Zondag 11 december 2016

Als we vanmorgen wakker worden, loopt de Favolosa de haven van Santa Cruz de Tenerife in. We leggen aan vóór een ander schip, de Pullmann Horizon. Na het ontbijt in het restaurant beneden, gaan we naar de verzamelplek voor onze excursie. Dit keer is dat de Grand Bar op dek 5. Dat komt mooi uit, want dan kunnen we nog even een koffie en een cola drinken bij Richard en Nana daar.

Bij de bus aangekomen blijkt de hele groep Franstalig te zijn, behalve wij en nog een Nederlands stel. Geen probleem voor de reisleidster, een oudere dame uit Montreal. Ze begint meteen streng, door de Fransen toe te spreken om niet door de Engelse vertaling heen te praten. De hele trip blijft ze trouwens streng, maar rechtvaardig en vooral ook zeer informatief.

We gaan vandaag naar Puerto de la Cruz, in het noordwesten van het eiland. De eerste stop die we maken is een fotostop met een mooi uitzicht over de Orotava vallei, vol bananenplantages en wijngaarden (het lijkt Madeira wel) en vooral ook uitzicht op de onbewolkte vulkaan Teide. Hopelijk kunnen we deze een volgende keer op Tenerife bezoeken.

In het plaatsje Orotava gaan we de bus uit en lopen we door de pittoreske steile straatjes naar het museum Casa de los Balcones. Dit huis heeft houten balkons van palmhout, die zo specifiek zijn voor deze streek. We krijgen wat uitleg en dan vrije tijd om het huis en het binnenplaatsje te bezoeken en vooral ook de shops. Aan de overkant is nog een ander huis te bezoeken, met kunst en een zand-schilderij en opnieuw veel shops. Hier kopen we een pluche gekko en tikken we een slokje bananenlikeur achterover. Op de weg terug naar de bus komen we langs het stadhuis waar het plein vol staat met een zeer uitgebreide kerststal.

De reis gaat verder naar Puerto de la Cruz. Daar stappen we uit bij de eeuwenoude botanische tuin. Twee zeevarende vrienden hebben hier een keur aan exotische planten en bloemen bij elkaar gezet. Erg mooi om te zien.

Dan rijden we naar het strand van Puerto. De grote golven klappen hier op het zwarte lavastrand. Er liggen een heleboel surfers op het water te wachten tot de juiste golf langskomt. We krijgen weer vrije tijd om op het gemakje zelf de boulevard op en af te lopen. Daar kun je ook tegen betaling naar kunstmatige zeezwembaden. We genieten van het heerlijke weer vandaag. Het is een graad of 24 en er is volop zon.

Om half één is het tijd om terug te gaan naar het schip. In de haven keert de chauffeur de bus op de kade, wat grote gillen voorin veroorzaakt, want daar lijkt het net of de bus zo het water in rijdt, haha!

We starten ons gebruikelijke middagprogramma op: lunchen op dek 9 en daarna naar de spa. Daar blijken we nog de enige bezoekers te zijn. Co laat zich nog even helpen aan een irritante likdoorn, door een pedicure. Jeroen gaat alvast door naar de hut om op het balkon nog te genieten van de zon.

En dan is het tijd om te vertrekken voor de grote oversteek van zes dagen en zeven nachten! We zien Tenerife langzaam achter ons verdwijnen en gaan dan voor een drankje aan de bar. Daar treffen we twee Duitsers waar we eerder meer gesproken hebben. Dit keer gaat het makkelijker zonder harde muziek erbij.

Het diner is weer voortreffelijk en goed verzorgd door ober Juanito. Hij houdt graag na afloop nog een babbeltje. Hij laat weten dat hij ook graag een keer met ons aan land zou gaan, maar zijn werkschema zit eigenlijk zo in elkaar dat het voor hem amper mogelijk is om overdag van boord te gaan. Daarover wil hij eens met zijn chef overleggen.

Tijdens het eten merken we dat het schip een paar keer aan het draaien is. We vragen ons met onze Duitse buren af waarom dat zou zijn. Bij terugkomst op de kamer horen we van een buurvrouw dat er een medisch bootje naar ons schip is gekomen en snel is weggevaren. En we liggen dus weer bij Tenerife.

We gaan maar gewoon ons verhaal afmaken en wat drinken. Misschien horen we nog waarom we stil liggen maar wachten op het balkon heeft ook geen zin. We gaan straks vast verder met de oversteek. Zes zeedagen in het vooruitschiet. We houden jullie evengoed op de hoogte.

Zaterdag 10 december 2016

De dag begint met regen. Ik realiseer mij dat ik hiermee al weggeef dat het weer beter wordt, maar ik laat het maar staan. Sinds gisteren komt er alleen nog kerstmuziek uit de speakers op het schip. Dat met de temperaturen die we nu hebben, geeft een vreemd gevoel. Het schip is ondertussen ook van kerstversiering voorzien.

