Donderdag 4 juni 2015

Vandaag is alweer onze laatste dag op Samos. Wat gaat de tijd toch snel… Het is zonnig en warm vanmorgen, maar het is wel wat heiig. Bij het ontbijt schrikken “onze” katten op als er een dame met een kattenmandje het hotel binnenkomt. Eentje rent heel hard weg en de andere is toch wel nieuwsgierig. Het blijkt dat er twee kittens in de mand zitten, die de vrouw uit een nestje heeft overgenomen.

Na het ontbijt met o.a. vers gemaakte cake van Elpida, lezen we weer even de krant op ons balkon. Daarna rijden we weg voor een laatste wandeling op het eiland. We rijden westwaarts naar het bergdorpje Leka. Vlak vóór het dorpje slaan we een zijweggetje in en parkeren daar de auto. Van hieruit lopen we naar het doel van vandaag: de kerk Agia Triada in Paleo Karlovasi. Deze ligt hoog op een uitstekende rots en hebben we daarom al vaker gezien in het voorbij rijden.

Het is een pittige afdaling en met het zonnetje erbij is het behoorlijk warm vandaag. Aan de rand van het dorp zigzaggen we door een paar steegjes naar beneden en komen we op het centrale plein. Dan is het weer omhoog klimmen naar het kerkje, waar we beloond worden met mooie uitzichten over Karlovassi, de haven en de omliggende heuvels. We gaan weer dezelfde weg terug en dat betekent nu dus een pittige stijging met datzelfde warme zonnetje… Het petje van Co houdt het daarom niet droog…

Terug bij de auto rijden we naar de haven van Karlovasi en zoeken daar in de buurt het strandtentje op waar we 5 jaar geleden ook een paar keer geweest zijn. Ze hadden daar toen heerlijke pita gyros en gelukkig blijkt dat ze er nog steeds zo lekker zijn!

We rijden weer terug naar het hotel en gaan daar nog even lekker bij het zwembad zitten lezen. Als Jeroen zijn boek uit heeft, maken we ons op voor het laatste diner in Kokkari. We sluiten deze vakantie af bij restaurant Stathis. Co neemt weer de Griekse vleesschotel en Jeroen kiest voor de giouvetsi. De buurtkatten worden vandaag extra verwend met gasten die vis besteld hebben. We spreken nog even een Nederlandse vrouw die ook dol is op katten en hier een zak brokjes voor ze gekocht heeft. Bij de rekening krijgen we nog een laatste ouzo en dan zit het erop…

Morgen rijden we rond 8:15 uur weg naar de luchthaven dus we zullen een beetje op tijd op moeten staan. We gaan ervan uit dat we nog weer eens terug zullen komen op Samos want het is ons allemaal weer prima bevallen en we hebben nog steeds niet alles op het eiland gezien.

Morgen dus de reis naar huis. Als daar iets over te melden valt, zullen we dat nog plaatsen, maar anders is dit het laatste verslag en danken we jullie voor het lezen.

Woensdag 3 juni 2015

Als we opstaan is het bewolkt, maar de temperatuur is goed dus kunnen we gewoon buiten ontbijten.

Na het ontbijt gaan we lekker op ons terras zitten om de krant te lezen en tegen het einde van de ochtend besluiten we naar Pythagorion te reizen en daar in de buurt het Spiliani klooster te bezoeken. Daar zijn we 5 jaar geleden ook geweest, maar we hoorden van John, barman/manager van het hotel, dat je daar een wandeling kunt maken naar muren uit de griekse oudheid. Een wandeling die in vrijwel geen gids voor zou komen om te voorkomen dat het daar te druk zou worden. Dus niet verder vertellen hoor.

Als we bij het klooster parkeren, komen we Kees en Willy tegen. Zij komen net uit het klooster en zijn er van onder de indruk. We maken weer even gezellig een babbeltje en dan gaan we verder. Het klooster heeft een kapelletje in een grot waar je heen kunt. Daarna nemen we een colaatje uit de winkel van het klooster en genieten van het uitzicht op Pythagorion. Het is ondertussen toch behoorlijk zonnig geworden, dus smeren we ons maar in met zonnebrand.

We vragen voor de zekerheid bij de geestelijke waar de betreffende wandeling begint en gaan op weg. In het begin is het wat lastig het juiste pad te vinden maar we blijken uiteindelijk op het goede pad uit te komen. Na klein uurtje wandelen komen we bij de dikke muren waar John het over had. Of wat er van over is want het zijn een aantal delen. De muur was bijzonder dik en bij onderzoek is gebleken dat sommige delen precies richting Egypte wijzen. Stukken van de muur zien er wel nog erg goed uit. De muur was ter verdediging van Pythagorion.

Op de terugweg komen we erachter dat we in het begin niet bepaald het handigste pad hebben gevolgd. Nu zien we de markering met rode stippen beter en de terugweg is enigszins anders op dat stuk. Nou ja, we hebben het gevonden en het was weer de moeite waard.

We rijden naar Kokkari om op het strand bij de Odyssey Bar een snelle late lunch te nemen. Dan is het vakantie-rust-modus bij het zwembad tot het tijd is voor het diner.

