Rome

We hoeven ons niet te haasten vanmorgen, want we verzamelen pas om 9:30 uur voor het vertrek naar Rome. Het is druk in Civitavecchia met cruiseschepen. Aan de kade liggen er vier op een rijtje: achter ons de Liberty of the Seas, een Mein Schiff en nog één van een voor ons onbekend merk. Ook vertrekken er veel veerboten, die een sleepje richting de zee krijgen.

Aan het ontbijt raken we in gesprek met een echtpaar uit Pau (Frankrijk). Ze zijn ooit een paar dagen op bezoek geweest in Nederland, en met hun beste Nederlands en ons beste Frans komen we eruit wat ze toen allemaal gezien hebben (o.a. Keukenhof, kaasmarkt in Alkmaar en een frikandel uit de muur, haha!).

Even na half 10 vertrekt de bus richting Rome. Van onze gids Andrea (een man, alleen de Italianen noemen een man Andrea) krijgen we allemaal een plattegrondje van de stad. Daarop staat ook zijn telefoonnummer voor noodgevallen en een nummer van de taxicentrale. Maar wees op tijd bij de verzamelplek terug, want een taxi naar de boot kost 200 euro! Verder loopt hij iedereen in de bus langs om vragen aan hem te kunnen stellen. De rit voert door het heuvelachtige landschap van Lazio. Het graan is al geoogst en de zonnebloemen staan er vrolijk bij. Tegen half 12 zijn we in Rome en stopt de bus bij het Colosseum.  Dat wordt tevens onze verzamelplek voor vanmiddag half 5.

We kopen een watertje en gaan dan lopen richting de Sint Pieter. Die willen we na 15 jaar graag een keer zien zonder steigers voor de façade. Het is leuk om hier na al die jaren weer te zijn. Rome blijft een bijzondere, mooie stad, met ontelbare bezienswaardigheden. Via het witte paleis van Victor Emanuel II komen we bij het standbeeldje van Romulus en Remus, waar we in 1998 zo naar gezocht hebben. Het staat er nog! En langs het theater van Marcellus komen we bij de Tiber aan. Langs de rivier lopen we noordwaarts naar het Vaticaan. Inderdaad geen steigers voor de facade, maar wel een enorme rij om de kerk te bezoeken. Dat hebben we toen al gedaan, dus voor vandaag vinden we het zonde van onze beperkte tijd om meer dan een uur te moeten wachten.

Via de Engelenburcht lopen we weer naar de andere kant van de Tiber en komen op Piazza Navona. Van daaruit lopen we door naar het Pantheon. Dat willen we ook graag van binnen zien, maar eerst raakt het hoog tijd om wat te eten. Daarbij raken we een beetje de weg kwijt in de smalle straatjes, die ook niet op het kaartje van Andrea staan afgedrukt. Behulpzame agenten helpen ons vriendelijk weer op weg. Nadat we onze maagjes gevuld hebben gaan we terug naar het Pantheon wat nu gewoon vrij toegankelijk is voor publiek. In 1998 stonden we voor een gesloten deur. Het is een bijzonder gebouw uit de Romeinse tijd. In de enorme koepel zit een gat in het dak voor licht. Ook staan er de tombes van Rafaël en de twee Italiaanse koningen.

Nu moeten we even vaart maken om nog de Trevi fontein te zien en dan weer terug te lopen richting Colosseum. Onderweg pikken we nog een leuk souvenirtje mee en wat ansichtkaarten. We zijn op tijd voor de verzamelplek om daar nog wat foto’s te maken en een colaatje te drinken en dan gaan we weer de bus in, terug naar Civitavecchia.

Druk dagje zo. Om Rome helemaal te zien en te beleven heb je natuurlijk meerdere dagen nodig. Maar ons lijstje van “musts” was gelukkig kort genoeg.

Om 18:00 uur zijn we weer op het schip. We nemen snel een douche, maken een envelopje met een boodschap voor onze obers en gaan dan aan tafel voor  het laatste diner. We nemen afscheid van onze tafelgenoten en onze obers Victor en I Putu. Het waren twee gezellige weken zo aan tafel.

