Londen, maar dan anders.

Vandaag wil Jeroen graag een wandeling maken uit het boekje 100% Londen. Deze gaat door de wijk Shoreditch, ten noordoosten van de City. Daarvoor gaan we eerst met de metro naar Aldgate East. Als we weer uit “the tube” komen, slaan we linksaf Brick Lane in. De sfeer hier heeft wat weg van Amsterdam West. Oude bakstenen fabrieksgebouwen tussen de huizenblokken. Het is er ook lekker rommelig. We lopen langs tientallen curry-tentjes en toko’s. Deze straat wordt ook wel Banglatown genoemd, vanwege de vele bewoners uit Bangladesh, en is uitgeroepen tot Curry Capital 2012. Het ruikt er in ieder geval lekker kruidig.

Bij de Truman Brewery slaan we linksaf en komen we uit bij de Spitalfields Market. Hier is op donderdag, vrijdag en zondag een grote overdekte markt. Vandaag met name antiek en tweedehands kleding. Vrijdag is meer voor kunstenaars en ontwerpers. Om de markt heen zijn allerlei leuke kleine winkeltjes en eettentjes. Hier zitten ook veel zakenlui van de aangrenzende City te lunchen. Op Brushfield Street vinden we een piepkleine delicatessen winkel die helemaal volgepropt staat met mensen die een vers broodje willen. De wandeling van de reisgids neemt ons verder mee door Shoreditch, maar we vragen ons een beetje af wat we er eigenlijk doen. De straten en gebouwen zien er niet uit! Het lijkt wel een achterbuurt. Toch krijgt een groep toeristen er een rondleiding door een local, dus het zal wel kloppen. De gids doet lyrisch over Cheshire Street, maar in plaats van de leuke winkeltjes en galleries zien wij alleen leegstand en een vage tattoo-shop. We zullen er wel te oud en niet hip genoeg voor zijn om hier de charme in te ontdekken.

Snel lopen we door naar het eindpunt van de wandeling: Hoxton Square. Daar moet de White Cube staan: “een opvallende witte kubus, die een hoofdrol speelde in de opkomst van de Brit Art beweging”. Blijkt dus gewoon een bakstenen hoekhuis te zijn, met een vierkante glazen bovenverdieping erop, aan een overigens schattig pleintje met park. Gezien en gelachen, dus. Snel naar Old Street waar we de metro naar Tower Hill nemen. Daar eten we een broodje bij de Subway, lopen een stukje richting Tower Bridge en nemen dan het Thamespad, terug naar het hotel. Onderweg nemen we ons voor om bij een volgende trip naar Londen de Tower, de Shakespeare Globe en de London Eye (weer) eens te bezoeken.

Dineren doen we vandaag bij Spohie’s, vlakbij het hotel en het theater Drury Lane, waar we de musical Shrek gaan zien. Het is een erg leuke voorstelling, met goede muziek en net zoveel humor als in de tekenfilms. Na afloop lopen we nog even langs Covent Garden voor een “Snog”, een yoghurt-ijsje waarop je naar keuze fruit kunt toevoegen. Een tip van onze vriend Wilbert. Het zit in een klein winkeltje met een heel grappig interieur. Het ijs smaakt prima en hierna zakken we af naar de Strand voor alweer onze laatste overnachting hier. Time flies when you’re having fun. Morgen vliegen we om 14:50 weer terug naar Nederland.

Shop till you drop en spoken.

Vandaag gaan we de stad in om te shoppen. Nog geen idee wat we gaan kopen maar we gaan op pad via Covent Garden naar Leicester square. Hier trekken we nu wat meer tijd uit om de M&M’s winkel te bezoeken. Het is net een museum. Vermakelijk om te zien wat ze allemaal gemaakt hebben rond dit thema. En als je van je geld af moet, kun je hier prima terecht. Neem bijvoorbeeld een exclusief leren jack van 22.000 pond…. De snoepjes zijn in vele kleuren te verkrijgen, maar we laten ons niet verleiden.

We gaan verder shoppen in Regent street en Oxfrod street. We zullen niet elke winkel noemen. Wel opvallend is dat in alle kledingzaken die we in geweest zijn, de damesafdeling altijd op de begane grond zit en de mannen altijd naar boven (of beneden) moeten. We klimmen en dalen hierdoor ook aardig. Uiteindelijk koopt Co twee nieuwe jassen, maar Jeroen wil niet zo slagen.

Vanavond eten we bij Pizzahut. We zijn ruim op tijd klaar om naar het theater te gaan voor The phantom of the opera. Op herhaling. Jeroen gaat deze voor de eerste keer in Londen zien, na 1 keer in Nederland. Co heeft de show al vaker gezien. Ongeveer 11 keer in Londen en Scheveningen. De show boeit weer enorm en na afloop hebben we het gevoel dat dit vast niet de laatste keer was. In het hotel vinden we op internet dat de show in 2013 of 2014 weer in Nederland geproduceerd gaat worden. Dan gaan we vast weer.