We gaan voor de laatste keer deze vakantie naar Basilico. Hoewel de zon weer verdwenen is en er een aardige wind staat, vinden we het wel uit te houden buiten. Wat het menu betreft vallen we in herhaling, maar we willen dit keer beginnen met een limoncello, die we dan meteen van het huis krijgen. In korte tijd hebben we 7 katten om ons heen verzameld die de kitbits wel kunnen waarderen. Als Co opstaat om een foto te maken, nemen er twee de poten en blijven er 5 poseren voor de foto.

Na het diner gaan we weer even bij John aan de hotel-bar zitten en opeens geeft John aan dat we buiten moeten gaan kijken voor een mooie volle maan. We proberen die op een foto vast te leggen en dan horen we dat er ook twee egeltjes zijn gesignaleerd in de tuin. Eén daarvan weten we met behulp van Alex (kok in het hotel) te vinden en hij licht hem bij met zijn zaklamp. Het is een heel klein beestje, misschien net groter dan een vuist. Snel filmpje gemaakt want hij beweegt teveel voor een foto.

Terug naar de bar, nog gezellig wat bijkletsen en daarna naar de kamer voor…. Dit verslag. Morgen laatste dag. We nemen ons voor daar een heel relaxte dag van te gaan maken. Of dat lukt? Lees het op ons blog.

Dinsdag 2 juni 2015

Het is weer een zonnige en warme ochtend in Kokkari. We kunnen dus weer lekker buiten op het terras ontbijten onder de parasols, met een vers geperst sinaasappelsapje, eigen gebakken cake en lokaal fruit (vandaag kersen). Op Samos zijn ze veel bezig met lokaal geproduceerde biologische producten. Dat zie je ook in ons hotel terug.

We willen vandaag een rustig dagje, met vanmiddag voldoende tijd voor een boekje bij het zwembad. Daarom gaan we naar het dichtbij gelegen bergdorpje Vourliotes. Voor de wandeling rijden we eerst nog verder bergop, via een wel heel steil weggetje, naar het klooster Moni Vronta. Dit is het oudste klooster op Samos. Het is in de bosbrand van 2000 ernstig beschadigd, maar inmiddels voor een groot deel weer gerestaureerd. Het verschil met vijf jaar geleden is enorm. De kloosterkerk is al helemaal af. Er mogen nu geen foto’s meer worden gemaakt binnen de muren van het klooster, o.a. omdat er nu weer een aantal monniken wonen. Bij het winkeltje zien we een poes liggen met een kitten die aan het drinken is. Daar mogen we gelukkig wel een foto van maken. De monnik haalt van achter de toonbank nog twee andere kittens en legt ze erbij. Wat een lief plaatje! In het winkeltje kopen we een klein flesje zelfgemaakte kum quat (mandarijen likeur) en een ansichtkaart.

Na het bezoek aan het klooster gaan we aan de wandel. We lopen over een bergweggetje naar een pas tussen twee bergtoppen. De wind hierboven brengt wat verkoeling, want met 30 graden beneden is het ondertussen best warm geworden. Onderweg is er weer mooi uitzicht over de berghellingen en de zee. En de brem bloeit ook hier volop. Na een klein kerkje komen we op de bergpas en daar zou een afslag moeten zijn naar de resten van een oud kasteel (kastro Louloudes). We komen echter uit bij een geitenstal met twee waakhondjes en zien verder geen enkel pad wat naar het kasteel zou moeten leiden. Na een paar pogingen geven we het op, en lopen via dezelfde route weer terug naar het klooster. Daar pakken we de auto en rijden terug naar Vourliotes.

Het is druk met toeristen en parkeerplaatsen zijn schaars. Maar bij een taverne aan de rand van het dorp is nog een plekje vrij. Daar gaan we dan ook maar meteen lunchen. De kip souvlaki en de tzatziki smaken weer prima en ook hier krijgen we kersen cadeau. Na de lunch maken we nog een kort rondje door het dorp en dan rijden we terug naar het hotel.

Tegen half 4 installeren we ons bij het zwembad met een boekje en de tablet voor de krant. Als we klaar zijn met relaxen is iedereen al verdwenen uit de hoteltuin en gaat de zon een beetje schuil achter wat sluierbewolking.

Vanavond gaan we dineren bij Zakore. We lazen goede recensies over hun mousaka, dus die bestellen we allebei als hoofdgerecht. Inderdaad smaakt deze prima. Twee lieve kleine katjes vergezellen ons en genieten van de Felix Partymix die we van huis meegenomen hebben. We spreken Kees en Willy nog even, die we toevallig langs zien lopen. Zij zijn vandaag naar de waterval van Ampelos gelopen. We wijzen ze de weg naar restaurant Basilico, waar zij willen gaan eten.

