Woensdag 21 december 2016

We kunnen vandaag lekker uitslapen, want het schip komt pas om 12:00 uur aan in Philipsburg op Sint-Maarten. Op zee hebben we deze ochtend een mix van zon en tropische regen. Jeroen is net te laat om op het balkon te gaan douchen, ha ha. We varen nog dicht langs Sint Eustatius, maar Saba hebben we niet gezien.

Na het ontbijt brengen we onze badjassen terug naar de Samsara spa en zoeken we barvrouw Susan op, om haar onze kerstkaart te overhandigen. Dan is om 10:30 uur een info-uurtje met de nieuwe Nederlandse hostess Emanuelle. We hopen daar wat meer informatie te krijgen over de ontscheping morgen in La Romana. Omdat ze gisteren pas aan boord is gekomen, heeft ze nog niet alle informatie gereed. Waarschijnlijk kunnen we wel tot iets later dan 8 uur in de hut blijven. En de transfer naar de luchthaven in Punta Cana kunnen we eventueel nog checken bij de tour desk. Meestal wordt er met de tijd van ontscheping rekening gehouden dat je direct aansluitend de transfer krijgt. We houden de berichten in de gaten.

We lunchen boven op dek 9 en gaan dan naar het verzamelpunt voor de excursie van vanmiddag, een rondtour over het eiland. De buschauffeur spreekt wel Engels, maar niet heel duidelijk. De Duitse hostess van Costa vertaalt het meeste voor de Duitssprekenden in de bus en dat is soms beter te verstaan. Ze haalt alleen links en rechts regelmatig door elkaar.

De rit begint in Philipsburg. De chauffeur legt uit waar alle winkels zijn, van tuincentrum tot dierenwinkel aan toe. Er zijn opvallend veel Chinese winkels en restaurants. Deze mensen komen uit Hongkong, vertelt de chauffeur, en ze zijn vrij op zichzelf. Ook opvallend is de enorme vuilnisberg, waar iedereen al zijn vuilnis kan dumpen.

Dan gaan we over de heuvels naar de grens met het Franse deel van Sint-Maarten. Links is in de verte het vliegveld te zien. Daar is een strandje bij, waar de vliegtuigen heel laag overkomen (Maho Beach). In het Franse deel stoppen we in de hoofdstad Marigot en krijgen we 45 minuten vrije tijd. Dat is net iets te kort om het Fort Louis op de heuvel te beklimmen met 300 treden. Dus kijken we beneden wat rond en kopen nog een pluchen pelikaantje bij een marktkraampje.

Weer terug in de bus gaan we verder met de rondtocht over het eiland. We krijgen nu wat steile stukjes, die de bus maar net aan lijkt te kunnen. Hier zien we ook wat mooie groene heuvels en baaitjes beneden. Voor de rest valt de aanblik van het eiland ons eigenlijk een beetje tegen. Bekende plaatjes van mooie gekleurde geveltjes zoals in Willemstad op Curaçao zijn hier niet zoveel te vinden. De excursie is ook geen topper, omdat we veel in de bus zitten met weinig stops. Meest enerverend waren de vele leguanen in de bomen en een koe op de weg. Maar goed, we hebben nu wel eens een keer één van de Nederlandse Antillen bezocht.

Aan boord gaan we voor de laatste keer naar het diner. Het afscheid valt met name ober Juanito zwaar. Assistent Umesha blijkt morgen naar huis te gaan, dus die zien we mogelijk nog op het vliegveld in Punta Cana.

Van onze cabin steward I Komang mogen we morgenochtend gerust wat langer op de hut blijven. Dus dat is mooi meegenomen. Nu nog even de douane formulieren invullen van de Dominicaanse Republiek en dan de koffers pakken.

