Donderdag 11 december 2014.

Om 5 uur worden we wakker. Er is licht in de hut aan gegaan. Waarschijnlijk heeft één van ons tegen de schakelaar aan geslagen aan het hoofdeinde van het bed. Maar daarmee krijgen we het niet uit en we realiseren nu dat slechts de helft van het licht dat op die schakelaar zit, brandt.

Opeens gaat het weer uit en de tv aan, om niet lang daarna weer om te wisselen. Er is duidelijk iets mis. Het betreft de noodverlichting die aan gegaan is. Dan begint het schip enorm te bonken. In de gang klinkt een dienstomroep waarin gesproken wordt over engine 4.

We blijken ondertussen stil te liggen en de golven hebben vrij spel waardoor de boot onrustig dobbert. Foute boel dus… Jeroen herinnert zich wat je bij een noodsignaal moet doen: warm aankleden, dichte schoenen aan en medicijnen mee. Hij checkt de minibar, daar liggen een paar flesjes water, een doosje Pringles en een kitkat. Nou ja, het is nog niet zo dat we ons erg zorgen maken, maar een beetje ongerust zijn we wel. We beseffen dat we hier ergens midden op de oceaan dobberen en dat we niet zomaar hulp zullen kunnen krijgen.

Dan volgt de omroep dat er een kleine brand aan boord is maar dat er geen gevaar is voor gasten en het schip. We worden op de hoogte gehouden. Ondertussen staan veel gasten op de balkons, waarvan één inderdaad al warm aangekleed. Onder ons zien we dat het schip met enige regelmaat plat op het wateroppervlak slaat, wat enorm schuimende golven geeft.

Na een klein uur volgt de mededeling dat de brand geblust is en alles dus onder controle is. Het blijkt niet om de motor te gaan, maar om een generator die in brand stond. We varen weer en zelf gaan we ook weer slapen.

Als we wakker worden voelen we ons niet echt uitgerust. Het schip vaart minder snel dan gisteren (10 knopen i.p.v. 17) en het lijkt erop dat de airco niet werkt. Wellicht zijn er nog problemen met de capaciteit van de stroomvoorziening. We gaan het afwachten. Ondertussen maar gewoon prepareren voor ontbijt. De zee is nog steeds onrustig. Terwijl Jeroen onder de douche staat begint de airco in ieder geval weer te werken. Misschien stond die uit om het verspreiden van de brandlucht te voorkomen.

Uiteraard zijn de gebeurtenissen van vannacht het gesprek van de dag, zowel voor de passagiers als voor het personeel. Er zijn veel crew members aan boord die ook het zinken van de Costa Concordia hebben meegemaakt. Voor hen is het uiteraard lastiger om in zo’n situatie als vannacht kalm te blijven. Het personeel slaapt op de onderste dekken. We begrepen dat een aantal van hen moest evacueren omdat de brand vlakbij hun hutten was. Verder schijnen er veel mensen al met zwemvesten aan over de gangen te hebben gelopen. Nou ja, genoeg hierover. We varen nog en niets wijst erop dat we het Caraïbische Zee niet zouden gaan halen. Het schip heeft zes generatoren en er zijn dus nog vijf over.

Aan het weer is niets te merken vandaag. Het is opnieuw een mooie, warme en zonnige dag. We lopen na het ontbijt weer ons rondje over het dek en gaan even lekker op een stoel in het zonnetje zitten. Als we later naar beneden lopen voor een drankje, kijkt Jeroen niet uit zijn doppen en knalt frontaal tegen een staande verrekijker op het dek aan. Er gutst gelukkig geen bloed uit zijn schenen, maar het was wel even pijnlijk, letterlijk en figuurlijk.

Na een leesstop in de hut gaan we alweer naar boven voor de lunch. Daar raken we aan de praat met Karen uit Jamaica, van de Bar Service. Na een tijdje blijkt dat we al vaker samen aan boord waren op de Costa Deliziosa. We herkenden haar eigenlijk niet, maar ze had haar haar veranderd, zei ze. Waarop Co antwoordde: ja, dat zou ik wel willen! 😉 Overigens hoeven we van Karen geen hulp te verwachten in een noodsituatie. Tegen alle protocol in, zou zij ervoor zorgen dat ze zelf in de reddingsboot komt. We kunnen haar geen ongelijk geven, eigenlijk.

’s Middags gaan we ons rondje doen in de Spa. Het is vandaag heerlijk rustig daar, dus het zonnedek op de voorplecht hebben we bijna privé. Vandaag is ook het thalasso bad weer open. Het water schudt wel behoorlijk heen en weer door de deining. Geen vliegende vissen vandaag en ook nog steeds geen andere schepen of tropische eilandjes met Elvis.

Terug op het balkon lezen we weer een paar hoofdstukken in onze boeken en doen dan nog een kort dutje voor het diner. Vandaag staat er eend in sinaasappelsaus op het menu en – hoera voor Co! – citroen sorbetijs! Het smaakt allemaal weer prima. Het sorbetijs zelfs zo goed dat Co er nog eentje bij bestelt.

Straks sluiten we af met een drankje aan de bar en dan hopen we vannacht ongestoord te kunnen slapen!

Woensdag 10 december 2014

Dichte bewolking, enkele onweersflitsen en gerommel. De regen slaat neer op ons balkon. De golven leven zich uit op het schip. Zo worden we wakker.

We gaan ontbijten en de regen slaat tegen de ramen. Dat wordt dus geen rondje over het dek deze ochtend. Als we klaar zijn met ontbijten is het echter droog geworden en beginnen zich sporen van zonlicht te openbaren. We gaan toch maar het dek op.

De temperatuur is goed en de zon begint daadwerkelijk door te breken. Aan de andere kant van het schip is een prachtige regenboog te zien die uiteraard aan beide kanten alleen maar kan eindigen op het water. Je ziet hem zelfs over het water nog doorlopen. We geloven niet in de pot met goud aan de uiteinden en springen dus niet te water.

