Trollenfeestje in Andalsnes

Vanmorgen komen we aan in Andalsnes in het Romsdalfjord. We liggen dan nog te slapen en worden een beetje half wakker van de manoeuvres met de boegschroeven om aan te kunnen leggen. Als we de gordijnen open doen, zien we op wat voor een mooie plek we weer beland zijn. Het is een veel breder fjord dan dat van Geiranger, maar je hebt er wel aan alle kanten uitzichten op schitterende bergen.

Na het ontbijt gaan we van boord en lopen het dorpje Andalsnes in om wat rond te kijken. In het dorpje zien we weer een groepje bemanningsleden op een bankje zitten met hun laptop, om van het gratis WiFi netwerk gebruik te kunnen maken. Aan boord moeten ze namelijk betalen voor gebruik van internet. Ook komen we onze serveerster Burhial nog tegen, die even met ons op de foto wil, wat haar vriendinnen erg grappig vinden. Als we het dorpje bijna rond zijn, komen we een beginpunt tegen van wandelingen die bergop gaan. We hebben nog even tijd, dus we lopen een stuk omhoog naar het eerste uitzichtpunt. Overigens groeien hier in de bermen hele bossen lupines, die nu mooi aan het bloeien zijn.

Terug aan boord gaan we lunchen (met Mexicaanse specialiteiten dit keer) en dan weer naar de bar op dek 3 om ons aan te melden voor de excursie van 14:00 uur. We gaan met de bus de omgeving verkennen en rijden eerst naar de Trollveggen (de Trollenmuur), een enorme partij steile rotswanden  in de Romsdal vallei. De rotswanden schijnen met 1.000 meter de hoogste “vertical drop” van Europa te hebben. Het is inderdaad een imposant gezicht. We hebben ook mooi weer gekregen vandaag, 24 graden, zegt het bord buiten, en zo’n beetje half bewolkt. Heerlijk!

Daarna rijden we een stukje terug en slaan dan linksaf de Isterdal vallei in. Het uitzicht op de bergen is fenomenaal. Aan het einde van de vallei gaan we de Trollstigen op (de Trollenweg), een enorm smal en steil weggetje met 11 haarspeldbochten, naar de pas op 862 meter. Onderweg krijgen we steeds meer uitzicht op de Stigfoss watervallen. Eenmaal boven gekomen kunnen we naar twee uitzichtpunten lopen, bij de watervallen. Helaas hebben we hiervoor niet zoveel tijd gekregen, dus bij het tweede uitzichtpunt voelen we ons een beetje gehaast om weer op tijd terug te zijn bij de bus. De gids zegt ook dat ze dit willen aanpassen in het programma. Evengoed genieten we van al het natuurschoon hier.

We rijden de Trollenweg weer af en maken dan in de vallei nog een stop bij een camping, waar we thee/koffie en twee gebakjes krijgen. Lekker! Er staan hier ook leuke houten kampeerhutjes, met gras op de daken. En natuurlijk ontbreken de fotogenieke trollen-beelden niet.

Na deze stop rijden we terug naar de haven van Andalsnes en gaan we samen met heel veel anderen weer terug aan boord van de Deliziosa.

Voor het diner van vandaag is de dresscode: groen, wit en rood. De kleuren van de Italiaanse vlag dus. We trekken allebei ons groene shirt aan en gaan naar beneden. De bediening is uitgedost in het wit, met groen-wit-rode strikjes . Iedereen krijgt alvast een bordje met bruschetta uitgeserveerd (wij maar liefst 6 stuks…) en op het menu staan Italiaanse specialiteiten. Het eten smaakt weer prima en plotseling worden we verrast met muziek. Op uitnodiging van de maitre d’hotel zit iedereen niet veel later met zijn servet boven het hoofd te zwaaien op “O Sole Mio”. Wat geinig! Maar nu begint het pas. Er moet gedanst worden tussen de tafels met de serveersters! Co gaat eventjes aan de rol met Jennifer en daarna volgt een polonaise waar Jeroen mee meegaat. Tot besluit nog een dans-show van 5 obers op de trappen van het restaurant, waar Co mooi een filmpje van heeft geschoten. Wat een geluk dat we onze camera mee hadden, voor een foto samen met onze vaste serveersters Jennifer en Burhial. Die maken we dan nog na het toetje en zo is het feestje compleet!

Op het balkon genieten we nog even van ons mooie uitzicht op de fjorden tijdens het varen en later gaan we weer naar de bar voor ons cocktail-uurtje met live gitaarmuziek van Alessandro.  Vanavond nemen we een Costa Dream, een Spritzer Venexiano en natuurlijk weer een limoncello als afsluiter. Omdat de zoutjes uitblijven, nemen we nog een pizzapuntje op dek 9 en duiken dan onze kajuit in. Welterusten!