We hebben vandaag een excursie van een halve dag. We gaan met de bus naar het westelijke deel van Madeira. Als we van de hoofdweg af gaan, komen we op de smalle steile bergweggetjes die we kennen van Madeira. Geen sinecure om dit met een bus te moeten. Bij elke bocht krijg je weer een ander adembenemend uitzicht. Ongelooflijk hoe er groenten verbouwd kunnen worden op zulke steile terras-akkertjes. In het eerste deel komen we langs vele bananenplantages, gevolgd door wijngaarden. De eerste stop is op een uitkijkpunt (Pico da Torre) tussen diverse bananenplantages. Om de bananen te beschermen tegen insecten zie je veel blauwe zakken om de bananen hangen. Je kijkt uit o.a. op het vissersdorpje Camara de Lobos. Het is ondertussen droog geworden.

Via een gebied met veel wijngaarden komen we bij onze tweede stop: Cabo Girao. Boven aan een klif, 580 meter boven de zee, de op één na hoogste ter wereld (bron: onze gids). Hier is een platform gemaakt met een vloer deels van metalen roosters en deels van plexiglas. Niet iets voor iemand met hoogtevrees.

Vervolgens gaan we naar nog een ander uitkijkpunt (Pico do Barcelos) met zicht op Funchal en dorpen er omheen. Vervolgens rijden we Funchal in en worden daar bij een winkel afgezet met o.a. veel borduurwerk en waar we ook wijn kunnen proeven. Tevens hebben we hier vrije tijd om de stad in te gaan.

Tegen half twee brengt de bus ons terug naar het schip en gaan we lunchen om daarna ons in onze hut om te kleden. We gaan daarna naar de sportzaal. Nee, geen paniek; niet om te sporten maar om de houten sauna in de kleedkamer te benutten. Deze sauna van ongeveer 85 graden missen we eigenlijk in het Samsara (welness) gedeelte. Deze blijkt gratis beschikbaar in de kleedkamer van de sportzaal die tegenover de ingang van de Samsara zit. Dus na een rondje sauna gaan we naar de Samsara.

Tegen het einde van de middag gaan we lekker in zwembroek op ons balkon liggen. De zon is sinds het begin van de middag steeds meer doorgebroken en hoewel er wolken tegen de bergen van Madeira blijven hangen, is er volop zon op ons balkon.

Na een drankje aan de Grand Bar, gaan we voor het diner. Onze ober moet vandaag voor het eerst de bestellingen met een smartphone verwerken in plaats van op een formulier schrijven. Het is nog erg wennen voor hem, maar bij ons komt alles zoals besteld. Bij onze buren gaat wel één en ander mis.

Aan het einde van het diner zitten we nog lang na te praten met Juanito (onze ober). Hij wil het liefste weg bij Costa en ander werk zoeken, maar als hij daarin niet slaagt, wil hij volgend jaar op het schip werken waarmee wij van Italie naar Dubai zullen gaan.

Tijd om in de hut dit verslag te schrijven. Vanmiddag in Funchal zijn we in gesprek geraakt met een man die met een vriend op ons schip reist. We hadden hun al vaak gezien in het restaurant en naar aanleiding van vanmiddag hebben we afgesproken elkaar aan de Atriumbar te ontmoeten. Weer Duits spreken. We moeten al oppassen dat we niet alles in het Duits gaan doen.

Vrijdag 9 december 2016

Na de lange dag in Marrekech slapen we vandaag een beetje uit. Daardoor missen we een mooie zonsopkomst op ons balkon, begrijpen we van medepassagiers. Hopelijk komen er nog meer deze cruise. Het is inderdaad een stralende ochtend met veel zon.

Na het ontbijt gaan we daarom een rondje over het dek lopen. Overal zitten en liggen al mensen op ligstoelen te genieten van het mooie weer. Na een koffie en een cola gaan we naar ons eigen ruime balkon en gaan we daar hetzelfde doen met een boekje erbij.

‘s Middags gaan we naar de spa en willen daar alvast een razul (Marrokaans ritueel met scrub, modder en stoom) boeken voor tijdens de oversteek volgende week. Dat lukt en voor vandaag krijgen we een scherpe aanbieding voor een massage. Van 160 euro naar 99 euro (wat zijn de massages van Co toch goedkoop: 45 minuten 29 euro) We kiezen voor de bamboe massage van 50 minuten. Die bevalt prima en ze trekken er de tijd voor uit, want pas na 5 kwartier zitten we weer bij de receptie. Bij Co 47 euro. 😉

Als we uitgebadderd zijn, gaan we terug naar de hut, maken ons blog van Marrakech af en gaan dan naar het diner. Vandaag is het menu niet helemaal ons ding, behalve dan de tiramisu, die is erg lekker. We babbelen zoveel met onze Duitse buren (Heinz-Karl en Angelika), dat we per ongeluk de obers ook al in het Duits aanspreken.