We maken enkele rondjes over het dek en het wordt steeds drukker met gasten die even de benen strekken. Enkele hardlopers maken een grotere ronde dan de daarvoor gereserveerde baan. Geen probleem, maar één persoon maakt het wel een beetje bont door op een fluitje te blazen zodat wandelaars voor hem opzij gaan. Je kan ook te ver gaan.

Het wordt steeds mooier: meer zon en minder wolken. Ook de zee wordt wat rustiger. We nemen een kopje koffie en thee aan de bar op het achterdek en vervolgens hebben we de camera’s even gehaald om nog wat plaatjes te schieten. Zowel vanaf het dek als binnen van de kerstversiering. En dan is het al weer bijna lunchtijd.

Bij het buffet is er vandaag opvallend veel vlees. Goed nieuws voor Co dus. De medewerkers van de Bar Service kennen ons inmiddels en komen direct vragen of we een grote cola light willen drinken. Kijk, dat is dan weer zo’n voordeel van een cruise vakantie. Even later komen Joe en Ray langs en vragen of ze bij ons aan tafel kunnen zitten. We hebben weer gezellig zitten kletsen met z’n vieren.

Na de lunch gaan we naar de Spa, waar het vandaag een stuk rustiger is. Veel mensen liggen aan dek in de zon, maar wij kiezen voor het zonnetje op het buitendek, vóór de saunacabine. Daar heb je een magnifiek wijds uitzicht over de boeg van het schip en langs de zijkanten. Ook vandaag is er geen enkel schip of eilandje te zien, alleen maar blauwe zee. Tot we opeens iets kleins over het water zien scheren! Na een aantal seconden verdwijnt het in een golf. Het kan geen vogel zijn, daarvoor zitten we te ver van land. Vliegende vissen dus! Even later zien we er weer een paar. Die kunnen we dan aan onze wildlife-lijst toevoegen!

We varen vandaag de Kreeftskeerkring voorbij en dat betekent dat we in de tropen zijn beland. Dat is goed te merken aan de temperatuur. Zelfs midden op de oceaan is het vandaag zo’n graad of 24 geworden. Als we terugkomen van de spa, gaan we nog even verder lezen in onze boeken op ons balkon. Daar worden we een beetje rozig van het geluid van het bruisende water en om beurten dommelen we even weg op onze dekstoelen.

Dan gaan we ons in het wit omkleden voor het diner. Vanavond is het de witte avond, dus er zal wat spektakel zijn tijdens het eten. Co heeft wel een probleem voor het diner en dat is dat er twee hoofdgerechten op de kaart staan waar hij zin in heeft. Hij vraagt daarom aan onze ober of hij de pasta kan omruilen voor een extra hoofdgerecht. Zoals we eigenlijk al verwacht hadden, is dat geen enkel probleem. Het diner smaakt vandaag uitzonderlijk goed. We hebben o.a. een carpaccio van kalfsvlees, een lamsspies met basmatirijst en een sinaasappelsoufflée. Heerlijk! En vlak voor het toetje krijgen we de muziek waarbij het voor ons ondertussen bekende zwaaien met de servetten begint. Daarna nog een dansje door en met de obers en dan kunnen we een zeer geslaagde avond afronden.

We gaan nog even naar de bar voor een slaapmutsje. Vannacht gaat de klok opnieuw een uur achteruit. Dus we hebben wéér een uur extra vakantie! Hebben we dat niet goed bekeken? Het tijdverschil met Nederland is dan vanaf morgen 3 uur.

Dinsdag 9 december 2014

We hadden vannacht weer een uurtje langer. Het tijdsverschil met Nederland is nu 2 uur vroeger. De zee is weer onrustig maar het schip houdt zich redelijk. Op af en toe een vreemde stap na, hebben we er weinig last van. Wel zijn de zwembaden weer leeg. Morgen wordt het nog spannender: dan wordt onweer verwacht.

Na het ontbijt gaan we weer een rondje over het dek. Hoewel de zon ontbreekt is de temperatuur goed. Zo ongeveer 22 graden. Dus Jeroen heeft zijn korte broek uit de kast gehaald.

Dit keer gaan we in de ochtend van de sauna genieten. In het stoombad is het erg druk, maar de sauna is rustig. Het lijkt erop dat die voor veel mensen te warm is. Wederom is het na de sauna buiten goed vertoeven en de tijd vliegt weer om. We zien dat onze slippers de nodige slijtage gaan tonen. Het zijn ook goedkope slippers die we de vorige cruise gekocht hadden. Na de lunch maar even kijken of ze die ook aan boord verkopen.

Tijdens de lunch worden we door een Nederlands stel aangesproken dat we deze ochtend niet bij een presentatie van de Nederlandse hostess Ada waren. Zij hadden blijkbaar eens goed om zich heen gekeken om te zien wie er allemaal waren. Het is aanleiding voor een leuk gesprek. Dit stel woont op Curaçao en ze gebruiken cruises om de oversteek te maken naar Europa en terug omdat dit veel goedkoper is dan vliegen, als je tenminste een last minute boekt. De man zit in het vastgoed en heeft o.a. winkelpanden in Hoorn en Goes, of eigenlijk in heel Nederland.

Na de lunch dus even langs de shops. Helaas zijn daar alleen dure opgepimte slippers voor dames te krijgen, maar de verkoper denkt dat de goedkope versie misschien te krijgen is tijdens een actie-verkoop om vier uur in de Grand bar.

Zo laat is het nog niet dus gaan we lekker zitten lezen op ons balkon. Als we over de zee staren zien we alleen water. Ook geen andere schepen meer. Het voelt als het uitzicht van Noach vanaf zijn ark. Ook denken we aan de ontdekkingsreizigers die het ooit als eerste aandurfden om zich zover op zee te wagen. Toen nog met het idee aan de horizon van de aarde af te kunnen vallen.

