Dinsdag 12 juli 2022

We moeten vroeg uit de veren vandaag. Het blijkt dat we inderdaad met tender bootjes van het schip naar de kade gaan varen en dat kost natuurlijk extra tijd. De verzameltijd voor onze excursie is 7:30 uur in het theater… Tijdens de ochtendrituelen vaart het schip de baai in van Leknes. Daar gaat het schip vervolgens voor anker.

Het is even kijken of er nog tijd is voor een ontbijtje, want in de Oggi a Bordo staat dat de restaurants pas om 7:00 uur open gaan. Gelukkig blijkt het buffet op dek 9 al wat eerder te zijn geopend, zodat we snel met een klein ontbijt een bodempje in de maag kunnen leggen.

In het theater krijgen we vervolgens ons bus-nummer en moeten we nog even wachten totdat we naar de tenderbootjes mogen. Het is best een hele organisatie voor alle crew hier. Er gaan ook minder mobiele mensen van boord met rollator of booster, en zij helpen daar iedereen keurig mee.

Op de kade staat onze bus al klaar. We hebben vandaag Yorgos als gids, helemaal uit Griekenland! Wie weet was dat ook een voorbode voor het weer van vandaag. Het begint nog een beetje bewolkt en frisjes, maar loopt al snel uit naar zonnig en warm. De jas en de trui kunnen in de bus blijven.

We gaan vandaag een hele rit maken over de Lofoten, een eilandengroep die zich vanaf het vaste land van Noorwegen zuidwestwaarts in de Atlantische oceaan uitstrekt. Je zou verwachten dat ze hier dan uitgesproken barre klimaatomstandigheden zouden hebben, ook omdat we hier boven de poolcirkel zitten, maar dat valt juist erg mee. Er is wel veel wind, maar door de warme golfstroom is de temperatuur hier erg mild.

Vanaf het eiland Vestvågøy rijden we zuidwaarts. De eilanden zijn tegenwoordig allemaal onderling bereikbaar via bruggen of tunnels onder de zee door. Vroeger moest je steeds met een veerboot oversteken. Evengoed zijn de wegen hier uiterst smal, zodat de bus regelmatig moet stoppen om een camper of ander groter voortuig te laten passeren.

We komen aan bij onze eerste stop: Rambergstranda. Hier treffen we een hagelwit strand met helder blauw zeewater wat niet zou misstaan in de Cariben. Van Yorgos begrijpen we dat dit komt omdat er veel koraalriffen rond de Lofoten zijn. Het witte zand is in feite dus koraalstof. Met de steil uit zee opstijgende groene bergen eromheen is het hier werkelijk prachtig. Het strand is ook populair om de midzomernachtzon te bekijken, omdat het noordwaarts gericht is. Nog twee dagen gaat de zon hier niet onder de horizon zakken. Het is dan gebruikelijk om met een groepje vrienden te gaan kijken hoe na middernacht de zon weer langzaam omhoog gaat.

Bij de strandopgang staat ook een toilethuisje. Voor toegang moet je 10 kronen (ongeveer 1 euro) pinnen met een draadloze betaling. Jeroen heeft even wat moeite met pinnen, maar uiteindelijk lukt het en gaat het slot open. Daarna wordt de deur natuurlijk door heel veel mensen voor elkaar open gehouden, dus we zijn even bang dat er tientallen euro’s van de rekening worden afgeschreven, maar dat blijkt gelukkig niet zo te zijn.

Dan rijden we door naar het vissersplaatsje Reine op het eiland Moskenes. Dit zou het meest pittoreske dorpje van heel Noorwegen zijn en dat kunnen we best geloven. De ligging aan het water, met de omliggende bergtoppen is al een mooi begin. Aan het water staan de bekende Rorbuer, de rode en gele vissershuisjes, die tegenwoordig bijna allemaal als vakantiehuisje geboekt kunnen worden.

Bij de haven komen we ook de stokvisrekken rekken tegen, waar van maart t/m mei de gevangen kabeljauw te drogen wordt gehangen en zo dus stokvis wordt. Er hangen nu alleen nog koppen van de kabeljauw te drogen. Deze worden hoofdzakelijk naar Nigeria geëxporteerd, waar ze verwerkt worden in de soep en in de stoofpotten. Stokvis bevat veel proteïne en kun je natuurlijk heel lang bewaren.

We nemen ook nog een kijkje in de witte houten kerk uit 1890. Boven het gangpad hangt een Vikingschip aan het plafond en toevallig zit de organist net te spelen.

Terug in de bus rijden we door naar onze lunch locatie. Het wordt een vroege lunch, maar dat is in Noorwegen eigenlijk heel gebruikelijk. Er staat weer een mooi buffet voor ons klaar, met uiteraard ook wat stokvis, en zelfs een schaal met walvisvlees… Jeroen is principieel en neemt dat niet, maar Co laat zich verleiden en zegt dat het eigenlijk best heel lekker smaakt. Nou ja, voor een keertje mag het dan wel.

Aan tafel spreken we twee mannen uit Brazilië. En wat blijkt nu? Zij herkennen ons van de IJsland cruise uit 2017! Hoe toevallig is dat? Zij zaten toen in de hut één etage boven ons. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat wij hen niet herkend hadden, maar goed, dat zal vanaf nu wel anders zijn.

Na de lunch rijden we verder tot de weg ophoudt in het dorpje met de lekker korte plaatsnaam Å. Hier krijgen we een rondleiding door het stokvis museum, waar we uitleg krijgen over deze eeuwenoude methode van vis drogen. Over de hele Lofoten kom je de rekken tegen waaraan de kabeljauw voor drie maanden te drogen wordt gehangen. Een variant op stokvis is de klipvis. Dat is kabeljauw die wordt opengesneden, gezouten en vervolgens op de rotsen te drogen wordt gelegd.

Daarna krijgen we nog wat vrije tijd om in Å zelf rond te kijken. Het hele dorpje is zo’n beetje een museum. Er zijn verschillende huizen waar het één en ander tentoongesteld wordt, zoals het boothuis en de levertraanfabriek. Ook zien we hier een hoop meeuwen nestelen, gewoon tegen de houten gevels aan, of midden op het dak.

Tijd om terug te keren naar het schip. Nogmaals passeert alle natuurpracht van de Lofoten de revue. Het is een schitterende plek om te bezoeken, zeker op zo’n mooie dag als vandaag. In de haven kopen we nog een paar souvenirs en gaan dan om 16:00 uur met de tender terug naar de Costa Fortuna. Daar tankt Co meteen een paar colaatjes bij barman Royston, voordat we naar de hut gaan.

Bij het diner hebben we moeite te kiezen tussen twee van de hoofdgerechten. Omdat de pasta’s ons vandaag niet zo aanspreken, besluiten we geen pasta te nemen maar twee hoofdgerechten. Dat blijkt een goede keuze te zijn, want beide zijn erg lekker.

Vanavond vertrekken we dus naar Narvik terwijl we eigenlijk hier zouden blijven liggen. De weersverwachting zorgt ervoor dat dit veranderd is. Helaas daarom morgen geen excursie naar een IJsbar. We hebben ook niet iets anders geboekt voor morgen. We kijken dan wat we gaan doen. In ieder geval weer rustig ontbijten.