Na het diner kunnen we direct door naar de VIP cocktail party voor de Perla Diamante leden. Daar mogen we dit keer op de foto met kapitein Carmine Maddaloni. Hij spreekt ons weer in het Nederlands aan met “Goedenavond en welkom”. Verder is er weinig nieuws onder zon bij de party. De verplichte voorstelrondjes, applausjes en de Italiaanse toast. Salute!

Als we van de club party naar de atrium bar lopen, komen we barvrouw Susan tegen, waarmee we even een praatje maken. En met een Bayleys Banana Colada en een limoncello sluiten we deze zeedag af. In de hut treffen we goed nieuws aan. Onze excursie in Funchal gaat gewoon door.

Donderdag 8 december 2016

Gisteravond aan de bar, heeft Mojan voor ons een eigen versie van citroen-ijs voor ons gemaakt op basis van ijsblokjes, limoncello en wat limonade. Best lekker. Bij de fotoshop hebben we een kerstbal gekocht waarmee je de Costa Foundation steunt. Deze organisatie zet zich in tegen het plastic dat in zee drijft. Is het wel te hopen dat passagiers de betreffende kerstbal niet alsnog in zee gooien.

Vanmorgen zijn we iets voor zeven uur wakker. Aangezien we deze nacht een uurtje extra hadden, is dat dus bijna 8 uur Nederlandse tijd. Vandaag gaan we op een lange excursie naar Marrakech, dat ongeveer 240 kilometer hier vandaan ligt. Het worden dus heel wat uurtjes in de bus zitten.

Als we bij de bussen komen, staan we vreemd te kijken. we moeten bus 2 hebben, maar na bus 1 komt bus 3 en daartussen is wel een ruimte voor bus 2. We gaan vragen waar bus 2 is maar worden dan al door een Marokkaanse man geroepen, die blijkbaar doorheeft wat we zoeken. Bus twee is een kleine bus voor ongeveer 30 personen en staat apart opgesteld iets verder weg.

We gaan de bus in en zien onze gids ook de bus in komen. Jeroen meent hem te herkennen van onze excursie naar Fez vorig jaar oktober. We zijn niet helemaal zeker, maar als de man onderweg allemaal documenten en fotoboekjes door de bus laat gaan, weten we het zeker. Zijn naam is Lazrac, wat blauw betekent.

De gids heeft de chauffeur verzocht Casablanca via de route langs de kust te verlaten om de files in de stad te mijden. Ondertussen vertelt hij over Casablanca en Marokko in het algemeen en laat dus diverse papieren rond gaan om het Berber schrift te laten zien dat ze hier hanteren. Maar ook fotoboekjes van o.a. een Marokkaanse bruiloft. Dan begint hij ook te vertellen over de Marokkaanse klederdracht en vraagt een dame uit ons gezelschap naar voren te komen om iets aan te trekken en zo te laten zien. Maar daar blijft het niet bij. Bijna de halve bus wordt voorzien van Marokkaanse kleding inclusief tulband of ander hoofddeksel. Dan moeten alle verklede gasten achter in de bus gaan verzamelen om een foto te maken van het geheel.

Het landschap waar we doorheen rijden verrast ons. We zien eindeloze groene akkers. De grond is hier erg vruchtbaar. Het is de graanschuur van Marokko, volgens de gids. Verderop wordt de grond steeds roder en armer. Rotsachtige bodem en cactussen verschijnen. Ruim een uur voor we in Marakech aankomen, maken we een stop voor toiletbezoek en om wat te drinken. Wij nemen een heerlijke muntthee. Zulke lekkere munt hebben ze in Nederland toch niet. Daarna het laatste stuk rijden en onderweg zien we een hele groep ooievaars vliegen. Die komen hier veel voor. Dan doemen de besneeuwde bergtoppen van het Atlasgebergte op en komt de stad dichterbij.

Als we Marrakech naderen rijden we eerst langs een lange rode lemen stadsmuur, kenmerkend voor een woestijnstad. De gids legt uit dat Marrakech verschillende delen kent, de Oude Medina, Ville Nouvelle (Hivernage), Guéliz (afgeleid van het woord eglise), de Mellah (joodse wijk) en zo zullen er nog wel wat delen zijn.

De bus stopt eerst bij de grote Koutoubia moskee voor een fotostop. De minaret is het letterlijk en figuurlijk de blikvanger van de stad. Bij de muren van de oude Medina gaan we de bus uit en te voet verder. Door de smalle straatjes van de soeks, waar geen auto’s doorheen passen maar wel scooters, brommers en uitgebouwde varianten van deze vervoersmiddelen (voor vervoeren van goederen) evenals ezeltjes met wagens erachter. Zo blijkt dat je zonder auto’s ook een flinke verkeerschaos kunt hebben. Soms loop je te kuchen van de uitlaatgassen die blijven hangen onder de golfplaten waar sommige stukken mee zijn afgedekt.

Een oudere man loopt steeds met onze groep mee, evenals diverse verkopers/sters van armbanden, riemen enzovoorts. Maar deze man heeft er plezier in om mensen van onze groep te fotograferen. Co neemt vervolgens die man op de foto. Wil deze man nou laten merken dat veel mensen hier geen behoefte hebben aan fotograferende toeristen?