De boeken die we lezen zijn boeiend en nodigen steeds uit tot verder lezen. Co leest “De Helft van mijn Ziel” van Violet Leroy. Het is het derde boek dat hij van haar leest en dat terwijl Co helemaal geen lezer van boeken is. Jeroen leest “Inferno” van Dan Brown. Beide boeken schieten inmiddels aardig op.

Om vier uur gaan we naar de Grand bar en daar worden tafels met producten opgesteld. Het lijkt wel of de dol dwaze dagen van de Bijenkorf gaan beginnen als de linten bijna opengesteld worden. Helaas niet de slippers die we zoeken dus werken we ons uit het mierennest van shoppende koopjesjagers en gaan nog wat drinken aan de Atriumbar.

Als we dat gedaan hebben lopen we langs de tafel waar de Nederlandse hostess zit en maken en babbeltje met haar. Ze was tijdelijk van dit schip overgeplaatst naar een ander schip omdat ze daar veel oudere Nederlanders aan boord hadden, die behoefte hadden aan wat Nederlandse uitleg. We spreken wat met haar over de verschillende schepen van Costa en het ruige weer. Daarbij vertellen wij dat we daar op de NeoRomantica ook best mee te maken hadden maar dat het schip waar we nu op zitten, veel stabieler is. De hostess vertelt ons dat de NeoRomantica bekend staat minder stabiel te zijn. Dat komt hoogstwaarschijnlijk omdat er bij de verbouwing extra etages op gezet zijn, waardoor het schip uit balans is geraakt.

We frissen ons even op in de hut voor we naar het diner gaan. Weer heerlijk gegeten met o.a. gnocchi en een cordon bleu van kalkoen. Dit keer gaan we daarna niet naar de hut, maar doen we een drankje bij de bar. We willen vanavond wel eens naar het theater. Steeds krijgen we de vraag of we de show gezien hebben, dus nu maar eens doen. Het theater zit al behoorlijk vol als we er binnen lopen. Op het balkon zijn gelukkig nog wat plaatsen over, wel met een beetje beperkt zicht achter een pilaar. Voor goede plaatsen moeten we een volgende keer dus beter op tijd zijn.

Het is een leuke korte show met wat dans, liedjes en twee acrobaten die verschillende acts doen. Eén van de acts is extra moeilijk omdat ze op elkaar balancerend allerlei poses maken terwijl het schip roet in het eten probeert te gooien door onverwacht een schommeling te maken. Bij één pose is dat ook de nekkenbreker. Hij moet drie keer over, maar het publiek is onder de indruk en begrijpt waarom het niet soepel verliep.

Terug naar de bar. Op zo’n schip kom je natuurlijk in contact met andere mensen en daar zitten kleurrijke figuren bij. Komen we op terug als we wat minder te vertellen hebben. Overigens is het schip de afgelopen dagen ook nog kleurrijker geworden door de kerst-versiering.

Maandag 8 december 2014

De wekker staat vandaag al op 6:30 uur, want onze excursie vertrekt om 8:15 uur. Als we wakker zijn, zien we dat we zojuist bij Tenerife zijn aangekomen. De lichtjes van de haven van Santa Cruz branden nog. Na het ontbijt verzamelen we in de Piano Bar op dek 3, waar we onze bus sticker krijgen. We gaan vandaag naar Loro Parque, een dierentuin bij Puerto de la Cruz. De excursie naar de vulkaan Teide ging helaas niet door wegens gebrek aan belangstelling.

In de bus is er enige verwarring bij de tour guides, omdat er een controlestrook van een excursieticket ontbreekt. Qua organisatie valt er nog wel wat te verbeteren aan het systeem van Costa. We vertrekken met enige vertraging, maar onze gids vertelt gelukkig dat we daarom een half uur langer in de dierentuin zullen blijven. Dat is dan weer netjes geregeld.

De aanblik van de stad Santa Cruz is eerlijk gezegd niet erg bijzonder. Heel veel moderne hoogbouw en lelijke betonnen kolossen. Het verschil na het pittoreske Funchal is best groot. Het opera gebouw vlakbij de haven valt in positieve zin op. Dit lijkt geïnspireerd door de opera van Sydney. Als we eenmaal de stad uit zijn met de bus, zien we dat Tenerife wel mooie natuur te bieden heeft, met groen begroeide heuvels. Even later krijgen we zicht op de vulkaan Teide, waar al een laagje sneeuw op ligt. Volgens de gids is het de mooiste vulkaan ter wereld, maar hij zegt erbij dat hij bevooroordeeld is omdat hij hier geboren is. Na een klein uur komen we aan in Puerto de la Cruz, met zijn zwarte lava zandstranden. Ook dit plekje lijkt niet heel aantrekkelijk qua aanblik, maar biedt wel mooi uitzicht op de vulkaan. Het weer ziet er goed uit vanmorgen. Veel zon en behoorlijk warm.

Net buiten de stad ligt Loro Parque, onze bestemming voor vandaag. Als we snel doorlopen kunnen we de zeeleeuwen show nog zien, één van de drie shows hier met zeezoogdieren. Daarna kunnen we het park verder gaan verkennen. We zien o.a. een hele mooie grote miereneter, een witte tijger en twee luipaarden waarvan er één zwart is. Om 11:00 uur is het tijd voor de dolfijnen show. Wat zit die leuk in elkaar! En we krijgen nog wat educatie over wat we moeten doen als we een gestrande dolfijn op het strand tegenkomen. Dan gaan we direct door naar de orka show vlakbij. Voor aanvang worden er wat grappen en grollen met het publiek gemaakt, met twee camera’s en een groot scherm achter het bad. En na de uitleg over de Splash Zone, vertrekken veel mensen in paniek naar hoger gelegen stoelen. Terecht, blijkt later, want de orka’s kunnen flink splashen! De bekende orka Morgan (tijdelijk in Nederland geweest) verblijft hier. We krijgen uitleg over zijn gehoorproblemen en de vooruitgang die hij hier al heeft geboekt. Na de orka’s lopen we nog langs de laatste dieren in het park en eindigen we bij de pinguïns. Eerst kom je in het gebouw in een soort zomer situatie. En dan ga je verder omhoog en kom je bij een ruimte waar heel veel verschillende pinguïns in een winter verblijf zijn, met sneeuwmachine en al. Om te voorkomen dat iedereen hier te lang voor het raam blijft staan, ga je op een lopende band heel langzaam aan het hele tafereel voorbij. Wat een leuke vinding! Bij de uitgang kopen we nog onze souvenir foto die bij de entree was gemaakt en we hadden eerder vandaag al een pluchen orka gekocht.