Terug bij het hotel vragen we aan manager John of hij het OK vindt als we de kum quat van het klooster met hem delen aan de bar. Dat vindt hij prima. Het smaakt anders dan de kum quat die we kennen, maar het is evengoed best lekker. We kletsen wat met John en nemen nog een ouzootje tot besluit. Verder krijgen we van John nog een wandeltip, die niet in de toeristenboekjes is te vinden. Eens kijken of we daar nog aan toe komen in de twee resterende dagen. De vakantie schiet alweer op helaas…

Maandag 1 juni 2015

Voor de wekker wakker, het is kwart over 6. Vandaag vroeg op om met de boot naar Patmos te gaan. Daarvoor moeten we eerst naar Pythagorion rijden, wat ongeveer 40 minuten zal duren. Helaas zijn we te vroeg voor het ontbijt dus zullen we op de boot iets moeten kopen.

In Pythagorion parkeren we op een parkeerplaats vlak bij waar de boot ligt. Jeroen komt er nu achter dat hij zijn camera vergeten is. Gelukkig hebben we altijd allebei onze camera mee, dus Co zal nu de foto’s moeten maken, naast eventueel nog die van Jeroen via zijn telefoon.

We kunnen al snel aan boord en zoeken een mooi plekje op het bovendek. Opeens horen we onze naam noemen en de reisleidster vertelt ons dat we haar gemist hebben voor we aan boord gingen en vraagt waar onze auto staat. Zij vertelt ons dat deze eigenlijk niet in de haven mag staan, maar we kunnen dat nu niet meer gaan veranderen. Vreemd vinden we het wel, gezien het grote aantal auto’s dat daar altijd staat.

Als we de haven uit varen zien we een groep vluchtelingen die blijkbaar van Turkije naar Samos gekomen zijn. In het nieuws hoor je wel over Kos en Lesbos, maar ook Samos kent dit probleem. Ondanks dat dit de eerste keer is dat we dit ook werkelijk zien, blijken velen dagelijks op Samos aan te komen.

Het is ruim 2 uur varen naar Patmos. Geen straf met dit mooie weer vandaag. We nemen een tosti en water voor ontbijt. Onderweg hebben we mooi uitzicht op de andere eilanden in de buurt van Samos. Als we in de buurt van Patmos komen, zien we het Johannesklooster al liggen op de top van de heuvel. Het ziet er uit als een onneembare vesting omgeven door witte huisjes die onder bescherming vallen van de Unesco. Patmos is een eiland waar veel rijke en waaronder ook beroemde mensen verblijven omdat het eiland minder makkelijk bereikbaar is door o.a. het ontbreken van een vliegveld.

Als we van boord gaan roept de Nederlandse gids alle Nederlanders naar zich toe, terwijl de Griekse dame van de organisatie juist iedereen naar de bus wil hebben. Lekker op elkaar afgestemd. In de bus krijgen we uitleg van zowel de Nederlandse gids als de Engelstalige gids, maar niet alles is even duidelijk. Tot veler verbazing blijkt dat de toegang tot de grot en het klooster dat we gaan bezoeken niet is meegenomen in de prijs van de excursie en dat ook de lunch niet inbegrepen is. Dat geeft wel een hele andere kijk op de prijs voor de excursie dan voor we die kennis hadden.

Bij de grot waar Johannes de Evangelist zou hebben gewoond en zijn visioenen van god zou hebben ontvangen, wordt de groep gesplitst op basis van taal. De Engelse gids gaat met haar groep reeds naar binnen en wij krijgen in de schaduw nog wat informatie vooraf. Daarbij dreigt een discussie te ontstaan over de financiële situatie van de Grieken en na wat gemor van diverse mensen geeft Co aan dat we daar niet voor komen of anders de groep nog maar een keer te splitsen. Een paar mensen geven direct aan blij te zijn dat hiermee de discussie ook stopt. Nu komt de informatie die van belang is voor ons uitstapje.

We gaan een gebouw in dat gebouwd is rond de grot van Johannes. Aangezien de grot een heilige plek is voor de Grieks-orthodoxen, mogen we er geen foto’s maken. In de grot wordt uitgelegd hoe Johannes zijn visioenen dicteerde aan Prochoros, die dit vervolgens opschreef.

Na de grot gaan we met de bus verder naar het klooster van Johannes. Daar zullen we de kerk bezoeken en het museum. De gids vertelt uitgebreide verhalen die niet in de bijbel staan maar voor hem in ieder geval dezelfde betekenis lijken te hebben. Voor de kerk hebben we daardoor ook wel wat tijd verloren en na de kerk worden we enigszins door het museum gejaagd.

Daarna zijn er twee mogelijkheden: met de gids een wandeling maken door de straatjes van Chora, gevolgd door een lunch met dans en een korte busrit over het eiland, of met de bus terug naar het plaatsje Skala, waar de boot ligt. Wij kiezen voor het laatste en gaan in Skala eerst wat eten om daarna nog even door de mooie straatjes te dwalen.

Om kwart over 3 gaan we weer de boot op voor de terugreis. Die is wat ruiger dan op de heenweg, maar de maaginhoud is niet in gevaar. In Pythagorion staat de auto nog zonder bon op de parkeerplaats en dus geen onverwachte bijkomende kosten. Eerst even naar het hotel om wat op te frissen en dan naar restaurant Stathis voor het diner. Er zijn weer voldoende katten om ons gezelschap te houden en omdat mensen aan een ander tafeltje ze ook het een en ander toewerpt, vervoegen ze zich daar in eerste instantie, behalve 1 trouwe kater die dol is op de brokjes die we ze geven.

