Woensdag 2 augustus 2017

Als we wakker worden, loopt het schip de haven in van Bremerhaven. We verblijven hier maar kort, van 8 uur ‘s morgens tot 2 uur ‘s middags. De stop zal vooral bedoeld zijn om Duitse passagiers aan en van boord te laten gaan.

Evengoed gaan we toch proberen er een leuke ochtend van te maken. Na het ontbijt op dek 4 pakken we onze spullen en gaan we van boord. In de terminal lopen we echter tegen een paspoort controle aan. Daar hadden we even niet op gerekend. Jeroen probeert het nog met zijn rijbewijs, maar de marechaussee is onverbiddelijk. We moeten terug om onze paspoorten te gaan halen in de hut. Nu weten we wel dat marechaussees getraind worden om streng over te komen, maar een Gutemorgen had er wat ons betreft toch wel af gekund… Jeroen haalt enigszins geïrriteerd de paspoorten uit het kluisje und dann gehts los. Achteraf bezien stond de informatie overigens wel juist in het dagkrantje.

De stad is ongeveer 3 km lopen, maar vlak voor het centrum ligt aan de kust de Zoo am Meer, een kleine dierentuin. Daar hebben we wel oren naar en de toegang is ook maar 9 euro. We zien er o.a. een ijsbeer, de zeeleeuwen die gevoederd worden, pinguïns en drie poema’s. Bij die laatste moeten we dan wel weer aan onze eigen zwarte poema thuis denken, waarvoor onze vriend Ed weer goed aan het zorgen is. Morgen kunnen we haar zelf weer knuffelen.

We drinken even wat merkloze cola hier (niet te zuipen…) en doen dan nog een herhalingsrondje door de dierentuin. Toch weer leuk, want nu zien we de kea wel en zijn ook de wasberen en de ottertjes actief.

Tegen half 1 gaan we teruglopen naar het schip. In de cruise terminal kopen we nog een cadeautje en dan willen we weer aan boord gaan. Bij de security check staan hier 3 chagrijnige medewerkers die in het Duits bevelen geven wat er allemaal door het röntgen apparaat moet. We zijn nu wel klaar met die haven hier, dus we zeggen: met gierende banden de Noordzee op, graag!

In de hut vinden we een verrassing op bed: een brief waarin staat dat we vanwege de slechte weersverwachting morgen in IJmuiden zullen aanleggen in plaats van in Amsterdam. We worden dan met shuttlebussen naar Amsterdam gebracht, waar de bagage ook heen zal gaan. We balen hier natuurlijk een beetje van, want dat zal wel weer een hoop gedoe worden. Inderdaad zien we op onze telefoon dat er windkracht 6 verwacht wordt. We denken zelf dat het schip dan mogelijk niet veilig in de sluis kan komen. Nou ja, we zien wel hoe het verder gaat.

Na de lunch kijken we op ons balkon in het zonnetje hoe het schip de haven uit vaart. Er is een grote container terminal hier, met bijbehorende enorme containerschepen. Een tijdje later varen we langs het Duitse Waddeneiland Wangerooge. We doen even een tukje, lezen wat en kleden ons dan aan voor het laatste diner aan boord.

Bij het toetje gaan de lichten uit en de kaarsen aan. Speciaal voor de vertrekkende gasten wordt “Time to say goodbye” gespeeld van Andrea Bocelli. Blijft toch altijd weer een klein emotioneel momentje. We nemen afscheid van onze obers Alexander en Gladwin en van onze Italiaanse diner-buren. Daarna lopen we nog even naar de Grand Bar om afscheid te nemen van barman William. Ook onze cabin steward Moran zeggen we alvast gedag, want morgen zal het extreem druk worden voor hem. En dan nog naar de 1e etage om afscheid te nemen van I Komang met het cadeautje voor zijn kinderen. Over een paar jaar kunnen we hier wel een hele dag voor gaan uittrekken, haha!

Ondertussen varen we langs Schiermonnikoog (op afstand) en daarmee komen we weer in de buurt van huis. We gaan straks nog even een drankje doen aan de bar. En ook daar gedag zeggen, natuurlijk. Dan wordt het koffers pakken en de laatste nacht aan boord.

We hebben weer een geweldige cruise gehad en we zijn dankbaar voor het bijzonder mooie weer dat we gehad hebben op IJsland. Dit is waarschijnlijk de laatste post voor dit blog op deze reis. We bedanken iedereen voor het lezen en voor de reacties. Als er nog bijzonderheden zijn, dan volgt er wellicht nog een nawoord.

Tot in november!

Dinsdag 1 augustus 2017

Gisteren hebben we voor ons diner ons verslag gepubliceerd omdat we onzeker waren of we daarna nog wel internet zouden hebben. Er was een storing met het systeem aan boord en je weet nooit hoe lang je nog contact kunt hebben met de netwerken aan land.

Het was Italiaanse avond dus zwaaiende servetten, polonaise en optredens van obers. We hebben ook meteen een foto laten maken van ons met onze twee obers voor het diner.

Daar we ons verslag al geplaatst hadden, waren we dit keer een stuk eerder bij de bar. Het was daar nog erg druk, want de tweede ronde van het diner was nog niet begonnen en ook het theater moest nog beginnen. Maar zodra dat het geval was, was het meteen lekker rustig aan de bar. Mooi moment om daar ook met het barteam op de foto te gaan.