Dit is waarschijnlijk onze laatste post op het weblog. Als er nog bijzonderheden zijn, dan maken we in het weekend nog een verslagje. We hebben weer een geweldige reis gehad en zijn blij dat we zoveel geluk hebben gehad met het weer en de relatief rustige zee. Ook nog een dankwoord aan onze oppas thuis Ed, die weer de nodige zorg heeft verleend aan onze kat Lilah en de andere huisdieren.

Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!

Dinsdag 20 december 2016-12-20

Guadeloupe bestaat uit 5 eilanden waarvan de grootste twee middels 3 bruggen met elkaar verbonden zijn. Ons schip ligt aan in Pointe-à-Pitre, de hoofdstad van Grande Terre, het platte en droge eiland. Onze excursie gaat over de Rivière Salée naar het andere grote eiland, Basse-Terre, het bergrijke en natte eiland. Door de bergen hangen hier vaak wolken en regent het vaker. Het is groen en voor het grootste deel natuurgebied. De hoogste piek op dit vulkanische deel is met 1.462 meter de hoogste berg van alle Antillen.

Onze eerste stop is bij een mooie waterval, de Cascade aux Ecrevisses (waterval van de kreeften). Het is een kleine 5 minuten lopen van de parkeerplaats en er zijn mooie foto’s te maken van een waterval van 6 meter hoog.

Daarna gaat de bus verder naar het Parc des Mamelles. Een dierentuin gelegen in het tropisch regenwoud. Er is een vaste route door het park en we krijgen hiervoor anderhalf uur de tijd. Hier vinden we o.a. wasbeertjes, een natuurlijke bewoner van het regenwoud van Guadeloupe. Naast dieren die hier thuishoren, zijn er ook, zoals de gids zegt: gastdieren. Daarbij valt te denken aan katachtigen en slangen.

Slangen zijn er van nature niet op Guadeloupe vanwege de vulkaan. Er zit daardoor veel zwavel in de grond en water en daar houden slangen niet van. Voor slangen moet je maar naar Martinique gaan, zegt onze gids. Daar leven een aantal soorten waaronder zeer gevaarlijke.

Behalve het bekijken van dieren, kun je ook een parcours van hangbruggen afleggen. Dat duurt ongeveer een half uur en voert door het regenwoud. Per overbrugging mogen er maximaal twee mensen tegelijk onderweg zijn, want is maar een constructie van een paar planken en wat staaldraden. Het is een hele mooie beleving om zo door het woud te gaan.

Het is een excursie van een halve dag dus we zijn met de lunch terug op het schip. We zijn erg te spreken over deze excursie waar we vooraf een beetje twijfels over hadden. We hebben eigenlijk niet zoveel zin meer om nog de stad in te gaan. Vanaf het schip oogt het niet uitnodigend en we hebben ook even geen zin in stad. Voor de laatste keer gaan we de Samsara spa in.

We staan vroeg bij het restaurant voor het diner. Vandaag zijn er heel veel nieuwe gasten aan boord gekomen en omdat wij graag ons tafeltje willen behouden, moeten we er vroeg bij zijn. Vandaag bedanken wij ook onze obers met een envelopje met inhoud. Voor Juanito hebben we daarbij ook een afdruk van de foto waar we met hem op staan.

Tegen het einde van het diner wordt er omgeroepen dat we een minuut stilte houden voor de slachtoffers van de aanslag in Berlijn. Daarna bedanken we onze obers en gaan ons verhaaltje schrijven. Morgen nog Sint Maarten en overmorgen gaan we van boord. Maar laten we niet gaan aftellen.

Maandag 19 december 2016

Als we wakker worden, nadert het schip de haven van Fort-de-France. We kunnen redelijk rustig aan doen, want onze excursie vandaag begint pas om 9:00 uur. Tijdens het ontbijt zien we dat het opeens hoost buiten. De regen gaat als een waterval langs de ramen. We laten de poncho’s en de paraplu voor de zekerheid maar in de rugzak!