Om 13:00 uur gaat de bus weer terug naar Santa Cruz. Aan boord gaan we lekker lunchen op dek 9. Daarna hebben we eigenlijk niet zo’n zin meer om de stad nog in te lopen. Het ziet er gewoon niet zo aantrekkelijk uit en zoveel tijd is er ook niet meer voor vertrek. We gaan lekker een boekje lezen op het balkon.

Om 17:00 uur is het dan zover: ons vertrek voor de transatlantische oversteek van 6 dagen en 7 nachten! Toch wel een bijzonder momentje. Je krijgt een beetje een idee hoe mensen zich vroeger gevoeld moeten hebben als ze per boot emigreerden naar Australië of Canada. Overigens moeten we misschien wat rechtzetten uit onze eerdere verslagen. Want als we ons niet vergissen, behoren Madeira en de Canarische eilanden tot het werelddeel Afrika. Daarmee was Casablanca voor ons dus niet de eerste keer op het Afrikaanse continent. We zijn immers twee keer eerder op Madeira geweest. Prijsvraag: Weet iemand tot welk continent de Caraïbische eilanden Antigua, Tortola, Isla Catalina en Grand Turk behoren? Noord- of Zuid-Amerika?

Om 18:15 uur gaan we weer aan tafel voor ons diner. Vandaag o.a. chateaubriand en ieder twee “must taste” toetjes: strawberry cheesecake en crème catalane. Mmmmm! Ook worden we weer verrast met een dansje van de obers. Die van ons dansen niet mee. Reynante is er met zijn 34 jaar te oud voor, vindt hij, en Odelon heeft geen danstalent, zegt ‘ie.

Tijdens het eten varen we oostwaarts om Tenerife heen. De lichtjes van de kustplaatsen liggen als een goudader tegen de horizon te schitteren. Volgens de informatie uit de Today komen we dan straks nog langs La Gomera en vannacht langs El Hierro. En dan… de grote blauwe leegte…

Als we in de hut zijn, klopt onze cabin steward op de deur. Sinds gisteren is er een Nederlandse hostes weer aan boord en is ook het krantje Today in het Nederlands beschikbaar.

In het krantje lezen we dat satelietontvangst voor de tv niet gegarandeerd kan worden. Misschien geldt dat ook voor internet. Nou ja, we zien wel. Het moet toch ook een beetje zonder kunnen. Dus misschien verschijnen onze verslagen niet dagelijks.

Zondag 7 december 2014

De zee is duidelijk rustiger geworden als we Madeira naderen. Hoewel nog enigszins in slaap merken we dat het schip rustig vaart en als we echt wakker worden, ligt het schip nog maar net in de haven.

Hoewel de zon zich laat zien, is er toch ook enige regen. Deze combinatie zorgt wel regelmatig voor een mooie regenboog. We gaan ontbijten en weer even het rondje over het dek om meteen even te voelen hoe de temperatuur is. Altijd handig om te weten voor je het schip verlaat. We besluiten dat het absoluut t-shirt-weer is.

Even langs de hut om ons voor te bereiden op vertrek. We kijken ook nog even wat we nou moeten met de excursie voor morgen op Tenerife. Deze gaat niet door vanwege te weinig belangstelling. Dat bericht kregen we gisteravond in de cabine. Nou we zien wel om vijf uur. Nu de stad in

We gaan van boord en lopen naar het centrum van Funchal, vooral langs het water. Op ons schip begint ondertussen de evacuatie-oefening voor de bemanning en hangen aan een kant van het schip de reddingsboten al buiten boord.

De markt is op zondag gesloten, dus daar hebben we niets aan. We lopen verder en gaan met de kabelbaan naar boven, naar Monte. Bij het station is ook een souvenirs winkeltje waar we kunnen proeven van Madeira wijn en een stukje honingcake. Tevens krijgen we een klein souvenir in de vorm van een sleutelhanger mee omdat we de kabelbaan gebruikt hebben. Daarna lopen we naar het kerkje van Monte, waar ook de mandsledes vertrekken die je naar benden brengen, glijdend over het wegdek en voortgestuwd door 2 heren met gondelierspetjes op. Dat hebben we 17 geleden al gedaan, dus dat slaan we over.

Vanaf waar we nu zitten, gaat een andere kabelbaan naar de botanische tuin van Funchal. Met deze kabelbaan gaan we daar dus heen en genieten ongeveer 2 uur van deze mooie tuin waar een en ander nog in bloei staat. Er komt een zomers gevoel omdat ook de regen zich enige tijd niet van zich doet spreken. De zon des te meer.

Zoals gekomen, gaan we terug dus weer 2 keer met een kabelbaan. Mooi uitzicht heb je vanuit deze gondels.

We lopen terug naar het schip en nemen nog wat te eten bij het grill-buffet. We hebben wel een lunch genomen, maar dat was bescheiden. Voor Co in ieder geval. Eerlijk gezegd, nam Jeroen ook slechts een hotdog bij het grill-buffet.

Dan gaan we onze spullen naar de hut brengen en vervolgens naar de tour-desk om voor morgen te kijken voor een andere excursie of de excursie in een andere taal…. Duits.

We zijn niet de enigen en het blijkt zo te zijn dat er slechts enkele excursies door gaan. We kiezen ervoor om de dierentuin van Tenerife te gaan bezoeken. Onderweg zien we wel het een en ander en daarna gaan we wellicht nog op eigen gelegenheid Santa Cruz de Tenerife in.

