Dinsdag 5 december 2017

Tegen 7 uur worden we wakker, maar dat vinden we toch wat te vroeg dus draaien we ons om en worden voor de tweede keer wakker tegen 8 uur. Rituelen, je kent het wel en dan naar het ontbijt in het club-restaurant. Daar hebben we wel wat gespreksstof naar aanleiding van onze excursie gisteren. Ze hadden ons al bij het diner gemist.

Na het ontbijt gaan we weer 10 rondjes over dek 10. Het is behoorlijk warm dus ook het zweet kiest ervoor naar buiten te gaan. Na onze 10 rondjes, weer ongeveer 55 minuten verder, dalen we af naar de tourdesk om ons aan te melden voor de rondleiding over het schip. In de informatie staat dat we daarbij geen foto’s mogen maken, maar wij hadden ondertussen vernomen dat dat alleen op de brug zou zijn. Dus maar even navragen.

We hoeven niet in de rij bij de tourdesk want de Nederlandstalige gastheer Wim wenkt ons dat we het formulier bij hem in kunnen leveren. Meteen vragen we even hoe het nu zit met dat fotograferen. Na enige navraag, blijkt dat de hele tour geen foto’s gemaakt mogen worden. Jammer, maar omdat je sinds jaren weer eens op de brug mag kijken, willen we toch mee. Dus schrijven we in en gaan daarna naar onze hut.

We vragen of Wim ook weet waarom we van Aqaba eerst een heel eind terug gevaren zijn om daarna weer richting Aqaba te varen, maar aan de andere kant van de golf van Aqaba. Hij legt uit dat we eerst naar internationale wateren moeten voordat we het gebied van Israel in mogen. Zoiets vermoedden we al, maar we waren niet zeker. Het voelt toch raar dat je eigenlijk gewoon in korte tijd naar de andere kant had kunnen varen. Wim vraagt of we naar de speciale High Tea party komen. We willen ons daar nog niet op vastleggen, maar houden die mogelijkheid open. Dan gaan we naar de hut.

Het verslag van gisteren was bijna klaar omdat we dat in etappes gisteren tussendoor op de telefoon al hadden gedaan, maar we moeten nog een selectie maken uit de vele foto’s die we gemaakt hebben. Dat valt niet mee en uiteindelijk zijn het er wat meer geworden dan we aanvankelijk van plan waren. We publiceren ons verslag en dan is het al weer tijd voor de lunch.

Vandaag lunchen we in het buffet restaurant en halen we de drankjes weer bij Francis. Hij ziet Co al in de verte aankomen en pakt snel 2 blikjes uit de koeling zodat hij die meteen kan overhandigen. Maar wel even een kort gesprekje natuurlijk. Er zijn geen wachtenden dus dat kan.

Na de lunch dan tijd om op ons balkon in de schaduw te lezen. Het is er heerlijk. We besluiten om naar de Tea-party te gaan dus even voor 4 uur verlaten we de hut en gaan naar dek 1, theater Isolabella. De thee wordt daar uitgeserveerd en er is een lang buffet met allerlei hapjes. De belangstelling is groot dus de zaal zit behoorlijk vol.

Het schiet al weer op, zo’n dag. Nog een uurtje en dan is het dinertijd. We lopen nog even langs de shop met alle foto’s die tijdens de cruise gemaakt worden en dan gaan we naar de hut waar we het eerste deel van het verslag schrijven.

Als we in de dinerzaal komen, zijn de gordijnen gesloten. Omdat we nu door het gebied varen dat een piraten risico heeft, doen ze voor de veiligheid ‘s avonds de gordijnen dicht. Wij hebben in Katakolon al een piraatje aan boord gehaald. Het diner is, saai maar waar, weer heerlijk en vandaag is het surprise-drankje Limoncello. Salute!

Terug naar de hut en zo naar de bar, maar dat weten jullie natuurlijk al.

Maandag 4 december 2017

Gisteravond legde het schip aan in de haven van Eilat. Dat staat bekend om zijn uitbundige nachtleven. Inderdaad zien we vanaf ons balkon een Las Vegas achtige sfeer aan land met grote hotels en knipperde verlichting. En rondom ons vaart een soort disco schip met feestende mensen aan boord. Wij gaan echter op tijd te bed.

Vroeg op vandaag met een lange dag voor de boeg. De wekker staat om 5 uur en half 6 is er al een ontbijt buffet open. Om 6 uur lopen we naar het verzamelpunt voor de excursie naar Jeruzalem. Half 7 mogen we naar de bus, na controle door de Israëlische autoriteiten van paspoort en bagage.

Slechts 24 passsgiers zitten er in bus 6. Gids Miki legt uit wat het programma wordt vandaag en begint daarna aan de geschiedenis van het land hier, in een notendop, vanuit de drie religies. Daarna gaat hij ruim een uur in op de geschiedenis van het land Israël, alleen steeds meer vanuit een nogal eenzijdig gezichtspunt. Als we bij de huidige politieke problemen met de Palestijnse gebieden aankomen, wordt het eigenlijk wel een beetje vervelend om naar te luisteren en soms zelfs beledigend. We focussen maar wat meer op het uitzicht buiten. We rijden noordwaarts door de Negev woestijn. Een droog en dor gebied met minder dan 100mm regen per jaar.

Na ruim 2 uur rijden bereiken we de zuidpunt van de Dode Zee, 400 meter onder zeeniveau. Hier is veel industrie, verderop wat luxe hotels. Dan volgt een dam in de Dode Zee, waarachter het waterniveau veel lager ligt. Het meer droogt in de loop van de jaren langzaam op. Vanwege hoge nood van een Deense dame, slaan we af bij de vesting van Masada voor een sanitaire stop. Kunnen we dat ook meteen aanschouwen. Er is uiteraard geen tijd om de kabelbaan naar boven te nemen.

