Maandag 4 december 2017

Gisteravond legde het schip aan in de haven van Eilat. Dat staat bekend om zijn uitbundige nachtleven. Inderdaad zien we vanaf ons balkon een Las Vegas achtige sfeer aan land met grote hotels en knipperde verlichting. En rondom ons vaart een soort disco schip met feestende mensen aan boord. Wij gaan echter op tijd te bed.

Vroeg op vandaag met een lange dag voor de boeg. De wekker staat om 5 uur en half 6 is er al een ontbijt buffet open. Om 6 uur lopen we naar het verzamelpunt voor de excursie naar Jeruzalem. Half 7 mogen we naar de bus, na controle door de Israëlische autoriteiten van paspoort en bagage.

Slechts 24 passsgiers zitten er in bus 6. Gids Miki legt uit wat het programma wordt vandaag en begint daarna aan de geschiedenis van het land hier, in een notendop, vanuit de drie religies. Daarna gaat hij ruim een uur in op de geschiedenis van het land Israël, alleen steeds meer vanuit een nogal eenzijdig gezichtspunt. Als we bij de huidige politieke problemen met de Palestijnse gebieden aankomen, wordt het eigenlijk wel een beetje vervelend om naar te luisteren en soms zelfs beledigend. We focussen maar wat meer op het uitzicht buiten. We rijden noordwaarts door de Negev woestijn. Een droog en dor gebied met minder dan 100mm regen per jaar.

Na ruim 2 uur rijden bereiken we de zuidpunt van de Dode Zee, 400 meter onder zeeniveau. Hier is veel industrie, verderop wat luxe hotels. Dan volgt een dam in de Dode Zee, waarachter het waterniveau veel lager ligt. Het meer droogt in de loop van de jaren langzaam op. Vanwege hoge nood van een Deense dame, slaan we af bij de vesting van Masada voor een sanitaire stop. Kunnen we dat ook meteen aanschouwen. Er is uiteraard geen tijd om de kabelbaan naar boven te nemen.

Een eindje verder maken we een fotostop op een mooi uitzichtpunt over de Dode Zee. Inmiddels zijn we de grens van de Westelijke Jordaanoever gepasseerd, overigens zonder controlepunt.

Niet veel verderop volgt de commerciële stop bij een een fabrikant van Doze Zee producten. Allerhande crèmes zijn te koop, en nog veel meer. Het is er een drukte van belang, maar het is niets voor ons.

Om 11 uur laten we de Dode Zee achter ons en gaan we westwaarts richting Jeruzalem, bij de afslag van Jericho. We rijden nu omhoog de bergen in om weer boven zeeniveau uit te komen. Jeruzalem ligt op 900m hoogte, vertelt de gids.

Als we een tunnel uit komen, hebben we opeens zicht op de oude stad. We rijden verder de Olijfberg op en stoppen daar voor het schitterende uitzicht. Van hier kunnen we alle belangrijke plekken van de oude stad zien. De zaal van het Laatste Avondmaal en het graf van David, de Al-Aqsa moskee met zijn glimmende koepel op de Tempelberg, het paleis van Pilates, de Heilige Grafkerk, etc. Alleen de Klaagmuur zit aan de andere kant  van de stadsmuren die we hier zien. Beneden ons is de tuin van Getsemane en vlak voor ons de enorme joodse begraafplaats tegen de Olijfberg op.

Hierna rijden we naar onze lunchplek. Opnieuw een uitgebreid buffet in een luxe hotel. Dit keer koosjer natuurlijk.

Om 1 uur gaan we met de bus naar de zaal van het Laatste Avondmaal. Hier vinden we ook de graftombe van David en de Church of Dormition (geen vertaling kunnen vinden).

Dan gaan we te voet verder. Via de Zion poort gaan we door de oude stadsmuur heen en komen we in de Joodse wijk. Hier zien we ook opgravingen van de oude Romeinse straat.