Vannacht hadden we weer een uur korter omdat we de klok weer een uur vooruit moesten zetten. We zijn nu weer op Nederlandse tijd. Maar daarom gingen we niet te laat naar bed.

Het is bijna 8 uur en we staan op. Ontbijten doen we vandaag in het zelfbedieningsrestaurant of buffet restaurant. Vervolgens weer naar dek 11 voor 20,5 rondjes wandelen. Het is zonnig maar de wind is fris en stevig. Op één stuk hebben we dus stevige tegenwind.

Na onze rondjes drinken we wat aan de poolbar en dan gaan we even naar onze hut om wat te lezen op te halen. Ons balkon ligt nog geheel in de schaduw en met deze wind is het daar wat te fris. We gaan naar dek 9 om daar bij het zwembad op het middendek te gaan liggen. Er is voldoende plek. De zon is sterk genoeg om er comfortabel te liggen.

Om 12 uur gaat de scheepstoeter. Iets wat volgens de scheepvaartregels moet gebeuren en was aangekondigd, maar je schrikt toch even op van dit enorme geluid. Meteen maar wat lunchen en daarna gaan we naar onze cabine.

Co gaat even een foto bewerken van ons met het bar-team. Joven (een van hen) heeft de foto gemaakt en staat er daarom niet op. Co had echter ook al paar foto’s gemaakt van het team zonder ons en monteert Joven gewoon in de foto van ons met de anderen. Moest wel nog een hand op zijn schouder verwijderd worden.

Op ons balkon is nu voldoende zon en daar lezen we weer verder. Co heeft vandaag zijn Facial, gezichtsbehandeling, en gaat naar de Spa. Jeroen gaat nog een keer langs de tourdesk om te checken of de rekening nu in orde is. Dat blijkt zo te zijn. Co komt verjongd terug de cabine in maar wordt gelukkig nog herkend door Jeroen.

Vanavond het zogenaamde afscheidsdiner. Morgen in Bremerhaven, gaan de eerste gasten van boord om plaats te maken voor nieuwe gasten die de cruise naar Noorwegen gaan doen.

Tegen het einde van het diner wordt het toetje op muziek binnen gedragen en worden een aantal afdelingen aan ons voorgesteld. Zo komt een aantal koks voorbij, is er een vertegenwoordiging van de Cabin stewards en van het barpersoneel. Gelukkig hebben wij morgen nog een diner te gaan. Daarna gaan wij onze obers wel missen.

We maken ons verslag in de hut en dan wordt er geklopt. Het is Ata Komang, de cabin steward van onze vorige cruise. Hij komt ons een fles Prosecco brengen. Dankzij Facebook hebben we nog steeds contact.

Maandag 31 juli 2017

Rond half 8 worden we wakker, als het schip de haven van Invergordon inloopt. Er is hier veel olie industrie. We varen langzaam langs een hele rij booreilanden die hier “geparkeerd” staan. In het stadje staan er grote olietanks zo’n beetje naast de kerk.

Na het ontbijt gaan we om 9 uur naar de Grand Bar voor onze excursie vandaag. We gaan een halve dag op pad naar Inverness en naar Cawdor Castle. Onze gids Trudy gaat het de tour in Engels en Duits doen. Dat blijkt wel makkelijk te zijn. Als je even iets gemist hebt in de ene taal, krijg je nog een herkansing in de andere taal. Er valt nog een spatje regen, maar er gloort weer blauwe lucht verderop. Trudy vertelt dat de meeste buien in het westen vallen, als ze tegen de heuvels aankomen. In het oosten is het droger en daar gaan we nu juist heen. Overigens verandert het weer hier elke 5 minuten, zegt ze.

De bus rijdt eerst een stuk langs de zeearm Cromarty Firth, waar Invergordon aan ligt. Jeroen spot een zeehond op een rots. Er zijn er normaal gesproken veel meer te vinden, maar door wegwerkzaamheden zijn ze verjaagd naar andere plekken. Vervolgens rijden we over het Black Isle schiereiland naar de stad Inverness. Een belangrijke stad voor de hele regio. Iedereen komt hier inkopen doen. Eén van de weinige grote supermarkten hier is 24 uur per dag open, 7 dagen per week, behalve met Kerst.

In Inverness parkeren we bij de kathedraal en krijgen we vrije tijd op rond te lopen. De zon komt er weer bij en zo maken we een mooi ommetje langs de rivier Ness die door de stad loopt. Je hebt hier mooi uitzicht op verschillende bezienswaardigheden, zoals het Inverness Castle.

Dan rijden we de stad uit en komen door de mooie landschappen van de Schotse Hooglanden. We passeren onder andere het slagveld van de Slag bij Culloden van 1746, een belangrijke (negatieve) gebeurtenis uit de Schotse historie.

Bij Cawdor Castle aangekomen, krijgen we van Trudy een ticket waarmee we op eigen gelegenheid het kasteel kunnen bezoeken en de omliggende tuinen. Het kasteel is al 600 jaar in bezit van de familie Campbell. Op dit moment loopt er alleen een rechtszaak over de erfenis… Ach ja, dat komt in de beste families voor. In het kasteel loopt de routes door verschillende ingerichte kamers. Omdat het gebouw door de eeuwen heen steeds verder uitgebreid is, moeten we via verschillende smalle en steile trappetjes naar de andere ruimtes.