Een eindje verder maken we een fotostop op een mooi uitzichtpunt over de Dode Zee. Inmiddels zijn we de grens van de Westelijke Jordaanoever gepasseerd, overigens zonder controlepunt.

Niet veel verderop volgt de commerciële stop bij een een fabrikant van Doze Zee producten. Allerhande crèmes zijn te koop, en nog veel meer. Het is er een drukte van belang, maar het is niets voor ons.

Om 11 uur laten we de Dode Zee achter ons en gaan we westwaarts richting Jeruzalem, bij de afslag van Jericho. We rijden nu omhoog de bergen in om weer boven zeeniveau uit te komen. Jeruzalem ligt op 900m hoogte, vertelt de gids.

Als we een tunnel uit komen, hebben we opeens zicht op de oude stad. We rijden verder de Olijfberg op en stoppen daar voor het schitterende uitzicht. Van hier kunnen we alle belangrijke plekken van de oude stad zien. De zaal van het Laatste Avondmaal en het graf van David, de Al-Aqsa moskee met zijn glimmende koepel op de Tempelberg, het paleis van Pilates, de Heilige Grafkerk, etc. Alleen de Klaagmuur zit aan de andere kant  van de stadsmuren die we hier zien. Beneden ons is de tuin van Getsemane en vlak voor ons de enorme joodse begraafplaats tegen de Olijfberg op.

Hierna rijden we naar onze lunchplek. Opnieuw een uitgebreid buffet in een luxe hotel. Dit keer koosjer natuurlijk.

Om 1 uur gaan we met de bus naar de zaal van het Laatste Avondmaal. Hier vinden we ook de graftombe van David en de Church of Dormition (geen vertaling kunnen vinden).

Dan gaan we te voet verder. Via de Zion poort gaan we door de oude stadsmuur heen en komen we in de Joodse wijk. Hier zien we ook opgravingen van de oude Romeinse straat.

Vervolgens gaan we door de smalle winkelstraatjes van de Arabische souk en komen we uit in de Christelijke wijk. Hoofddoel hier is de Heilige Grafkerk. Daar vinden we de laatste stadia van de Via Dolorosa. Boven in de kerk is de plek waar het kruis van Jezus heeft gestaan. Het is er niet druk, dus van de gids mogen we in de rij aansluiten. Onder een koperen ring kun je deze plek aanraken. Beneden in de kerk ligt de steen waar het lichaam van Jezus is gewassen en gebalsemd en staat ook de graftombe, het Heilige Graf. Voor de tombe binnen te gaan is het echter wel te druk.

Eenmaal weer buiten schiet de tijd al aardig op. De gids plant nu nog een shop pauze in van 20 minuten bij een winkel die hij kent. Wij kopen elders 2 blikjes cola om even op te frissen. Als de gids na ruim 20 minuten aarzelt om verder te gaan, roept Co: “Let’s go!”. Anderen uit de groep zijn daar blij mee. We willen graag vóór zonsondergang bij de Klaagmuur zijn.

We lopen weer door de smalle straatjes naar de toegangspoort. Eerst kijken we uit over het plein en de muur van bovenaf. Daarna gaan we door de secutity check en staan we op het plein zelf, vlak voor de Klaagmuur. Er is een apart gedeelte voor mannen en vrouwen. Wij kunnen hier dus samen op dezelfde plek zijn. Het is een komen en gaan van mannen, jong en oud, orthodox en “liberaal” door elkaar. Ook wij raken even de muur aan, maar laten geen briefje in de voegen achter. Ondertussen is de verlichting aan gegaan, wat ook wel weer een bijzondere sfeer geeft, en klinkt van achter de muur de oproep tot gebed vanuit de moskee.

Om 5 uur is het tijd om te gaan. Met een bijzondere belevenis rijker, stappen we in de bus die ons naar het vliegveld van Tel Aviv brengt. Dat is overigens nog best een eindje rijden en in de avondspits schiet het niet erg op. Om half 7 komen we aan op het kleine vliegveld Dov Hoz voor binnenlandse vluchten. Het gaat hier allemaal een beetje rommelig. Eerst volgt de uitgebreide veiligheidscontrole en dan staan we met de gids in het vertrekhalletje. We hebben zelf geen ticket, vluchtnummer of zelfs maar een naam van de maatschappij, maar volgens de gids moeten we de vlucht van kwart voor 9 van Israir hebben. Die balie gaat pas om kwart voor 8 open, maar volgens hem kunnen we gewoon ons paspoort geven en dan zouden ze wel weten wie we zijn. Beetje vaag allemaal. In de koffiecorner kopen we dan ondertussen maar een kaascroissant en een cola. Vlak voordat de balie open gaat, komen ook cruisepassagiers van een andere bus binnen, dus we zullen toch wel goed zitten.

We gaan snel naar de balie en mogen als eerste inchecken. We mogen op rij 2 bij de nooduitgang omdat we lang zijn en omdat we natuurlijk ontzettend aardig zijn (grapje). Om tien voor half 9 gaan we aan boord in het propeller vliegtuig, waar zo’n 75 man in kan en tegen tienen landen we uiteindelijk in Eilat. Nog een klein stukje met de bus van de luchthaven naar het schip en dan kunnen we nog een hapje eten bij het buffet voor de laatkomers op dek 9.

