, waar we met één van de laatste tenders naar het schip gebracht worden. Het is tijd voor vertrek naar Groenland!

We gaan direct door naar het diner, want het is al ruim na onze dinertijd. Vandaag staan de ossobucco en de crema catalana op het menu, klassiekers die we wel weten te waarderen!

We schrijven snel dit verslag, om het nog te kunnen publiceren nu we nog internetverbinding hebben. Het is namelijk de vraag of we de komende 10 dagen rondom Groenland voldoende bereik zullen hebben om een verslag te publiceren. Houdt de website in de gaten, zouden we zeggen. En anders even stevig bijlezen als we op dinsdag 25 juli 2023 weer in Reykjavik zullen zijn.