Bij het verzamelpunt in de Grand Bar zien we een paar bekende gezichten. Onze Duitse diner-buren gaan hetzelfde tochtje maken en ook een Zwitserse man uit Chur die we gisteren bij de excursie op Barbados hebben leren kennen. Buiten staan onze jeeps klaar. Dit keer geen open laadbak, maar normale 4×4 SUV’s, waarin 6 passagiers kunnen. Onze gids Jonathan vertelt tijdens de rit het één en ander over het eiland Martinique en de plekken die we gaan bezoeken. Je kunt zien dat dit eiland veel meer bedrijvig is dan Barbados. We komen zelfs in een heuse file terecht op de snelweg van de hoofdstad naar het zuiden. Gelukkig duurt dat niet lang. Ze zijn bezig met het aanleggen van een dubbele vrije busbaan om het openbaar vervoer te bevorderen.

Al snel gaat de route omhoog, de groene heuvels in. We zien veel bananenplantages. Er zijn er maar liefst 10.000 op het hele eiland. We bezoeken er één en krijgen daar uitleg over de teelt, de oogst en de export. Het luistert allemaal nauw, want het zijn gevoelige planten (geen bomen). Ze hebben veel water nodig, maar de grond moet wel waterdoorlatend zijn. En ze zijn erg gevoelig voor wind, wat niet handig is met de passaatwinden hier en de stormen in het najaar. Daarvoor staan soms hoge bomen langs de randen geplant ter bescherming. Na zes jaar wordt de grond minimaal 1 jaar vrij gelaten van bananen planten om uitputting te voorkomen.

Daarna gaan we verder de heuvels en de bergen in. De weggetjes worden steeds smaller en slechter en er moeten ook enkele rivieren worden overgestoken. Af en toe is het best spectaculair, helemaal als er ook nog tegenliggers langs moeten. Boven in het regenwoud mogen we weer uitstappen voor een kleine wandeling en krijgen we een drankje aangeboden. Hier hadden we eigenlijk wel iets langer willen doorbrengen, want het is een heel mooie omgeving met veel verschillende bomen, planten en bloemen.

Dan gaat de route weer bergafwaarts en komen we uit bij de rum destilleerderij van Saint-Etienne. Het is een groot complex met omliggende tuinen. De vaten rum liggen opgeslagen in een grote loods om te rijpen. Sommige rum rijpt meer dan 5 jaar. In een ander gebouw wordt de rum gebotteld. Er kan natuurlijk ook het nodige geproefd worden en vooral de oudere rum smaakt beter.

Vervolgens stappen we weer in de auto’s voor het laatste stuk, terug naar de haven in Fort-de-France. We hebben ondertussen wel trek gekregen en dus gaan we meteen wat lunchen op dek 9, samen met de Zwitser.

Omdat we nog een paar uur de tijd hebben, besluiten we nog snel een wandelingetje te maken naar het centrum. Bij aankomst vanmorgen zag de stad er vanaf zee best leuk uit. Maar van dichtbij valt het dan toch een beetje tegen. De kerk staat in de steigers en andere gebouwen hebben een nogal armoedige aanblik. Het fort is wel te bezichtigen, echter niet op maandagen. Wel zien we in een boom minstens vijf leguanen zitten. Dat is dan weer leuk. Tevreden over deze mooie dag gaan we weer aan boord. Daar horen we dat het vandaag in de stad veel geregend heeft. Wij hadden met ons tripje dan geluk, want wij hebben prima weer gehad!

Ook tijdens het diner klettert er regelmatig regen tegen de ramen. We nemen afscheid van onze Duitse diner-buren. Zij gaan morgen naar huis. Ze zijn niet de enigen, want morgen gaan er meer dan 1.000 mensen van boord en krijgen we er circa 1.300 nieuwe passagiers bij. Van de obers begrijpen we dat “ons” deel van het restaurant op dek 4 gehalveerd gaat worden, dus we zullen extra vroeg bij de deur staan om ons vaste tafeltje te kunnen bemachtigen.