Om alles nog een beetje te laten bezinken, nemen we nog een cocktail en een limoncello aan de bar beneden en dan is het tijd om in bed te ploffen. Wat een geweldige dag! Nog tip voor wie het vergeten was: klik op de foto’s voor grotere weergave en ga daarna met de terug/Back knop van de browser weer terug naar de pagina of klik op een foto met Ctrl ingedrukt, dan opent de foto in nieuw tabblad.

Zondag 3 december 2017

Iets voor de wekker van 7 uur zijn we wakker. Het weer ziet er goed uit. De ochtend rituelen verlopen zo soepel dat we ruim op tijd klaar zijn. Ondertussen varen we recht op Jordanië af en zien we links Israël en Egypte liggen. De telefoon heet ons vanmorgen eerst welkom in Saoudie Arabië, Israël en uiteindelijk Jordanië.

Vandaag zitten we in een bus met Nederlanders. Bus nummer 2.

We maken een schitterende rit door overwegend kaal rotsgebied en de gids legt een en ander uit over de steensoorten en de bewoners in het gebied. Zo zijn er hele oude bedoeïenen die niet in betonnen huizen willen wonen maar liever in een tent of gewoon onder een boom.

We komen door het gebied waar Mozes met volk van Israël zou zijn neergestreken na de exodus uit Egypte. Verderop in de bergen zou hij de tien geboden hebben ontvangen. En even later wijst de gids ons op de graftombe van Aäron, hoog op een bergpunt.
Onderweg passeren we ook een aantal vrachtwagens met elk een wieken blad van een windmolen. Verderop zijn ze bezig om windmolens te bouwen op land van bedoeïenen die daar erg blij mee zijn omdat ze de grond tegen een flink bedrag verhuren hiervoor.

De weg waarover we rijden is de Kings Way. Onderweg maken we een korte stop met een schitterend uitzicht over de bergen. Deze pas ligt op 1700m hoogte. Er is een shop waar we een klein pluche kameeltje kopen en pas te laat realiseren dat we opgelicht zijn. Maar goed, de schade is te overzien.

Als we bij Petra aankomen meldt Co het toch even bij de gids, al is het maar dat het bekend is. De gids pakt meteen zijn telefoon en later meldt hij ons dat ongeveer 15 euro naar zijn bankrekening overgemaakt zal worden en dat wij het geld nu van hem krijgen. Dat hoeft niet meteen van ons.

Bij Petra is een groot toeristenoord ontstaan – Wadi Musa – met 57 hotels. In het luxe Mövenpick mogen wij de lunch gebruiken. Het is er druk en toevallig krijgen wij daarom een tafeltje in de mooie lobby. Er ligt allerlei lekkers op het buffet maar wij houden ons een beetje in. We kunnen geen zware maag gebruiken op de lange voettocht straks.

Om 1 uur gaan we op weg met de rondleiding door de oude stad Petra, de vroegere hoofdstad van de Nabateërs. Van de ingang tot het hoogtepunt is ongeveer 45 minuten lopen waarvan grotendeels tussen steile hoge rotswanden. Dit is de vroegere rivierbedding die The Siq wordt genoemd. Het eerste stuk van het pad is wel vrij open waardoor er flink wat zandverstuivingen zijn. Het is een indrukwekkende wandeling en doordat we regelmatig ook stoppen voor wat uitleg, staan we na ongeveer 5 kwartier voor het monument dat bekend geworden is door met name de film Indiana Jones: The Treasury.

Maar daarmee is de wandeling nog niet bij het keerpunt. Er is nog veel meer te zien, waaronder de koningsgraven en het theater. Als de gids aangeeft dat we bij het einde zijn en op eigen gelegenheid terug kunnen gaan, hebben we daar ook ruim 5 kwartier voor. We lopen dus nog klein stukje verder om nog een hele mooie gevel hoog in de rotsen te zien. Ongelooflijk dat deze hele stad zo’n 2500 jaar geleden in het zandsteen is uitgehakt. Er hebben ooit 25.000 mensen gewoond. Het lag op verschillende handelsroutes o.a. voor wierook.

Dan willen we een boekje over dit gebied kopen. We stellen de gids voor dat hij dat betaalt en dat de rest van wat we zouden krijgen fooi is voor hem. Dat is een aardige fooi maar wij zijn al heel blij dat deze man dit voor ons geregeld heeft en die verkoper er niet mee weggekomen is. Zelf hebben we ook niet goed opgelet.

Tijd om terug te keren naar de ingang. Dat is wel wat zwaarder omdat we nu omhoog moeten. Nu wordt het voor Co wel merkbaar dat hij nog niet geheel de oude is, maar het gaat goed.

Om kwart voor vier zitten we ruim op tijd in de bus. Terug naar het schip. Onderweg zien we de zon onder gaan over de mooie bergen en even later staat zelfs de maan al laag aan hemel. Prachtig gezicht.

Vanuit de bus gaan we direct door naar ons restaurant voor het diner. Onze hoofdober Luis is er nog niet en er zijn ook nog geen andere gasten. Prima diner met vandaag als afsluit-drankje Wodka-7Up.

Vervolgens gaan we naar de hut om onze spullen af te droppen en de kaartjes van de paspoorten te halen want we moeten ons paspoort ophalen in het theater. Onderweg spreken we nog een Duits echtpaar dat ook in onze buurt in het restaurant eet.

