Donderdag 8 december 2016

Gisteravond aan de bar, heeft Mojan voor ons een eigen versie van citroen-ijs voor ons gemaakt op basis van ijsblokjes, limoncello en wat limonade. Best lekker. Bij de fotoshop hebben we een kerstbal gekocht waarmee je de Costa Foundation steunt. Deze organisatie zet zich in tegen het plastic dat in zee drijft. Is het wel te hopen dat passagiers de betreffende kerstbal niet alsnog in zee gooien.

Vanmorgen zijn we iets voor zeven uur wakker. Aangezien we deze nacht een uurtje extra hadden, is dat dus bijna 8 uur Nederlandse tijd. Vandaag gaan we op een lange excursie naar Marrakech, dat ongeveer 240 kilometer hier vandaan ligt. Het worden dus heel wat uurtjes in de bus zitten.

Als we bij de bussen komen, staan we vreemd te kijken. we moeten bus 2 hebben, maar na bus 1 komt bus 3 en daartussen is wel een ruimte voor bus 2. We gaan vragen waar bus 2 is maar worden dan al door een Marokkaanse man geroepen, die blijkbaar doorheeft wat we zoeken. Bus twee is een kleine bus voor ongeveer 30 personen en staat apart opgesteld iets verder weg.

We gaan de bus in en zien onze gids ook de bus in komen. Jeroen meent hem te herkennen van onze excursie naar Fez vorig jaar oktober. We zijn niet helemaal zeker, maar als de man onderweg allemaal documenten en fotoboekjes door de bus laat gaan, weten we het zeker. Zijn naam is Lazrac, wat blauw betekent.

De gids heeft de chauffeur verzocht Casablanca via de route langs de kust te verlaten om de files in de stad te mijden. Ondertussen vertelt hij over Casablanca en Marokko in het algemeen en laat dus diverse papieren rond gaan om het Berber schrift te laten zien dat ze hier hanteren. Maar ook fotoboekjes van o.a. een Marokkaanse bruiloft. Dan begint hij ook te vertellen over de Marokkaanse klederdracht en vraagt een dame uit ons gezelschap naar voren te komen om iets aan te trekken en zo te laten zien. Maar daar blijft het niet bij. Bijna de halve bus wordt voorzien van Marokkaanse kleding inclusief tulband of ander hoofddeksel. Dan moeten alle verklede gasten achter in de bus gaan verzamelen om een foto te maken van het geheel.

Het landschap waar we doorheen rijden verrast ons. We zien eindeloze groene akkers. De grond is hier erg vruchtbaar. Het is de graanschuur van Marokko, volgens de gids. Verderop wordt de grond steeds roder en armer. Rotsachtige bodem en cactussen verschijnen. Ruim een uur voor we in Marakech aankomen, maken we een stop voor toiletbezoek en om wat te drinken. Wij nemen een heerlijke muntthee. Zulke lekkere munt hebben ze in Nederland toch niet. Daarna het laatste stuk rijden en onderweg zien we een hele groep ooievaars vliegen. Die komen hier veel voor. Dan doemen de besneeuwde bergtoppen van het Atlasgebergte op en komt de stad dichterbij.

Als we Marrakech naderen rijden we eerst langs een lange rode lemen stadsmuur, kenmerkend voor een woestijnstad. De gids legt uit dat Marrakech verschillende delen kent, de Oude Medina, Ville Nouvelle (Hivernage), Guéliz (afgeleid van het woord eglise), de Mellah (joodse wijk) en zo zullen er nog wel wat delen zijn.

De bus stopt eerst bij de grote Koutoubia moskee voor een fotostop. De minaret is het letterlijk en figuurlijk de blikvanger van de stad. Bij de muren van de oude Medina gaan we de bus uit en te voet verder. Door de smalle straatjes van de soeks, waar geen auto’s doorheen passen maar wel scooters, brommers en uitgebouwde varianten van deze vervoersmiddelen (voor vervoeren van goederen) evenals ezeltjes met wagens erachter. Zo blijkt dat je zonder auto’s ook een flinke verkeerschaos kunt hebben. Soms loop je te kuchen van de uitlaatgassen die blijven hangen onder de golfplaten waar sommige stukken mee zijn afgedekt.