Zondag 18 december 2016

Onze excursie is pas in de middag dus geen wekker gezet. Toch op tijd wakker om rustig te ontbijten in het restaurant op dek 4. Omdat er al mensen van het schip af zijn, o.a. vanwege een excursie is het ook aanzienlijk rustiger.

Na het ontbijt gaan we weer het bovendek op om even de omgeving te bekijken. In plaats van ongeveer 45 minuten “om de schoorsteen” te lopen, gaan we van boord om in ongeveer twee uur tijd wat van Bridgetown te zien.

In het stadje bezoeken we o.a. het Independence square. Dit jaar is het 50 jaar geleden dat Barbados onafhankelijk werd van Engeland.

We lunchen op de boot en hebben voor we aan boord gingen nog snel wat Pringle chips gekocht voor Juanito, onze ober bij het diner. We geven hem deze bij de lunch en hij is aangenaam verrast. Daar doen we het voor.

Dan moeten we door voor onze excursie. We verlaten het schip en lopen naar de terminal waar een 4X4 auto staat te wachten. Het is een soort halfopen pick-up truck waar wij achterin kunnen zitten. We zitten met een groepje van 7 mannen in deze laadbak.

We krijgen een rit over het eiland met als hoofdattractie de Green Monkey Nature Reserve. Dit park bevat naast apen ook andere dieren. Grappig daarbij is dat de apen gewoon het park kunnen verlaten over de hekken heen, maar de andere dieren niet. Onze excursie is in de middag omdat er dan ook gevoerd wordt in het park. Hier komen veel dieren op af zoals apen, herten en schildpadden. Verder zitten er ook krokodillen en slangen in dit park, maar niet vrij tussen de bezoekers. Gelukkig maar. Als we het park verlaten krijgen we voor we gaan rijden nog een rum-punch te drinken. Lekker zoet. De rum wordt hier op het eiland gedestilleerd. Daarna rijden we verder, over de bergen (300 meter hoog) naar de andere kant van het eiland. We stoppen bij Batsheba beach, een mooi strand met grote lava rotsen in het water. Hier zijn de golven enorm hoog, maar vandaag zijn er geen surfers. Op het strand vinden we stukken koraal en zien we een krabbetje druk bezig met zand graven.

Dan gaan we via een andere route weer terug over de bergen. Daarbij komen we ook door een suikerriet-plantage. Hier is de 4×4 voor gekozen. Met een gewone auto moet je niet dit pad volgen.

Langs de kust staan de meest luxueuze villa’s, ook van bekende wereldburgers zoals zangeres Rihanna en golfer Tiger Woods. Navraag bij onze chauffeur leert dat voor de doorsnee bewoner van Barbados weinig overblijft…

Dan zijn we weer terug in de haven bij het schip. We zijn een mooie indruk rijker van Barbados. Een heel groen eiland en met hele vriendelijke en vrolijk zwaaiende bevolking.

Bij het diner zien we aan de schorten van de obers dat het Italiaanse avond is. Tot onze grote verrassing want normaal is dan het kledingsadvies de Italiaanse kleuren. Maar het maakt het feest er niet minder om. Tegen het einde van het diner vinden er twee playback-optredens plaats, walsen de obers met diverse gasten om daarna de polonaise in te zetten. We kennen het allemaal al wel, maar het blijft een leuk element in de reis.

Morgen treffen we onze diner-buren voor de laatste keer want zij gaan overmorgen van het schip af. We geven hen alvast onze gegevens en morgen krijgen wij die van hen. Erg gezellig geweest ondanks dat het regelmatig wat behelpen is om in het Duits te converseren.