Met de paspoorten weer naar de hut en aan het verslag. Het schip is om half 8 aan de kortste vaart van deze hele cruise begonnen, namelijk naar Eilat, wat gewoon aan de overkant ligt van waar we lagen, maar om onbekende redenen varen we een heel stuk om. Rond kwart over 9 beginnen we met de manoeuvres om daar aan te leggen. Ondertussen weten we dat we al om 6:30 moeten verzamelen voor onze excursie, dus slaan we de bar een keertje over en gaan zo vroeg naar bed.

Morgen hebben we de lange excursie naar Jeruzalem. We zullen daar waarschijnlijk pas ‘s avonds laat van terug zijn. Het verslag van morgen volgt dus waarschijnlijk pas dinsdag.

Zaterdag 2 december 2017

Vandaag staat de doorvaart van het Suez kanaal op het programma. Het schip is om 3 uur vannacht aan de reis begonnen bij Port Said, hoewel we daar gelukkig al slapend niets van mee hebben gekregen.

Volgens de informatie op de Diario di Bordo zouden we om 7:30 uur de grote Al Salam brug over het kanaal moeten passeren. Het treft dat we al om 7:00 uur wakker worden, dus doen we meteen de gordijnen open en zien…. helemaal niets! Het zit potdicht van de mist. We kunnen niet eens de voorkant van het schip zien, als we op ons balkon langszij kijken. De GPS op de telefoon van Jeroen geeft aan dat we vlakbij de brug moeten zijn en dan opeens, ja hoor, daar komt vanuit het niets de brug hoog over het schip heen. Hebben we hem toch een beetje meegekregen.

We gaan douchen en boven ontbijten in het Club restaurant. Dan lijkt de mist iets op te trekken en zien we in ieder geval wat meer van de oevers. Veel zand en af en toe iets van bebouwing en een paar palmbomen. Het kanaal is aan beide zijden afgezet met een muur of een hek en het schip krijgt een escorte mee voor de doorvaart. Later zien we dat voor en achter ons een paar grote containerschepen meevaren in het konvooi.

Tijdens het ontbijt gaan we af en toe even buiten kijken om wat foto’s te maken. Als we een grote stad passeren zien we langs de oever een moskee en een kerk gebroederlijk naast elkaar staan. Een mooi symbool. Even verderop volgt een dubbele spoorbrug en een drukke veerpont. Verder zijn er continue veel kleine vissersbootjes bezig met de vangst van vandaag.

Het kanaal is 197km lang en de doorvaart duurt 11 tot 15 uur, dus we hebben nog wel wat tijd om er wat van te zien zonder mist. Eerst hebben we om 9:45 uur de gratis rondleiding door de keuken. Daarvoor moeten we de beschermende kleding weer aan en dan neemt de Nederlandse host Wim ons mee door de keuken van het grote restaurant. Altijd weer indrukwekkend om te zien hoe strak georganiseerd zo’n keuken in elkaar zit. En hoe schoon het er overal is. Daar nemen ze geen risico mee. Na afloop krijgen we nog een hapje en een drankje en kletsen we wat na met een echtpaar uit België en twee oudere zussen uit Nederland die de laatste jaren samen reizen. We wisselen zo wat ervaringen en tips uit over het reizen met Costa.

Daarna gaan we weer even naar onze hut om vanaf ons balkon te kijken. We zijn inmiddels op het grote Amaro meer aangekomen. Daar zien we ook een strook land met grote villa’s, ongetwijfeld bedoeld voor de rijkere Egyptenaren. Vanaf de vissersbootjes wordt soms gezwaaid. Het zal voor de bewoners hier heel normaal zijn om elke dag zulke grote schepen langs te zien komen. Volgens de informatie kunnen dat er wel tot 97 per dag zijn. Voor ons is het natuurlijk een compleet nieuwe ervaring hier in het Suez kanaal.

Voor de lunch gaan we naar het buffet op dek 9, vandaag met Mexicaanse specialiteiten. De mist is ondertussen helemaal opgeklaard, hoewel het een beetje heiig blijft. Het kanaal is duidelijk zwaar bewaakt. Aan beide kanten muren, hekken, wachtposten en ander militair vertoon. De economische belangen van het kanaal zijn waarschijnlijk enorm groot. Aan de oostkant van het kanaal is er voornamelijk zand en woestijn. Aan de westkant zijn ook wel groenere stukken te zien, met palmbomen, of lapjes landbouwgrond.

Volgens de GPS zijn we bijna aangekomen in Suez, waar het kanaal eindigt. We blijven aan dek tot we in de verte de uitgang zien en bekijken het laatste stukje vanaf ons eigen balkon. We passeren nog een mooie moskee langs het water en dan neemt de loods al toeterend afscheid van ons schip.

Dan is het bijna tijd om ons bij de Spa te melden voor de derde en laatste behandeling van ons pakket, de Aroma Spa pakking. De dames zorgen weer goed voor onze ontspanning en als we bij onze positieven komen, is het al na vijven! Dan willen we ons eigenlijk naar de kamer haasten om ons aan te kleden voor de Costa Club Cocktail, want daar wordt dan ook een foto van ons genomen waar de kapitein later in gemonteerd wordt.

De cocktail is al begonnen als wij er arriveren, maar de fotograaf wil evengoed wel proberen om in het pikkedonker een foto van ons te nemen voor het groene scherm. We zullen zien wat ervan terecht gekomen is.

Hierna kunnen we meteen door naar het diner, waar we een oversized kalfskotelet geserveerd krijgen, op aanrader van de ober. Hij is inderdaad erg lekker. Het toegift-drankje van onze ober is vandaag de BaCo.

