Zaterdag 5 april 2025

Gisteravond, na het diner, gaan we naar onze kamer. In Nederland is het inmiddels na middernacht en dat betekent dat we de krant van zaterdag al kunnen downloaden. Dus voor we gaan slapen, hebben we de krant van morgen al grotendeels doorgewerkt.

Ook zoekt Jeroen het een en ander uit hoe we met openbaar vervoer naar Villa Vizcaya kunnen komen en hoe het werkt met betalen. Dit alles onder het genot van twee flesjes cola die we in het winkeltje in de hal gekocht hadden. Inhoud 591 ml per stuk.

Dan gaan we toch relatief vroeg naar bed en vallen snel als een blok in slaap. De volgende ochtend worden we daardoor ook redelijk vroeg wakker en als we de gordijnen open trekken, liggen de 5 cruiseschepen al op hun plek. Die zijn er hier steeds vroeg bij. Eéntje daarvan is de MSC Seascape, die erg lijkt op de Seaside.

Als we gedoucht en aangekleed zijn, gaan we naar het ontbijt. We vragen voor de zekerheid of het bestellen van een omelet ook inbegrepen is bij ons ontbijt en als dat blijkt zo te zijn, besluiten we beiden om een omelet ham/kaas te bestellen.

Geen idee hoeveel eieren daarvoor gebruikt worden want tussen alle mogelijke ingrediënten, staat een pot waarin de eieren al van de schil ontdaan in gestopt zijn. Maar een flinke omelet is het, bijna een hoofdgerecht. Flink veel brokjes ham en op het laatste moment bij het dubbelvouwen gaat er nog een lading kaas tussen.

Na het ontbijt gaan we nog even rustig in de kamer wat lezen. Het is nog redelijk vroeg. We moeten nog even de knoop doorhakken wat we zullen gaan doen. We besluiten het idee van Jeroen te doen, een bezoekje aan Villa Vizcaya.

Daarvoor moeten we eerst een stukje met de Metromover vanaf het stationnetje dicht bij ons hotel. Het is de Omni-lijn. De treintjes zijn klein en bestaan hooguit uit twee aan elkaar gekoppelde toestellen, maar vandaag zijn ze single. De treintjes rijden op luchtbanden en hebben in het midden een spoor voor stroom en richting. Gebruik van deze Metromover lijnen is overigens gratis.

Na 6 stops moeten we overstappen op de metro voor nog twee haltes. Gebruik van de metro is hier voor een vaste prijs, ongeacht afstand. Je kunt met je telefoon het poortje openen als je in Google Pay de creditcard als actieve kaart heb staan. Bij het verlaten van het station gaan de poortjes gewoon direct open en je hoeft dus niet uit te checken. Kosten per keer, per persoon 2,25 dollar.

Aangekomen op plaats van bestemming moeten we nog een stukje lopen, maar de Villa wordt duidelijk al direct aangegeven. We gaan een stukje door een bos en komen dan aan bij de kassa om het terrein te mogen betreden. We betalen hier 50 dollar voor 2 personen.

Villa Vizcaya is een villa in de wijk Coconut Grove. Het werd gebouwd in de periode 1914 t/m 1916 in opdracht van ondernemer James Deering. Het is een goed voorbeeld van Mediterranean Rivival-archtectuur. Om de villa heen is een grote tuin in Renaissance stijl.

We gaan eerst de villa bekijken. De vele vertrekken zijn mooi ingericht en geven een mooi beeld van de inrichting in die tijd. Grappig is ook dat we een klein kamertje, eigenlijk meer een soort kast, tegen komen waar een telefoon in staat. Noem het maar een telefooncel.

Het geheel van de villa is rond een binnentuin gebouwd, die overigens tegenwoordig voorzien is van een glazen dak. Veelal moet je tussen de vertrekken buitenlangs gaan.

Na de rondgang door de villa gaan we eerst even wat drinken met iets kleins om te eten. Na zo’n flink ontbijt hoeven we, net als gisteren, niet echt nog een lunch. Omdat het buiten best al warm is, en er geen plaatsen in de schaduw zijn op het terras, gaan we binnen zitten.

Dan wordt het tijd om de tuin te gaan bezoeken. We lopen daarbij om het gebouw heen en komen ook langs het zeewater. Daar zien we een soort van stenen schip enige meters vanaf de vaste wal. Dit blijkt gebouwd te zijn als golfbreker.

We dwalen lekker door de sterk variërende tuin, helpen een paar mensen door een foto van ze te maken, omdat ze wat staan te stuntelen om een selfie te maken en laten ons als wederdienst ook zelf eens fotograferen bij een mooie fontein/waterval. We zien ook wat wildlife zitten. Er lopen een paar flinke leguanen los rond, tot afschuw van sommige vrouwelijke bezoekers.

Als we er genoeg van genoten hebben, zetten we de terugweg in. De metro gaat weer simpel, maar daarna raken we verstrikt in de lijnen van de Metromover, want die rijden niet doodgewoon in twee richtingen, maar hebben een deel van het traject dat ze eenrichtingsverkeer hebben in een grote loop. De kaart met informatie lijkt duidelijk, maar toch is het minder simpel dan we dachten en uiteindelijk moeten we twee keer van treintje wisselen om op onze eindhalte te geraken.

We gaan naar het hotel, toch weer even genieten van de uittocht van de cruiseschepen voordat we op weg gaan voor het diner.