We bezoeken de Ben Youssef medersa uit 1565, een voormalige Koranschool, waarna we weer verder gaan door de nauwe straatjes naar een restaurant voor de lunch. Het is inmiddels al half drie. De lunch bestaat uit drie gangen, opgeluisterd met een wat oudere danseres die met een dienblad met brandende kaarsen op haar hoofd een buikdans doet, gevolgd door een jongere dame met de ongecompliceerde buikdans. Dit alles met livemuziek van twee muzikanten. Bij binnenkomst werden de mensen van onze groep per koppel met twee jonge dames gefotografeerd door iemand van het restaurant. Wij moesten echter los van elkaar op de foto. Na het diner waren deze foto’s te koop voor twee euro per stuk.

Bij het verlaten van het restaurant staat daar weer die oude man die ons maar liep te fotograferen. Tijdens onze lunch had hij deze afgedrukt en ook die waren te koop voor twee euro per stuk. Hij bleek de gids te kennen.

Daarna weer verder door de straatjes met steeds meer opdringerige verkopers. We gaan nu het Bahia Paleis binnen, het paleis van de sultan. Hier gaan we in rap tempo door de vertrekken heen en de patio’s waar veel handwerk te zien is in de bouwstijl.

Vervolgens gaan we naar een Berber apotheek die werkt op basis van natuurlijke kruiden en producten. We krijgen een uitleg van diverse middelen en daarna kunnen we die (natuurlijk) kopen. Wij gaan voor de oranje lindebloesem olie.

Dan stappen we in ons busje naar de laatste stop in de stad, de Place Dejemaa El Fna. Dit enorme plein is overdag vooral een plek voor slangenbezweerders en dieren-eigenaren waar je met deze dieren op de foto kunt, tegen betaling. ‘s Avonds verandert het plein in een grote openlucht eet-markt. We zijn niet zo gecharmeerd van een opdringerige man die met een slang in zijn hand op ons afloopt. Ook niet later van iemand die met een nepversie op ons afkomt. We willen lekker Hollands kijken, kijken en niet kopen.

Voor we de bus weer in moeten voor de rit terug maken we nog een paar foto’s van de Koutoubia moskee daar met ondergaande zon. Dan terug naar het schip met een korte tussenstop waar we op de heenweg ook wat gedronken hebben.

Hier merken we nog wel iets vreemds. Wij dienen gebruik te maken van de toiletten aan de linker kant van de gang terwijl rechts ook toiletten zijn en die ook duidelijk aangegeven worden. Als enige tijd na ons een andere bus aankomt, raken de toiletdames in lichte paniek. Snel worden de toiletten links gesloten, waarbij iemand onbedoeld ook nog werd opgesloten. Blijkbaar waren die toiletten alleen voor ons bedoeld.

De rit is verder erg rustig en donker. Bij het schip aangekomen, het is nu kwart voor tien, blijkt dat we nog even moeten wachten voordat het buffet voor ons open gaat. Dat was gepland om 22:30, maar gelukkig gaat het eerder open want we hebben wel trek gekregen. De Snickers en de Mars bij de tussenstop zijn uitgewerkt.

Daarna nog even aan de bar en Mojan maakt weer ons citroenijsje. Hij blijft zelfs nog hangen nadat zijn dienst er op zit. Hoewel we dit waarderen, zien we dat hij erg moe is. Daarom zeggen we maar dat hij lekker moet gaan slapen. Hij moet morgen weer op tijd op.

Als we Marrakech vergelijken met Fez, dan vonden we Fez een veel interessantere stad om te zien. De bezienswaardigheden daar zijn veel indrukwekkender. Toch was het een leuke bezoek aan deze legendarische woestijnstad en we hebben we genoten van de reis ernaar toe. Morgen zeedag.

Woensdag 7 december 2016

Nog even over gisteravond. Op zich was er weinig nieuws aan de Costa Club Cocktail Party, maar wel opvallend was dat de kapitein ons zelfs in het Nederlands te woord stond. Weliswaar hakkelig voorgelezen vanaf papier, maar toch, dat is in de zes voorafgaande cruises nog nooit gebeurd.

Vandaag komt het schip aan in Malaga. Het schip ligt op loopafstand van het centrum, dus na het ontbijt kunnen we meteen aan de wandel. Het is nog een beetje fris, dus we trekken er een zomerjas bij aan, maar die kan later weggestopt in de rugzak. We hebben begrepen dat het hier een paar dagen geleden noodweer was, maar daar is nu niets meer van te zien. Als we het oude centrum in lopen, komen we al snel uit bij de kathedraal. Hoewel we iets hebben tegen toegang betalen voor kerkbezoek, leggen we dit keer toch de 5 euro per persoon ervoor neer. Het is de moeite waard, want van binnen is er weer allerlei pracht en praal te bewonderen.