Er zijn vandaag al heel veel mensen van boord gegaan en weer nieuwe gearriveerd. Veel Italianen gebruiken Civitavecchia  als plek om in- en uit te schepen. Wij mogen gelukkig nog een nachtje doorvaren naar Savona.

Aan de bar volgt een zelfde ritueel van afscheid nemen. De Nederlanders aan de bar zien we morgen waarschijnlijk nog wel in de bus naar Milaan; barmannen John en Mojan misschien ooit weer op een volgende cruise.

Weer terug in de hut pakken we de koffers in en zetten ze op de gang om opgehaald te worden. Morgenochtend moeten we om 8:00 uur de hut verlaten, dus gaan we maar snel slapen. Om 10:30 uur is het de tijd om het schip te verlaten. Jammer dat het erop zit, maar we hebben zomaar het idee dat we dit schip niet voor de laatste keer hebben gezien.

Laatste zeedag

We zijn vroeg wakker en besluiten het ontbijt eens te gaan nemen in het restaurant op dek 2 in plaats van het buffet-restaurant op de 9e etage. Het is daar nog erg rustig en we worden naar een zitplaats gebracht. Thee, koffie en diverse sappen worden hier aan tafel geserveerd. Verder is er een iets uitgebreider buffet en kun je bepaalde dingen bij een ober bestellen. We bestellen Eggs Benedict en gaan nog wat onwennig bij het buffet kijken.

Het is dat dit restaurant voor het ontbijt vaak al weer vroeg sluit, anders zouden we het mogelijk vaker doen, maar de extra’s wegen niet op tegen wat extra nachtrust.

Na het ontbijt gaan we naar de kamer en halen wat leesvoer om op het dek, in de schaduw te gaan lezen. In de schaduw want de zon is heet en heeft veel kracht, al maakt de stevige wind het wel lekker. We hebben genoeg directe zon gehad dus nu maar even schaduw.

We zijn onderweg van Griekenland naar Italie. De oversteek brengt ons zee, zee en nog eens zee. Heerlijk de rust die daar dan toch (ook op volgeboekt cruiseschip) vanuit gaat.

Na de lunch gaan we weer naar de Samsara spa. Dit wordt de laatste keer en we gaan er weer uitgebreid van genieten. Als we in de sauna zitten, zien we land in zicht komen en komen we dus bij Italie. Iets verder komt Sicilie in beeld. We gaan weer de krappe straat van Messina door en zien een ander cruiseschip van de andere kant komen.

Na de sauna weer even lekker op ons eigen balkon. We hebben een enquête ontvangen en die vullen we ook meteen maar in. Ondertussen passeren we weer de Stromboli vulkaan. Toch nog maar paar foto’s maken. Het is een dag van weinig foto’s maar zeker geen mindere dag. We kunnen echt genieten van het varen op zee en het besef dat we nog maar enkele dagen te gaan hebben maakt ons een beetje somber.

Het diner is het afscheidsdiner. Dit omdat morgen een deel van de gasten in Civitavecchia van boord gaat. De obers zingen…. eh playbacken “time to say goodbye” met brandende kaarsen. Nou, echt niet… Morgen zijn we er weer, dan helaas wel voor de laatste keer.

Wij gaan morgen een dagje Rome in en daarna komt een drukke avond van inpakken en afscheid nemen.  De koffer moet om 1 uur ‘s nachts buiten de hut staan zodat ze die weg kunnen halen. De volgende ochtend moeten we van boord. Jammer, het verveelt ons nog steeds niet dus kijken we uit naar de volgende cruise. Nou, dit klinkt ook alsof we al afsluiten. Morgen hopen we tijd te hebben voor ons verslag over Rome. Zo niet, dan komt dat misschien later.

Piraeus

Na een warm nachtje worden we toch weer vóór de wekker wakker. Net op tijd voor de zonsopgang bij Piraeus. Het schip ligt te wachten op een loods om de haven van Athene in geleid te worden. Er ligt al een cruiseschip van Norwegian en verder het is er vooral erg druk met alle veerboten die van hieruit vertrekken naar de vele Griekse eilanden.

