Istanbul

We worden vanmorgen wakker op het moment dat het schip al aanlegt in Istanbul. Als we de gordijnen open doen, zien we dat we de hele nacht zijn “achtervolgd” door de Costa Fascinosa. We kijken van ons balkon zo op de brug van dat schip. Later blijkt daar nog een cruiseschip achter te liggen van de Aida rederij.

Na het ontbijt pakken we de paspoorten en de fotocamera’s om de stad in te gaan. Het schip ligt afgemeerd aan de noordkant van de Gouden Boog, in de buurt van de Galata brug. Omdat we hier maar één dag zijn, willen ons zoveel mogelijk richten op de highlights in de Oude Stad en Sultanahmet. We lopen daarom naar de Galatata brug om daar de Gouden Boog over te steken. De brug heeft twee etages. Aan de bovenkant een weg met voetpaden waarlangs allemaal mannen staan te vissen. En aan de onderkant zitten tavernes met terrasjes die uitkijken op de Bosporus. Het is er nu erg rustig, tussen het ontbijt en de lunch in. Aan de overkant van de brug slaan we linksaf, op weg naar highlight nummer 1: het Topkapi-paleis.

Het Topkapi is een enorm complex van meer dan 400 jaar oud, het vroegere centrum van de Osmaanse wereldmacht. Hier woonde de sultan met zijn harem en werden staatszaken geregeld. Hoewel het overal redelijk druk is met bezoekers, valt het met de rijen mee. Hier en daar worden groepen van een excursie opgejaagd om vooral door te lopen, maar daar hebben wij gelukkig geen last van. De gebouwen, de binnenplaatsen en natuurlijk de interieurs zijn heel indrukwekkend. Overal schitterende tegeltableaus en goudsierkunst. Van alle tentoonstellingen met vitrines hebben we er een paar overgeslagen of even snel bekeken. Uiteraard zijn we wel gestopt voor de Topkapi dolk en de 86 karaats Lepel-diamant. Nadat we zo’n beetje door het hele complex heen zijn gegaan, twijfelen we even of we nog een kaartje zullen kopen voor het harem gedeelte van het paleis. Het is inmiddels al 12:30 uur en we willen natuurlijk nog meer zien van de stad. Gelukkig besluiten we toch een kijkje te nemen, want het is meer dan de moeite waard. Het is er veel rustiger en de ruimtes zijn werkelijk schitterend.

Even na 13:00 uur lopen we het Topkapi paleis weer uit en komen dan op het Sultanahmet plein met de twee moskeeën. Precies op dat moment begint de oproep voor het gebed, om en om vanaf de Aya  Sofia en vanaf de Blauwe Moskee. We kijken eerst even bij de Aya Sofia of een bezoek mogelijk is zonder museum-toegang. Dat kan niet, dus we houden het even bij foto’s. We zijn de hele ochtend al in een museum geweest. De moskee staat gedeeltelijk in de steigers en later horen we van onze tafelgenoten dat dat aan de binnenkant ook het geval is. Blijft evengoed een imposant gezicht, zo’n groot bouwwerk uit de 6e eeuw!

Ondertussen hebben we wel trek gekregen en gaan we op zoek naar wat te eten. Keus genoeg, maar op een gegeven moment zien we toch een MacDonalds verschijnen… We houden nog genoeg Turkse lira’s over om straks wat leuks te kopen op de bazaar.

Terug op het Sultanahmet plein met zijn fontein, lopen we nu naar de andere kant voor de Blauwe Moskee. Zeker ook heel indrukwekkend en deze willen we ook graag aan de binnenkant bekijken. We gaan in een rij staan, maar begrijpen dat deze alleen bedoeld is voor moslims die willen bidden. Dan krijgen we de “aanbieding” om voor 20 euro een privé rondleiding te krijgen. Ja, ja, daar trappen we niet in. En om de hoek vinden we de ingang voor bezoekers, waar je gratis naar binnen mag. Je krijgt zelfs een plastic zakje uitgereikt om je schoenen in te doen. Van binnen raak je net zo onder de indruk van deze moskee als van buiten. Alle koepels zijn bedekt met tegeltableaus (in hoofdzakelijk blauwe kleuren) en schilderingen. In het centrale gedeelte zijn nog een paar mannen aan het bidden. De muur naar het oosten heeft een aantal schitterende glas in lood ramen.

Eenmaal buiten trekken we onze schoenen weer aan en lopen dan naar de Yerebatan cisterne, een ondergronds waterreservoir uit de Byzantijnse tijd. Meer dan 300 zuilen zorgen ervoor dat het plafond niet instort. Er staat nog een laagje water in het reservoir, waar vrolijk grote vissen in rond zwemmen. De zuilen zijn een beetje van onderaf aangelicht, wat een mysterieuze sfeer geeft. Een paar zuilen hebben een bijzondere onderkant, in de vorm van een Medusa hoofd. Leuk om dit een keer in het echt gezien te hebben, na de James Bond film: …. (prijsvraag).

Dan slaan we af naar de Oude Stad voor de Grote bazaar. Onderweg tanken we voor 2 lira nog even een flesje water bij. De bazaar is één groot doolhof van eindeloze Turkse winkeltjes in van alles en nog wat. Tapijten, aardewerk, sierraden, kruiden, kleding, noem het maar op. De drukte vliegt ons een beetje aan, dus na een paar straten lopen we door één van de vele uitgangen. Daar blijken alleen nog maar meer winkelstraatjes te zitten, die even druk zijn! We zijn een klein beetje de weg kwijt, maar met behulp van de plattegrond, de routeplanner op de mobiele telefoon en een simpele beslissing van Jeroen (“linksaf!”) komen we weer op de route naar de Egyptische bazaar. Daar vind je voornamelijk winkeltjes in kruiden en thee. Alles staat in keurige bergjes uitgestald voor de etalages. Mooi om te zien, al die kleurige bakken kruiden.

En dan staan we uiteindelijk weer zo’n beetje bij de Galata brug. Onze voeten geven aan dat het ook wel tijd is om weer terug te lopen naar het schip. Dat is nog een half uurtje en dan is het mooi geweest voor vandaag. We ploffen op ons balkon en genieten nog even van het uitzicht op de Oude Stad en de veerbootjes over de Bosporus.

Onze dinertijd is ook de vertrektijd van het schip. Dit keer zijn we dan ook extra blij met de tafel aan het raam, want zo hebben we mooi zicht op de tocht door de Bosporus naar de Zwarte Zee. Twee van onze tafeldames wilden dit graag vanaf het dek meemaken en hebben het diner dus overgeslagen. Daarom besluit Co maar om vanavond gewoon drie toetjes te bestellen. Ze zijn ook zo lekker! Belangrijk om te weten: elke dag staan daar andere toetjes, dus je kunt ook niet zeggen: dan neem ik deze vandaag en morgen die andere….. Dus wat doe je dan? De ober lief aankijken en gewoon bestellen. Doen ze niet moeilijk over.

Inmiddels heeft de loods ons de Zwarte Zee op geleid, richting Roemenië. We nemen uiteraard weer een paar cocktails aan de bar straks en berichten morgen vanuit Constanta.