Zaterdag 17 december 2016

Voor jullie als weblog-lezers zijn de zeedagen wellicht wat saai. Er is niet veel nieuws om te lezen. Voor ons is het echter een heerlijk onderdeel van deze reis. Er gaat zoveel rust van uit. Niets dan blauwe zee en blauwe lucht om je heen. Geen zorgen en geen program. Zo simpel kan het leven zijn voor zes dagen. Daarbij komt dat wij ook de rustige plekken van het schip opzoeken, zoals ons eigen balkon en de Samsara spa, waar het eigenlijk de hele reis nog niet druk is geweest.

Toch nog een nieuwtje vandaag. Van diverse kanten werd ons aangeraden om eens te gaan lunchen in het restaurant op de 4e etage. Dat hebben we op alle 7 cruises nog nooit gedaan. Vandaag is het dan een keer zover en gaan we dat proberen. Er staat achterin een opstelling met wat voorgerechtjes, zoals carpaccio. En er is een lunch menukaart. Van onze Duitse diner-buren begrepen we dat je bij de pasta een enorme hoeveelheid krijgt. Veiligheidshalve houden we het daarom bij een hoofdgerecht, gebraden kip, en een toetje. Het smaakt allemaal wel goed en je zit hier inderdaad een stuk rustiger dan in het buffet restaurant van dek 9, maar toch zal het voor ons bij deze ene keer blijven. Er is op dek 9 veel meer keus om de lunch samen te stellen zoals wij zelf willen. Jeroen neemt daar bijvoorbeeld veel verschillende groentes en Co houdt van een zelf samengestelde mixed-grill. Gelukkig hebben we ons beneden ingehouden en kunnen we nog even “af-lunchen” op dek 9 met wat frietjes en een gedeelde burger. Een Nederlands echtpaar heeft wat moeite om een plekje te vinden. Omdat wij bijna klaar zijn, bieden we ze aan om onze stoelen zo meteen over te nemen. Daar zijn ze ons erg dankbaar voor. Goede daad voor vandaag ook weer gedaan.

Vanavond worden we weer in pak verwacht. Dat is best een warme aangelegenheid. Vandaag is het buiten maar liefst 30 graden. Zo warm hebben we het volgens ons nog nooit gehad op een zeedag. Aan het menu kunnen we zien dat er wat staat te gebeuren in het restaurant. Voor het toetje is namelijk maar één optie (of fruit). De feestelijke taarten worden aan het einde van het diner binnengebracht. En er staat een glas klaar voor de prosecco om straks gezamenlijk mee te toasten. Inderdaad worden vanavond alle departementen van het bedrijf voorgesteld. Toevallig staan er beneden drie barmannen die we kennen, dus dat is extra leuk. We zitten met onze tafel vlakbij alle actie. De chefs, de maitre en de kapitein lopen vlak achter ons naar de balustrade om het applaus in ontvangst te nemen. Na afloop gaan we nog met onze obers op de foto. Gelukkig is er nog een collega in de buurt die even wil assisteren.

Om 21:00 uur wacht de kapitein op ons in het theater voor een warm “arrivederci!” Dat lijkt ons wat voorbarig. Wij zijn voorlopig nog aan boord. Nog één nachtje varen en dan komen we aan op Barbados, het meest westelijk gelegen Caribisch eiland. Van verschillende personeelsleden hebben we gehoord dat de Franse Cariben erg mooi moeten zijn. On verra!

Vrijdag 16 december 2016

Om 10 over half 7 worden we wakker, staan op en gaan ontbijten. Vroeg, want om half 9 is de rondleiding over het schip. Helaas deze nacht ook geen uurtje extra, maar we mogen niet klagen.

Ons groepje bestaat geheel uit Nederlanders en de Nederlandse gastheer Jacco Schrijver gaat ons door het schip leiden. Dat wil zeggen door een deel van het schip. We hebben deze tour al vaker op andere schepen gedaan, maar het is toch telkens weer leuk om mee te maken.