We ontbijten weer bij het buffetrestaurant op dek 9 en gaan dan naar de grote bar voor onze excursie van vandaag: kaap Sounion, ongeveer 70km ten oosten van Athene. Als we ons busnummertje ophalen spreken we een Duitse medewerkster van de excursie afdeling. Zij gaat ook met ons mee en spreekt net zo slecht Frans als wij. Maar goed, de verwachting is dat het vandaag vooral om het uitzicht vanuit de bus zal gaan en om de plek zelf. Daar heb je niet veel uitleg bij nodig.

Wanneer we het schip af lopen, worden we in een shuttle bus geleid, die ons naar de terminal van de haven zal brengen. Bij de uitgang van die terminal wacht onze excursie bus. We vragen aan de Griekse gids of ze ook Engels spreekt en of ze ons dan in ieder geval in het Engels zou willen meedelen op welk tijdstip we weer in de bus moeten zijn. Ze zegt van wel, maar we hebben haar daarna helaas nooit meer op een woord Engels kunnen betrappen…

De busrit gaat eerst door de smalle straten van Piraeus, langs mooie jachthaventjes en een paar bijzondere kerken. Daarna komen we op de kustroute, waar gaandeweg steeds minder bebouwing staat en steeds meer strandjes en baaitjes tevoorschijn komen. Het is een mooie rit en na ongeveer anderhalf uur komt de kaap in zicht, met daarop de tempel van Poseidon.

We moeten van de gids om “onze heure” weer terug zijn in de bus, wat betekent dat we een uur de tijd hebben om de kaap en de tempel te bekijken. Zoveel Frans begrijpen we dan nog wel. Het is een mooie plek, die vooral veel wind vangt. Petjes en brillen vasthouden! De tempel is gemaakt van marmer, dat nogal te lijden heeft van de zilte zeewind. Daarom zijn de zuilen niet heel bijzonder bewerkt, want dat zou toch weg eroderen. De plek was ooit bedoeld om vijandelijke schepen voor Athene in de gaten te kunnen houden. Vandaag de dag toeteren nog veel schepen bij het passeren van de kaap, uit eerbetoon voor de behouden reis die ze dan hebben gehad. We maken weer de nodige foto’s en nemen dan nog snel een colaatje light in het aangrenzende café.

De terugrit gaat over dezelfde route en dit keer hebben we het uitzicht op de baaitjes aan onze kant van de bus. In Piraeus komen we nog langs de dagelijkse vis- en vlees markt. We zien een man op het dak van zijn woning ijsblokjes in een pijp scheppen, die er dan beneden bij de marktkraam weer uitkomen. Grappig.

Aan boord gaan we meteen door voor de lunch en komen daarna even bij in de hut. Om 14:00 uur vertrekken we alweer uit Piraeus richting Rome. Ons plekje aan de kade wordt meteen ingenomen door een schip van de Silver Lines. En wij vertrekken weer eens naar de Samsara spa voor een rondje sauna. We zijn toch wel erg blij dat we gekozen hebben voor het onbeperkt toegang kaartje. Je komt er even helemaal tot rust en het frist lekker op.

Daarna weer wat lezen op het balkon, of een dutje op bed en dan is het alweer bijna etenstijd. Vanavond is het de tweede gala avond, dus de pakken kunnen weer uit de kast. Dit keer hebben we geen zin in de voorafgaande cocktail party. De opkomst van de kapitein en andere crew-members hebben we nu al twee keer gezien. In de eetzaal is alles sfeervol verlicht met kaarsen en er ligt een speciaal gala-menu op tafel. Na het hoofdgerecht wordt een glaasje champagne ingeschonken en volgt er een presentatie van de verschillende afdelingen op het schip. Wij zwaaien weer enthousiast met de servetten, klappen mee met de muziek en klappen nog harder als de obers worden genoemd en als het keukenpersoneel langs onze tafel loopt. Dan volgt de entree van het toetje met vuurwerk en uiteindelijk de toost. Wat een feestje! Het was weer genieten van al het lekkers. Aan onze tafel is het altijd zo gezellig dat er een paar keer met het licht moet worden geknipperd om 20:45 uur, voordat ze ons de tent uit krijgen, haha!

Gauw de pakken uit, want dat is toch best wel warm, en dan op naar de bar voor een cocktailtje. Vannacht hebben we een uurtje extra, dus dan kunnen we ook wel een drankje extra nemen.