Terug in het hotel even lekker na zitten praten met “barman” John en dezelfde Engelse gasten die we gisteren ook aan de bar hebben gesproken. Weer een geslaagde dag om op terug te kijken.

Zondag 31 mei 2015

Vandaag is Jeroen jarig. En als eerste cadeautje krijgt hij een prachtige zonnige dag! We ontbijten daarom weer lekker buiten op het terras, met de vaste katjes er weer bij. Omdat we gisteren al een stevige wandeling gemaakt hebben, willen we het vandaag wat rustiger aan doen. We besluiten om te gaan wandelen in de Vallei van de Nachtgalen (Valeondades).

We rijden naar Agios Konstantinos en parkeren de auto bij de afslag naar het bergdorpje Manolates. Van hieruit lopen we naar het startpunt van een hele trits aan wandelpaden in deze regio. Gelukkig vinden we dat startpunt sneller dan 5 jaar geleden! Wij nemen het pad dat langs een beekje voert. Door de vele regenval van de afgelopen dagen is dat nu een stuk wilder dan we het kenden. Bovendien moeten we het regelmatig oversteken en dat valt soms niet mee als je je schoenen droog wilt houden. Bij de meest lastige plek krijgen we hulp van een groep Duitsers, die (heel handig!) waterschoentjes aan hebben. Wij moeten balanceren over een boomstronkje en zij houden vanuit het riviertje onze handen vast voor steun.

Als we zo ruim een uur hebben gelopen, komen we bij een grote stroomversnelling en een splitsing van paden. Vijf jaar geleden zijn we hier toen omgekeerd. Dit keer krijgen we gezelschap van Kees en Willy uit Nijkerk en zij hebben een wandelkaart van dit gebied. Daarop zien we dat één van de paden naar het dorpje Manoletes loopt, dat verderop de berg ligt. We besluiten met zijn vieren daar naar toe te gaan. Dit pad is een stuk smaller en steiler en voert ook langs de wijngaarden waar de zoete Samos wijn vandaan komt. We hebben schitterend uitzicht op de berghellingen met cypressen, bloeiende brem en olijfboomgaarden. En aan de andere kant kijken we uit op de zee. Halverwege krijgen we van een boer een paar takken met kersen eraan cadeau. Wat leuk en lekker!

Het laatste stukje naar het dorp is heel steil en als we boven zijn, willen we daarom graag wat eten en vooral drinken! We gaan met Kees en Willy op een terrasje zitten en bestellen wat lekkers. Het is een drukte van belang op de kleine platia. Het is vandaag zondag, dus ook veel Grieken trekken erop uit. Manolates is een heel pittoresk dorpje dat bekend staat om de vele pottenbakkers.

Als we uitgegeten zijn, moeten we even beslissen hoe we weer terug gaan lopen. We kiezen voor de kortere route over de asfaltweg naar beneden. Halverwege zou er een afslag zijn naar een wandelpad, maar die afslag hebben we alle vier niet gezien. Nou ja, de weg loopt comfortabel en er rijden maar een paar auto’s.

Beneden bij de kust nemen we afscheid van Kees en Willy. De korte wandeling die we voor ogen hadden is toch weer uitgelopen op een stevige dagvullende wandeling, maar we hebben er geen spijt van. We rijden weer terug naar het hotel voor een verfrissende duik in het zwembad.Daar knappen we lekker van op! Jeroen beantwoordt wordt nog wat felicitaties op de social media en daarna gaan we naar Kokkari voor het diner.

We eten vanavond voor de tweede keer bij het Italiaanse restaurant Basilico. Dit keer kunnen we lekker buiten zitten op het terras. Het is nog warm en er staat weinig wind. We bestellen opnieuw de vleesschotel vooraf en nemen nu de kip met balsamico. Het smaakt allemaal super goed en we genieten van het uitzicht op de baai van Kokkari met de ondergaande zon erop. Schitterend! Ook zijn weer een paar lieve katten die ons gezelschap houden en een paar kattensnoepjes meepikken.

Nu nog even een drankje drinken in de bar van het hotel, waarvoor manager John ons uitgenodigd heeft. Wat een top verjaardag zo!

Morgen staat een dagtocht naar het eiland Patmos op het programma, dus de wekker moet wel worden gezet…!

Zaterdag 30 mei 2015

We zitten weer lekker buiten in het zonnetje te ontbijten. Vergezeld van vier gezellige katten die de brokje van Felix erg kunnen waarderen. Wat we nog niet verteld hebben, is dat ze tegenwoordig een programma hebben om katten te castreren of te steriliseren en dan de kat te oormerken. Dat wil zeggen dat van hun linker oortje een klein stukje wordt afgeknipt zodat meteen duidelijk is dat de betreffende kat geholpen is.

Meteen na het ontbijt, rond de klok van 10 uur stappen we in de auto om naar het hoog gelegen bergdorpje Kosmadei te rijden. Onderweg komen we weer (was afgelopen woensdag ook het geval op andere locatie) een kudde geiten tegen die over de weg lopen naar hun bestemming. We wachten het even rustig af.