Buiten gekomen lopen we door de drie grote tuinen bij dit kasteel, the Walled Garden, the Flower Garden en the Wild Garden. Er staan ook veel moderne beeldhouwwerken. Met name de huidige gravin is een fervent kunstliefhebber.

Als we de tuinen door zijn, willen we graag nog snel wat eten voordat we in de bus aan boord gaan. We bestellen in het café twee panini’s, maar hebben niet veel tijd om ze op te eten. Gelukkig zit Trudy ook in het café met een kopje thee, zodat we in de gaten kunnen houden wanneer we uiterlijk weg moeten. Ze geeft aan dat we gerust nog een paar minuten de tijd kunnen nemen.

Na een uurtje rijden zijn we weer terug bij het schip. Aan boord nemen we nog een paar patatjes en een colaatje en dan lopen we nog even de stad in hier. Invergordon is niet groot. Er is eigenlijk één hoofdstraat en een kerk. Wat wel leuk is dat er op verschillende gebouwen enorme muurschilderingen zijn gemaakt. We bezoeken ook nog even de kerk, waar veel vrijwilligers zijn om iedereen op te vangen. Voor de crew van het schip is er gratis WiFi, koffie en thee.

Om een uur of 4 raakt ons geluk met de weersomstandigheden deze vakantie op en begint het zachtjes te regenen. Tijd om terug aan boord te gaan. Helaas werkt hier het internet hier niet meer sinds gisteravond en het schijnt voorlopig ook buiten gebruik te zijn. Het blog van gisteravond hebben we via onze mobiele telefoon geplaatst, maar hier in Invergordon is dat signaal ook niet best. We gaan zo kijken of het lukt om dit blog van vandaag te plaatsen.

Om 19 uur verlaten we Schotland en gaan we de Noordzee weer op richting Bremerhaven. Gisteravond kregen we trouwens een geweldig afscheid op de Orkney eilanden met een Schotse doedelzak band en enthousiast gezwaai. Ze pakten daar flink uit op zo’n klein eiland om iedereen welkom te heten. Afhankelijk dus van het internet: bis Morgen!

Zondag 30 juli 2017

We openen de gordijnen en het ziet er niet slecht uit. Wel wat bewolking, maar ook voldoende blauw om een mooie dag te kunnen hebben. We ontbijten vandaag weer eens in het restaurant op dek 4 en lopen daar door naar de wijk van onze diner-ober Alexander. Die vindt het leuk ons te zien.

Hoewel we vandaag vast voldoende beweging zullen krijgen, gaan we toch weer 20 rondjes op het jogging-dek lopen. Daarbij krijgen we aan beide kanten uitzicht op een aantal van de 60 eilanden hier. Het wordt steeds drukker op de baan en na onze 20 rondjes vullen we wat vocht aan bij de poolbar op dek 9.

We hebben nog tijd want de boot legt rond 12 uur pas aan. We gaan op ons balkon nog wat lezen en als we aanleggen bereiden we ons voor om naar het stadje Kirkwall te lopen. Dat is ongeveer 4 km. De eerste shuttlebus zal volgens onze informatie pas om 1 uur gaan rijden en we willen liever daarvoor al daar zijn.

We lopen het schip af en zien dat er al een rij staat voor de shuttlebus en dat er ook al een bus is. We krijgen te horen dat vanaf 1 uur 3 bussen gaan rijden en er nu slechts 1 bus pendelt. We sluiten aan in de rij die nog niet zo heel lang is, maar de eerste rit zit er voor ons niet in. Wel de tweede rit, dus we zijn al ruim voor 1 uur in Kirkwall. Toen we van het schip af kwamen lagen er folders over Kirkwall, zelfs in het Nederlands en daarvan hebben we er een meegepakt. We lopen de route die op de kaart is uitgezet en komen zo langs een aantal bezienswaardigheden zoals de St. Magnus Kathedraal uit 1137 en het paleis van bisschop, gemaakt naar Noors voorbeeld. Er zijn hier veel Noorse invloeden omdat de Orkney eilanden van 875 tot 1472 Noors bezit waren.

We hebben niet geluncht voor we van boord gingen en als we terug komen is dat ook niet meer mogelijk, dus nemen we op een terrasje en cola met een tosti. Om half 5 gaan we een twee uur durende excursie doen. We willen daarom zorgen dat we ruim op tijd weer terug zijn. Dat terugreizen verloopt zo soepel dat we ruim op tijd zijn. Genoeg tijd om nog even op ons balkon te zitten. Het schip ligt gunstig voor ons. Nu volop zon en met uitzicht op Kirkwall.

Het is vier uur en we gaan in de Grand Bar een cloaatje drinken. We moeten daar toch zijn om half 5 om te verzamelen voor de excursie. Echter het is nog geen kwart over vier en onze excursie wordt al omgeroepen om de sticker (busnummers) te halen. Daar heeft blijkbaar vrijwel niemand op gerekend, want alleen Jeroen loopt naar de betreffende persoon. Zo rustig kan het toch niet zijn.

We besluiten ook maar meteen naar de bus te gaan. Langzaam komen er meer mensen en iets na half 5 komt er een hele groep aan. De bus is niet vol, maar we zijn ook niet de enigen.

We maken een rit over het eiland met twee stops. De eerste bij een klifpartij (Yesnaby) en de tweede bij de Ring of Brodgar, een soort kleine Stone Henge (een cirkel van recht op staande stenen uit de steentijd). Beiden plekken zijn indrukwekkend, zeker met wederom dit mooie zonnige weer. Tijdens het rijden hebben we mooi uitzicht op de groene weides hier met veel bloemen en grazend vee (angus beef en schapen). De excursie zou 2 uur duren, maar we komen ruim over 7 pas bij het schip aan. Snel even naar de hut en dan naar het restaurant voor het diner.