Op zee

Vandaag worden we pas laat wakker, tegen een uur of 9:00. Bij het ontbijt zien we dat we de Turkse noordkust alweer aan het naderen zijn. Vannacht zijn we dus de hele Zwarte Zee overgestoken. Na het verorberen van de versgebakken eitjes (je kunt ze hier krijgen zoals je ze hebben wilt), kijken we even op het dek hoe we de Bosporus binnenvaren. De loods is weer aan boord. Al snel kiezen we er toch voor om dit vanaf ons eigen balkon verder te gaan bekijken. Je staat daar een stuk rustiger dan aan dek en we hebben er uitzicht naar beide kanten.

We varen door de bochtige zeestraat heen, soms dicht bij de kant, dan weer wat verder weg van de rotskusten. Het valt ons weer op dat er heel veel gigantische Turkse vlaggen wapperen op de heuveltoppen aan beide kanten van de Bosporus. Je kunt duidelijk niet missen dat je hier door Turks grondgebied vaart. Hoe dichter we bij Istanbul komen, hoe drukker het op het water wordt met veerbootjes tussen Europa en Azië. We passeren de twee bruggen en krijgen dan zicht op de stad. Op onze plek aan de kade ligt nu de Nieuw Amsterdam van de Holland Amerika Lijn. We varen nog eens langs alle highlights (Topkapi, Aya Sofia en Blauwe Moskee) en zien dan langzaam de stad in de verte verdwijnen.

Bij de lunch treffen we onze ober Victor, op het moment dat we onze borden al leeg hebben. Hij vraagt of we ook de paella hebben geprobeerd. We antwoorden van niet, vanwege de vis. Daar neemt hij geen genoegen mee en we moeten wachten totdat hij een portie voor ons regelt zonder vis, maar met alleen groente. En ja hoor, daar komt hij terug met een bord vol paella, zonder vis! Lekker, maar wel een beetje een zware lunch zo, haha! We kregen er natuurlijk ook nog een toetje bij van hem: een bordje churros met chocoladesaus, pfffffffff!

Even uitbuiken in de sauna is nu een goed idee. Het is er weer goed toeven en we hebben mooi zicht op de drukke vaarroute hier. Daarna gaan we lekker op het balkon een boekje lezen en ondertussen wordt onze vaarroute weer een stuk smaller. We zitten nu in de straat van de Dardanellen, de verbinding tussen de zee van Marmara en de Egeïsche zee. Ons laatste stukje Turkije, op weg naar Piraeus.

Vanavond is het Italiaanse avond bij het diner. We kleden ons in het groen (rood en wit erbij wordt een beetje lastig met onze garderobe) en zakken af naar dek 2. Na het hoofdgerecht is het zover: “O sole mio” klinkt door de eetzaal en er wordt massaal met de servetten gezwaaid. Die hebben we gelukkig goed schoon gehouden! Daarna is het dansen geblazen. Dit jaar hebben we obers, dus zijn de dames aan onze tafel aan de beurt. Vervolgens denkt Jeroen mee te kunnen gaan met de polonaise, maar hij wordt eerst nog gestrikt voor een rumba dansje met de twee obers… Tot slot nog de levendige dans van de crew van het restaurant op “Volare” en dan kunnen we door naar de heerlijke toetjes van vandaag: tiramisu en de cannoli. De borden zien er uit als een plaatje, en zo smaakt het ook!

Na het diner halen we onze gratis foto van de cocktail party op. Die moet je zelf uit grote stapels vissen, waar niet iedereen even voorzichtig mee omgaat… Van de fotoverkoper krijgen we in het voorbijgaan nog wel een kartonnen mapje om de foto in te doen. Dat is dan weer heel aardig.

Bij terugkomst in de hut alweer een nare verassing voor wat betreft de excursie naar Kaap Sounion. Want in de Today wordt er helemaal geen vertrektijd meer genoemd voor deze excursie. Co gaat naar beneden voor informatie, maar omdat we deze excursie in het Frans/Italiaans gaan doen, staat de vertrektijd ook alleen maar in de Franse en Italiaanse versie van de Today… Om 8:00 uur verzamelen. Morgen weer vroege vogel spelen dus.