We komen zo langs de werkplaatsen, magazijnen, laad- en losruimte, hutten van personeelsleden, wasserij, scheepsarts, restaurants voor de bemanning, sportruimte voor bemanning en de Crew Bar, waar we een drankje krijgen. Ook komen we weer door de keuken en de chef-kok vertelt maar al te graag wat er allemaal gebeurt en hoopt op vragen.

In het theater kijken we ook weer even achter de schermen en krijgen een lasershowtje te zien.

Om half 12 zit het erop en eindigen we in het restaurant waar weer hapjes en drankjes zijn klaargezet. Helaas was het bij deze tour niet toegestaan om foto’s te maken.

Na de lunch weer ons rondje Samsara (stoombad van de Razul werkt nog steeds niet) en lekker lezen op ons balkon. Het is weer prachtig weer vandaag. Nog steeds vervelen de zeedagen ons niet. Ze vliegen echt om.

Vannacht weer, voor de laatste keer, een uurtje extra. Dan zitten we op 5 uur tijdsverschil met Nederland. Morgen de laatste dag op zee.

Donderdag 15 december 2016

Een routine hebben is handig op een cruiseschip. Als je om dezelfde tijd en op dezelfde plek komt voor ontbijt, lunch of een drankje, dan zullen de meeste personeelsleden je herkennen en je graag aanbieden wat je de vorige keer bij ze bestelde. Knap om zo’n goed geheugen te hebben. En dat terwijl ze zoveel verschillende passagiers tegenkomen. Zo komt het dat Co vanmorgen bij het ontbijt direct een bordje met 4 croissantjes aangeboden krijgt, er voor allebei sinaasappelsap en water neergezet wordt en ook de muntthee vanzelf arriveert. Bedenk dus goed wat je de eerste keer bestelt, want je wilt ze een volgende keer uiteraard niet teleur stellen.

Na het ontbijt gaan we weer aan dek voor onze ochtendtraining. Het is opnieuw zonnig en warm. De zweetdruppels verschijnen al snel. Vanaf de joggingbaan op dek 12 kunnen we de vliegende vissen soms al zien. Ook is het grappig om te zien hoe de verschillende culturen aan boord omgaan met dit mooie weer. Zo zie je aan dek Italiaanse dames met krulspelden in, Duitse rode ruggen met een biertje ernaast en handige Nederlanders met van huis meegenomen wasknijpers om de handdoek op de plaats te houden op het ligbed. Met een welverdiende cola en koffie besluiten we de training en gaan we uitpuffen op ons balkon. We smeren ons goed in, want hier in de tropen is de zon een stuk krachtiger dan eerder in de reis.

Na de lunch wacht ons een nare verrassing. De telefoon gaat en er wordt medegedeeld dat het stoombad van de Razul nog steeds niet werkt. Het houdt er steeds na 5 minuten mee op. Er moet dus grondiger naar gekeken worden. Nou, op deze behandeling rust echt geen zegen. Op twee schepen en twee keer geprobeerd en zonder resultaat. Nou ja, we gaan evengoed naar de spa om daar een paar uurtjes te genieten. Grappig dat we daar opeens een meeuw zien vliegen. Er is beslist geen land of eiland in de buurt. Hij blijft maar rond het schip vliegen en lijkt wel naar het water te kijken of hij een visje ziet. Misschien is hij meegelift vanaf Tenerife.

Weer terug bij de hut relaxen we nog wat voor we onze avond routine inzetten. Vanavond is de dresscode Wit, want vanavond is de Notte Bianca, met een groot feest bij het zwembad op dek 9. Daar moeten ook ijssculpturen gemaakt worden. We zullen zien! Bij het aankleden ontdekken we de tweede nare verrassing van vandaag. Terwijl we op ons balkon zaten is er een briefje onder de deur door geschoven met daarop vermeld hoe laat we moeten verzamelen voor de scheepstour morgen. Dat blijkt al om 8:30 uur te zijn… Lieve help! Dan moeten we het maar niet al te laat maken vanavond…

Woensdag 14 december 2016

De stelling dat je van buffetten meer gaat eten dan wanneer je aan tafel geserveerd wordt, kan, bewezen, overboord gegooid worden. Zeker als je het moeilijk vindt om iets dat je wordt aangeboden, af te slaan, ga je hier in het, laat ik het “het niet-buffet-restaurant” noemen, voor de bijl. Het lijkt wel of ze bang zijn dat we te weinig zullen eten.

