Dinsdag 2 december 2014

We hebben lekker geslapen in het CitizenM hotel, maar worden toch al voor de wekker wakker. Na een futuristische douche gaan we naar de terminal op Schiphol om de koffers in te checken. We mogen dat weer helemaal zelf doen en gaan daarna door de vernieuwde security check met bodyscans. Wij vinden het nieuwe systeem wel wat rustgevender dan het oude waarbij je zenuwachtig werd de boel op te houden.

In de Mediterranean Bar nemen we een broodje en een kopje thee en vervolgens gaan we naar gate C11 voor de vlucht naar Milaan. We hebben heel luxe een extra stoel geboekt in de comfort class van KLM, zodat we lekker comfortabel zitten met een rijtje stoelen voor ons alleen. We hebben een lange taxi-tijd naar de polderbaan, maar op het laatst snijden we een bochtje af vóór een 747 langs en maken meteen vaart om op te stijgen. Na een perfecte vlucht landen we tegen half 11 op Milaan. Voor wie het leuk vindt, we hadden nog een BN’er aan boord: Olcay Gulsen van het kledingmerk Supertrash!

We halen de koffers van de band en worden verwelkomd door de Costa crew. Helaas moeten we dit keer wat langer wachten op de transfer naar Savona. Er zijn weinig passagiers en daarom wachten ze nog wat extra vluchten af, zodat we met een bus vol cruise-passagiers naar Savona kunnen afreizen. Twee en een half uur later gaan we eindelijk weg. Tijdens de rit zien we de temperatuur stijgen tot een graad of 17. Dat is toch een stuk aangenamer dan de winterse temperatuur thuis.

Na de busrit van ruim twee uur komen we tegen 3 uur in de cruiseterminal van Savona aan. Daar is het een drukte van jewelste. Er staan lange rijen voor de incheck balies. Dit komt mede omdat er extra formulieren moeten worden ingevuld vanwege de aankomst in de USA en vanwege de ebola epidemie. Sommige mensen hebben niet alles ingevuld en moeten dat aan de balie dan nog doen. Gelukkig kunnen we vanwege de pearl-status daarna meteen door naar de volgende rij om aan boord te kunnen gaan. Nog een paar laatste controles van paspoort en tassen en dan mogen we eindelijk aan boord! En alweer in een rij… Ze nemen ons paspoort en de ESTA voor de USA in en we krijgen er een kaartje van Costa voor terug. Zal wel goed zijn.

Onze hut zit dit keer op de 7^e etage. Wel weer aan de achterkant van het schip. Het is een mini-suite omdat hij een stuk groter is dan een standaard hut en ook een groter balkon heeft. We zijn er erg tevreden over. De fruitmand staat al klaar en ook de koffers zijn al boven gebracht. Alleen verbinden met het internet wil nog niet lukken. En de fles prosecco ontbreekt nog (bleek een misverstandje te zijn). We gaan eerst snel naar de Samsara spa om een pakket voor de sauna te regelen. We hebben 10 zeedagen deze reis, dus dan is de sauna voor ons een aangenaam tijdverdrijf. Maar de plaats is beperkt. Ze bieden ons ook een compleet Samsara pakket aan, inclusief het restaurant en twee behandelingen, maar de prijs daarvoor is ons iets te gortig. We kiezen daarom voor de onbeperkte toegang voor de sauna en beslissen dan later wel of we er nog een massage bij boeken.

Dan is het weer snel terug lopen naar de hut om de zwemvesten aan te doen en te wachten op het signaal voor de sloepenrol. Deze verloopt dit keer uiterst efficiënt en snel, omdat er maar in 3 talen wordt gesproken, in plaats van 5 of 6. Op de terugweg registreren we onze creditcard en dan is het alweer omkleden geblazen voor het diner. De dinertijden wisselen elke reis en dit keer is de eerste zitting al om 18:15 uur. Best vroeg, maar vandaag zijn we wel aan een hapje toe. We hebben een tafel voor twee gekregen op de 3^e etage, maar niet bij het raam. Nou ja, we zijn nog niet zo op elkaar uitgekeken dat dit een probleem is. Onze ober blijkt vanwege familieomstandigheden plotseling naar huis te zijn. De vervangende ober uit India is erg aardig en attent. We smullen weer van het diner, met o.a. gevulde kalkoenfilet met artisjok. Het kaasplankje wordt dit keer weer helemaal aan tafel uitgeserveerd.

Na het diner gaan we de hand schudden van barman Mojan, die we nu voor de derde keer op een cruise meemaken. Wat een toeval. Aan de bar raken we aan de praat met een stel uit Florida, die met deze cruise dus zo’n beetje naar huis varen. We maken het niet al te laat, want we moeten in de hut nog de fles prosecco soldaat maken en dit blog schrijven! Daarvoor regelen we eerste nog even het internet bij de customer service. Aan de balie leggen ze uit dat het probleem veroorzaakt wordt omdat we terugkerende passagiers zijn. Met een reset van het wachtwoord is het probleem opgelost. Voor de zekerheid checken we nog bij de Tourdesk dat we geen vis-maaltijden tijdens een excursie hebben. Ook dat risico blijkt uitgesloten.

Buiten op het balkon hebben we mooi uitzicht op de lichtjes van de Cote d’Azur. We varen langs San Remo, Monaco , Antibes en Saint Tropez en varen daarna meer van de kust af richting zuid Spanje. Morgen de eerste relaxte zeedag aan boord, dus dan kunnen we echt tot rust komen. Hoewel….. Er ligt een uitnodiging voor een cocktail met de kapitein om 10:30, formele dresscode. Nou we zien wel hoe we er dan voor staan.

De komende twee dagen zitten we op zee. Rustige dagen of genoeg te beleven? Lees het hier de komende dagen.