Tijd voor het diner. Jeroen is werkelijk zielsgelukkig weer gewoon te kunnen eten. De zee is rustig maar de honger leeft. Weer een heerlijk diner met veel rosé, want onze ober schenkt als op een weldadig bruiloftsfeest.

Straks naar de bar en dan op tijd naar bed want de excursie vertrekt redelijk vroeg. Fijn bericht: zee morgen rustig (verwachting).

Zaterdag 6 december 2014

Wederom is de zee ruig en het schip schommelt behoorlijk. Nog niet zo erg als in de eerste nacht, maar lopen is een hele kunst.

We gaan wel gewoon ontbijten en daarna willen we het dek op om wat rond te lopen. Echter, bij de eerste deuren naar buiten die we tegenkomen staat vermeld dat ze gesloten zijn vanwege het weer. We lopen binnendoor naar de achterkant van het schip en daar kunnen we wel gewoon naar buiten en verder over het hele dek wandelen. De zon doet zijn best door te komen, maar dat lukt slechts deels..

Na de wandeling gaan we lezen op ons eigen balkon. Weliswaar geen zon, maar de temperatuur is goed genoeg om het een flinke tijd vol te houden. Het is een graad of 21 zelfs vandaag.

Na de lunch gaan we weer even de sauna in. Vanwege het schommelen is het thallasobad (bubbelbad) leeg. De zon komt steeds meer door en na de sauna is het heerlijk op de voorplecht in de zon. Zo pakken we dat dan toch weer mee.

Nog even wat lezen in de hut en dan een drankje halen voor het eten want we hebben in de sauna wel het nodige vocht verloren.

Tijdens het diner gaan we toch wat moeite krijgen met de ruige zee. Jeroen besluit niet verder te eten en de ober brengt hem stukjes appel wat beter voor hem zou zijn. Bij Co gaat het gevoel wat op en neer maar hij voelt zich goed genoeg het eten weg te werken. Opeens gaat een deel van het licht uit. Enkele obers voeren een dansje uit op de trappen die de twee etages van het restaurant met elkaar verbindt.

Terug in de hut. Wat lezen en misschien nog een drankje. Morgen Funchal Madeira. Helaas vermeldt het krantje ook voor morgen ruige zee.

Vrijdag 5 december 2014

Ondanks de langere nacht, worden we pas wakker als we om 8:45 uur de haven van Casablanca in varen. Kennelijk kunnen we wel wat extra rust gebruiken. Bij het ontbijt zet Jeroen de GPS op zijn mobiel aan, om te zien waar het schip precies ligt ten opzichte van het centrum van de stad. Dat lijkt op loopafstand te zijn, dus we slaan de aanbieding van een shuttlebus à 19,95 p/p af.

We pakken in de hut wat spullen bij elkaar en vertrekken dan te voet richting de stad. Het is aardig weer buiten, met een graad of 19 en wat zon. We zijn het schip nog maar amper uit, of we worden al aan alle kanten belaagd door Marokkanen die ons in hun taxi willen hebben, of die iets anders aan ons willen verkopen. Nee zeggen in alle talen helpt niet. Sommigen zijn wel heel vasthoudend en blijven een eind lang naast je lopen. De havenpolitie fluit een enkeling terug. Als we deze horde genomen hebben, kunnen we verder het havengebied uitlopen en dan staan we na een half uurtje bij de stadsmuren van de oude medina.

We lopen eerst door naar de Place des Nations Unies, het centrale plein in de stad. Van hieruit waaieren er brede boulevards uit over het centrum. We nemen de Avenue Hassan II naar de Place Mohamed V. Aan dat plein staan een paar mooie gebouwen, het gerechtsgebouw, het stadhuis en het hoofdpostkantoor. In het bijbehorende parkje zien we een hoop zwerfkatten en zwerfhonden. Ze zien er gelukkig niet al te mager uit. Via het Parc de la Ligue Arabe lopen we naar de Sacré Coeur, een voormalige kerk die nu voor concerten wordt gebruikt. Het is een wit betonnen gebouw uit de jaren ’20 (de Franse tijd) en ondertussen behoorlijk in verval. De aardige conciërge laat ons het interieur zien en vraagt dan om 2 euro waarvoor we blijkbaar naar boven kunnen lopen in één van de torens. Bij de aanblik van de vervallen trappen, vol duivenpoep, twijfelen we nog even, maar uiteindelijk lopen we toch maar voorzichtig naar boven. Buiten op de toren hebben we een magnifiek uitzicht over de stad. In het westen zien we aan de kust de grote moskee Hassan II waar we vanmiddag een bezoek aan zullen brengen. Er komen wat donkere wolken opzetten en als we beneden de kerk uitlopen gaat het ook even regenen.

Na een paar keer schuilen voor de bui, zijn we terug op het centrale plein vanwaar we nu de oude medina in lopen. Er is net een oproep voor het gebed gaande, dus veel mensen gaan de moskee in. Dan worden we aangesproken door een man die familie blijkt te hebben wonen in Hillegom en in Alkmaar en natuurlijk moeten we even met hem mee lopen. We gaan een paar trappen op en denken nog even in zijn huis terecht te komen, maar boven is uiteraard de winkel met tapijten en koperen voorwerpen. Een paar andere “slachtoffers” zitten op de bank aan een kopje thee, maar wij willen gewoon meteen weer weg. We hebben ook niet zoveel tijd meer omdat we nog willen lunchen voor vertrek van de excursie. We dwalen wat verder door de medina met zijn smalle straatjes, volle winkeltjes en kleine huisjes. Het is er een drukte van belang. Dan vinden we gelukkig een uitgang door de oude stadsmuur en zijn we weer bij de ingang naar de haven.

