Zondag 31 mei 2015

Vandaag is Jeroen jarig. En als eerste cadeautje krijgt hij een prachtige zonnige dag! We ontbijten daarom weer lekker buiten op het terras, met de vaste katjes er weer bij. Omdat we gisteren al een stevige wandeling gemaakt hebben, willen we het vandaag wat rustiger aan doen. We besluiten om te gaan wandelen in de Vallei van de Nachtgalen (Valeondades).

We rijden naar Agios Konstantinos en parkeren de auto bij de afslag naar het bergdorpje Manolates. Van hieruit lopen we naar het startpunt van een hele trits aan wandelpaden in deze regio. Gelukkig vinden we dat startpunt sneller dan 5 jaar geleden! Wij nemen het pad dat langs een beekje voert. Door de vele regenval van de afgelopen dagen is dat nu een stuk wilder dan we het kenden. Bovendien moeten we het regelmatig oversteken en dat valt soms niet mee als je je schoenen droog wilt houden. Bij de meest lastige plek krijgen we hulp van een groep Duitsers, die (heel handig!) waterschoentjes aan hebben. Wij moeten balanceren over een boomstronkje en zij houden vanuit het riviertje onze handen vast voor steun.

Als we zo ruim een uur hebben gelopen, komen we bij een grote stroomversnelling en een splitsing van paden. Vijf jaar geleden zijn we hier toen omgekeerd. Dit keer krijgen we gezelschap van Kees en Willy uit Nijkerk en zij hebben een wandelkaart van dit gebied. Daarop zien we dat één van de paden naar het dorpje Manoletes loopt, dat verderop de berg ligt. We besluiten met zijn vieren daar naar toe te gaan. Dit pad is een stuk smaller en steiler en voert ook langs de wijngaarden waar de zoete Samos wijn vandaan komt. We hebben schitterend uitzicht op de berghellingen met cypressen, bloeiende brem en olijfboomgaarden. En aan de andere kant kijken we uit op de zee. Halverwege krijgen we van een boer een paar takken met kersen eraan cadeau. Wat leuk en lekker!

Het laatste stukje naar het dorp is heel steil en als we boven zijn, willen we daarom graag wat eten en vooral drinken! We gaan met Kees en Willy op een terrasje zitten en bestellen wat lekkers. Het is een drukte van belang op de kleine platia. Het is vandaag zondag, dus ook veel Grieken trekken erop uit. Manolates is een heel pittoresk dorpje dat bekend staat om de vele pottenbakkers.

Als we uitgegeten zijn, moeten we even beslissen hoe we weer terug gaan lopen. We kiezen voor de kortere route over de asfaltweg naar beneden. Halverwege zou er een afslag zijn naar een wandelpad, maar die afslag hebben we alle vier niet gezien. Nou ja, de weg loopt comfortabel en er rijden maar een paar auto’s.

Beneden bij de kust nemen we afscheid van Kees en Willy. De korte wandeling die we voor ogen hadden is toch weer uitgelopen op een stevige dagvullende wandeling, maar we hebben er geen spijt van. We rijden weer terug naar het hotel voor een verfrissende duik in het zwembad.Daar knappen we lekker van op! Jeroen beantwoordt wordt nog wat felicitaties op de social media en daarna gaan we naar Kokkari voor het diner.

We eten vanavond voor de tweede keer bij het Italiaanse restaurant Basilico. Dit keer kunnen we lekker buiten zitten op het terras. Het is nog warm en er staat weinig wind. We bestellen opnieuw de vleesschotel vooraf en nemen nu de kip met balsamico. Het smaakt allemaal super goed en we genieten van het uitzicht op de baai van Kokkari met de ondergaande zon erop. Schitterend! Ook zijn weer een paar lieve katten die ons gezelschap houden en een paar kattensnoepjes meepikken.

Nu nog even een drankje drinken in de bar van het hotel, waarvoor manager John ons uitgenodigd heeft. Wat een top verjaardag zo!

Morgen staat een dagtocht naar het eiland Patmos op het programma, dus de wekker moet wel worden gezet…!