Maandag 19 december 2016

Als we wakker worden, nadert het schip de haven van Fort-de-France. We kunnen redelijk rustig aan doen, want onze excursie vandaag begint pas om 9:00 uur. Tijdens het ontbijt zien we dat het opeens hoost buiten. De regen gaat als een waterval langs de ramen. We laten de poncho’s en de paraplu voor de zekerheid maar in de rugzak!

Bij het verzamelpunt in de Grand Bar zien we een paar bekende gezichten. Onze Duitse diner-buren gaan hetzelfde tochtje maken en ook een Zwitserse man uit Chur die we gisteren bij de excursie op Barbados hebben leren kennen. Buiten staan onze jeeps klaar. Dit keer geen open laadbak, maar normale 4×4 SUV’s, waarin 6 passagiers kunnen. Onze gids Jonathan vertelt tijdens de rit het één en ander over het eiland Martinique en de plekken die we gaan bezoeken. Je kunt zien dat dit eiland veel meer bedrijvig is dan Barbados. We komen zelfs in een heuse file terecht op de snelweg van de hoofdstad naar het zuiden. Gelukkig duurt dat niet lang. Ze zijn bezig met het aanleggen van een dubbele vrije busbaan om het openbaar vervoer te bevorderen.

Al snel gaat de route omhoog, de groene heuvels in. We zien veel bananenplantages. Er zijn er maar liefst 10.000 op het hele eiland. We bezoeken er één en krijgen daar uitleg over de teelt, de oogst en de export. Het luistert allemaal nauw, want het zijn gevoelige planten (geen bomen). Ze hebben veel water nodig, maar de grond moet wel waterdoorlatend zijn. En ze zijn erg gevoelig voor wind, wat niet handig is met de passaatwinden hier en de stormen in het najaar. Daarvoor staan soms hoge bomen langs de randen geplant ter bescherming. Na zes jaar wordt de grond minimaal 1 jaar vrij gelaten van bananen planten om uitputting te voorkomen.

Daarna gaan we verder de heuvels en de bergen in. De weggetjes worden steeds smaller en slechter en er moeten ook enkele rivieren worden overgestoken. Af en toe is het best spectaculair, helemaal als er ook nog tegenliggers langs moeten. Boven in het regenwoud mogen we weer uitstappen voor een kleine wandeling en krijgen we een drankje aangeboden. Hier hadden we eigenlijk wel iets langer willen doorbrengen, want het is een heel mooie omgeving met veel verschillende bomen, planten en bloemen.

Dan gaat de route weer bergafwaarts en komen we uit bij de rum destilleerderij van Saint-Etienne. Het is een groot complex met omliggende tuinen. De vaten rum liggen opgeslagen in een grote loods om te rijpen. Sommige rum rijpt meer dan 5 jaar. In een ander gebouw wordt de rum gebotteld. Er kan natuurlijk ook het nodige geproefd worden en vooral de oudere rum smaakt beter.

Vervolgens stappen we weer in de auto’s voor het laatste stuk, terug naar de haven in Fort-de-France. We hebben ondertussen wel trek gekregen en dus gaan we meteen wat lunchen op dek 9, samen met de Zwitser.

Omdat we nog een paar uur de tijd hebben, besluiten we nog snel een wandelingetje te maken naar het centrum. Bij aankomst vanmorgen zag de stad er vanaf zee best leuk uit. Maar van dichtbij valt het dan toch een beetje tegen. De kerk staat in de steigers en andere gebouwen hebben een nogal armoedige aanblik. Het fort is wel te bezichtigen, echter niet op maandagen. Wel zien we in een boom minstens vijf leguanen zitten. Dat is dan weer leuk. Tevreden over deze mooie dag gaan we weer aan boord. Daar horen we dat het vandaag in de stad veel geregend heeft. Wij hadden met ons tripje dan geluk, want wij hebben prima weer gehad!

Ook tijdens het diner klettert er regelmatig regen tegen de ramen. We nemen afscheid van onze Duitse diner-buren. Zij gaan morgen naar huis. Ze zijn niet de enigen, want morgen gaan er meer dan 1.000 mensen van boord en krijgen we er circa 1.300 nieuwe passagiers bij. Van de obers begrijpen we dat “ons” deel van het restaurant op dek 4 gehalveerd gaat worden, dus we zullen extra vroeg bij de deur staan om ons vaste tafeltje te kunnen bemachtigen.