Woensdag 20 februari 2019

We hebben gisteravond een gezellige avond gehad met Joe en Ray. Eerst zijn we uit eten geweest bij een Cubaans restaurant en daarna zijn we verderop nog een drankje gaan drinken in een bar. Gezellig om weer even met elkaar te kunnen bijpraten. Wie weet treffen we elkaar een volgende keer in Amsterdam.

Overigens gebeurde het bij het afrekenen in het restaurant opnieuw dat de rekening zonder fooi van de creditcard werd afgeschreven. Volgens Joe en Ray gebeurt dit vaker en komt dan een paar dagen later alsnog de afschrijving van de fooi. Inderdaad zien we in de ING app dat het bedrag van Duffy’s van maandagavond inmiddels is aangepast. Gelukkig maar, want de serveerster daar was erg aardig en deed goed haar best.

Vanmorgen worden we weer redelijk op tijd wakker, iets van 6:45 uur. Na het opstarten gaan we ontbijten, waar we dit keer mini hamburgertjes op het buffet aantreffen. Lekker! We regelen bij de receptie alvast een transfer naar de haven morgen, dan hoeven we daar verder niet meer naar om te kijken.

Vandaag willen we het Hugh Taylor Birch State Park bezoeken, een natuurpark met een mangrove bos, vlak achter het strand. We twijfelen even of we een taxi daar naar toe zullen nemen, maar gaan uiteindelijk toch maar lopen en zien dan wel hoe ver we komen. Het is weer een prachtige dag hier. Vanmorgen vroeg nog zwaar bewolkt, maar inmiddels is de zon terug en de warmte is nooit weggeweest. Wel een stevige wind, wat te zien is aan de hoge golven.

Als we bij het strand zijn aangekomen, duiken we een winkel in waar we ons eerste souvenir van deze vakantie scoren: een pluchen kreeftje. Erg schattig! Even verderop komen we weer bij bar Lona aan, waar we ook vandaag weer pauzeren met een colaatje. Dit keer zit er echter weinig smaak aan de automaten-cola, maar omdat we dorst hebben nemen we toch gewoon een refill. Kennelijk heeft de serveerster ook al door dat de cola niet optimaal is, want bij het afrekenen hoeven we niets te betalen. Nou ja, dat is dan ook weer niet nodig, dus laten we in ieder geval een fooi achter op de bar.

Na ongeveer twee uur lopen zijn we bij het park aangekomen. De toegang is $ 2 per persoon. We krijgen een plattegrondje met de routes door het park. Er loopt een asfaltweg in een grote ronde doorheen, maar er zijn ook wandelpaden, die meer door het bos gaan. We kunnen hier verschillende dieren tegenkomen, onder andere (land)schildpadden. Goed opletten dus!

De wandelpaden gaan door het mangrove bos met die typische planten en bomen. We speuren naar de schildpadden, maar kunnen die niet ontdekken. Wel veel hagedisjes, een mooie vlinder en ook een leguaan. In de natte gedeelten zie we een hoop gaatjes in de modder, waar kleine krabbetjes in zitten. Dat is nog moeilijk fotograferen, want zodra je beweegt, schieten ze de grond weer in.

Als we het park rond gewandeld zijn, gaan we naar het restaurant om even bij te komen met een lunch. De burger en de cola smaken prima. Hier op terras heb je weer uitzicht op het strand en de zee. Dat geeft altijd een heerlijk vakantie gevoel.

Na de lunch lopen we nog het laatste wandelpaadje af en komen dan een park ranger tegen. We raken aan de praat en zeggen haar dat we jammer genoeg geen schildpadden zijn tegengekomen. Daar is ze verbaasd over, want er zouden er plenty moeten zijn. Het is nu paar-tijd en dan zitten ze meestal aan de ingang van hun burchten. Nou ja, we moeten nog een klein stukje lopen naar de uitgang van het park, dus nog even goed de ogen open sperren. En ja hoor, daar zien we dan eindelijk een exemplaar in het zand zitten. Missie geslaagd!

Dan is het wel tijd om terug te keren naar het hotel. Opnieuw twijfelen we weer over het bellen van een taxi, maar gaan toch eerst een stukje lopen. En tja, op een gegeven moment ben je dan het punt gepasseerd dat het bijna de moeite niet meer is om over ander vervoer na te denken. Aan de boulevard doen we nog even een drankje en zetten dan de kiezen op elkaar voor het laatste stuk.

Eenmaal terug bij het hotel zien we dat we er 22 km op hebben zitten. Dan is het ook wel begrijpelijk dat de beentjes een beetje protesteren nu. We zien op internet dat we het hele stuk ook hadden af kunnen leggen met de Sun Trolley, een soort busje wat je gewoon kunt aanhouden als hij langs rijdt. Maar goed, op deze manier kunnen we weer trots zijn op onszelf en hebben een dinertje dik verdiend.

