Van Hoorn naar Adelaide

Zondag hebben we geprobeerd om online in te checken, maar helaas lukte dat niet; niet voor de eerste vlucht van Lufthansa en ook niet voor de vluchten van Qantas. Dus gaan we maandagmiddag zonder boardingpassen naar Schiphol.

Bij de balie van Lufthansa moeten we de automaat gebruiken om in te checken, maar ook deze kent onze boekingscode niet. We worden doorverwezen naar de bagage-drop-off en zelfs daar kost het behoorlijk wat moeite om ons in te checken. Nou, dat belooft wat! Niet duidelijk is of het door de extra stoel komt die we besteld hebben, of de combinatie van een vlucht met Lufthansa en Qantas, die niet bij elkaar in een samenwerkende groep zitten. De goedwillende jongeman pleegt nog een telefoontje, maar kan toch geen boardingpassen voor Qantas uitdraaien. Daarvoor moeten we dan in Frankfurt weer naar de incheckbalie van Qantas. De koffers kunnen wel meteen doorgelabeld worden naar Sydney, waar we ze eerst op moeten halen voordat we doorreizen met de binnenlandse vlucht.

De vlucht met Lufthansa wordt veraangenaamd met een droge sandwich kalkoen waar de nodige mayonaise-achtige saus aan is toegevoegd. Hierdoor glijdt het nog enigszins naar binnen. Gelukkig hebben we op Schiphol onze magen al redelijk gevuld. In het magazine aan boord vinden we een plattegrond van de luchthaven van Frankfurt, waar geen touw aan vast te knopen is. Voor de Qantas balie moeten we naar een andere terminal en dat moet met een trein, maar hoe we daar precies moeten komen, is niet duidelijk.

We komen gelukkig op tijd in Frankfurt aan en snel zoeken we onze weg van terminal 1 naar terminal 2. De borden geven dit wel duidelijk aan, maar als we een roltrap op moeten, wordt er net een afzetlint getrokken door de politie (of was het de beveiliging van de luchthaven?) waardoor deze roltrap niet meer bereikbaar is. Co vraagt snel aan een collega van de diender wat nu te doen. Antwoord: snel eronder door kruipen en gaan! En dat doen we. Met een treintje worden we naar een bijna uitgestorven terminal 2 vervoerd. Het is ondertussen al na 21:00 uur en blijkbaar staan er niet veel vluchten meer op de planning vanaf deze terminal.

Bij de incheckbalie van Qantas weer consternatie: het systeem wil onze boardingpassen niet uitspugen. Na overleg met collega’s lukt het uiteindelijk wel, maar het kost bijzonder veel tijd, met excuses aan de wachtenden achter ons.

Na wat hangen bij de gate, mogen we rond 22:30 de 747 van Qantas in. In tegenstelling tot wat we op een site over de zitplaatsen gelezen hadden, hebben we toch redelijk zicht door een raampje. Het deel waar we zitten is slechts voor de helft van ramen voorzien t.o.v. de rest van het toestel. Dit heeft mogelijk te maken met de constructie en ophanging van de vleugels.

Op deze vlucht van 12 + 7,5 = 19,5 uur (…) worden we goed verzorgd met prima eten en drinken. Flesje sprankelende rosé erbij, Australisch uiteraard. We hebben geprobeerd de film Inceived te kijken, met Leonardo di Caprio, maar het is een wat ingewikkeld verhaal en als je steeds in slaap dreigt te vallen (in Nederland is het inmiddels 4 uur ‘s nachts) ben je blij als de film uit is. Dit is ook de enige film die we gekeken hebben op de heenreis. Het stuk van Singapore naar Sydney hebben we zoveel mogelijk geslapen…. Nou ja, enige tijd onze ogen gesloten gehouden. Deze etappe kent wat beperktere maaltijden helaas. Het ontbijt is eigenlijk niets voor Co maar als die vraagt of er nog gewone bolletjes zijn, krijgt hij er daar twee van met boter en jam uit de businessclass. Dat is smullen.

We komen iets te laat in Sydney aan, en dus is het weer even stressen om hier zo snel mogelijk de koffers op te halen, door de immigratie te gaan en door de quarantaine, waar de bagage gescand wordt op foute goederen zoals etenswaren en vervolgens de koffers weer bij een andere balie af te geven, waarna we in een bus moeten  om naar de terminal voor binnenlandse vluchten te rijden. Maar voor we de bus in mogen gaan we voor de laatste keer door de veiligheidscheck. Voor de zoveelste keer rugzakken af, jassen uit, laptop openklappen en riemen afdoen. Je gaat je bijna afvragen of je niet beter in een badjas kunt gaan vliegen.

We hebben niet veel tijd over, maar we maken met onze stramme benen toch een snel rondje door de terminal. We stappen in voor het laatste stukje vliegwerk van 2 uurtjes naar Adelaide. Bij aankomst is het daar 10:00 uur. We zitten in een rare tijdzone van 9,5 uur tijdverschil met Nederland. Co haalt de koffers van de band en Jeroen gaat de auto regelen bij Herz. Dat verloopt vlot, dus we zitten al snel in onze Ford Focus naar het hotel. De route is makkelijk: vanaf het vliegveld gewoon rechtdoor en bij Frome Street linksaf slaan. Eenvoudiger kan haast niet!

Het is een prima hotel wat de kamer betreft, maar voor gebruik van internet vragen ze wel heel veel geld. Wat erg fijn is dat we meteen de kamer in kunnen. Dankbaar nemen we na 40 uur weer eens een douche, borstelen de etensresten van ons gebit en gaan meteen de stad in om weer even herinneringen op te halen van 2000, toen Co hier voor zijn werk zat en Jeroen daarheen kwam om er een vakantie aan vast te knopen. Zo lopen we door de winkelstraten en gaan bij het theater langs de rivier lopen. Vervolgens lopen we de botanische tuinen in. Mooi hoor, veel staat nu in bloei en de bomen hebben verse bladeren. Het is hier nu immers lente. Het weer kan overigens nog wel iets beter. Het is bewolkt en een graad of 19. Een T-shirt met zomerjas volstaat, maar we zijn warmer gewend van eerdere bezoeken aan dit land.

We maken nog even gebruik van een internetcafé om de post even te bekijken, lopen nog flink wat winkels af en ploffen dan neer in een restaurant om wat te eten. Kipfilet met rosti. Dat is heel lekker en zo trekken we weer een beetje bij, want we staan eigenlijk wel op instorten. Niet alleen de ogen vragen om rust, maar ook onze benen vragen of dit nog lang nodig is. We worden blijkbaar oud en gebrekkig….

Na het eten kopen we nog wat cola voor in de kamer en gaan dan dit verhaal schrijven. We proberen 21:00 te halen, maar of dat gaat lukken, dat horen jullie morgen.