Terug aan boord nemen we een lunch en lezen nog een hoofdstukje, voordat we verzamelen in het theater voor de excursie van vanmiddag. Om 15:00 uur mogen we naar de bussen. We blijken ongeveer 50:50 verdeeld te zijn in Italianen en Engels sprekenden. Gelukkig hebben we een goede gids, die alles snel in twee talen kan vertellen. Alleen de geluidsinstallatie in de bus werkt niet heel erg mee. Eerste stop is een markt, die op dit uur van de dag natuurlijk een beetje een trieste aanblik heeft. Alleen de groente- en fruitstalletjes zijn nog bemand. Men is hier duidelijk nog niet gewend aan groepen toeristen die een markt komen bezoeken en we worden voor mijn gevoel ook een beetje uitgelachen, of toegelachen, zullen we dan maar zeggen.

Dan gaan we met de bus naar de Grote Moskee Hassan II. Een heel imposant gebouw, dat voor 2/3^e deel boven het water is gebouwd (waar volgens het scheppingsverhaal de Zetel Gods zou staan), op een platform dat is bestand tegen aardbevingen. Als we onze schoenen uit hebben, mogen we het rijke interieur bewonderen, dat o.a. bestaat uit Italiaans marmer, Venetiaans glaswerk en houtsnijwerk van cederhout. De moskee is ooit gebouwd als de 4^e grootste ter wereld (uit respect voor die van Mekka, Jeruzalem en Medina), maar is door een paar uitbreidingen nu de 2^e grootste ter wereld. De bedoeling van de koning was om met de moskee verschillende religies en bevolkingsgroepen samen te brengen. Zo staan de drie gouden bollen op de 200 meter hoge minaret symbool voor de Islam, het Jodendom en het Christendom. Maar de bouwkosten van ca. 800 miljoen euro riepen hier wel de nodige discussie op. Verder heeft de moskee een gigantisch schuifdak dat in 5 minuten open of dicht kan (daar kan de Amsterdam Arena een puntje aan zuigen). De moskee heeft geen atrium, maar wel een souterrain waar 41 fonteinen in de vorm van bloemen staan. Na een klein uur worden we het gebouw uit gedirigeerd omdat de tijd voor het gebed nadert. En opnieuw trappen we erin om een uitnodiging te accepteren, om een etage hoger wat foto’s te mogen maken. Als we de trap af komen, moeten we uiteraard weer betalen… Pfff, wat een gedoe hier! De man bij de toiletten vraagt ook al een bijdrage van Co, maar die is met 50 eurocent al tevreden.

Dan rijden we met de bus over de Boulevard de la Corniche langs de kust, waar het uitgaansleven van Casablanca zich bevindt. De zon gaat inmiddels al onder en als we op het centrale plein in de stad zijn aangekomen, is het donker geworden. Hier waren we vanmorgen ook al, maar met het verhullende kunstlicht ziet alles er eigenlijk net even mooier uit dan in de volle zon. We gaan naar een grote souvenir winkel voor de shop-stop. We kunnen in euro’s betalen en tikken een leuk knuffelbeertje op de kop. Dan gaat de bus verder naar de Place Mohamed V, waar we opnieuw de gebouwen verlicht kunnen fotograferen, sommige zelfs in meerdere kleuren. Ook is de fontein nu aan. Hierna rijden we door naar de wijk Habbous, die er erg authentiek uit ziet. Hier zijn o.a. de paleizen van de Pasja en de koning. We maken een korte wandeling door de wijk en stappen dan de bus in voor het laatste stuk terug naar de haven. Het verkeer is een gekkenhuis in Casablanca. De gids vertelt dan ook dat de claxon voor de koper van een auto belangrijker is dan de motor.

Bij het schip aangekomen gaan we snel richting dek 9 voor het dinerbuffet. Het is ondertussen 20:00 uur, de magen wil wat eten en we zijn natuurlijk te laat voor onze vaste dinerzitting. Helaas moeten we nog even wachten, want het buffet gaat pas om 20:30 uur open. Maar daarna zitten we snel met een roseetje aan onze gevarieerde borden. Als afzakkertje halen we nog een limoncello aan de atrium bar. Daar zit ook elke avond een Amerikaanse, die nogal luid kan lachen en duidelijk een oogje heeft op de Italiaanse pianist/zanger. Hij moet al dagen “Delilah” spelen van haar. We zullen zien of hij er deze cruise nog aan gaat toegeven.

Morgen weer een zeedag, op koers naar Madeira. Kunnen we even bijkomen van onze eerste Afrikaanse indrukken van vandaag.

Donderdag 4 december 2014

We worden wakker met een zonnetje op het balkon! Dat is een beter begin dan gisteren. De nacht is heel rustig verlopen en we gaan snel uit de veren voor het ontbijt. Daarna maken we een wandeling over het dek. Het is heerlijk weer en op een beschut plekje aan dek liggen de eerste passagiers al in het zonnetje. Dat vinden we een goed idee en we gaan zelf ook maar even een uurtje plat. We varen langs de kust van Spanje en op een gegeven moment zien we de besneeuwde bergtoppen van – we nemen aan – de Sierra Nevada. Ze liggen in ieder geval heel dicht langs de kust. Ik had niet verwacht dat we die vanaf zee zouden kunnen zien. Verder zien we veel vrachtschepen, maar geen andere cruiseschepen.

Terug in de hut gaan we op het balkon beginnen in onze eerste boeken. Het is prima uit te houden buiten. De korte broek kan al bijna uit de kast. En dan is het alweer lunchtijd. Het is bij de lunch even wennen dat de vier lunchbuffetten op deze reis allemaal verschillende gerechten hebben. Twee zijn er voornamelijk met vis en de twee andere hebben meer vleesgerechten. Maar ja, je wilt natuurlijk niks lekkers mislopen, hè! Dus we besluiten ieder een buffet te nemen en dan alle gerechtjes samen te delen. Als we klaar zijn met eten komen we barman Mojan toevallig tegen en daar drinken we nog een kopje koffie en thee mee.