Parken en paleizen.

We starten de dag met een zeer uitgebreid ontbijtbuffet. Er is veel keuze dus we leggen een stevige basis voor de dag.

Rond 10 uur gaan we de straat op. We lopen via Trafalgar square naar St. James Park. De eekhoorntjes lopen overal vrolijk naar een wintervoorraad te zoeken en ook duiven zijn goed vertegenwoordigd. Zoveel zie je er niet in Amsterdam. Aan het einde van St. James Park, komen we bij Buckingham Palace. Daar lopen we vervolgens Green Park in en lopen wat dieper het park in.

Aan het einde komen we bij een druk verkeersplein waar we oversteken om Hyde Park in te kunnen. Grappig is dat er een speciaal verkeerslicht is voor ruiters. Het knopje om aan te geven dat je wilt oversteken zit voor hen op hoger niveau zodat ze er bij kunnnen terwijl ze op het paard zitten.

Door Hyde Park komen we bij Kensington Palace. Hier hebben prinses Diana en prins Charles gewoond, maar eerder woonden hier koningin Victoria en prins Albert. Het paleis is te bezoeken en geeft deels een beeld van hoe er gewoond werd en deels is het ingericht met exposities. In één van de ruimtes staat een suppoost te vertellen hoe in die ruimte vroeger mensen ontvangen werden door de koning of koningin. Het ergste wat je kon doen was de ruimte verlaten als de koning er was. Dus als je echt moest….. was het minder erg om het te laten lopen dan ervoor weg te lopen.

Na ruim 5 kwartier gaan we door de tuin van het paleis naar de Orangerie voor een lunch. Worsten met mosterd-aardappelpuree en lente-uitjes. Voldoende brandstof om weer terug te lopen naar het centrum. Onderweg komen we langs het Prins Albert Monument met daartegenover de Royal Albert Hall, als ik mij niet vergis, een concertzaal.

Vanavond onze eerste musical, Matilda, naar een boek van Roald Dahl. De show begint al om 19:00 dus we besluiten een Mac te doen. Alleen waar zijn die als je ze nodig hebt…. Net even verder lopen dan je gedacht had, maar we halen het allemaal op tijd en genieten van de musical.

Heenreis

Vandaag vertrekken we voor 5 dagen, 4 nachten naar Londen. We hebben kaartjes voor 3 musicals besteld. Omdat de NS bij Schiphol aan het spoor werkt, moeten we op Sloterdijk overstappen, maar dat verloopt prima ondanks dat het op het perron van Sloterdijk erg druk is.

We zijn zoals gewoonlijk ruim op tijd op Schiphol en gaan de bagage afgeven. Dat moet je nu zelf doen door je tas of koffer in een hok te zetten, je boardingpas te scannen en het label dat de machine print, aan je koffer te bevestigen. Dan sluit er een hek en verdwijnt je bagage naar de band. Co had dit begin 2011 voor de vlucht naar Tokyo al meegemaakt, maar voor Jeroen was dit de eerste keer.

De vlucht loopt voorspoedig. Op Londen Heathrow moeten we door een geautomatiseerde paspoortcontrole. Dat gaat wat moeizaam. je scant je paspoort en vervolgens scant het systeem je gezicht, maar het neemt blijkbaar erg nauw hoe je staat. Maar het lukt en we kunnen naar de metro. We kopen de Engelse versie van de ov-chipkaart met voldoende saldo en stappen in de metro.

We stappen uit op Covent Garden waar je met de lift omhoog gaat of je moet zin hebben in een flinke trap. Roltrapppen zijn hier niet, zoals in de meeste stations wel het geval is. Ons Hotel ligt aan de Strand en heet toepasselijk Strand Palace hotel. Prima kamer aan de binnenkant van het pand. Dus geen verkeerslawaai maar wel bescheiden daglicht dat door het binnenplaatsje het raam bereikt.

We gaan een wandeling maken van de Strand, via Covent Garden, naar Leicester square. Daar treffen we een winkel aan met 4 etages geheel geweid aan de snoepjes M&M’s. We lopen daar even snel doorheen en vervolgen ons pad naar Picadilly Circus. Daar zaten we voorheen in het Regent Palace Hotel, dat al enige jaren niet meer bestaat. Het pand is verbouwd en herbergt nu winkels en bedrijven. De straten er langs zijn nu autovrij en het geheel maakt een enorm opgeknapte indruk. Toch missen we het hotel. Vooral Co heeft er vaak gezeten. Het was zeer betaalbaar en erg centraal gelegen. In de eerste jaren dat Co er kwam waren de kamers zonder toilet en douche, maar wel groot en als je wilde douchen, dan belde je roomservice en die brachten je met handdoeken en zeep naar een schone badkamer.

We lopen nog door naar St James-park en daarna weer richting Picadilly Circus.

We gaan eten bij t.g.i. (thank god it’s) Fryday’s. Het smaakt ons heerlijk en met een omweggetje gaan we weer terug naar het hotel.