Vanavond gaan we ons voorbereiden op de cruise. Nog even de inschepingsformulieren nalopen en de kofferlabels met ons hut nummer aanbrengen. We hebben hier twee leuke dagen gehad in Fort Lauderdale. Dat is zeker voor herhaling vatbaar. En dan kiezen we morgenavond het ruime sop!

Dinsdag 19 februari 2019

We hebben een redelijk goede nacht achter de rug. Een beetje licht geslapen en vroeg wakker, zoals te verwachten valt vanwege het tijdsverschil. In ieder geval was het in het hotel en de omgeving erg rustig, want we hebben amper een geluidje gehoord.

Na het douchen gaan we beneden bij het ontbijt kijken, wat bij de kamer is inbegrepen. Er is niet een hele ruime keuze, maar we kunnen onze weg erin vinden. In ieder geval heerlijk vers sinaasappelsap en lekker fruit (voor Jeroen dan).

Dan besluiten we maar gewoon lekker vroeg op pad te gaan voor een wandeling naar het strand. Al om 8:45 uur gaan we weg. Het is even omschakelen naar het klimaat hier. De temperatuur is al zo’n 25 graden en de zon schijnt volop. Hopelijk hebben we voldoende zonnebrand crème opgesmeerd…

Het eerste stuk van de route gaat langs een grote doorgaande weg en over een grote hoge brug bij de haven: Port Everglades. Hier zullen we donderdag met het cruise schip vertrekken. Er ligt nu één schip van Celebrity Cruises in de haven.

Verderop bereiken we Fort Lauderdale Beach. Daar kom je meteen in vakantie stemming. Er liggen al heel wat mensen op het strand. En wordt volop gejogd, gewandeld en gefietst over de paden langs het strand. Ook zijn er hier elektrische leen-steps en leen-fietsen, die veel worden gebruikt. Wij houden het maar gewoon bij onze oude vertrouwde benenwagen.

Het strand gaat kilometers door, maar op een gegeven moment krijgen we wel flink dorst en zijn we toe aan een break. We lopen een stukje terug en gaan dan bij bar Lona op het terras in de schaduw zitten. Door een vergissing staat er vrijwel meteen twee koffie voor onze neus, maar wij willen graag cola. Geen probleem, en direct krijgen we twee cola’s geserveerd. Na een paar gratis refills zijn we weer voldoende bijgetankt om verder te lopen.

We gaan over Las Olas Boulevard landinwaarts lopen. Het eerste stuk geeft uitzicht op eilandjes met hele luxe huizen en vooral hele luxe jachten voor de deur. Dit stuk wordt ook wel het Venetië van Florida genoemd, door de kilometers lange waterwegen die verbonden zijn met de Atlantische Oceaan.

Verderop verandert de straat in een winkelstraat met veel kunst galerieën en restaurants. We zijn nu in “downtown” Fort Lauderdale. We komen uit bij het oude Stranahan House, een handelspost aan de Tarpon rivier.

Eigenlijk zijn we nu wel toe aan een lunch break, maar we kunnen hier geen geschikte plek vinden. Daarom besluiten we maar gewoon door te lopen richting ons hotel. Dat is nog een hele tippel. Regelmatig zien we een hagedisje voor ons wegspringen en één keer zelfs een flinke leguaan die snel een palmboom in kruipt.

De zon en de warmte wordt ons bijna teveel, maar gelukkig is daar dan ons hotel met een Subway om de hoek. Daar bestellen we onze broodjes en een verfrissende cola. Terug in het hotel komen we even bij van onze wandeling van bijna 15km. Een sportieve start van de vakantie, zullen we maar zeggen.

Om 17:30 uur worden we opgehaald door Joe en Ray, twee Amerikanen die we nog kennen van onze eerste trans-Atlantische cruise van 2014. Twee jaar geleden hebben we elkaar gezien, toen zij een dag in Amsterdam waren met een cruise. En nu kunnen we hen opzoeken in hun woonplaats. We rijden naar het Cubaans restaurant Padrino’s.

Het is net iets na 5 uur als we opstaan. Douchen, aankleden en inpakken en dan naar de terminal. Daar is het niet zo druk dus zijn we snel aan de beurt om in te checken. Vanwege onze extra stoel kunnen we dat niet online doen.

Dan blijkt weer de samenwerking tussen klm en delta op dit gebied, de extra stoel, erg slecht te zijn. Het lukt niet om Co voor de vlucht met delta in te checken. Ze ziet wel de stoelen en die blijken niet bij elkaar te zijn. Gaat weer lekker. De dame achter de balie belt met een paar nummers maar uiteindelijk moeten we voor Co in Atlanta nog inchecken. Laatste keer met delta.

Ook bij de veiligheidscheck is het rustig en omdat de handbagage door nieuwe scanners gaan, hoeven we niet van alles er uit te halen. Jeroen legt ook zijn paspoort en instapkaart in de bak, maar die blijken na de scan verdwenen te zijn. Het paspoort ligt los op de band en gelukkig vindt iemand later ook de instapkaart. Wat een begin van de reis.