Daarna maken we een ronde door het oude centrum. We komen onder andere langs het Romeinse theater. Dat ligt bij de toegang tot het fort Alcazaba, wat we vanwege de beschikbare tijd aan ons voorbij laten gaan. In de stad wordt al volop aan kerstversiering gedaan. Overal hangt verlichting klaar in de straten en op de pleinen en alle plantenbakken zijn gevuld met rode kerststerren. Het blijft een vreemde gewaarwording om daar in je t-shirtje langs te lopen. Over t-shirts gesproken, we komen een leuk winkeltje tegen, die duurzame kleding verkoopt met grappige teksten. Daar kopen we er allebei eentje van.

Voor de lunch gaan we weer terug aan boord. We hebben gisteren namelijk afgesproken met barman Mojan om in de middag samen de stad te bezoeken. Hij heeft drie uur ter beschikking, dus dan moeten we ook zorgen dat op tijd klaar zijn met lunchen. We treffen hem buiten op de pier en lopen dan samen weer terug de stad in. Ondertussen is het nog warmer geworden en hebben we volop zon erbij. We bezoeken onder andere nog de overdekte markthal en pakken een terrasje voor een citroensorbetijsje. Het is leuk om nu eens buiten het werk om met elkaar te kunnen praten en lachen en je merkt dat Mojan zich ook wat meer ontspannen voelt zonder collega’s en superieuren in de buurt. Om kwart voor vier zijn we netjes op tijd weer terug op het schip.

Aan boord drinken we een koffie en een cola, lezen rustig de krant en bellen even met het thuisfront. Als het schip om zes uur vertrekt, gaan we weer naar beneden voor het diner. Vandaag worden we voor het toetje aangenaam verrast met cheesecake op het menu. En die is me toch lekker, zeg! We babbelen weer gezellig met ober Juanito, die we meteen even waarschuwen dat we morgen waarschijnlijk niet komen vanwege de lange excursie naar Marrakech.

Tijd voor drankje aan de bar. Gelukkig hebben we vannacht een uurtje extra, vanwege het tijdverschil met Marokko.

Dinsdag 6 december 2016

Vandaag eens geen wekker om half 7 maar wakker worden als we wakker worden. Dat is kwart over acht. In alle rust opgestart gaan we naar het ontbijt. Daar is wel merkbaar dat er geen bussen voor excursies vertrokken zijn. Het is goed druk maar we vinden een mooie plek.

Na het ontbijt gaan we het schip eens goed verkennen. Daar zijn we nog niet echt aan toe gekomen, ondanks dat we in september al een rondleiding op dit schip gehad hadden, toen het in Amsterdam lag. Mojan, een bartender die we ondertussen al van 3 vorige cruises kennen, heeft ons toen die dag uitgenodigd om het schip alvast te bezoeken. Dit is dus de vierde cruise waarbij we hem tegenkomen en dit keer had hij gevraagd op de Costa Favolosa te mogen werken vanwege onze trip.

We gaan buiten eens over alle dekken wandelen. Het zit speels in elkaar over verschillende etages. De waterglijbaan werkt nog niet. Daar werken ze nog aan. In november is het schip twee weken in het droogdok geweest om groot onderhoud te plegen, niet alleen aan de buitenkant, maar ook binnen. Daarna gaan we in de hut even lezen. Het internet werkt weer, dus Co haalt de krant van gisteren en vandaag binnen. En dan vliegt een ochtend om en dient de lunch zich aan.

Na de lunch direct door naar de Samsara spa. Omdat het een zeedag is, verwachtten we dat het daar druk zal zijn, maar het viel erg mee. We zitten heerlijk in zwembroek buiten af te koelen na een warme ruimte. De zon breekt ook nog even door en er gaat een enorme rust vanuit. Dom staren over de zee. Leegte en rust, want niemand anders heeft dit plekje buiten al ontdekt, zo lijkt het.

Om vier uur gaan we wat drinken in de bar en weer wat lezen. Het is gala-avond vandaag dus moeten we op tijd onze pakken aan gaan doen. In het restaurant is nu een tafel bezet met officieren van Costa. Normaal is deze tafel niet in gebruik en ligt daar een Italiaanse vlag op.

Heerlijk diner weer vanavond en weer gezellig bijgepraat met onze Duitse buren. Straks in pak naar het theater voor de Costa Club Cocktail Party. Hier wordt een foto van ons gemaakt die we cadeau krijgen van de kapitein.

Maandag 5 december 2016

Nog even over gisteren in Avignon. De mooiste ruimtes in het pauselijk paleis zijn de privé vertrekken van de paus. De muren daarvan zijn van onder tot boven versierd met fresco’s, waarin o.a. scènes van de jacht zijn verwerkt. We hebben daar geen foto’s van kunnen maken, want dat was niet toegestaan. Overigens waren er genoeg Italianen die zich daar niets van aantrokken…

En dan vandaag. We worden alweer vóór de wekker wakker. Het schip nadert de haven van Barcelona. Het is bewolkt, maar het voelt qua temperatuur al veel aangenamer. De zomerjas kan weer tevoorschijn komen. Na het ontbijt gaan we naar de verzamelplek in het theater voor onze excursie naar Montserrat. In het theater zien we de Nederlandse host Jacco, die we nog kennen van onze eerste cruise naar Noorwegen in 2012. We praten even met hem bij. Hij gaat op Guadeloupe het schip verlaten en terug naar Nederland. Zo leren we dat we nu eigenlijk twee cruises aan het doen zijn: van Savona tot Guadeloupe en dan nog twee dagen op de volgende cruise tot aan La Romana.