Onze ober serveert snel uit, maar we worden niet opgejaagd om tijdig weer weg te zijn. Dat gebeurt wel in het gedeelte onder ons waar tegen het einde van ons diner, de laatste bezette tafels het verzoek krijgen om weg te gaan. De tafels moeten voor de tweede zitting voorbereid worden.

Nu even ons verslag schrijven en dan……. SALUTE!

Zaterdag 29 juli 2017

Vannacht hebben we een uurtje korter, omdat we de klok op de Engelse tijd moeten zetten. Aangezien we wel wat tijd nodig hebben om alle indrukken van IJsland aan de binnenkant van onze ogen te bekijken, slapen we lekker lang uit. Evengoed zijn we nog op tijd voor het ontbijt boven op dek 9.

Daarvóór gaan we nog met onze paspoorten langs op dek 5. De Engelse immigratie autoriteiten willen dat alle passagiers persoonlijk langskomen bij één van de officials hier aan boord. Gelukkig staat er geen rij en zijn we snel door de controle heen.

Na het ontbijt gaan we terug naar de hut om wat te lezen. Helaas is het weer niet goed genoeg om buiten aan dek te gaan wandelen. Het is niet koud, maar het waait hard en er vallen wat regendruppels.

Voor de lunch doen we nog een tukje. Boven bij het buffet valt de drukte mee. Omdat er nu niemand buiten eet, hadden we het voller verwacht. We hebben een gezellige conversatie met een Engels/Duits echtpaar.

Na de lunch gaan we nog even shoppen op dek 5. We vinden allebei weer een polo-shirt naar onze smaak. Ook halen we weer een coupon voor de 10% premium korting voor de volgende cruise. Bij Jeroen wil het bonnetje er echter niet uit komen. Dat vragen we even na bij de Guest Service. Waarschijnlijk ligt het aan de Costa kaart van Jeroen. We doen even een koffie en een cola aan de bar en daarna wordt het netjes geregeld.

We gaan met alle aankopen terug naar de kamer om nog wat te lezen en een appeltje te eten. Daarna heeft Jeroen een afspraak in de Spa voor een gezichtsbehandeling. Jaren jonger ogend (…) komt hij een uurtje later weer terug. Ondertussen is Co bij de Tourdesk geweest om nog een keer te vragen naar de rekening van de excursies. Er gaat iets niet goed met de korting en het terugboeken van de excursies die een dag verplaatst zijn. De dame begrijpt het probleem en gaat het oplossen.

Dan is het tijd om ons weer in de pakken te hijsen voor de tweede gala avond. We slaan de Costa Club Pearl Diamond cocktail party dit keer over. De foto met de kapitein erin gemonteerd hebben we al, en verder is er meestal weinig nieuws te beleven op zo’n party. We gaan liever nog een even een colaatje drinken in de Grand Bar.

Bij het diner vraagt onze ober waarom we niet bij de speciale high tea waren vanmiddag. Hij had ons nog lopen zoeken, maar ja, de high tea viel samen met de gezichtsbehandeling van Jeroen en Co had geen zin om er alleen heen te gaan. We genieten weer van het diner en schrijven dan dit verslag.

Straks weer naar de bar voor een cocktail. Vanavond is het Venetiaanse avond, met gemaskerd bal. Het voorspelde zware weer valt vooralsnog best mee. We hebben geen bijzondere deining en Jeroen is ook niet zeeziek geworden. Eens kijken hoe het morgenmiddag in Kirkwall is. Volgens plan komen we daar om 12:00 uur aan.

Vrijdag 28 juli 2017

Als we wakker worden, ligt het schip al bijna aan de kade. Het hoeft alleen nog zijwaarts naar de kade toe te varen. Het is overwegend bewolkt met een paar stukjes blauwe lucht. Sommige wolken zijn vrij donker. Voor de zekerheid vandaag een jas meenemen.

Na het ontbijt gaan we weer een lunchpakket ophalen, maar dit keer krijgen we te horen dat we in het andere restaurant moeten zijn, dus wij daar naar toe. Daar kunnen ze ons niet op de lijst vinden en dan blijkt dat we eerst wel op de goede plek waren maar ten onrechte doorgestuurd zijn. In dit restaurant liggen lunchpakketten klaar voor bepaalde excursies en niet voor de gevallen van allergie of lust-ik-niet.

Uiteindelijk komt het toch goed en we gaan naar de Grand Bar om ons busnummer op te halen. Dat krijgen we meteen, een kwartier eerder dan was aangegeven en we mogen meteen naar buiten. Daar blijkt al een hele groep voor onze bus te zijn, maar door een fout in busnummers lopen ze nog rond met een gids en hebben we toch nog de kans snel in de bus te komen.

Al snel gaan we op pad. The Golden Circle, heet de tour van vandaag. Eerst gaan we naar Thingvellir, de plek waar de Amerikaanse aardplaat en de Europese elkaar treffen. Elk jaar groeien deze 2 centimeter verder uit elkaar. Niet met een diepe gleuf in de grond, want deze loopt vol met magma. Je kunt wel de ruimte tussen twee wanden zien waar dit proces plaatsvindt. We hebben dit maar omgedoopt tot de Trump-gleuf. IJsland wordt dus groter zonder oorlog te voeren.