Nadat we ontbeten hebben, gaan we toch nog even op zoek naar een desk van Klm. We komen bij een ticket desk en daar nemen een paar dames de moeite om ons probleem te behandelen. Na diverse telefoontjes, waaronder met Delta krijgen we een mail van Delta met de bevestiging van de geboekte stoelen. Dat moet nu in orde zijn, maar we moeten nog steeds in Atlanta Co inchecken voor de tweede vlucht.

Door dit hele verhaal is er al zoveel tijd verstreken dat wanneer we bij de gate komen, het boarden al begonnen is. Het gaat snel en in korte tijd zitten we in het toestel.

De vlucht verloopt prima hoewel we na het eten heel lang niets te drinken krijgen. De maaltijd was rode kool met gehaktballetjes en aardappelpuree. Daarbij een wortel cakeje.

Aangekomen in Atlanta wordt het echt spannend. Na het verlaten van het vliegtuig moeten we eerst door immigratie en dan de koffers van de band halen. Vervolgens gaan we door de douane en komen we bij de transfer balie. Daar tegenover moeten we eerst de koffers weer op een bagage band zetten.

Daarna gaan we bij de balie de instapkaart voor Co halen. Dat gaat weer niet soepel maar met hulp van een collega weet de dame eindelijk de klus te klaren. Door naar de veiligheid check. Flinke rijen.

Volgende stap is met de trein naar terminal T wat geheel aan de andere kant van de luchthaven ligt. Echt van uiterste naar uiterste.

Een kleine 15 minuten voor vertrek, komen we bij de gate aan. Geen tijd voor toilet of iets te eten maar we hebben het gehaald.

Na een kleine 2 uur vliegen zijn we in Fort Lauderdale. Daar verloopt alles vrij snel en we kunnen dus al snel met de taxi naar ons hotel. De Hyatt place.

Na het inchecken brengen we de spullen naar de kamer om daarna wat te gaan eten. Het is hier 6 uur in de avond, 6 uur vroeger dan in Nederland.

We strijken neer in Duffys sports grill. De serveerster hanteert een hoge snelheid in de bediening. Zeker bang dat we niet lang meer wakker kunnen blijven.

Zondag 17 februari 2019

Het loopt tegen 3 uur in de middag. Tijd om te vertrekken. We nemen de sprinter van 14:54 en daarmee komen we voor 4 uur aan op de luchthaven. We lopen direct door naar Het CitizenM Hotel, net buiten de terminal.

Inchecken gaat snel en we krijgen weer een kamer op de 5^e etage met uitzicht op de luchthaven, de Zwanenburg- en Polderbaan. Op dit moment is alleen de Polderbaan in gebruik voor het landen.

We vliegen morgen rond 9:35. Niet heel erg vroeg, maar het is toch wel relaxter om al hier te zijn, iets later op te kunnen staan, en niet thuis nog dingen te moeten doen.

Co gaat op zoek naar een oplossing om bestanden van zijn telefoon over te zetten naar de laptop via wifi. De aansluiting van zijn telefoon is zo slecht geworden dat het niet meer lukt om via een USB kabel de data over te zetten. Opladen doen we via draadloos opladen dus daarvoor hebben we de aansluiting niet echt nodig. Het wil niet erg lukken en tegen 5 uur besluiten we naar de terminal te gaan om wat te eten. We hopen dat het restaurant bij het panoramadek weer open is.

Helaas blijkt het Panoramadek gesloten te zijn en daarom besluiten we weer bij La Place te gaan eten zoals we dat ook bijna een jaar geleden hebben gedaan. Na het eten halen we nog wat drinken en een gevulde koek voor op de kamer.

Co geeft het nog niet op en probeert diverse apps uit om toch via wifi foto’s over te zetten. Uiteindelijk lukt het met het programma WIFI transfer. Hiervoor moet de functie Hotspot op de telefoon aangezet worden en moet de laptop hiermee contact leggen. Een hele opluchting want foto’s overzetten via Bluetooth gaat erg langzaam en dat willen we wel de komende dagen gaan doen.

Nog even wat tv kijken en dan op tijd naar bed. Morgen vliegen we eerst naar Atlanta om daar over te stappen op de vlucht naar Fort Lauderdale. We hebben er zin in.

Het is bijna weer zover. Een nieuwe cruise op een bekend schip. Onze eerste twee cruises waren op dit schip, de Costa Deliziosa.

Zondag vertrekken we naar het CitizenM hotel naast terminal 3. Maandag vliegen we naar Florida, Fort Lauderdale. Daar hebben we een hotel voor 3 nachten waarna we op donderdag aan boord gaan. Het schema van de cruise is als volgt:

Leuke bijkomstigheid is dat we deze cruise in de hut zitten naast de hut van onze eerste cruise. Toen hadden we al even naar binnen gegluurt bij de panorama suite die we deze cruise hebben.