Vervolgens gaan we door de smalle winkelstraatjes van de Arabische souk en komen we uit in de Christelijke wijk. Hoofddoel hier is de Heilige Grafkerk. Daar vinden we de laatste stadia van de Via Dolorosa. Boven in de kerk is de plek waar het kruis van Jezus heeft gestaan. Het is er niet druk, dus van de gids mogen we in de rij aansluiten. Onder een koperen ring kun je deze plek aanraken. Beneden in de kerk ligt de steen waar het lichaam van Jezus is gewassen en gebalsemd en staat ook de graftombe, het Heilige Graf. Voor de tombe binnen te gaan is het echter wel te druk.

Eenmaal weer buiten schiet de tijd al aardig op. De gids plant nu nog een shop pauze in van 20 minuten bij een winkel die hij kent. Wij kopen elders 2 blikjes cola om even op te frissen. Als de gids na ruim 20 minuten aarzelt om verder te gaan, roept Co: “Let’s go!”. Anderen uit de groep zijn daar blij mee. We willen graag vóór zonsondergang bij de Klaagmuur zijn.

We lopen weer door de smalle straatjes naar de toegangspoort. Eerst kijken we uit over het plein en de muur van bovenaf. Daarna gaan we door de secutity check en staan we op het plein zelf, vlak voor de Klaagmuur. Er is een apart gedeelte voor mannen en vrouwen. Wij kunnen hier dus samen op dezelfde plek zijn. Het is een komen en gaan van mannen, jong en oud, orthodox en “liberaal” door elkaar. Ook wij raken even de muur aan, maar laten geen briefje in de voegen achter. Ondertussen is de verlichting aan gegaan, wat ook wel weer een bijzondere sfeer geeft, en klinkt van achter de muur de oproep tot gebed vanuit de moskee.

Om 5 uur is het tijd om te gaan. Met een bijzondere belevenis rijker, stappen we in de bus die ons naar het vliegveld van Tel Aviv brengt. Dat is overigens nog best een eindje rijden en in de avondspits schiet het niet erg op. Om half 7 komen we aan op het kleine vliegveld Dov Hoz voor binnenlandse vluchten. Het gaat hier allemaal een beetje rommelig. Eerst volgt de uitgebreide veiligheidscontrole en dan staan we met de gids in het vertrekhalletje. We hebben zelf geen ticket, vluchtnummer of zelfs maar een naam van de maatschappij, maar volgens de gids moeten we de vlucht van kwart voor 9 van Israir hebben. Die balie gaat pas om kwart voor 8 open, maar volgens hem kunnen we gewoon ons paspoort geven en dan zouden ze wel weten wie we zijn. Beetje vaag allemaal. In de koffiecorner kopen we dan ondertussen maar een kaascroissant en een cola. Vlak voordat de balie open gaat, komen ook cruisepassagiers van een andere bus binnen, dus we zullen toch wel goed zitten.

We gaan snel naar de balie en mogen als eerste inchecken. We mogen op rij 2 bij de nooduitgang omdat we lang zijn en omdat we natuurlijk ontzettend aardig zijn (grapje). Om tien voor half 9 gaan we aan boord in het propeller vliegtuig, waar zo’n 75 man in kan en tegen tienen landen we uiteindelijk in Eilat. Nog een klein stukje met de bus van de luchthaven naar het schip en dan kunnen we nog een hapje eten bij het buffet voor de laatkomers op dek 9.

Om alles nog een beetje te laten bezinken, nemen we nog een cocktail en een limoncello aan de bar beneden en dan is het tijd om in bed te ploffen. Wat een geweldige dag! Nog tip voor wie het vergeten was: klik op de foto’s voor grotere weergave en ga daarna met de terug/Back knop van de browser weer terug naar de pagina of klik op een foto met Ctrl ingedrukt, dan opent de foto in nieuw tabblad.