Het schip vaart nu door de Golf van Suez en zal vanavond laat “afslaan” naar de Golf van Akaba. Morgen hebben we de excursie naar de oude stad Petra. We zijn benieuwd!

Vrijdag 1 december 2017

Na bijna 9 uur slapen worden we wakker. Te laat om te ontbijten in het Clubrestaurant, maar wel met een strakblauwe hemel. Gelukkig is het buffetrestaurant nog wel open en daar gaan we dan ontbijten.

Even terug naar gisteravond, nadat we het verslag hadden gepubliceerd:

Op weg naar de bar gingen we over dek 3 in plaats van 2. Daarbij passeerden we de wijnbar. Nou ja, passeerden…. We werden gespot door Francis (zie verslag van gisteren) die ‘s avonds achter de bar van de wijnbar staat. Tja, dan loop je niet snel door en maak je even een praatje. Hij wilde ons een goede Rosé laten proeven dus met de billen op de krukken.

Daarna alsnog door naar de Lobby bar, meestal door ons Atrium bar genoemd waar we de rest van onze drankjes voor die avond hebben genoten. Klaus was er ook weer dus we hadden weer genoeg te praten.

Toen we weer in de hut aankwamen en de Diario di Bordo ( het dagelijkse blaadje met informatie voor de komende dag) aantroffen, bleek dat we vandaag nog niet door het Suezkanaal zullen gaan. We komen vanavond rond 22:00 uur aan bij onze aanlegplaats waar vandaan we om 3 uur komende nacht het Suezkanaal op zullen gaan.

Maar nu terug naar vandaag.
Na ons ontbijt gaan we het dek weer op om net als gisteren 10 rondes te lopen en weer doen we daar ongeveer 55 minuten over. Het dek loopt aardig vol met mensen die in de zon gaan liggen bakken. Na ronde 10 gaan we nog een rondje maar gaan daarbij wat hogere dekdelen op om wat foto’s te kunnen maken.

Dan is het tijd om naar de hut te gaan en lekker te gaan lezen op het balkon. Hier geen zon, maar de temperatuur is goed en het uitzicht uitstekend. Zeezicht. Voor je het weet is het al weer tijd voor de lunch. Tegen onze gewoontes in gaan we toch maar weer eens lunchen in het Clubrestaurant. Gisteren werd al opgemerkt dat ze ons bij de lunch gemist hadden, dus tja dan vandaag maar een keertje daar. We genieten o.a. van een heerlijke biefstuk.

Na de lunch op naar ons balkon, maar nog even een blikje Cola halen bij Francis op zijn lunchstekkie. Hard werken als passagier op zo’n schip. Op ons balkon gaan we weer verder lezen. Jeroen in een boek en Co heeft voor deze cruise een boek op de tablet gezet via de postcodeloterij-prijs. Het lezen op de tablet bevalt hem wel. Ondertussen wordt het wel enigszins bewolkt, maar nog steeds lekker buiten.

Vanavond is het kledingsadvies wit. Dus zo nog even omkleden en dan gaan we al weer dineren. Er is een uitnodiging binnen gekomen voor morgen voor de rondleiding door de keuken en morgen is ook de algemene Costa Club Cocktail party. Daarbij wordt een foto gemaakt die ons dan door Costa wordt aangeboden. De kapitein wordt daar in gemonteerd. Het belooft morgen nog een drukke dag te worden.

Tijdens het diner worden we, middels een sms van Vodafone, verwelkomd in Egypte. De lichtjes daarvan zijn vanaf onze plek in het restaurant te zien. Het drankje van vandaag is Bacardi bruine rum. Na weer een geslaagd diner, gaan we over het dek naar de achterkant van het schip om daar af te dalen naar de etage van onze hut.

Donderdag 30 november 2017

Als we vanmorgen de gordijnen open doen, belooft het een stralende dag te worden. We zien een strakblauwe lucht en de temperatuur voelt ook weer iets warmer aan. We hebben een beetje uitgeslapen, omdat we gisteravond wat langer in de bar zijn blijven zitten. We hadden een gezellig gesprek met Klaus uit Duitsland, die deze cruise met zijn ouders maakt. Gelukkig kunnen we wel Engels met hem praten, dat gaat ons toch iets makkelijker af dan Duits.

We zijn nog op tijd genoeg om boven in het Club restaurant te ontbijten. Daarna zetten we onze zeedag-training in. Die begint iets makkelijker, omdat we al op dek 10 zitten en dus niet met de trap omhoog hoeven. Het jogging pad is op dek 11, maar hier op dek 10 is eigenlijk ruimte genoeg om rond te wandelen. Het voordeel is dat deze ronde veel langer is, omdat je (bijna) de hele lengte van het schip kunt gebruiken. We lopen 10 rondjes en de stappenteller van Co geeft aan dat we daarmee 4,6 km in 55 minuten hebben afgelegd. Dat is wel even mooi zo. Co houdt het prima vol, ondanks dat hij nog steeds herstellende is van zijn operatie in oktober. Op dek 9 nemen we een cola, koffie en water en gaan dan even relaxen op ons balkon met een boekje erbij.

Gisteravond tijdens het diner viel het ons op dat we bij vertrek van Kreta de verkeerde kant op leken te varen. Volgens de GPS gingen we westwaarts om Kreta heen. Dat lijkt dan niet logisch als je naar het zuidoosten moet, richting het Suez kanaal. Er zal vast een reden voor zijn geweest. Inmiddels varen we weer oostwaarts, ten zuiden van Kreta, langs de kust van Libië en Egypte. Gelukkig wel op veilige afstand.