Dan rijden we verder over de smalle bochtige bergweggetjes en na ongeveer 5 kwartier komen we bij Kosmadei aan. We parkeren de auto hier en gaan lopen naar een kloostertje Zoödochos Pighi dat op anderhalf uur lopen ligt. Het pad is breed en met een 4-wheel drive zou je het met de auto kunnen doen, maar wij wagen onze huurauto er toch niet aan. Veel stukken zouden goed te berijden zijn, maar sommige stukken zijn zo slecht dat je je hart zou vasthouden dat er niets stuk gaat aan je auto. Het is klimmen en dalen, maar de frisse wind zorgt dat het goed te doen is ook in de zon. Er is ons niets teveel gezegd over bloeiende planten op Samos in deze tijd van het jaar. Ook hier staat het er weer vol mee. En het ruikt ook heerlijk, vooral van de vele brem.

Om ongeveer half 1 komen we bij het kloostertje aan. We gaan het hek door en kunnen een kijkje binnen nemen maar er is verder geen mens te zien. De hele wandeling heen en terug, komen we trouwens geen mens tegen.

Vanaf het kloostertje kun je nog verder wandelen naar de grot Kakoperato waarin een kapelletje is gebouwd. Dit betreft een smal pad tegen de bergwand aan waar het nodige geklommen moet worden. Ook nu weer stijgen en dalen en extra voorzichtig zijn waar je je voeten neerzet. Er is een deel voorzien van blauwe stalen hekjes, waardoor je je in ieder geval wat veiliger voelt tegen het vallen.

Bij de grot aangekomen wappert er een Griekse vlag en klinkt de bel van tijd tot tijd door de wind. We dachten er te zijn, maar om de grot in te komen moet je een steile trap van stenen beklimmen en wel zo dat je door de lage opening kruipt.

In de grot staat inderdaad een huisje dat als kapelletje dient en vanaf een plateau kijk je een donkere diepte in waar nog een altaar staat. We besluiten maar niet in de donkere diepte af te dalen, maar gaan achteruit klimmend de grot weer uit en de stenen trap af. Dit is helemaal eng, vindt Jeroen! Nu de route weer terug lopen.

Helaas hebben we op de heenweg niet bij alle splitsingen goed opgelet van welk pad we vandaan kwamen. Gelukkig biedt de telefoon uitkomst omdat de paden wel bekend zijn in onze navigatie-app Sygic. We lopen daarom in één keer goed terug naar Kosmadei.

Rond 3 uur strijken we neer op een stil terrasje van de kleine taverne To Steki en met handen en voeten bestellen we wat te eten en te drinken. Ongevraagd, maar zeer gewaardeerd, krijgen we naast de omeletten die we besteld hadden ook nog wat dolmadakia’s en tevens een glaasje zoete Samos wijn, die ze zelf gemaakt had.

Met goed gevulde buiken stappen we rond 4 uur in de auto en ongeveer 5 uur zijn we terug bij ons hotel. Omkleden en even lekker in en bij het zwembad hangen. Het zwembad begint al een stuk helderder te worden. Door de zware regenval tijdens onze eerste nacht is er veel zand in het water gekomen en de filters hebben tijd nodig dit er weer uit te filteren. Het zwemmen is er niet minder om.

Vanavond eten we weer bij Stathis. Ze zijn blij ons weer te zien en ook hebben we geen gebrek aan aandacht van katten. Het lijkt wel of ze zo modern zijn dat ze elkaar oproepen via CatsApp waar er wat te halen valt. Gezellig hoor.

De dag zit er weer op. Geslaagde dag met mooi weer. Kalinighta.

Vrijdag 29 mei 2015

Vanmorgen hebben we opnieuw een afspraak met de autoverhuur maatschappij. Gistermiddag siste de zojuist bijgevulde airco namelijk langzaam leeg op de weg terug naar Kokkari… Na een telefoontje werd de afspraak gemaakt om vanmorgen om 8:45 uur de auto om te ruilen voor een ander exemplaar. En inderdaad zijn we net zo’n beetje klaar met het ontbijt als de Nederlandse dame van de autoverhuur binnen komt lopen. We hebben een ander geel autootje gekregen van hetzelfde type.

Het is nog een beetje bewolkt na de regenachtige nacht, dus gaan we eerst even de digitale krant lezen op ons balkon. Later zien we dat het weer opknapt in Samos stad (ook wel: Vathi) en we besluiten daarheen te rijden om wat te gaan shoppen. Vooral een nieuwe kattenknuffel staat op ons lijstje.

