Woensdag 29 november 2017

Om half 7 (half 6 Nederlandse tijd) gaat de wekker. Snel de ochtendrituelen door en ontbijten. Bij het ontbijt zien we weer een bekend Costa gezicht. Het is Nelson die wij van vorig jaar kennen van het ontbijt op de Favolosa. En kort gesprekje volgt.

Om kwart voor 8 zitten we in de Isolabella zaal op dek 1 te wachten tot we naar de bus kunnen. Vandaag hebben we de combinatie Engels en Duits.

Kreta is ontstaan door de botsing van twee aardlagen heel lang geleden. Op dit moment woont ongeveer 8 procent van de Griekse bevolking op Kreta. Omdat Kreta door de jaren van haar bestaan in handen geweest is van verschillende nationaliteiten zoals de Byzantijnen, Turken, Moren, is er een mengeling aan bouwstijlen op Kreta te vinden. Begin 20e eeuw sluit Kreta, op dat moment zelfstandig, zich weer aan bij Griekenland.

In ongeveer anderhalf uur rijden we naar onze eerste stop, het Arkadi klooster. De rit gaat westwaarts over de hoofdweg, met mooi uitzicht op besneeuwde bergen, de heuvels vol olijfbomen en de kustlijn. Vlak voor Rethymnon slaan we linksaf en rijden nog 15 km omhoog de bergen in en komen dan bij het klooster aan.

Bij het klooster krijgen we enige uitleg over de bouw, geschiedenis en algemene achtergrond. Helaas is 45 minuten eigenlijk te kort mede omdat we pas na 15 minuten beginnen met de rondleiding omdat velen naar de weinige toiletten moeten. Het klooster speelde een belangrijke rol tijdens de Turkse bezetting. Op een bepaald moment besloten de opstandelingen dat ze zich liever opbliezen dan zich overgeven aan de Turken.

Na het klooster gaan we naar het plaatsje Rethymnon. Als we dat naderen zien we een oud Venetiaans fort liggen. Het is schitterend weer vandaag, dus het uitzicht is extra mooi zo.

In Rethymnon hebben we een uur de tijd om op eigen gelegenheid rond te lopen. Ook hier is de mengelmoes van Turkse en Venetiaanse architectuur goed te zien in de huizen. We bezoeken onder andere de moskee en doen een bliksembezoek aan het fort. Dat was zeker de moeite waard. Wel moeten we in rap tempo naar de bus terug.

Pech is dat de accu van Co’s nieuwe camera niet goed blijkt te zijn. Bij vertrek nog alle streepjes maar als het eerste streepje van de drie verdwijnt gaat het snel en de camera is binnen een uur niet meer te gebruiken.

Als iedereen weer in de bus zit, is er enige consternatie dat de tour bepaalde onderdelen niet bevat die een aantal mensen wel verwacht hadden.

Aangekomen bij het schip gaan we nog voor een late lunch naar dek 9 en om ongeveer drie uur zijn we in de cabine waar we nog even genieten van de zon op ons balkon. We lezen wat en horen dat er een oefening is met de waterdichte deuren in het schip. De bemanning wordt hiervoor gewaarschuwd omdat deze gesloten gaan worden en men daar niet tussen moet komen te zitten. Deze deuren bevinden zich onderin het schip, waar ook de ruimtes van de bemanning zijn.

En dan gaat de tijd weer hard. Bijna al weer eten. Het is toch wat. In het restaurant kopen we een Costa kerstbal, waarmee we de Costa Foundation ondersteunen, die projecten in ontwikkelingslanden financiert.

Dit keer krijgen we bij het einde van het diner een glaasje witte rum. Dit past goed bij Jeroen zijn dessert (baba au rum) volgens de ober. Gisteren hadden we wodka en daarvoor passeerden Limoncello, Sambucca, Amaro en Ballentines. Elke avond iets anders van de ober.

De komende drie dagen zitten we op zee en zullen we door het Suez kanaal gaan. Kunnen we even lekker tot rust komen van onze Europese belevenissen.