Yalta

Hoewel de wekker al op 7:00 uur staat ingesteld, zijn we ruim voor die afgaat wakker. Aan het schip voelen we dat we aan het aanleggen zijn. Dan trilt het hele schip. Vanaf ons balkon zien we Yalta liggen. De stad ligt omhoog gespreid tegen de bergen van de Krim. Aan de boulevard zijn wat strandjes, die op dit uur al helemaal vol liggen.

We hadden het gisteravond niet laat gemaakt. Toen we weer in onze hut kwamen lag er een uitnodiging voor een cocktailparty met de kapitein. Deze is alleen voor Costa leden en de foto die gemaakt zal worden, krijgen we aangeboden door Costa. Daar vanavond voor het eten dus heen.

We voeren de gebruikelijke ochtendrituelen weer uit en gaan ontbijten. Ondanks het vroege tijdstip is het al druk in het restaurant. Na het ontbijt gaan we vanaf het bovendek nog wat foto’s van Yalta maken om vervolgens naar het verzamelpunt te gaan voor onze excursie van ongeveer 4 uur. Dit keer vertrekt de excursie goed op tijd en we worden buiten opgewacht door de Russische gids Helena. Ze heeft de microfoon nogal dicht bij de mond en het volume op 10 gezet, dus we zullen wel wakker blijven vandaag! Ook wel grappig hoe ze met Russisch accent al zuchtend met een nieuwe zin begint.

We gaan eerst naar het Livadia paleis, herbouwd in opdracht van de laatste tsaar Nicolaas en waar in februari 1945 door de staatshoofden is onderhandeld over de verdeling van Europa, de Yalta-conferentie. We krijgen een rondleiding door de begane grond van het paleis, wat gebouwd is in de stijl van Italiaanse palazzo’s (dat vond de vrouw van de tsaar zo mooi). Het paleis is nu een museum. De begane grond gaat over de Yalta conferentie en de eerste etage is ingericht met stijlkamers uit de tijd van de tsaar. Die laatste krijgen we dus helaas niet te zien.

Daarna rijden we verder naar een uitzichtpunt waarvandaan je het Zwaluwnest kasteel kunt zien. Een bescheiden kasteeltje dat op de punt van een klif is gebouwd, 40 meter boven de zee. Helaas komen we er niet dichterbij, zodat we genoegen moeten nemen met een foto op afstand. Je kunt er ook met een bootje vanuit Yalta heen, maar dan moet je wel 1.000 treden omhoog lopen…

Helena vertelt onderweg wat over de geschiedenis van Yalta en de ontwikkeling van dit gebied aan de Krim als kuuroord. Je schijnt er hele bijzondere kuren te kunnen doen. Vooral populair bij de toeristen is de wijn-kuur! Vanwege het milde klimaat wordt hier veel wijn geproduceerd.

Vervolgens rijden we door naar de botanische tuin in Yalta waar we met de gids doorheen wandelen in ongeveer een uur en met name uitleg krijgen over de verschillende bomen die daar staan. Een klein deel van de groep ziet een wandeling in deze warmte niet zitten en blijft bij de ingang in de schaduw zitten. Na afloop zal de bus hen weer oppikken. Wij wandelen van de boventuin naar de ondertuin en worden vervolgens daar opgewacht door de bus. Het is er erg mooi en al keuvelend met een paar andere Nederlanders op de tour vliegt de tijd voorbij. De bus zet ons weer af bij de boot en daar gaan we eerst maar even rustig een lunch nemen.

Na de lunch gaan we weer van boord en lopen langs de boulevard van Yalta. Daar ligt ook weer het schip van de Duitse rederij Aida, de Aura, dat we ook in Istanbul waren tegengekomen. Beetje nieuwsgierig waar die de afgelopen dagen is geweest zijn we wel, maar we laten het los en gaan op zoek naar een kerk die we vanaf het schip hadden gezien. We raken de weg even kwijt en worden door een oudere dame verwezen naar links te gaan. Tja, de communicatie verliep voornamelijk in gebaren.  We zien een andere vrouw voedsel neerleggen voor de zwerfkatten. Later komen we haar nog een keer tegen.