Om 8 uur mogen we van het schip naar de bussen. Dit keer hebben we een combinatie van Italianen en Duitsers. En er zit nog een Frans stel bij, die niet door hadden dat hun excursie in het Frans gecancelled was. Onze Amerikaanse gids William draait nergens zijn hand voor om en geeft ook de Fransen nog de meest belangrijke informatie in hun eigen taal.

De bus rijdt de stad uit en dan over de vlakte van de rivier Llobregat verder naar de berg Montserrat. De top zit nog in de wolken gehuld. Je kunt wel goed de grillige rotsformaties zien, waarvan sommige ook een naam hebben gekregen, zoals de draak. Het klooster van Montserrat ligt halverwege de berg en daarvoor moeten we helemaal om de berg heen rijden, met het nodige bochtenwerk. Gelukkig is onze chauffeur Miguel erg bekwaam.

Bij het klooster aangekomen worden we door gids William begeleid naar de binnenplaats. Hier vandaan kun je de kerk bezoeken wat wij eerst doen. Hoewel het klooster in de 20e eeuw voor het grootste deel is herbouwd, doet de kerk heel authentiek aan. Gids William wijst ons op een paar bijzonderheden, zoals een portaal dat is overgebleven van het klooster uit de 10e eeuw, een schilderij van Sint Maarten en een modern beeldhouwwerk, waarbij het gezicht van Jezus je altijd aan blijft kijken, welke kant je ook op loopt.

Achter het altaar is op een verdieping daarboven het beeld te zien van de Zwarte Madonna van Montserrat, het beeld uit de overlevering van de 8e eeuw en de reden waarom dit klooster gesticht is. Je kunt er dichtbij komen, door vanaf de binnenplaats een andere deur door te gaan, waarna een lange gang en een trap je naar dit beeld toe leidt. Meestal staat hier een lange rij, maar vandaag is het erg rustig. De deuren sluiten om 10:30 uur, maar we hebben nog tijd om naar boven te lopen. Bij het beeld kun je een houten bol aanraken, die het universum symboliseert. Jeroen heeft maar verzocht om een veilige overtocht over de Atlantische Oceaan straks. Na het bezoek aan de kerk, branden we een kaars voor onze dierbaren en genieten dan nog even van uitzicht hier vanaf de berg.

Om 11:20 uur gaat de bus terug naar Barcelona. In de stad rijden we nog langs een aantal bezienswaardigheden en wie wil kan bij het standbeeld van Columbus de bus uit om in de middag de stad te verkennen. Nu hebben wij in maart een uitgebreid bezoek gebracht aan Barcelona, dus wij gaan met de bus terug naar het schip voor de lunch.

In de middag brengen we weer een bezoek aan de spa. Helaas raakt de ontspanning daarna snel zoek, met ergernissen over ontbrekend internet en een onduidelijke rekening over de excursies. Na twee bezoeken aan de Guest Service is het misverstand over de rekening opgelost. Alleen kampt het schip met een algehele computerstoring en zit internet er voorlopig nog niet in. We wachten het dan maar even af. Het probleem was dat vanmorgen onze internetbundel van 3 GB verdwenen was terwijl we nog geen 200 MB gebruikt hadden. Zo’n bundel kost 99 euro, dus die wil je wel graag gebruiken.

We nemen voorafgaand aan het diner dan maar vast een drankje om deze zorgen weg te spoelen. Dat lukt goed met een mojito. We genieten weer van alle gerechten, die mooi zijn opgemaakt. En van ober Juanito krijgen we weer de extra’s geleverd: frietjes bij het hoofdgerecht en een kaasplank (wat hij op zeer Amsterdamse wijze kan uitspreken, haha). Het is ook weer gezellig met onze oosterburen. Bij vertrek uit Barcelona maakt het schip nogal herrie, waarschijnlijk om wat tegen stroming in te kunnen bijsturen. Er staat een behoorlijke wind buiten, dus enige deining valt vannacht wel te verwachten. We zullen zien.

Zonder ons blog op internet te kunnen plaatsen, gaan we naar onze vaste stek aan de Atrium bar, die voor een klein feestje versierd is met gekleurde slingers. Morgen waarschijnlijk gala-avond. En dan hebben we na het diner ook de cocktail party van de Costa Club.

