Zondag 6 april 2025

Gisteravond besluiten we om te gaan dineren in Bayside, het centrale uitgaansgebied van downtown Miami. We kunnen daar in principe eenvoudig met de Metromover heen gaan vanaf ons hotel. We zouden dan met de Omni loop een klein stukje rondrijden in het centrum van de stad. Maar als we geen bocht maken en een paar stations verder zijn, vertrouwt Co het niet, en hij heeft gelijk. We rijden helemaal zuidwaarts naar de wijk Brickell. Wat blijkt, waarschijnlijk op sommige dagen, combineren ze twee lijnen tot een Full Loop, dus één grote omloop. Er hangt dan (met klittenband) een bord in het voertuig met “full loop” erop.

We besluiten ons verlies te nemen en de hele loop uit te zitten, totdat we bij Bayside zijn. Maar twee stations voor aankomst, houdt de Metromover ermee op. Er is een technisch probleem en de technici worden opgeroepen voor reparatie. Dan besluiten we hier maar over te stappen op de Inner Loop lijn. Dat moeten we nog een kort rondje linksom door het centrum, maar zijn we uiteindelijk na een uur wel op de plaats van bestemming.

Het is een drukte van belang in Bayside. Het is natuurlijk ook zaterdagavond. Hier zijn heel veel restaurants en bars met vooral hele harde muziek. We lopen langs alle drukte naar het einde van de kade, waar naast het reuzenrad het Hardrock Café staat. Daar moeten we nog even wachten op een tafeltje. We kiezen voor buiten eten, het is immers lekker warm weer. Het koelt hier niet verder af dan 25 graden.

Jeroen bestelt de chicken fajita’s, die heerlijk smaken. De cheeseburger van Co is bij aankomst aan tafel helaas al koud, net als zijn patatjes. We klagen bij de serveerster, waarop een collega even later terugkomt met hetzelfde bord. Volgens de kok zou een medium rare burger altijd een beetje koud zijn. Onzin natuurlijk, en dat vindt onze serveerster ook. Ze gaat nu zelf naar de keuken en regelt een andere burger. Dat betekent wel dat we niet gelijk kunnen eten. Het toetje komt gelukkig wel samen en de New York cheesecake smaakt prima.

We nemen voor de laatste keer de Metromover terug naar ons hotel, dit keer zonder problemen. We genieten nog even van het mooie uitzicht vanuit onze hotelkamer en dan is tijd om te gaan slapen.

Vanmorgen is het behoorlijk druk bij het ontbijt. Maar ober Alex zorgt weer goed voor ons met vers geperst sinaasappelsap en lekkere muntthee. Dan pakken we onze koffers in en maken de labels eraan vast voor de cruise. Co heeft die labels thuis al voorbereid met dubbelzijdig plakband. Om 10 uur gaan we naar beneden om uit te checken, wat heel vlot verloopt. In de lobby ontmoeten we de chauffeur van de shuttlebus die ons naar de cruise terminal gaat brengen. We kunnen meteen instappen en rijden weg.

We vinden het al druk op de weg richting de cruise terminals, maar volgens de chauffeur wordt het straks nog veel erger. We hebben dus mazzel dat we op tijd vertrokken zijn. We stoppen eerst bij de terminal van Norwegian, waar het Amerikaanse gezin in onze bus moet zijn. Daarna rijden we door naar de MSC terminal, helemaal aan het einde van de kade. Dit gebouw is spiksplinternieuw. Morgen gaat hier voor het eerst de MSC World America vertrekken, het nieuwste schip van MSC.

Het inchecken gaat heel soepel. Eigenlijk lijken alleen de paspoorten en de ESTA te worden gecheckt bij een computer zuil. De instapkaart hebben we thuis al ontvangen en in onze telefoon staan. Na een korte wachttijd begint het inschepen al. De Yacht Club passagiers mogen als eerste. Daarna volgen wij als Diamond members en met een Aurea suite.

We kunnen meteen naar onze suite op dek 13, die al helemaal gereed staat voor ons. Co maakt er een video van, nu alles nog netjes is. Vervolgens probeert Co het internet aan de gang te krijgen. Dat lukt wel, maar alleen op zijn eigen telefoon, niet op die van Jeroen of op de laptop. We vermoeden dat er iets in het systeem gewijzigd is, zodat je geen hotspot meer kunt gebruiken om het internet samen te delen. We besluiten dit straks even na te vragen en gaan eerst het schip wat verkennen. Op dek 8 vinden we het buffetrestaurant, waar we dan maar meteen gebruik van maken om te lunchen.

Een paar dekken lager spreken we een medewerker, die inderdaad aangeeft dat het internet tegenwoordig echt per apparaat gaat. Omdat Co thuis voor vertrek een internet bundel aangeschaft heeft – wat goedkoper is dan hier aan boord – kan hij nu ook voordeliger zijn bundel upgraden met twee extra apparaten. De tablets laten we dan maar internetloos. We kunnen de krant ook op de laptop of telefoon lezen.

Dan gaan we op dek 19 kijken, waar een speciaal gedeelte van het buitendek gereserveerd is voor gasten met een Aurea suite. Er is ook een bar bij, waar Co dan maar meteen een cocktail bestelt om er alvast in te komen. Jeroen houdt het nog even bij een koffie.

Als we uitverkend zijn, gaan we alvast op onze TV het filmpje kijken voor de safety drill. Je moet daarna een telefoonnummer bellen, zodat geregistreerd wordt dat je gekeken hebt. En vervolgens moeten we onze boordkaart laten scannen bij ons musterstation op dek 7. Daar zijn we iets te vroeg mee, maar op het buitendek kunnen we zo mooi de vertrekkende Carnival Celebration langs zien varen.

Nadat we onze kaart hebben kunnen scannen, gaan we de rest van de “schepen parade” bekijken vanaf ons eigen balkon. Op de Symphony of the Seas werkt een serveerster die we nog kennen van Costa, maar helaas konden we haar niet ontmoeten vandaag. De Filipijnse crew mag in Miami niet van boord, alleen in de havens in de Caribische Zee.

Het loopt tegen etenstijd en we staan voor de keuze om vroeg naar het restaurant te gaan of later en het vertrek uit Miami mee te maken. We besluiten voor het eerste want dan kunnen we waarschijnlijk beter bepalen waar we komen te zitten. Maar nu eerst nog even ons verhaal uploaden.