Deze plek is tevens de plaats waar IJsland haar parlement heeft opgericht al in het jaar 930. Door voor een hoge wand te gaan staan was de spreker goed te verstaan voor het volk dat hier bijeen was gekomen.

Vervolgens rijden we een flink stuk door de IJslandse omgeving op weg naar de Gullfoss waterval. Maar voor we deze zelf bezoeken, gaan we al om 11 uur eerst lunchen. Bij binnenkomst vragen we meteen of er een alternatief is voor vis en dat blijkt te kunnen. In de bus was ons vermoeden al bevestigd omdat daar het menu al was genoemd. Grappig is dat we dezelfde gids hebben als gisteren. Hierdoor horen we ook wat algemene verhalen voor de tweede keer, maar ze doet het erg goed.

Na het eten gaan we naar de waterval. De temperatuur is niet slecht en de lucht toont steeds meer blauw. Vlak na vertrek bij de boot hadden we wel even wat regen gehad, maar dat mag geen naam hebben. Toch trekken we voor de waterval even de jassen aan want deze veroorzaakt een flinke waternevel. Dus eigenlijk meer om droog te blijven. De waterval is indrukwekkend. Dat mag ook wel met een hoogte van 32 meter. Je kunt de waterval vanaf boven bekijken, maar we gaan ook naar beneden om er dicht bij te staan. Het water komt van de gletsjer Langjökull, die we in de verte op de bergen zien liggen. Er zijn ooit plannen geweest om de waterval te gebruiken voor een elektriciteitscentrale, maar dat is er gelukkig nooit van gekomen. Zo blijft dit natuurwonder gespaard.

Vervolgens gaan we naar Geysir, de plek waar het begrip Geiser is ontstaan. De originele is niet meer werkzaam, maar een andere wel, de Strokkur, die ongeveer om de 6 minuten spuit. Dus we staan klaar met onze camera om dit vast te leggen. Spannend, wanneer gaat hij komen en weten we het vast te leggen? Dat lukt middels een paar foto’s en filmpjes.

Bij dit gebied is natuurlijk weer een souvenirwinkel. Een hele grote en hier vinden we een pluche walvis. Eindelijk! Tot nu toe nergens te vinden. Walvissen zijn hier makkelijker in het wild dan in een shop te vinden.

Zie ook onze video onderaan.

Onderweg terug maakt de bus nog een sanitaire stop bij een winkelcentrum omdat het best even rijden is. Hier eten wij de nog de broodjes van ons lunchpakket op. In het gebied waar we doorheen rijden zien we hier en daar waterdamp uit de grond komen. Bijzonder om te zien en voor IJsland van belang voor de energievoorziening.

Nu brengt de bus ons naar Reykjavik terug, waar we nog een stop hebben bij de uitkijkpost Perlan,  gebouwd op watertorens die er al waren. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over de stad en omgeving. Er ligt ook een klein vliegveld vlakbij waar kleine toestellen, sportvliegtuigjes, af en aan vliegen. Dan is het tijd om naar het schip te gaan, maar de bus maakt een omweg door een deel van de oude kern van Reykjavik. Pakken we dat ook nog even mee.

Meteen door naar de bar voor wat cola-vocht. Hoewel….meteen…. Er staat een flinke rij om het schip op te komen. Blijkbaar zijn meerdere bussen zojuist teruggekomen, dus dat gaat even duren. Mede omdat je door een security check moet.

Het diner is weer prima. Dit keer een flinke canoli als toetje. Zo groot, je zou het een canolifantje kunnen noemen. Er wordt omgeroepen dat we met wat zwaar weer te maken gaan krijgen. Wat precies is niet helemaal duidelijk. Waarschijnlijk stevige wind. We gaan het wel merken.

Donderdag 27 juli 2017

Vandaag moeten we vroeg op excursie, want we zijn straks de hele dag onderweg. We worden al voor de wekker wakker en het schip nadert de haven van Grundarfjördur. Het is nog wat frisjes buiten en er hangen wat wolken, maar er is ook blauwe lucht te zien. We hebben goede hoop op alweer een mooie dag hier in IJsland.

De tourdesk heeft ons verzoek ingewilligd om vandaag een lunch zonder vis te krijgen. We kunnen na het ontbijt een “picknickmand” ophalen in het restaurant. Daar zitten keurig voor ieder twee broodjes ham in en helaas voor Co ook twee stuks fruit, haha!

Om 8 uur verzamelen we in de Grand Bar voor vertrek. Het schip ligt ook hier voor anker, dus we gaan weer met tenderbootjes aan wal. Zodra we het busnummer hebben gekregen, gaan we naar de uitgang. Van de week zat de bus namelijk al bijna vol met Italianen die op een andere plek verzamelen en kennelijk eerder van boord mochten. We kunnen meteen in een tenderbootje aan wal en zijn de eersten in de bus.

De route gaat vandaag over het schiereiland Snaeffelsness, waar Grundafjördur dus ook op ligt. Op de punt van dit schiereiland ligt een slapende vulkaan van 1446 meter hoog, met daarop de gletsjer Snaeffelsjökull. Deze is bekend van het boek van Jules Verne, Journey to the Center of the World. We rijden er eerst langs de noordkant voorbij. Als we in de buurt komen, schuiven de meeste wolken al weg en krijgen we mooi zicht op de eeuwige sneeuw.