Bij de lunch halen we een colaatje bij het bar-station van Francis. Die hadden we gisteren al even gesproken. We herkenden elkaar wel van gezicht, maar weten geen van drieën meer precies van welke cruise. In ieder geval heeft hij nu al meteen onze namen onthouden, dus dat is makkelijk.

Na de lunch is het alweer snel tijd voor onze tweede Spa behandeling deze cruise: een bamboe massage. Sandra en Catherine zijn opnieuw onze therapeuten. Na de massage lopen we over het buitendek terug naar de trap. Het geeft een heerlijk gevoel dat je nu weer in je korte broek en je t-shirtje buiten kunt lopen. December lijkt opeens maanden ver weg te zijn.

Bij terugkomst in de hut blijkt de zon lekker op ons balkon te schijnen. We gaan daar nog even verder lezen en eten een appeltje van de fruitmand.

Als je denkt dat je het rustig hebt op zo’n zeedag, dan vergis je je, want om 5 uur staat de volgende afspraak op het programma. De Costa Club VIP Cocktail, met het voorstellen van de kapitein, Giacomo Longo, en zijn management. Hoewel we ondertussen wel weten hoe dit gaat, kleden we ons toch om in onze kostuums en gaan naar het theater op dek 2. Een fotograaf strikt ons onderweg nog voor een foto, die uitloopt op een complete fotoshoot. Van de week eens kijken of er een leuk plaatje bij zit.

Na de cocktail party nemen we nog een colaatje aan de bar en dan is het etenstijd. Vandaag valt vooral het hoofdgerecht goed in de smaak, prime rib beef, met als digestief een Brancamenta.

Morgen staat er NIETS op het programma, heerlijk….! Eens kijken of we dan al het Suez kanaal zullen gaan bereiken. Nu nog een cocktailtje aan de bar en dan Buona Notte!

Woensdag 29 november 2017

Om half 7 (half 6 Nederlandse tijd) gaat de wekker. Snel de ochtendrituelen door en ontbijten. Bij het ontbijt zien we weer een bekend Costa gezicht. Het is Nelson die wij van vorig jaar kennen van het ontbijt op de Favolosa. En kort gesprekje volgt.

Om kwart voor 8 zitten we in de Isolabella zaal op dek 1 te wachten tot we naar de bus kunnen. Vandaag hebben we de combinatie Engels en Duits.

Kreta is ontstaan door de botsing van twee aardlagen heel lang geleden. Op dit moment woont ongeveer 8 procent van de Griekse bevolking op Kreta. Omdat Kreta door de jaren van haar bestaan in handen geweest is van verschillende nationaliteiten zoals de Byzantijnen, Turken, Moren, is er een mengeling aan bouwstijlen op Kreta te vinden. Begin 20e eeuw sluit Kreta, op dat moment zelfstandig, zich weer aan bij Griekenland.

In ongeveer anderhalf uur rijden we naar onze eerste stop, het Arkadi klooster. De rit gaat westwaarts over de hoofdweg, met mooi uitzicht op besneeuwde bergen, de heuvels vol olijfbomen en de kustlijn. Vlak voor Rethymnon slaan we linksaf en rijden nog 15 km omhoog de bergen in en komen dan bij het klooster aan.

Bij het klooster krijgen we enige uitleg over de bouw, geschiedenis en algemene achtergrond. Helaas is 45 minuten eigenlijk te kort mede omdat we pas na 15 minuten beginnen met de rondleiding omdat velen naar de weinige toiletten moeten. Het klooster speelde een belangrijke rol tijdens de Turkse bezetting. Op een bepaald moment besloten de opstandelingen dat ze zich liever opbliezen dan zich overgeven aan de Turken.

Na het klooster gaan we naar het plaatsje Rethymnon. Als we dat naderen zien we een oud Venetiaans fort liggen. Het is schitterend weer vandaag, dus het uitzicht is extra mooi zo.

In Rethymnon hebben we een uur de tijd om op eigen gelegenheid rond te lopen. Ook hier is de mengelmoes van Turkse en Venetiaanse architectuur goed te zien in de huizen. We bezoeken onder andere de moskee en doen een bliksembezoek aan het fort. Dat was zeker de moeite waard. Wel moeten we in rap tempo naar de bus terug.

Pech is dat de accu van Co’s nieuwe camera niet goed blijkt te zijn. Bij vertrek nog alle streepjes maar als het eerste streepje van de drie verdwijnt gaat het snel en de camera is binnen een uur niet meer te gebruiken.

Als iedereen weer in de bus zit, is er enige consternatie dat de tour bepaalde onderdelen niet bevat die een aantal mensen wel verwacht hadden.

Aangekomen bij het schip gaan we nog voor een late lunch naar dek 9 en om ongeveer drie uur zijn we in de cabine waar we nog even genieten van de zon op ons balkon. We lezen wat en horen dat er een oefening is met de waterdichte deuren in het schip. De bemanning wordt hiervoor gewaarschuwd omdat deze gesloten gaan worden en men daar niet tussen moet komen te zitten. Deze deuren bevinden zich onderin het schip, waar ook de ruimtes van de bemanning zijn.

En dan gaat de tijd weer hard. Bijna al weer eten. Het is toch wat. In het restaurant kopen we een Costa kerstbal, waarmee we de Costa Foundation ondersteunen, die projecten in ontwikkelingslanden financiert.

Dit keer krijgen we bij het einde van het diner een glaasje witte rum. Dit past goed bij Jeroen zijn dessert (baba au rum) volgens de ober. Gisteren hadden we wodka en daarvoor passeerden Limoncello, Sambucca, Amaro en Ballentines. Elke avond iets anders van de ober.