Dan gaan we ons even opfrissen in de spa. Het thalasso bad is weer open en vandaag proberen we ook het stoombad uit. Enige minpuntje is dat er geen brillenbakjes in de spa zijn. En een bril die ergens op een kastje wordt neergelegd, oefent kennelijk een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op mensen die zo’n bril graag als gevonden voorwerp bij de receptie willen brengen… Heel goed bedoeld natuurlijk, maar wel een beetje onhandig voor de betreffende brildrager. Volgende keer nemen we wel een briefje mee dat Co bij zijn bril kan leggen, met de boodschap om hem daar vooral te laten liggen. Als we uitgebadderd zijn, nemen we nog een colaatje en gaan dan weer een paar hoofdstukken lezen in de hut.

Dan hijsen we ons in het pak voor het eerste gala diner. Het menu is al netjes bezorgd in onze hut en het ziet er gelukkig goed uit. Ook hebben we het nieuwe tafelnummer gekregen. We zijn benieuwd waar de maitre ons nu geplaatst heeft! Nou, dat blijkt dezelfde tafel te zijn als gisteravond, haha! Communicatiefoutje. Maar we willen hier eigenlijk wel graag blijven zitten en onze ober gaat dat regelen met de maitre. Uiteraard komt er vanavond een fotografe langs aan tafel, nu (bijna) iedereen er mooi opgedoft uitziet. En we doen nog even snel een gezamenlijke toast met de kapitein en de rest van de bemanning. Tijdens het eten passeren we de straat van Gibraltar. Aan beide zijden van het schip zien we lichtjes van steden, dus zowel in Afrika als in Europa.

Morgen komen we rond 9:00 uur aan in Casablanca. Onze excursie is pas om 15:00 uur. Misschien dat we ’s morgens nog even op eigen gelegenheid naar de stad gaan wandelen. We zien wel. Nu eerst een cocktail halen aan de bar. Gelukkig hebben we een uurtje extra vannacht.

Woensdag 3 december 2014

Even terug naar gisteren. Bij aankomst in je hut ligt er een blad klaar met informatie van die dag. Het heet Today. Vervolgens krijg je iedere avond de Today voor tomorrow. In de Today kun je allerlei informatie vinden waaronder de weersverwachting en de gesteldheid van de zee.

Nou stond het laatste op “ruig” dus hadden we al beetje angst voor het diner, maar gelukkig bleef het gisteravond nog rustig. Vannacht echter ging het flink tekeer. Een lade ging spontaan open en dicht en de badkamer was niet meer in een rechte lijn te bereiken vanaf het bed. Soms voelde het alsof we op drempels klapten en werden gelanceerd. We hadden er geen echte last van in de vorm van zeeziekte en sliepen, hoewel licht, gewoon door.

Anders was het in de ochtend. Toen voelden we het toch beter en hadden we even tijd nodig om bij te trekken. Jeroen nam voor de zekerheid een reistabletje in. Gelukkig konden we daarna toch een redelijk ontbijt wegwerken. Vervolgens terug naar de hut om ons snel om te kleden voor de cocktail party met de kapitein. Wie verzint dat nou: om half 11 in de ochtend?

Maar goed, we wilden het ook niet missen en dus ging het pak aan. De stropdas hebben we maar een keer weg gelaten want de tijd begon te dringen (hard werken op zo’n cruise). Aangekomen bij de plek waar de party gehouden werd, bleken we zo ongeveer de enigen te zijn die de dresscode hadden opgevolgd. Dus dat de stropdas ontbrak, kon ook geen probleem zijn.

Eerst op de foto met de kapitein, die dit keer wel ongeveer van onze lengte is (voorgaande cruises waren ze beduidend kleiner) en daarna een drankje en diverse hapjes. Dan volgt het praatje van de kapitein dat hier de trouwe Costaklanten bij elkaar zitten en bla bla bla….. Nog even paar andere talen en dan: SALUTE!! De kapitein vertelt verder dat we vandaag al snel in rustiger vaarwater zullen komen en dat zullen houden tot Casablanca. Daarna volgen nog een paar onzekere dagen tot Tenerife…

Volgende actie was even rond te wandelen over het schip (wel eerst even omgekleed naar casual). Boven begonnen door even lekker over het dek te wandelen en daarna langs de winkels en diverse openbare ruimtes.

En dan is het al snel weer tijd voor lunch. Er zijn meerdere buffetten en blijkbaar verschilt het aanbod per buffet enigszins, dus eerst alle even langs gelopen en toen eten gehaald.

De middag brengen we grotendeels door in de sauna. De zee is ondertussen zodanig gekalmeerd dat het schip weer stabiel vaart. De zwembaden zijn echter wel nog leeg en ook in de sauna is het thalassobad gesloten.

De zon probeert er ondertussen ook een beetje door te komen en in de verte zien we vanuit de sauna dat het schip aankoerst op betere lucht met veel zonlicht. Die bereiken we helaas zo laat dat de zon ondertussen al gevorderd is in het ondergaan. We zijn ondertussen langs Mallorca en Ibiza gevaren.

Van de sauna krijg je best dorst dus zoeken we de atriumbar op om een paar drankjes, nog zonder alcohol, achterover te slaan. Nog een wandelingetje en dan even lekker in de hut. Vast eerste deel van dit verslag schrijven en wat lezen. Ook de menukaart ligt nu al op onze kamer dus die kunnen we vast bestuderen.

Als het diner-restaurant open gaat, gaan we toch even bij de chef langs om te vragen of we een tafel dichter bij een raam kunnen krijgen. Hij kijkt in zijn computer en het eerste dat hij kan vinden is een tafel van 8 personen waar al 6 personen zitten. Maar hij vindt die mensen blijkbaar erg oud en vraagt daarom of we dat echt willen omdat die mensen al 65 tot 75 jaar oud zijn. Co grapt hierop: “as long as they don’t die during dinner”.

Toch kijkt de chef nog even verder en ziet wel mogelijkheden vanaf morgen. Voor vanavond heeft hij een tafel voor 2 meer in het restaurant gelegen met uitzicht over de onderste etage van het restaurant.

