Donderdag 27 juli 2017

Vandaag moeten we vroeg op excursie, want we zijn straks de hele dag onderweg. We worden al voor de wekker wakker en het schip nadert de haven van Grundarfjördur. Het is nog wat frisjes buiten en er hangen wat wolken, maar er is ook blauwe lucht te zien. We hebben goede hoop op alweer een mooie dag hier in IJsland.

De tourdesk heeft ons verzoek ingewilligd om vandaag een lunch zonder vis te krijgen. We kunnen na het ontbijt een “picknickmand” ophalen in het restaurant. Daar zitten keurig voor ieder twee broodjes ham in en helaas voor Co ook twee stuks fruit, haha!

Om 8 uur verzamelen we in de Grand Bar voor vertrek. Het schip ligt ook hier voor anker, dus we gaan weer met tenderbootjes aan wal. Zodra we het busnummer hebben gekregen, gaan we naar de uitgang. Van de week zat de bus namelijk al bijna vol met Italianen die op een andere plek verzamelen en kennelijk eerder van boord mochten. We kunnen meteen in een tenderbootje aan wal en zijn de eersten in de bus.

De route gaat vandaag over het schiereiland Snaeffelsness, waar Grundafjördur dus ook op ligt. Op de punt van dit schiereiland ligt een slapende vulkaan van 1446 meter hoog, met daarop de gletsjer Snaeffelsjökull. Deze is bekend van het boek van Jules Verne, Journey to the Center of the World. We rijden er eerst langs de noordkant voorbij. Als we in de buurt komen, schuiven de meeste wolken al weg en krijgen we mooi zicht op de eeuwige sneeuw.

De eerste stop is bij het strand Djupalonsstrandur. Hier heeft de lavastroom van de vulkaan weer grillige zwarte rotsen achtergelaten en het strand is bedekt met kleine zwarte kiezels. Ook vind je er zogenaamde “til-stenen”. Dit zijn vier grote keien van verschillend gewicht. Als je zeeman wilde worden, moest je zo zwaar mogelijk kunnen tillen voor een goede positie op de boot. Jeroen probeert de “Hálfsterkur” van 100kg, maar kan beter aan land blijven… Als we van het strand terug omhoog klimmen naar de parkeerplaats, merken we dat het alweer een stuk warmer is geworden. De trui kan meteen uit. Ook de laatste wolken in de bergen verdwijnen en we kijken weer naar een strakblauw lucht. Wat een enorme mazzel hebben we hiermee deze vakantie.

In het dorpje Arnarstapi hebben we twee korte stops, voor mooi uitzicht bij de klifkusten hier. Op weg hier naar toe zien we ook twee enorme lavarotsen in zee genaamd Londrangar, de Twin Towers van IJsland.

Het volgende dorpje is Budir. De grootste attractie hier is het zwarte kerkje bij het strand. De gids legt uit dat we niet in de kerk mogen, hoewel de deuren open zullen staan. Ook het kerkhof is niet toegankelijk. Uiteraard wemelt het bij aankomst van de toeristen die toch de kerk in gaan, totdat later onze buschauffeur de mensen dringend verzoekt om weg te gaan (wat niet meevalt…). Vlak voordat we weggaan, komt er een bruidspaar aan. Er schijnen mensen van over de hele wereld speciaal in dit kerkje te willen trouwen. Verder is hier bijzonder dat er strand is met geel zand, in plaats van zwart zand. En op het strand vind je bijzondere zwarte lavarotsen. Deze speciale lava is beschermd en je mag er dus geen stukjes van meenemen.

Voor de volgende stop gaan we een uurtje de bus in. De gids Kristina vertelt wat leuke anekdotes over IJsland en zijn bewoners. Zo is het hier heel normaal om de verwarming even flink op te stoken en als het dan te heet wordt, zetten ze gewoon de ramen weer open. Met de “gratis” energie hier van waterkracht en geothermiek is dat voor hun heel gewoon. Op bezoek in het buitenland worden ze echter raar aangekeken als ze daar de ramen open zetten in de winter. Ook is het in IJsland heel normaal om je baby in de kinderwagen buiten te zetten, terwijl je zelf lekker binnen onder een fleece dekentje voor de tv zit. Baby’s moeten hier in de buitenlucht, zomer en winter. Dus kijk niet raar op als je in een stadje een verlaten kinderwagen voor een winkel ziet staan. Paps of mams zal gerust binnen aan het shoppen zijn.

We komen aan in het plaatsje Stykkisholmur, waar we gaan lunchen. Dit gaat een stuk efficiënter dan de vorige keer in Myvatn. Vrijwel direct wordt de champignonsoep geserveerd en daarna komt de kabeljauw, die wij dus afslaan. Maar de ober vraagt direct of hij anders kip voor ons kan brengen. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. De kip smaakt prima en dan is er nog koffie met kakelverse appeltaart. Smullen!

We kunnen de energie direct verbranden als we in het dorpje eerst op een heuvel kunnen klimmen naar een vuurtoren. Hier heb je mooi uitzicht op de omgeving. En vervolgens mogen we een nog hogere heuvel beklimmen, de heilige Helgafell, met nog meer uitzicht.

Dan is het tijd om terug te keren naar Grundarfjördur, waar het schip voor anker ligt. Onderweg genieten we weer van het bijzondere landschap hier. Het is moeilijk onder woorden te brengen. Soms is het lieflijk groen en dan is het weer ongelooflijk ruig. We passeren lavastromen waar na 1000 jaar alleen nog maar lichtgroen mos op de rotsen groeit. En dan zie je weer verse groene weides waar schapen op lopen te grazen. We krijgen er geen genoeg van.

We kunnen direct in een tenderbootje stappen en gaan aan boord meteen naar dek 9 voor een paar verfrissende colaatjes! Barvrouw Christina ziet Co al aan komen lopen en grijpt direct twee blikjes uit de lade, haha, perfect personeel hier aan boord!

Even opfrissen en omkleden en dan gaan we weer aan tafel voor het diner. Wat een super dag!