Bij het wegrijden in de “nieuwe” auto valt ons meteen op dat er nauwelijks lucht uit de ventilatie openingen komt, zelfs niet op de maximale stand. En bij het inschakelen van de airco gebeurt er… niets…! Bij aankomst in Samos stad gaan bovendien twee waarschuwingslampjes branden, dus het vertrouwen in dit eveneens oude autootje is direct weg. We bellen weer op en krijgen te horen dat er geen andere auto’s beschikbaar zijn. Daar nemen we natuurlijk geen genoegen mee. We zijn nu wel een beetje klaar met deze autoverhuur en bellen daarom onze tussenpersoon Sunny Cars. Deze gaan bellen met de maatschappij en even later krijgen we te horen dat we in Samos stad (waar we dus toevallig zijn) een uurtje later een andere auto kunnen ophalen. Dat wordt dan nummer 3. Ondertussen shoppen we wat en nemen een broodje op het centrale plein. Zonder problemen krijgen we een andere auto, dit keer een veel nieuwere Daihatsu Sirion, en – hoera! – de airco werkt!

We parkeren de auto weer en lopen van daaruit naar een speelgoedwinkel, waar we naar toe werden verwezen. Ze hebben wel wat knuffels, maar geen katjes. Dus wordt het dan maar een leuk beertje. We lopen weer terug naar het centrum. Bezienswaardigheden zoals het museum hebben we 5 jaar geleden al bezocht en slaan we nu maar over. We shoppen nog wat verder en komen onverwacht nog een leuke kattenknuffel tegen. Missie geslaagd, dus! De winkels hier in Vathi gaan ’s middags dicht, dus om 14:30 uur nemen we tot besluit een ijsje en houden het dan voor gezien.

Terug bij het hotel zijn er toch weer donkere wolken gekomen en druppelt het een beetje. We relaxen en lezen daarom wat onder de overkapping van ons balkon. Dat is dan weer het voordeel van deze kamer.

Voor het diner gaan we weer naar Kokkari. Er steekt een stevig windje op, wat een goed voorteken is voor heldere luchten morgen. De golfslag in de baai zorgt hier en daar voor flink opspattend water. We eten bij Zakore, een nieuw restaurant op een oude plek. Vijf jaar geleden zat hier nog Thalassa, waar we twee keer gegeten hadden. Drie jaar lang stond de plek leeg en nu heeft de zoon van restaurant Dyonisos het opnieuw geopend onder de naam Zakore. Het vlees komt van de lokale slager en smaakt prima. Co neemt de giant steak en Jeroen de kleftiko van lam. Qua toetjes is er niet veel keus en nemen we allebei de Griekse yoghurt met honing en voor Jeroen nog vruchten erbij. Als afsluitertje krijgen we een klein glaasje zoete Samos wijn van het huis. Lekker!

Donderdag 28 mei 2015

Als we wakker beginnen te worden, merken we op dat de koelkast heel anders afslaat dan normaal. Het gedoofde standby-lampje van de tv verraadt dat de stroom is uitgevallen. We staan op en Jeroen gaat douchen. Als Co daarna onder de douche gaat, is de waterdruk enorm gedaald en hij slaagt er nog net in om de shampoo uit zijn haar te spoelen. Gelukkig gaat niet veel later de stroom weer aan.

Voor vandaag is wederom slecht weer voorspeld. Ach, we gaan het wel zien. Eerst maar eens ontbijten. Vandaag kunnen we wel buiten zitten en twee katjes zoeken ons op voor de kattensnoepjes. Eentje loopt een beetje mank en noemen we daarom maar Limpy.

Na het ontbijt gaan we eerst even lekker op ons terras zitten. Het is voorlopig nog prima weer. Lekker zonnetje en prima temperatuur. Krantje downloaden en lekker up to date de krant lezen. Tegen het einde van de ochtend stappen we in de auto en rijden naar Pythagorion. We nemen even de tijd op die we nodig hebben om daar te komen, zodat we weten hoe laat we aanstaande maandag moeten vertrekken om op tijd bij de boot naar Patmos te kunnen zijn.

We parkeren de auto en lopen naar de haven. Het is ongeveer 40 minuten van hotel naar de boot. Vervolgens lopen we wat langs het water, o.a. naar het standbeeld van Pythagoras. Daarna gaan we naar het kantoortje van de auto-verhuurmaatschappij om te melden dat de airco in de auto niet werkt. De dame vraagt ons de auto voor te rijden zodat zij het probleem kan verhelpen. Dat is even heel kort samengevat want ze houdt wel van een babbeltje.

We zetten de auto voor en gaan zelf wat eten aan het water van de haven. We nemen daar een paar pita gyros, maar die zijn niet zo smakelijk als we eerder eens gehad hebben. Jammer, maar we kunnen er weer even tegen.

We halen de autosleutel op en lopen naar de auto om nog een ritje te maken naar een plek waar vroeger zout gewonnen werd en verder naar Psilli Ammos, waar een strandje is met zand i.p.v. stenen. De parkeerplaats daar is echter vol en voor een andere parkeerplaats moet je betalen. Omdat we niet van plan waren er lang te blijven, besluiten we verder te gaan rijden.

Even na drie uur zijn we bij ons hotel terug. Daar gaan we nog even lekker op ons terras zitten en even later ook bij het zwembad. Ondanks dat het water er nog erg donker uit ziet door het saharazand, is er goed in te zwemmen.

Dan begint het te regenen en trekken we ons weer terug op ons terras wat deels overkapt is. Het gaat steeds harder regenen en we vragen ons af wanneer te gaan eten. We wachten het niet te lang af, maar pakken de paraplus om te gaan. We stappen in de auto, flits, 1, 2, 3, 4 en een enorme klap volgt. Opnieuw onweer dus.