Na het ontbijt gaan we weer wat aan beweging doen. Om te beginnen weer met de trappen omhoog van de 4e naar de 12e (gisteren stond in het verslag onterecht 11e) etage om vervolgens op de wandelbaan op het dek dit keer 20 rondjes te lopen van 155 meter. Vervolgens nog even van achteren naar voren en terug, ook goed voor 600 meter. Na ruim 45 minuten gunnen we ons daarom maar wat te drinken aan de bar op het achterdek. Nee, nog geen alcohol. De telefoon van Co vermeldt dat een training is vastgelegd van 46 minuten en 31 seconden. Een afstand van 3,92 km is afgelegd met een gemiddelde snelheid van 5 km/u.

Daarna weer lekker op ons balkon van de zon genieten. Die is behoorlijk warm. Het is 25 graden vandaag, volgens de dagelijkse weerbericht omroep. Het water schijnt 23 graden warm te zijn, we zijn duidelijk in de tropen. Boekje lezen, zonnen…. heerlijk.

Dan lunchen we in het buffetrestaurant. We zijn op tijd dus het is niet moeilijk een tafeltje te vinden. Na de lunch gaan we wederom de Samsara-spa in en voor vandaag hebben we een Razul geboekt. dat is een klei-stoom ritueel. Dit wilden we tijdens onze vorige cruise op de Costa Diadema ook doen, maar toen lukte het twee keer niet dat stoombad aan te krijgen. Toen hebben we kosteloos een andere oplossing gekregen middels het privé-gebruik van een bubbelbad, met diverse huidverzorgingsmiddelen.

Eerst even lekker van de Samsara gebruik maken en tegen half 3 zitten we in de hal voor de Razul. Dan krijgen we te horen dat het stoombad het niet doet en dat de technische dienst onderweg is om het te verhelpen. Of we het om vier uur willen doen? Nee, dan morgen maar want anders wordt het te krap. We gaan zelf dan nog maar een rondje stoombad in de Samsara doen. Als we weer naar onze hut gaan, horen we dat ze de boel werkend hebben gekregen en we hebben de hoop dus nu op morgen gevestigd. Vanaf het balkon van de Samsara hebben we vandaag wel voor het eerst weer vele vliegende vissen gezien. Hele groepen kleintjes die zich van het schip af spoeden.

Op ons balkon is het heerlijk. De zon is zodanig dat we schaduw hebben, maar de temperatuur is goed om in zwembroek buiten te liggen.

Pak aan, want het is Gala-avond. Maar voordat we in pak naar het restaurant gaan, eerst nog even wat drinken bij Richard en Susan in de Grand Bar.

Tijdens het diner zien we de volle maan door de ramen achterin. Tijdens het diner nodigt onze ober ons ook uit om naar de Filippijnen te komen. Hij blijkt 1 dag voor Co jarig te zijn, maar is 11 jaar jonger, dus niet van 66 maar van 77.

Na het diner gaan we weer uit het pak. Aan de bar in onze normale kleding voelt toch prettiger. Deze reis zijn we voornamelijk aan de Whisky-cream Banana Colada. Voorheen de Baleys Banana Colada. Natuurlijk afsluitend met Limoncello gevolgd door water voor Jeroen en Cola voor….

Vannacht weer een uurtje extra. Wij kunnen iedereen die last heeft van jetlag deze cruise van harte aanbevelen.