Zondag 4 december 2016

Afgelopen nacht hebben we de alcohol wel enigszins herbeleeft. Gelukkig dat we niet twee flessen prosecco open gemaakt hebben. In het restaurant werd de wijn ook flink doorgeschonken. Het glas is half leeg, en dan snel weer vol.

Aan de bar hebben we het daarom maar rustig aan gedaan. Gezellig zitten kletsen met Mojan, barman van Costa en een Duitse passagier die zijn koffer niet heeft, omdat die zoek geraakt is bij het vliegen.

We gaan ontbijten en zien dat we hier wel weer warme gerechten zoals roerei en rösti kunnen krijgen.

Ruim voor 8 uur zijn we in de Grand Bar, het verzamelpunt voor onze excursie naar Avignon. Daar staat Richard achter de bar die ons direct koffie aanbiedt. Hem kennen we van 2014, de transatlantische cruise op de Luminosa.

De rit naar Avignon duurt ongeveer 5 kwartier. De Provence is ook in wintertijd mooi om te zien. Er zijn nog een hoop herfstkleuren. Dichter bij Avignon verandert het landschap. Er staan hier meer fruitbomen en vooral wijnranken. De veldjes worden omzoomd door hoge bomen, zoals cypressen. Dat is ter bescherming tegen de mistral wind, die hier met 100km per uur overheen kan razen. Vandaag gelukkig niet. Het is aardig weer met een zonnetje erbij. Graad of 14 in Marseille. In Avignon parkeert de bus langs de Rhone, bij de beroemde brug van het liedje Sur le Pont d’Avignon (de Pont Saint-Benezet). We lopen met de groep door de oude stadsmuren omhoog en bezoeken daar het pauselijk paleis uit de 14e eeuw. Daar worden we een uur rondgeleid door onze gids Claire, waarna we nog een uur vrije tijd hebben. Ze geeft als tip om naar het terras op het dak te gaan vanwege het uitzicht en dat is inderdaad erg mooi. Weer buiten het paleis treffen we midden op straat een pianist aan achter een vleugel. Niet bepaald een arme straatmuzikant dus, haha.

Om 12 uur rijden we weer naar het schip terug en gaan we lunchen. Na de lunch zoeken we nog even snel wat zaken uit aangaande excursies. Opnieuw treffen we een briefje dat er een excursie niet doorgaat vanwege te weinig belangstelling (in de Engelse taal). We zetten deze nu om naar het Duits, die wel doorgaat.

Dan gaan we de spa in. Er bevinden zich hier een tepidarium, caldarium en twee stoombaden. Het thallaso bad (bubbelbad) is nog gesloten na onderhoud. We vermaken ons hier een paar uurtjes en gaan dan wat drinken in de atrium-bar. Dan is het al weer tijd voor het diner. Zelfde tafel en ober. Erg gezellig want hij houdt wel van een babbeltje. Ook met onze buren hebben we een gezellig gesprek. In het Duits. Gaat vrij aardig. Alvast oefenen voor de excursie van morgen.

Na het eten even langs de winkels. We willen de beer kopen met Costa-shirt, maar daar staat de scheepsnaam niet meer op. Onze collectie zal dus niet meer aangevuld worden op basis daarvan. Dus maar even nadenken of we er nu eentje kopen met alleen Costa op zijn shirt, of de nieuwe vrouwelijke versie van de beer.

Tijd om ons verhaaltje te schrijven en weer aan de bar te gaan hangen. Morgen Duits ophalen bij de excursie naar het klooster Montserrat.

Zaterdag 3 december 2016

We worden na een prima nacht wakker in het Air Hotel bij de luchthaven van Milaan Linate. Het ontbijtbuffet beneden biedt voldoende keus. Als we klaar zijn, besluiten we om maar meteen uit te checken en terug te lopen naar de luchthaven. Wie weet kunnen we met een eerdere bus naar Savona. We melden ons aan bij de Costa vertegenwoordigers en moeten nog even plaatsnemen. Maar inderdaad kunnen we al om 10:50 uur met een bus mee. Dat scheelt een hoop tijd zo! Onderweg is het een beetje heiig, maar als we dichter bij de kust komen, klaart het wat op. Er liggen maar liefst drie Costa schepen in de haven van  Savona: de Mediterranea, de Diadema en de Favolosa. In de bus blijken passagiers te zitten voor alle drie de schepen. En uiteraard mogen die voor de Favolosa pas als laatste eruit… Nou ja, dank zij onze Perla Diamante status mogen we vervolgens alle rijen passeren en direct aan boord stappen. Onze hoekhut is ruimer dan verwacht. Evengoed staat er nog een tweezitsbank in. Alleen zijn de koffers nog niet gearriveerd…

We gaan weer een paar “boodschappen” doen aan boord. Eerst maar langs de Samsara Spa om daar de onbeperkte toegang te regelen voor de hele cruise. We brengen de badjassen maar even terug naar de hut. Dan vinden we het wel tijd voor een kleine lunch. Daarbij ervaren we weer iets nieuws. De drankjes kun je aan het einde van het buffet direct bestellen en meenemen. Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. De refills moeten we dus ook zelf gaan halen, dat lijkt dan weer een beetje jammer. Het eten smaakt overigens prima.