Een oudere man loopt steeds met onze groep mee, evenals diverse verkopers/sters van armbanden, riemen enzovoorts. Maar deze man heeft er plezier in om mensen van onze groep te fotograferen. Co neemt vervolgens die man op de foto. Wil deze man nou laten merken dat veel mensen hier geen behoefte hebben aan fotograferende toeristen?

We bezoeken de Ben Youssef medersa uit 1565, een voormalige Koranschool, waarna we weer verder gaan door de nauwe straatjes naar een restaurant voor de lunch. Het is inmiddels al half drie. De lunch bestaat uit drie gangen, opgeluisterd met een wat oudere danseres die met een dienblad met brandende kaarsen op haar hoofd een buikdans doet, gevolgd door een jongere dame met de ongecompliceerde buikdans. Dit alles met livemuziek van twee muzikanten. Bij binnenkomst werden de mensen van onze groep per koppel met twee jonge dames gefotografeerd door iemand van het restaurant. Wij moesten echter los van elkaar op de foto. Na het diner waren deze foto’s te koop voor twee euro per stuk.

Bij het verlaten van het restaurant staat daar weer die oude man die ons maar liep te fotograferen. Tijdens onze lunch had hij deze afgedrukt en ook die waren te koop voor twee euro per stuk. Hij bleek de gids te kennen.

Daarna weer verder door de straatjes met steeds meer opdringerige verkopers. We gaan nu het Bahia Paleis binnen, het paleis van de sultan. Hier gaan we in rap tempo door de vertrekken heen en de patio’s waar veel handwerk te zien is in de bouwstijl.

Vervolgens gaan we naar een Berber apotheek die werkt op basis van natuurlijke kruiden en producten. We krijgen een uitleg van diverse middelen en daarna kunnen we die (natuurlijk) kopen. Wij gaan voor de oranje lindebloesem olie.

Dan stappen we in ons busje naar de laatste stop in de stad, de Place Dejemaa El Fna. Dit enorme plein is overdag vooral een plek voor slangenbezweerders en dieren-eigenaren waar je met deze dieren op de foto kunt, tegen betaling. ‘s Avonds verandert het plein in een grote openlucht eet-markt. We zijn niet zo gecharmeerd van een opdringerige man die met een slang in zijn hand op ons afloopt. Ook niet later van iemand die met een nepversie op ons afkomt. We willen lekker Hollands kijken, kijken en niet kopen.

Voor we de bus weer in moeten voor de rit terug maken we nog een paar foto’s van de Koutoubia moskee daar met ondergaande zon. Dan terug naar het schip met een korte tussenstop waar we op de heenweg ook wat gedronken hebben.

Hier merken we nog wel iets vreemds. Wij dienen gebruik te maken van de toiletten aan de linker kant van de gang terwijl rechts ook toiletten zijn en die ook duidelijk aangegeven worden. Als enige tijd na ons een andere bus aankomt, raken de toiletdames in lichte paniek. Snel worden de toiletten links gesloten, waarbij iemand onbedoeld ook nog werd opgesloten. Blijkbaar waren die toiletten alleen voor ons bedoeld.

De rit is verder erg rustig en donker. Bij het schip aangekomen, het is nu kwart voor tien, blijkt dat we nog even moeten wachten voordat het buffet voor ons open gaat. Dat was gepland om 22:30, maar gelukkig gaat het eerder open want we hebben wel trek gekregen. De Snickers en de Mars bij de tussenstop zijn uitgewerkt.

Daarna nog even aan de bar en Mojan maakt weer ons citroenijsje. Hij blijft zelfs nog hangen nadat zijn dienst er op zit. Hoewel we dit waarderen, zien we dat hij erg moe is. Daarom zeggen we maar dat hij lekker moet gaan slapen. Hij moet morgen weer op tijd op.

Als we Marrakech vergelijken met Fez, dan vonden we Fez een veel interessantere stad om te zien. De bezienswaardigheden daar zijn veel indrukwekkender. Toch was het een leuke bezoek aan deze legendarische woestijnstad en we hebben we genoten van de reis ernaar toe. Morgen zeedag.