We genieten weer van een heerlijk diner en gaan daarna weer even naar de kamer, eh hut. Vervolgens nog wat drankjes aan de bar. Leuk gesprek met Barman Mojan en twee mannen uit Miami (Fort Lauderdale), die we gisteren ook aan deze bar hebben ontmoet. Dan is het tijd om af te sluiten en lekker ons bed op te zoeken. Morgen Vitamine Zee 2.

Dinsdag 2 december 2014

We hebben lekker geslapen in het CitizenM hotel, maar worden toch al voor de wekker wakker. Na een futuristische douche gaan we naar de terminal op Schiphol om de koffers in te checken. We mogen dat weer helemaal zelf doen en gaan daarna door de vernieuwde security check met bodyscans. Wij vinden het nieuwe systeem wel wat rustgevender dan het oude waarbij je zenuwachtig werd de boel op te houden.

In de Mediterranean Bar nemen we een broodje en een kopje thee en vervolgens gaan we naar gate C11 voor de vlucht naar Milaan. We hebben heel luxe een extra stoel geboekt in de comfort class van KLM, zodat we lekker comfortabel zitten met een rijtje stoelen voor ons alleen. We hebben een lange taxi-tijd naar de polderbaan, maar op het laatst snijden we een bochtje af vóór een 747 langs en maken meteen vaart om op te stijgen. Na een perfecte vlucht landen we tegen half 11 op Milaan. Voor wie het leuk vindt, we hadden nog een BN’er aan boord: Olcay Gulsen van het kledingmerk Supertrash!

We halen de koffers van de band en worden verwelkomd door de Costa crew. Helaas moeten we dit keer wat langer wachten op de transfer naar Savona. Er zijn weinig passagiers en daarom wachten ze nog wat extra vluchten af, zodat we met een bus vol cruise-passagiers naar Savona kunnen afreizen. Twee en een half uur later gaan we eindelijk weg. Tijdens de rit zien we de temperatuur stijgen tot een graad of 17. Dat is toch een stuk aangenamer dan de winterse temperatuur thuis.

Na de busrit van ruim twee uur komen we tegen 3 uur in de cruiseterminal van Savona aan. Daar is het een drukte van jewelste. Er staan lange rijen voor de incheck balies. Dit komt mede omdat er extra formulieren moeten worden ingevuld vanwege de aankomst in de USA en vanwege de ebola epidemie. Sommige mensen hebben niet alles ingevuld en moeten dat aan de balie dan nog doen. Gelukkig kunnen we vanwege de pearl-status daarna meteen door naar de volgende rij om aan boord te kunnen gaan. Nog een paar laatste controles van paspoort en tassen en dan mogen we eindelijk aan boord! En alweer in een rij… Ze nemen ons paspoort en de ESTA voor de USA in en we krijgen er een kaartje van Costa voor terug. Zal wel goed zijn.

Onze hut zit dit keer op de 7^e etage. Wel weer aan de achterkant van het schip. Het is een mini-suite omdat hij een stuk groter is dan een standaard hut en ook een groter balkon heeft. We zijn er erg tevreden over. De fruitmand staat al klaar en ook de koffers zijn al boven gebracht. Alleen verbinden met het internet wil nog niet lukken. En de fles prosecco ontbreekt nog (bleek een misverstandje te zijn). We gaan eerst snel naar de Samsara spa om een pakket voor de sauna te regelen. We hebben 10 zeedagen deze reis, dus dan is de sauna voor ons een aangenaam tijdverdrijf. Maar de plaats is beperkt. Ze bieden ons ook een compleet Samsara pakket aan, inclusief het restaurant en twee behandelingen, maar de prijs daarvoor is ons iets te gortig. We kiezen daarom voor de onbeperkte toegang voor de sauna en beslissen dan later wel of we er nog een massage bij boeken.

Dan is het weer snel terug lopen naar de hut om de zwemvesten aan te doen en te wachten op het signaal voor de sloepenrol. Deze verloopt dit keer uiterst efficiënt en snel, omdat er maar in 3 talen wordt gesproken, in plaats van 5 of 6. Op de terugweg registreren we onze creditcard en dan is het alweer omkleden geblazen voor het diner. De dinertijden wisselen elke reis en dit keer is de eerste zitting al om 18:15 uur. Best vroeg, maar vandaag zijn we wel aan een hapje toe. We hebben een tafel voor twee gekregen op de 3^e etage, maar niet bij het raam. Nou ja, we zijn nog niet zo op elkaar uitgekeken dat dit een probleem is. Onze ober blijkt vanwege familieomstandigheden plotseling naar huis te zijn. De vervangende ober uit India is erg aardig en attent. We smullen weer van het diner, met o.a. gevulde kalkoenfilet met artisjok. Het kaasplankje wordt dit keer weer helemaal aan tafel uitgeserveerd.

Na het diner gaan we de hand schudden van barman Mojan, die we nu voor de derde keer op een cruise meemaken. Wat een toeval. Aan de bar raken we aan de praat met een stel uit Florida, die met deze cruise dus zo’n beetje naar huis varen. We maken het niet al te laat, want we moeten in de hut nog de fles prosecco soldaat maken en dit blog schrijven! Daarvoor regelen we eerste nog even het internet bij de customer service. Aan de balie leggen ze uit dat het probleem veroorzaakt wordt omdat we terugkerende passagiers zijn. Met een reset van het wachtwoord is het probleem opgelost. Voor de zekerheid checken we nog bij de Tourdesk dat we geen vis-maaltijden tijdens een excursie hebben. Ook dat risico blijkt uitgesloten.

Buiten op het balkon hebben we mooi uitzicht op de lichtjes van de Cote d’Azur. We varen langs San Remo, Monaco , Antibes en Saint Tropez en varen daarna meer van de kust af richting zuid Spanje. Morgen de eerste relaxte zeedag aan boord, dus dan kunnen we echt tot rust komen. Hoewel….. Er ligt een uitnodiging voor een cocktail met de kapitein om 10:30, formele dresscode. Nou we zien wel hoe we er dan voor staan.

De komende twee dagen zitten we op zee. Rustige dagen of genoeg te beleven? Lees het hier de komende dagen.