Dinsdag 13 december 2016

We worden gewekt door het zonnetje op ons balkon. Het ziet er buiten weer goed uit vandaag. Jeroen heeft niet zoveel trek voor het ontbijt, maar de obers vliegen op ons af met croissants, donuts, cake en andere lekkernijen. We zijn redelijk standvastig en slaan vandaag het één en ander aan aanbod af.

Dan gaan we op pad voor wat training. Eerst met de trap van de 4e naar de 11e etage. En vervolgens 10 rondjes over de “jogging-track”. Dat is overigens best een populaire bezigheid aan boord. Het is een parcours van 155 meter op het bovendek buiten. Heerlijk om te doen met dit weer. Tot besluit nog een koffie bij de bar aan het zwembad en dan zijn we klaar voor de rest van de dag.

Om half 11 staat de rondleiding door de keuken op het programma. Deze wordt gratis aangeboden aan de Perla Diamante leden van de Costa Club. Met een groepje van ongeveer 20 Nederlanders gaan we met host Jacco door de grootste keuken van het schip op de 3e etage. Daarvoor moeten we wel beschermende kleding aan, hoesjes om de schoenen, haarnetje op en mondkapje voor. Hilarisch om te zien. We zijn al vaker achter de schermen geweest op een cruiseschip, maar het blijft indrukwekkend om te zien hoe alles is georganiseerd om zo’n drijvend hotel/restaurant soepel te laten lopen voor een kleine 3.000 passagiers. Na afloop staat er een hapje en een drankje voor ons klaar.

Voor de lunch gaan we weer naar boven. Daar is bij het zwembad nog een happening gaande vanwege het passeren van de Kreeftskeerkring vandaag. Om kwart voor 12 werd dit aangegeven met luid getoeter van de scheepshoorn. We hebben een certificaat gekregen wat je kunt laten ondertekenen door de kapitein. We zien van bovenaf hoe lang de rij is en besluiten dat het niet de moeite is om daarvoor zo lang te gaan staan wachten.

‘s Middags gaan we weer naar de spa voor een paar rondjes sauna. Bij het afkoelen buiten kunnen we ook vandaag nog geen vliegende vissen of andere zeedieren ontdekken. Morgen maar weer proberen. Dan terug naar ons balkon om weer een stukje verder te lezen in onze boeken.

Bij het diner gaan we toch weer voor een extraatje. We doen er nog een uiensoep bij en Co gaat een keer voor twee toetjes. Morgen dan maar 11 rondjes rond de schoorsteen…

Maandag 12 december 2016

Gisteren tijdens het diner maakte het schip veel lawaai zoals bij scherp draaien of zijwaarts manoeuvreren. Na het diner bleken we weer voor de haven van Santa Cruz stil te liggen. Van iemand die op een balkon boven ons stond begrepen we dat er een bootje was geweest dat duidde op een medisch noodgeval. Wat precies is niet duidelijk geworden, maar met ongeveer 4 uur vertraging beginnen we aan de overtocht. Ach ja, 6 dagen om het in te halen.

We hebben afgelopen nacht weer een uurtje extra gehad. Voor de tweede keer is de klok een uur terug gegaan. Komende dagen gaat dat nog 3 keer gebeuren. Mooi op tijd wakker om te ontbijten. De obers hebben ons nu aardig leren kennen en komen met de juiste dingen naar onze tafel. Na het ontbijt gaan we een wandeling over het dek maken, nemen we wat te drinken aan de bar op het achterdek en rond 10 uur strijken we neer in de zon op ons balkon. Die zon is goed warm. Nu is het tijd om te lezen.

Na de lunch weer een paar uurtjes in de spa om daarna wederom op ons balkon, maar nu in de schaduw, weer het lezen op te pakken. Jeroen leest een boek van Tofik Dibi, Co het boekje “Waarom, Daarom” van Roué Verveer en tevens de krant op de tablet. Heerlijke dag zo en die vliegt weer om.

Geen bijzonderheden bij het diner en daarom blijft het vandaag bij een kort verslag.