Donderdag 11 december 2014.

Om 5 uur worden we wakker. Er is licht in de hut aan gegaan. Waarschijnlijk heeft één van ons tegen de schakelaar aan geslagen aan het hoofdeinde van het bed. Maar daarmee krijgen we het niet uit en we realiseren nu dat slechts de helft van het licht dat op die schakelaar zit, brandt.

Opeens gaat het weer uit en de tv aan, om niet lang daarna weer om te wisselen. Er is duidelijk iets mis. Het betreft de noodverlichting die aan gegaan is. Dan begint het schip enorm te bonken. In de gang klinkt een dienstomroep waarin gesproken wordt over engine 4.

We blijken ondertussen stil te liggen en de golven hebben vrij spel waardoor de boot onrustig dobbert. Foute boel dus… Jeroen herinnert zich wat je bij een noodsignaal moet doen: warm aankleden, dichte schoenen aan en medicijnen mee. Hij checkt de minibar, daar liggen een paar flesjes water, een doosje Pringles en een kitkat. Nou ja, het is nog niet zo dat we ons erg zorgen maken, maar een beetje ongerust zijn we wel. We beseffen dat we hier ergens midden op de oceaan dobberen en dat we niet zomaar hulp zullen kunnen krijgen.

Dan volgt de omroep dat er een kleine brand aan boord is maar dat er geen gevaar is voor gasten en het schip. We worden op de hoogte gehouden. Ondertussen staan veel gasten op de balkons, waarvan één inderdaad al warm aangekleed. Onder ons zien we dat het schip met enige regelmaat plat op het wateroppervlak slaat, wat enorm schuimende golven geeft.

Na een klein uur volgt de mededeling dat de brand geblust is en alles dus onder controle is. Het blijkt niet om de motor te gaan, maar om een generator die in brand stond. We varen weer en zelf gaan we ook weer slapen.

Als we wakker worden voelen we ons niet echt uitgerust. Het schip vaart minder snel dan gisteren (10 knopen i.p.v. 17) en het lijkt erop dat de airco niet werkt. Wellicht zijn er nog problemen met de capaciteit van de stroomvoorziening. We gaan het afwachten. Ondertussen maar gewoon prepareren voor ontbijt. De zee is nog steeds onrustig. Terwijl Jeroen onder de douche staat begint de airco in ieder geval weer te werken. Misschien stond die uit om het verspreiden van de brandlucht te voorkomen.

Uiteraard zijn de gebeurtenissen van vannacht het gesprek van de dag, zowel voor de passagiers als voor het personeel. Er zijn veel crew members aan boord die ook het zinken van de Costa Concordia hebben meegemaakt. Voor hen is het uiteraard lastiger om in zo’n situatie als vannacht kalm te blijven. Het personeel slaapt op de onderste dekken. We begrepen dat een aantal van hen moest evacueren omdat de brand vlakbij hun hutten was. Verder schijnen er veel mensen al met zwemvesten aan over de gangen te hebben gelopen. Nou ja, genoeg hierover. We varen nog en niets wijst erop dat we het Caraïbische Zee niet zouden gaan halen. Het schip heeft zes generatoren en er zijn dus nog vijf over.

Aan het weer is niets te merken vandaag. Het is opnieuw een mooie, warme en zonnige dag. We lopen na het ontbijt weer ons rondje over het dek en gaan even lekker op een stoel in het zonnetje zitten. Als we later naar beneden lopen voor een drankje, kijkt Jeroen niet uit zijn doppen en knalt frontaal tegen een staande verrekijker op het dek aan. Er gutst gelukkig geen bloed uit zijn schenen, maar het was wel even pijnlijk, letterlijk en figuurlijk.

Na een leesstop in de hut gaan we alweer naar boven voor de lunch. Daar raken we aan de praat met Karen uit Jamaica, van de Bar Service. Na een tijdje blijkt dat we al vaker samen aan boord waren op de Costa Deliziosa. We herkenden haar eigenlijk niet, maar ze had haar haar veranderd, zei ze. Waarop Co antwoordde: ja, dat zou ik wel willen! 😉 Overigens hoeven we van Karen geen hulp te verwachten in een noodsituatie. Tegen alle protocol in, zou zij ervoor zorgen dat ze zelf in de reddingsboot komt. We kunnen haar geen ongelijk geven, eigenlijk.

’s Middags gaan we ons rondje doen in de Spa. Het is vandaag heerlijk rustig daar, dus het zonnedek op de voorplecht hebben we bijna privé. Vandaag is ook het thalasso bad weer open. Het water schudt wel behoorlijk heen en weer door de deining. Geen vliegende vissen vandaag en ook nog steeds geen andere schepen of tropische eilandjes met Elvis.

Terug op het balkon lezen we weer een paar hoofdstukken in onze boeken en doen dan nog een kort dutje voor het diner. Vandaag staat er eend in sinaasappelsaus op het menu en – hoera voor Co! – citroen sorbetijs! Het smaakt allemaal weer prima. Het sorbetijs zelfs zo goed dat Co er nog eentje bij bestelt.

Straks sluiten we af met een drankje aan de bar en dan hopen we vannacht ongestoord te kunnen slapen!