De eerste stop is bij het strand Djupalonsstrandur. Hier heeft de lavastroom van de vulkaan weer grillige zwarte rotsen achtergelaten en het strand is bedekt met kleine zwarte kiezels. Ook vind je er zogenaamde “til-stenen”. Dit zijn vier grote keien van verschillend gewicht. Als je zeeman wilde worden, moest je zo zwaar mogelijk kunnen tillen voor een goede positie op de boot. Jeroen probeert de “Hálfsterkur” van 100kg, maar kan beter aan land blijven… Als we van het strand terug omhoog klimmen naar de parkeerplaats, merken we dat het alweer een stuk warmer is geworden. De trui kan meteen uit. Ook de laatste wolken in de bergen verdwijnen en we kijken weer naar een strakblauw lucht. Wat een enorme mazzel hebben we hiermee deze vakantie.

In het dorpje Arnarstapi hebben we twee korte stops, voor mooi uitzicht bij de klifkusten hier. Op weg hier naar toe zien we ook twee enorme lavarotsen in zee genaamd Londrangar, de Twin Towers van IJsland.

Het volgende dorpje is Budir. De grootste attractie hier is het zwarte kerkje bij het strand. De gids legt uit dat we niet in de kerk mogen, hoewel de deuren open zullen staan. Ook het kerkhof is niet toegankelijk. Uiteraard wemelt het bij aankomst van de toeristen die toch de kerk in gaan, totdat later onze buschauffeur de mensen dringend verzoekt om weg te gaan (wat niet meevalt…). Vlak voordat we weggaan, komt er een bruidspaar aan. Er schijnen mensen van over de hele wereld speciaal in dit kerkje te willen trouwen. Verder is hier bijzonder dat er strand is met geel zand, in plaats van zwart zand. En op het strand vind je bijzondere zwarte lavarotsen. Deze speciale lava is beschermd en je mag er dus geen stukjes van meenemen.

Voor de volgende stop gaan we een uurtje de bus in. De gids Kristina vertelt wat leuke anekdotes over IJsland en zijn bewoners. Zo is het hier heel normaal om de verwarming even flink op te stoken en als het dan te heet wordt, zetten ze gewoon de ramen weer open. Met de “gratis” energie hier van waterkracht en geothermiek is dat voor hun heel gewoon. Op bezoek in het buitenland worden ze echter raar aangekeken als ze daar de ramen open zetten in de winter. Ook is het in IJsland heel normaal om je baby in de kinderwagen buiten te zetten, terwijl je zelf lekker binnen onder een fleece dekentje voor de tv zit. Baby’s moeten hier in de buitenlucht, zomer en winter. Dus kijk niet raar op als je in een stadje een verlaten kinderwagen voor een winkel ziet staan. Paps of mams zal gerust binnen aan het shoppen zijn.

We komen aan in het plaatsje Stykkisholmur, waar we gaan lunchen. Dit gaat een stuk efficiënter dan de vorige keer in Myvatn. Vrijwel direct wordt de champignonsoep geserveerd en daarna komt de kabeljauw, die wij dus afslaan. Maar de ober vraagt direct of hij anders kip voor ons kan brengen. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. De kip smaakt prima en dan is er nog koffie met kakelverse appeltaart. Smullen!

We kunnen de energie direct verbranden als we in het dorpje eerst op een heuvel kunnen klimmen naar een vuurtoren. Hier heb je mooi uitzicht op de omgeving. En vervolgens mogen we een nog hogere heuvel beklimmen, de heilige Helgafell, met nog meer uitzicht.

Dan is het tijd om terug te keren naar Grundarfjördur, waar het schip voor anker ligt. Onderweg genieten we weer van het bijzondere landschap hier. Het is moeilijk onder woorden te brengen. Soms is het lieflijk groen en dan is het weer ongelooflijk ruig. We passeren lavastromen waar na 1000 jaar alleen nog maar lichtgroen mos op de rotsen groeit. En dan zie je weer verse groene weides waar schapen op lopen te grazen. We krijgen er geen genoeg van.

We kunnen direct in een tenderbootje stappen en gaan aan boord meteen naar dek 9 voor een paar verfrissende colaatjes! Barvrouw Christina ziet Co al aan komen lopen en grijpt direct twee blikjes uit de lade, haha, perfect personeel hier aan boord!

Even opfrissen en omkleden en dan gaan we weer aan tafel voor het diner. Wat een super dag!

Woensdag 26 juli 2017

Gisteravond, toen we aan de bar zaten en uit het fjord waren, bleken er aardig wat walvissen te zien te zijn, dus beurtelings gaan we even kijken terwijl de ander de plaatsen aan de bar bezet houdt. De meeste walvissen zijn redelijk ver weg, maar we zien er ook twee heel dichtbij. Eentje zelfs met de kop uit het water. De ander lijkt bijna overvaren te worden, maar duikt diep weg.

Gisteren vergeten te vermelden, maar in Akureyri hebben de rode verkeerslichten de vorm van een hartje.

We worden wakker rond kwart voor 8 en we varen het fjord naar Isafjördur in. De lucht is weer strak blauw alleen een wolkenband ligt over het water in de verte en daarbovenuit zien we de bergen. Een mooi plaatje om mee wakker te worden.

We doen rustig aan. Vandaag kun je alleen met een tenderbootje van boord en daarvoor moet je dan een volgnummer halen. Wij gaan om 13:00 uur met een excursie mee en besluiten voor die tijd lekker rustig op ons balkon wat te gaan lezen en van het uitzicht te genieten.