De komende drie dagen zitten we op zee en zullen we door het Suez kanaal gaan. Kunnen we even lekker tot rust komen van onze Europese belevenissen.

Dinsdag 28 november 2017

We worden om half 8 wakker in de haven van Piraeus. In deze drukke haven van Athene wemelt het van de veerboten en andere schepen, maar vanaf ons balkon kunnen we de Costa Luminosa niet zien liggen. Bij het ontbijt komen we erachter dat de Luminosa een stukje verderop ligt, bij een cruise terminal om de hoek. We kunnen vanuit het restaurant nog net de boeg zien.

Na het ontbijt gaan we lopend de stad in. We zijn een aantal jaren geleden al eens op vakantie geweest in Athene en hebben nu even geen behoefte aan een excursie daarheen. Helaas begint het net een beetje te regenen als we de terminal uit zijn. Gelukkig staat de kerk Agios Nikolaos vlakbij en kunnen we daar binnen even schuilen. We branden meteen een kaarsje voor onze dierbaren die er niet meer zijn.

Als de bui is weggetrokken lopen we verder de stad door. Zoals we al gelezen hadden is het een vrij drukke en rommelige stad. Toch zijn er wel een paar mooie plekjes te vinden, zoals de jachthaven en paar leuke winkelstraatjes met etalages in kerstsfeer. Als de zon doorbreekt, kunnen de jassen meteen in de rugzak, want die heeft hier nog wel kracht. We lopen weer terug richting de haven en passeren dan nog de markt met – helaas voor Co – veel vers gevangen vis.

We komen uit bij de grote veerboten die van hieruit vertrekken naar de vele Griekse eilanden. Langs het water lopen we weer terug naar de cruiseterminal. Eigenlijk willen we direct aan boord gaan voor de lunch, maar toevallig komen we in de terminal barman Mojan tegen, die de afgelopen 8 maanden op de Costa Luminosa heeft gewerkt en vandaag naar huis mag. We gaan even koffie drinken en praten bij met elkaar. Hij is blij dat hij naar huis mag en vooral dat hij sinds 8 jaar weer eens Kerst thuis kan vieren met zijn familie in Manilla. Hij heeft al een nieuw contract gekregen voor volgend jaar. Toevallig gaat hij dan werken op de Mediterranea, waar wij nu mee aan het varen zijn.

Na het afscheid van Mojan gaan we aan boord en we zijn nog op tijd om een keertje op dek 10 te lunchen in het Club restaurant. Onze ober Luis is er niet, maar zijn collega Mark wel. Die is vanmorgen al van boord geweest om bij een Nike outlet center in de buurt wat inkopen te doen. Het menu van de lunch ziet er goed uit met kastanjesoep, wild-stroganoff en chocoladetaart toe.

We gaan even rusten en wat lezen in onze hut. We kijken mooi uit op de levendige  haven en de achterliggende bergen. Dat is dan weer een voordeel van deze panorama suite. Als je in een suite zit, brengen ze je ook elke dag een nieuwe fruitschaal. Die krijgen we natuurlijk niet elke dag helemaal op. Jeroen vraagt daarom aan onze cabin steward Byron wat er met het overgebleven fruit gebeurt. Gelukkig wordt dat niet weggegooid, maar er wordt gekeken of het nog elders gebruikt kan worden, bijvoorbeeld in de ruimte voor de crew. Dat is fijn om te horen en we zullen Byron ook wel eens rechtstreeks van fruit voorzien.

Om 5 uur vertrekt het schip uit Piraeus naar Heraklion. We besluiten om dit aan dek te gaan bekijken. Het is altijd weer een leuk gebeuren, met de touwen die los gaan, de loods die aan en van boord gaat, de manoeuvres van het schip en dan dit keer met de ondergaande zon erbij. De Costa Luminosa vertrekt ook om 5 uur en draait als eerste weg uit de haven. Niet veel later volgen wij en samen varen we langzaam verder weg van de lichtjes van Athene.

Om 6 uur lopen we het Club Restaurant in voor het diner. Het smaakt allemaal weer prima, met vanavond o.a. vitello tonato vooraf en speenvarken als hoofdgerecht. Bij het toetje krijgen we vandaag een glaasje wodka van ober Luis. Straks nog een cocktail aan de bar en dan zullen we vast weer lekker slapen. Kalinighta!

Maandag 27 november 2017

Vlak voordat we gaan slapen, zien we achter ons aan de horizon dat het onweert. Niet lang daarna haalt het ons in. Het klinkt anders dan boven land, namelijk met een veel diepere bas.

Als we wakker worden, draait het schip heel langzaam en varen we heel rustig de haven van Katakolon in.

Na het ontbijt gaan we even het dek op om Katakolon vanaf een afstand te bekijken. Daarna naar de hut om de camera’s te halen. We verlaten het schip en maken heel wat foto’s van het schip. Deze haven is daar uitermate geschikt voor. We zijn dan ook niet de enigen en Jeroen wordt weer gevraagd om even een groepje op de foto te zetten. Die zijn uitermate enthousiast over het resultaat.

Katakolon is een klein plaatsje en we lopen daar een kleine 2 uur rond. Zoals vaak in Griekse plaatsen, komen we een aantal katten tegen. Op één plek zit een hele groep waarvan er een paar niet goed uit zien. Dat doet ons dan wel pijn.

Ondertussen is er steeds meer blauwe lucht als we tegen 12 uur terug lopen naar het schip. Nog maar paar foto’s maken met meer zonlicht.