Als we met de auto in Kokkari aankomen zien we dat grote delen van de parkeerplaatsen flink onder water staan. Uiteindelijk vinden we een plek waar we redelijk kunnen staan. We lopen het plaatsje in en komen bij het restaurant Stathis, waar we ook de eerste dag gegeten hebben. We zijn de eerste klanten en worden vriendelijk ontvangen.

Na een geslaagde maaltijd gaan we weer naar ons hotel. Het is donker en plassen zijn moeilijk te zien. Maar we komen goed bij de auto en Jeroen rijdt voorzichtig naar het hotel. Op de weg liggen stenen en het regenwater stroomt soms stevig over de weg heen.

Vanaf morgen moet het weer beter worden, maar zoals gezegd: we hebben tot nu toe alleen deze avond last gehad van slecht weer.

Woensdag 27 mei 2015

Vannacht worden we wakker van enorme onweersbuien. Het klettert van de regen en het bliksemt veel. Op een gegeven moment slaat het ergens vlakbij in met een grote klap en is er even een dip in de stroom. ’s Morgens zien we de schade. Er is heel veel zand de lucht uit geregend en alles ziet er dan ook roodbruin uit. De medewerkers van het hotel zijn al druk bezig om alle stoelen en terrassen schoon te maken. Het zwembad ziet er ook niet fris uit. Later horen van manager John dat we er wel in kunnen zwemmen, maar dat het nog wel een paar dagen gaat duren voordat alle stof eruit gefilterd is. We begrijpen dat het hier al sinds maart niet meer geregend heeft en dat terwijl er in maart en april normaal nog redelijk wat neerslag valt. De regen is daarom op zich wel welkom, maar het stof pakt wat minder uit.

Het ontbijt moeten we dus aan een tafeltje binnen gebruiken. Meteen komt er al een rode kater op ons af voor een lekker hapje. Hij is redelijk brutaal maar krijgt toch wat kattensnoepjes van ons. Later mag hij met Elpida mee naar achteren, waar hij wat te eten krijgt van haar. Ze heeft zelf katten en zorgt ook voor de katten die hier rondlopen. Ze zijn op het eiland bezig met een programma om katten en honden te steriliseren. Als dat gebeurd is, hebben ze een “knipje” in hun oor. Hopelijk scheelt dit in de wildgroei aan zwerfkatten hier.

Na het ontbijt treffen we de hostess van TUI beneden in de lobby. We boeken bij haar de excursie naar Patmos voor aanstaande maandag. We zijn de laatste jaren natuurlijk gewend om te varen op onze vakanties, dus we zijn bang voor ontwenningsverschijnselen, haha!

Daarna gaan we op pad voor onze eerste wandeling. We rijden vanaf de kustweg omhoog naar het bergdorpje Ampelos. Onze kanariegele Hyundai Getz piept en kraakt al hobbelend over de smalle weggetjes. We hebben dit keer een nogal aftandse huurauto gekregen, waarvan de airo niet echt functioneert. Gelukkig volstaat het met deze temperaturen om je raampje gewoon open te draaien. Ook is de auto er niet schoner op geworden met zandregen van vannacht… Aangekomen in Ampelos parkeren we de auto en vinden we al snel het paadje langs de bergwand naar een waterval. Hier en daar is het wat klimmen en klauteren en hangen er touwen om je aan vast te kunnen houden. Na ruim een half uur komen we bij de waterval die eigenlijk wel verrassend mooi is. Zo’n 10 meter hoog en behoorlijk wat water, misschien door de regenval van vannacht. Op de terugweg nemen we nog een afslag naar de kleine waterval. Daarbij lopen we per ongeluk een verkeerd pad op, waardoor we vastlopen in de struiken en weer omdraaien. Een eindje terug zien we de goede afslag en komen we alsnog bij de kleine waterval. Daarna lopen we weer terug naar Ampelos. Er bloeien heel veel planten en struiken in deze tijd, de natuur ziet er schitterend uit. We zien bekende planten als de oleander en de brem, maar ook bijzondere zoals de drakenwortel.

Terug in Ampelos nemen we een lichte lunch bij de taverna op de platia. De tzatziki, dolmadakia en de saganaki smaken weer prima. Daarna besluiten we nog door te wandelen naar het verderop liggende bergdorpje Stavrinides. Dat is opnieuw iets van een half uur lopen. Het is er prima weer voor. Niet te warm en redelijk veel zon. Stavrinides is een erg slaperig dorpje, waar alleen een paar vechtende katten wat reuring geven. We delen nog wat kattensnoepjes uit, kletsen even met een paar mede-wandelaars en gaan dan dezelfde route weer terug naar de auto.