Om 12:00 uur gaan we lunchen en daarna naar de Grand Bar voor de excursie. We gaan naar Sudavik, een plaatsje waar in 1995 een lawine het leven ernstig veranderde. Toen werd een deel van het dorp weggevaagd en er vielen 14 doden op 200 bewoners. De bewoners hebben deze plaats daarna verschoven en in het oude deel mag men slechts tot oktober verblijven en pas weer terugkeren na het lawine gevaar geweken is. Er is een monument om deze lawine te gedenken.

In het kerkje in het nieuwe deel krijgen we een concertje van een IJslandse dame. Ze zingt a capella drie liedjes waarvan ze vooraf een uitleg geeft.

We rijden naar het einde van het fjord waarin dit plaatsje ligt, en wat een ander fjord is dan waarin ons schip ligt, en hebben daar wat tijd om rond te wandelen in een mooi gebied, met zicht op watervallen.

Op de terugweg gaan we langs bij een informatiecentrum over de poolvosjes die hier leven. Twee zitten er achter in een hok. Ze zijn opgevangen toen hun moeder gedood was. Er heerst een strijd tussen boeren en de poolvosjes. Eigenlijk zijn de vosjes beschermd maar omdat ze de schapen aanvallen mag onder voorwaarden toch op ze gejaagd worden. Iets verderop ligt een natuurgebied waar beslist niet op ze gejaagd mag worden.

Dan gaat de rit terug naar Isafjördur en als we uit de bus stappen gaan we eerst nog het plaatsje zelf verkennen. Onderweg komen we trouwens door de oudste tunnel van IJsland (wel opletten want hij is zo groot dat je hem zo hebt gemist) en langs het vliegveld, dat bekend staat als het meest vreselijke vliegveld om te landen. Ze zijn wel trots dat ze het een internationaal vliegveld mogen noemen vanwege……. 3 vluchten naar Groenland per jaar. Verder blijken veel inwoners van Isafjördur een vakantiehuisje te hebben wat maar een paar kilometer buiten het dorp ligt. Dit stamt uit vroegere tijden toen er nog veel vis gedroogd werd buiten en in de zomer de stank niet te harden was.

De gids vertelt dat we geluk hebben. Het is de eerste mooie dag wat het weer betreft. Gisteren regende het nog. Co antwoordt dat wij dat mooie weer voor hun hebben meegenomen met deze cruise.

Dinsdag 25 juli 2017

Vannacht is het schip blijven liggen in de haven van Akureyri. Hier wordt het op dit moment ‘s nachts niet echt donker. Onze excursie vandaag begint om 9:45 uur, dus we hebben vanmorgen tijd genoeg voor een ontbijtje. Het weer ziet er opnieuw veelbelovend uit. We kijken vanaf ons balkon weer op een strakblauwe lucht boven het fjord.

Vandaag hebben we een dagtocht naar het gebied rond het Myvatn (het Muggenmeer). Dit is een gebied in het noorden van IJsland, met een heel mild klimaat, hoewel we hier heel dicht bij de poolcirkel zitten. Het ligt op de breuklijn van de Noord-Amerikaanse en de Europese aardplaat en daarom is er veel vulkanische activiteit.

Om 10 uur gaan we naar de bussen toe en vertrekken we uit Akureyri. We gaan eerst naar de overkant van het Eyjafjord en rijden daar de bergen over. De hoogste top hier in de buurt is 1.400 meter. Bovenin zien we dus af en toe wat “eeuwige sneeuw” liggen. Als we de bergen gepasseerd zijn, komen we in een wat vlakker en groener gedeelte. Hier grazen wat schapen en een enkele koe. De scholen hebben moeite om open te blijven hier, omdat het zo dunbevolkt is, en veranderen in de zomer daarom vaak in een hotel.

Na ruim een uur komen we aan bij het Myvatn. Het is een schilderachtig gebied met kraakhelder water, allerlei groene eilandjes en moerassig gebied waar dus de muggen welig tieren. Ook is het een paradijs voor watervogels. Verder van het meer af kijk je dan weer tegen erg ruige rotsen en bergen aan, waarvan de zwarte krater Hverfell het meest opvallend is.

We rijden eerst aan de noordkant rond het meer en komen dan bij de vulkanische vlakte Hverir. Hier bubbelt, sist en rookt de grond om je heen. We mogen hier een tijdje vrij rondlopen, uiteraard wel binnen de paden, anders kun je ernstige brandwonden oplopen. De kleur van de rotsen varieert van wit en kopergroen tot okergeel en bruinrood. Het lijkt wel alsof we op Mars zijn. Bij de modderpoelen hangt een hele sterke zwavellucht. Het is ook door deze dampen dat er hier helemaal geen begroeiing is.

Dan gaan we een stukje verder met de bus en komen we uit bij Dimmuborgir (de Donkere Steden). Dit is een enorm lavaveld met rotspilaren in grillige vormen. In sommige rotsen zitten zelfs zulke grote openingen dat je erdoorheen kunt lopen. We hebben hier een uurtje vrije tijd. Er zijn verschillende wandelroutes door het veld. Tussen de rotsen door groeien wat berkenstruiken. In de shop kopen we twee flesjes water want die kunnen we met de warmte vandaag goed gebruiken.