Na de lunch gaan we naar het achterdek. Daar uit de wind in de zon is het goed uit te houden dus gaan we even heerlijk op een ligbed liggen.

Half 2 gaan we naar de hut want dan schuift er een grote wolk voor de zon die zo groot is dat het wel lang gaat duren voordat de zon zich weer laat zien. We bereiden ons voor om naar de sauna te gaan.

In de sauna komen we we een Italiaanse man tegen die heel uitgebreid in het Italiaans vertelt dat de sauna niet functioneert. Hij vindt 70 graden veel te koud. Het is inderdaad niet erg warm maar met nog een paar scheppen water op de kachel, komt het zweet toch wel los. Na de sauna in de whirlpool en dat rondje herhalen we nog een keer.

Half 4 zijn we weer terug in de cabine. Nemen wat te drinken uit de minibar en om vier uur zwaaien we Katakolon vaarwel. De zee is ruwer dan bij aankomst dus we schommelen enigszins op weg naar Piraeus. Dat is de stop om Athene te bezoeken, maar dat hebben wij niet gepland.

Tijdens het diner hebben we via Messenger contact met Mojan, de barman die wij kennen en die nu op de Costa Luminosa werkt. Morgen liggen we in dezelfde haven en hopen we elkaar even te ontmoeten. Terwijl we heen en weer chatten, merkt Jeroen op dat naast ons in de verte een cruiseschip lijkt te varen. We denken dat het de Luminosa is en als Jeroen een website weet te vinden waarop aangegeven is waar de diverse schepen zich bevinden, blijkt dat ook het geval te zijn.

Het diner zelf is weer uitstekend met vandaag o.a. uiensoep en kalkoenrollade en na het diner gaan we nog even de camera halen om de Luminosa te fotograferen. Dat lukt wel op een manier die leuk is als herinnering, maar niet als foto voor een verslag.

Verslag afmaken en aan de bar. Je hebt nu eenmaal van die routines.

Zondag 26 november 2017

Gisteravond aan de bar bleek barman Andy opeens te zijn overgeplaatst naar een ander schip. Jammer, want het was wel een gezellig figuur. Het is voor het personeel ook even wennen in de nieuwe samenstelling. De twee Spaanse gitaristen zijn er gelukkig wel weer, met toepasselijke muziek voor bij de cocktail.

Op de tv kwamen we toevallig BVN tegen. Weerman Peter Kuipers Munneke wijst op een lagedrukgebied bij midden Italië. Dat hebben we gemerkt, want het schip had aardig wat deining in de nacht. Maar op bed hebben wij daar meestal geen last van gelukkig.

Als we om 8 uur wakker worden is de zee alweer kalm. De kapitein heeft vannacht waarschijnlijk de turbo aangezet om snel door de depressie heen te komen, want bij het ontbijt varen we al langs het eilandje van de vulkaan Stromboli. Leuk om te zien dat er zelfs twee dorpjes zijn onderaan de vulkaan. Dan woon je nog eens op een bijzondere plek! We ontbijten vandaag in het Club restaurant op dek 10 en nemen daar een omelet en de pannenkoekjes.

Met het mooie uitzicht maken we daarna een wandelingetje over het dek. Het leuke van dit schip is dat je op meerdere dekken helemaal van voor naar achteren kunt doorlopen. Het is best lekker buiten: bewolkt, weinig wind en een graad of 19. Een t-shirt volstaat.

Om 10 uur moeten we ons melden in het theater voor een face to face met de Israëlische immigratie officieren. De rij lijkt lang, maar binnen een half uur zijn we al klaar en hebben we een gestempelde visumkaart gekregen voor ons bezoek aan Eilat en Jeruzalem volgende week.

We nemen een drankje aan de bar en gaan dan even de winkeltjes verkennen. Co tikt meteen twee nieuwe polo shirts op de kop. Als we terug zijn in de hut komt het schip aan bij de Straat van Messina. Daarvoor komt ook een loods aan boord. Het is namelijk een smalle zeestraat met veel veerboten in de vaart.

Dan is het alweer tijd om te lunchen. Die nemen we zoals gebruikelijk bij het buffet restaurant op dek 9. Tijdens het eten krijgen we de vulkaan Etna in zicht, met besneeuwde krater. Het schip buigt hier oostwaarts af richting Griekenland, langs de “grote teen” van Italië.

Om 2 uur hebben we onze eerste afspraak in de Spa. We krijgen een Lemon & Ginger scrub, gevolgd door een massage. Heerlijk ontspannen en met een perzikzacht huidje gaan we een uurtje later weer terug naar de kamer.

We relaxen nog een beetje, nemen een koffie en een cola aan de bar en maken een praatje met de Nederlandstalige host aan boord, Wim. Dan is het alweer tijd om ons aan te kleden voor de eerste gala avond van deze cruise. De pakken en stropdassen kunnen uit de kast. In het restaurant krijgen we weer een heerlijk menu voorgeschoteld, met dit keer een malse en perfect gebakken biefstuk als hoofdgerecht. Knap om dat zo goed te bereiden voor zoveel mensen tegelijk. Na afloop krijgen we weer wat extra drankjes van de ober: espresso, cola en een Ballantines. De supervisor van het restaurant neemt afscheid van ons. Morgen mag hij na een extra lang contract van 11 maanden naar huis. Daar heb je dan wel zin in, kunnen we ons voorstellen.

Straks weer naar de bar voor een paar cocktails. En morgen komen we dan aan in Katakolon, Griekenland. Helaas gaat de klok een uur vooruit vannacht dus we hebben een uurtje minder.