Terug in het hotel relaxen we op ons eigen ruime terras met ligbedden en stoelen. En dan maken we ons weer op voor het diner. Dit keer gaan we in Kokkari eten bij Basilico, het Italiaanse restaurant waar we vijf jaar geleden zo vaak zijn geweest. Het is er nog heel rustig en de plastic windschermen zijn naar beneden, waardoor het schitterende uitzicht op de baai van Kokkari ons een beetje wordt ontnomen. Maar dat mag de pret niet drukken, want we eten er heerlijk met een koude vleesschotel vooraf en twee kipgerechten als hoofdgerecht. Ook zijn er weer de nodige buurtkatten die ons gezelschap houden. Je vraagt je bijna af of we alleen voor de katten naar Samos zijn teruggekomen… Zoals we gewend waren, krijgen we nog wat cadeautjes: een extra glaasje rosé en een limoncello tot besluit. Wat een verwennerij!

Tip: klik op foto’s voor grotere afbeelding en ga daarna middels de back-knop van de browser of de backspace toets terug naar het verslag.

Dinsdag 26 mei 2015

Eerst even terug naar gisteren. Om 15:30 uur zijn we met de trein vertrokken naar Schiphol om daar in te checken in het CitizenM hotel net buiten terminal 3. Daar zijn we afgelopen december ook geweest en dat is ons wel bevallen.

We krijgen nu, op verzoek, een kamer op de hoogste etage (5) met uitzicht op de luchthaven. We kijken over de gebouwen heen, waarschijnlijk de H pier, waar de toestellen van Easyjet staan. Daarachter de Zwanenburgbaan en de polderbaan waarvan toevallig vandaag de (meeste) toestellen opstijgen. Leuk om te zien. Het is een druk gewissel bij de pier en diverse toestellen taxiën naar de startbanen.

Als we onze spullen in het hotel afgedropt hebben, gaan we naar de terminal om bij het zelfbedieningsrestaurant te eten bij het panorama terras. We bestellen een hamburger XL en die gaat er prima in.

Daarna gaan we het terras op om nog even de Fokker 100 die daar staat te bekijken en te turen naar de bewegingen van vliegtuigen rond de pieren. Ook zien we toestellen landen op de Aalsmeerbaan.

Terug in het hotel kijken we nog wat TV en om 22:00 uur gaan we slapen. We hebben op de iPad van de kamer een alarm ingesteld dat ons om 3:00 uur zal wekken. Dat gebeurt zodanig dat meteen het licht aan gaat en we gaan er snel uit om te douchen, aan te kleden en in te pakken.

Het afdroppen van de koffers verloopt snel. Wel vervelend is dat er maar één ingang van de Schiphol Plaza open is bij terminal 2, je dan in terminal 3 je koffers moet afdroppen en vervolgens naar terminal 1 moet om langs de security check te gaan. Je loopt wat af zo op de vroege morgen.

Nog even een paar broodjes als ontbijt en dan naar de gate. De vlucht verloopt soepel en we verlaten de gate 5 minuten voor vertrektijd.

Na ongeveer 3 uur en 20 minuten vliegen, inclusief 15 minuten rijden naar de polderbaan, landen we op Samos. Koffers van de band en bij de uitgang worden we al weer opgewacht door een Nederlandse dame die ons de huurauto gaat geven. Zoals 5 jaar geleden is die door de vorige gebruikers op het parkeerterrein gezet met de sleutel onder de mat en de deuren los. Nu wel met een redelijk gevulde tank.

Half uurtje rijden over het eiland en we komen bij ons hotel aan. Elpida werkt er nog steeds en ze is even verrast dat wij haar naam weten. De Zeeuwse boterbabbelaars die we als presentje hadden meegenomen vallen goed in de smaak. De kamer is nog niet klaar (we zijn ook erg vroeg), maar we kunnen er even op wachten met een kopje koffie of thee. Ondertussen komt er ook een gastvrouw van Arke langs om te vragen of alles goed verlopen is en of we nog informatie nodig hebben.

Dan is onze kamer klaar en brengen we de spullen erheen. Mooie kamer met ruim terras om buiten te zitten. Als we ons geïnstalleerd hebben, gaan we naar Kokkari om te lunchen. Stevige lunch wordt dat, bij restaurant Stathis. Daarna een korte wandeling door het plaatsje en naar het hotel terug om even lekker in en bij het zwembad rond te hangen. Gezien de vroege ochtend, kan een hazenslaapje geen kwaad. Het is heerlijk toeven in het zonnetje en in de schaduw, onder de bloeiende oleanders.

Om 18:30 uur gaan we weer naar Kokkari voor het diner. In de middag hadden we al aangegeven weer een keer terug te komen voor de giouvetsi die ze daar maken. Die hebben we 5 jaar geleden daar ook gegeten. Tijdens het diner geven we ook enkele zwerfkatten verantwoorde kattensnoepjes. Eentje moet er niets van hebben, maar de andere twee vinden ze lekker. Zoals gezegd, vanavond voor beiden de giouvetsi en we krijgen een ouzo van het huis toe.

Het weer is inmiddels een beetje omgeslagen en het waait wat sterker. Voor de komende paar dagen wordt er regen verwacht… Nou ja, we zien wel hoe het komt.

Nog wat flesjes Cola Zero en water inkopen voor in de koelkast en dan lekker naar de kamer om nog even wat te internetten en op tijd te gaan slapen. Een relaxte eerste dag.