Vervolgens rijden we naar de laatste stop rond het Myvatn, de zogenaamde pseudokraters van Skutustadagigar. Het zijn een soort mini vulkaantjes die zijn ontstaan door stoom-erupties van heet water onder de grond. Er gaat een wandelroute over verschillende van deze kratertjes heen, waarbij je een mooi uitzicht krijgt over het meer en het omliggende gebied.

Dan is het om 14:30 uur eindelijk tijd voor de lunch. Deze gebruiken we in een hotel hier bij de pseudokraters. Helaas is er geen airco en krijgen we dus geen verkoeling binnen. De temperatuur buiten is 23 graden, maar het IJslandse zonnetje doet dat veel warmer aanvoelen. We krijgen eerst een pittig tomatensoepje en dan natuurlijk… kakelverse zalm… De norse ober antwoordt op onze vraag dat er alleen maar vis is, dus stapt Co direct naar de gids. Zij regelt als alternatief voor ons een vegetarische lasagne die verrassend goed smaakt. Ook een beetje karig is dat we alleen water geserveerd krijgen, hoe vers en fris dat hier in IJsland dan ook mag zijn. Als toetje dan nog een bakje skyr.

Op de weg terug maken we nog een stop van 45 minuten bij de Godafoss, de waterval van de goden. Dit is één van de grotere watervallen van IJsland. Het verhaal gaat dat in het jaar 1000 de toenmalige leider van IJsland besliste om het christendom aan te nemen en zijn beelden van de Noorse goden in de waterval gooide. Het is een enorme hoefijzervormige waterval waar we vrij gemakkelijk dichtbij kunnen komen. Zowel aan de bovenkant als onderaan bij de rivier. We genieten van dit natuur spektakel, totdat we weer in de bus stappen voor het laatste stuk terug naar Akureyri.

Daar komen we keurig aan om 18:00 uur, zodat we vanavond weer gewoon in het restaurant kunnen eten. We genieten daar o.a. van een smaakvolle risotto. Tijdens het diner vertrekt het schip uit Akureyri en varen we door het Eyjafjord terug naar open zee en dan westwaarts naar de volgende stop Isafjördur. Wat hebben we weer genoten van deze geweldige dag! Ook willen we hierbij nog even onze weblog-lezers bedanken die reacties schrijven op onze posts. Het ontbreekt ons echter aan de tijd nu om iedereen een persoonlijk antwoord terug te kunnen schrijven. Maar bij deze, allemaal bedankt voor het meeleven! Wie voor de eerste keer reageert, zal zijn of haar reactie niet meteen zien. Daarvoor moeten wij toestemming geven. Dit hebben we zo ingesteld omdat in het verleden hele duistere reacties verschenen met onbetrouwbare links. Maar elke reactie komt via e-mail naar ons toe.

Maandag 24 juli 2017

Na een uurtje of 6 slapen, worden we wakker terwijl we het fjord invaren naar Akureyri. Wederom doet de zon haar best en is het schaars gekleed best uit te houden op het balkon. We zien nu echt een walvis op enige afstand. Dat we zeker zijn, komt omdat we zijn staart ook zagen na de bult die ons deed vermoeden dat het een walvis was.

Gisteren kregen we het bericht dat onze 4 uur durende excursie om 16:30 pas begint. Niet echt een handige tijd. We zullen dus zo laat mogelijk in de middag, voor we gaan, nog wat moeten eten anders jagen we de walvissen weg met het gerammel van Co zijn maag.

Eenmaal aangelegd, gaan we douchen aankleden en ontbijten. Na wat hangen op het bovendek gaan we het stadje in. Er is ondertussen nog een Norwegian Cruiseschip bij gekomen. Een flinks stroom mensen is het gevolg.

We komen bij de botanische tuin. Niet groot maar mooi aangelegd met veel planten en bloemen die je hier niet zo zou verwachten. We kunnen daar best wat tijd doorbrengen en lopen dan door het stadje weer terug naar het schip voor de lunch. Daarna strijken we even neer in onze hut. Even wat relaxen voor we nog wat eten in ons proppen en naar de haaien gaan….. O nee, walsvissen.

Hoewel natuurlijk nog geen trek, duwen we toch rond half 4 wat eten naar binnen en gaan daarna naar het verzamelpunt voor de Whale watching tour.

We lopen van het schip in een flink tempo naar de boot voor deze tour. We gaan op het bovendek zitten want dan heb je alle kanten op zicht. In flink tempo varen we ongeveer 20 minuten door het fjord en ondertussen wordt uitgelegd welke tekenen er zijn dat er walvissen zijn.

Zo zijn er vaak meer meeuwen rond de walvissen. Zie je een spray van water de lucht in gaan, dan komt vaak daarna het lijf omhoog. We zien regelmatig veraf of dichtbij een walvis (humpback whales, oftewel bultruggen) en van tijd tot tijd vaart de boot in hoog tempo naar een plek waar ze er weer eentje verwachten. Stevig op je benen blijven staan of nog beter: goed vasthouden.

Het fotograferen valt niet mee maar Jeroen slaagt erin een paar plaatjes te schieten. Co heeft gekozen om met zijn telefoon te filmen en ook dat lukt een paar keer. Een tocht waar we erg van genieten.

Dan varen we terug en rond half 9 zijn we weer op het schip. Na nog wat gegeten te hebben, gaan we naar de hut om ons verslag af te maken. En dan natuurlijk op naar de bar voor een paar cocktails.