Vervolgens moeten we nog de creditcard registreren en we hadden ook bericht over twee gereserveerde excursies die niet doorgaan. Die kunnen we meteen omboeken. Op Tenerife gaat de excursie naar de vulkaan Teide helaas niet door. Maar hier kunnen we omboeken naar de trip voor Perla Diamante leden, die altijd doorgaat. Dus dat zit wel snor nu. Omdat we ondertussen wel ongerust zijn over onze koffers, informeren we bij de Guest Service. Het koeriersbedrijf dat dit regelt, is nog niet in de haven geweest en ze zijn druk bezig om contact te leggen. Over een half uurtje weten ze meer.

Terug in de hut maken we de aangeboden fles prosecco maar soldaat. We krijgen er ook een fruitmandje bij. We hebben de fles nog niet leeg, of er wordt aan de deur geklopt. Daar staat een ober met wéér een fles prosecco en een fruitmand. Blijkt die eerste te zijn vanwege het boeken van een mini-suite. En de tweede vanwege de Perla Diamante status. Nou ja, alcohol genoeg hier!

Dan is het tijd voor de safety drill. We pakken onze zwemvesten er alvast bij. Precies voordat we de hut uit willen lopen wordt Jeroens koffer afgeleverd en kort daarop die van Co. Dat is toch wel een opluchting. Je kunt hier van alles aan boord krijgen, maar je eigen spullen terug hebben, is natuurlijk gewoon het prettigst.

De Favolosa vertrekt als laatste uit de haven van Savona en om 18:30 uur is het tijd voor ons eerste diner aan boord. We hebben dit keer geen tafelnummer gekregen. En bij binnenkomst blijkt er voor ons ook geen vaste tafel te zijn. We mogen op dek 4 zelf een tafeltje uitzoeken. Ook dit is weer even wennen voor ons, want wij hebben het liefst een vaste plek met elke avond dezelfde obers. Gelukkig vinden we een goeie stek met de zeer ervaren en gezellige ober Juanito. Hij werkt al 15 jaar voor Costa. Volgens hem zijn er straks “slechts” 2.400 passagiers aan boord, wat betekent dat er tijd genoeg is voor een babbeltjef tussendoor en ook voor het wijn bijschenken… Het is doordrinken vandaag! Op de menukaart vinden we lekkere gerechten, maar missen we de optie voor het kaasplankje. Dat heeft Juanito al snel voor ons geregeld, haha. Ook de friet bij het hoofdgerecht krijgt hij al direct voor elkaar. Deze cruise gaan ze een electronisch bestel systeem uitproberen. We gaan het zien. Als we elke avond gewoon op tijd zijn voor het diner, dan is de kans groot dat we dezelfde tafel kunnen bemachtigen.

Terug in de hut blijkt er opnieuw een probleem met de excursie naar Arles van morgen. We bellen de Tour Desk en we kunnen nu nog mee met de excursie naar Avignon. Ook goed. Dan is het tijd om “onze” barman Mojan te gaan opzoeken. Als het goed is staat hij in de Atrium bar.

Tot morgen.

Vrijdag 2 december 2016

De voorgaande keren dat we vanuit Savona vertrokken, vlogen we op de dag van vertrek al vroeg in de ochtend. We vertrokken dan de dag ervoor naar Schiphol en logeerden in een hotel vlak bij de luchthaven. De laatste keer hadden we vertraging met het vliegtuig en realiseerden ons dat dat best link is. Wij waren nog op tijd, maar het toestel dat een uur na ons moest vertrekken, bleek ruim 5 uur vertraging te hebben vanwege de mist.

Nu zijn we dus vandaag naar Milaan gevlogen en overnachten in het Airhotel, op 15 minuten lopen vanaf de terminal. Voordelen: minder last en stress bij vertraging; niet vroeg opstaan en dus rustig ontbijten.

Om 13:02 vertrekken we met de trein naar Schiphol. De security check is weer grondig. Zoals een vriend van ons aangaf: je wordt hier beter gecontroleerd dan bij je huisarts. Alle elektronica moet de tas uit en toch moet de tas van Co open. Maar er valt niets te vinden.

Het toestel staat al lang aan de gate, maar het boarden begint veel later omdat er maar twee schoonmakers zijn en er problemen zijn met een toilet. Portofoon stond hard genoeg om mee te kunnen luisteren.

De vlucht duurt maar 1 uur en 15 minuten en daarna worden we snel met de bus bij de terminal afgezet. We lopen in 15 minuten naar het hotel en het inchecken gaat erg snel. We hebben een ruime suite, wat niet veel meer kostte dan een kamer.

We gaan wat eten in het restaurant. Het voorgerecht is al bijna een maaltijd. Het smaakt allemaal goed en nu zijn we weer op onze kamer. Morgen moeten we rond 12 uur in de terminal zijn om met de bus naar Savona te gaan.