We vermoeden dat we de kerk niet zullen vinden en bekijken op de camera nog eens de foto. Daaruit maken we op dat we veel te ver naar links (gezien op de foto) zijn gegaan. Dus gaan we de andere kant op en vinden uiteindelijk de kerk met de gouden koepels in Russische stijl. Van buiten licht en met goudkleuren, maar van binnen overwegend donker. Ook hier wordt duidelijk aan herstel gewerkt.

Ondertussen vinden we het wel mooi geweest en de dorst-meter slaat behoorlijk uit naar droog. Dus terug naar het schip, meteen door naar de 9e etage waar de barman helemaal goed inschat dat ik wel 2 blikjes kan gebruiken. Ook Jeroen biedt hij het aan, maar die vindt 1 wel genoeg. Wat is die jongen toch bescheiden.

Heerlijk op ons balkon even wat internetten op de telefoon en daarna binnen wat afkoelen, werkend aan dit verslag. Straks dus naar de cocktail-party en het diner.

De cocktailparty valt ons wat tegen. Het is een soort herhaling van wat er op de 2e cruisedag gebeurde alleen nu een foto van ons beiden zonder kapitein en die krijgen we gratis. We vertrekken dus op tijd naar het restaurant voor het diner. Daar hebben we weer een gezellige avond met voor sommigen weer meerdere toetjes (de trend is gezet) en we gaan als laatste weg.

Morgen een rustige dag. De hele dag op zee.

Odessa

We hebben het gisteravond niet al te laat gemaakt en daarom zijn we vanmorgen op tijd wakker om te zien hoe de Deliziosa in Odessa aanlegt. Het schip draait weer mooi met de achterkant richting de stad, zodat wij vanaf ons balkon alvast een kijkje kunnen nemen.

Na het ontbijt gaan we om 9:30 uur de stad in. Fijn dat we een beetje op tijd zijn, want het belooft een warme dag te worden: volop zon en 34 graden. Als we de loopplank van het schip aflopen, worden we warm onthaald in de Oekraïne met een fanfare en een dame in klederdracht. Wat gezellig! Dat verwacht je niet zo snel in een ex-Sovjet land. Een paspoort hoeven we niet te laten zien in de terminal. Wel kopen we daar voor 1,50 euro een plattegrond van de stad. Je kunt hier bijna overal met euro’s betalen, maar we vinden het toch wel leuk en handig om Oekraïens geld te pinnen. Van de 500 hryvnia’s (ongeveer  50 euro) kunnen we de hele dag eten en drinken en ook nog een paar souvenirs kopen, dus duur is het hier zeker niet.

Buiten de terminal komen we opnieuw barman Mojan tegen, die ook voor het eerst in Odessa is. Hij heeft eventjes de tijd om wat van de stad te zien en om ergens een WiFi punt te vinden om met het thuisfront te chatten. Daarna komen we aan bij de Potemkin trappen, de toegang naar het centrum van de stad. Deze trappen zijn gebouwd ter ere van de bemanning van het marineschip Potemkin. Zij negeerden tijdens de opstand van 1905 het bevel om vanuit de haven op de opstandelingen te schieten. Op de trap van 192 treden zien we opeens een alligator lopen! Al snel blijkt dat je voor een paar euro met dit dier op de foto mag. Er staan er nog veel meer met dieren in hun handen: leguanen, aapjes, duiven, pauwen, arenden. Vreselijk voor deze dieren natuurlijk, zodat we er zeker niet op in gaan. Bovendien heeft Jeroen slechte ervaringen met grote vogels op zijn arm voor een foto…

Eenmaal boven komen we op een plein met een groot standbeeld van Catharina de Grote. In haar opdracht is de belangrijke haven van Odessa ontwikkeld. Via de Catharina Boulevard lopen we naar het opera gebouw uit 1887. Dit ziet er echt schitterend uit en is een kopie van de Weense opera. In deze buurt staan de meeste imposante gebouwen, in mooie brede straten met bomen. Je vindt er luxe hotels en winkels van dure merken. Daarbuiten zie je ook wel wat mindere straten met soms vervallen huizen. Het is dus weer een mix van arm en rijk hier. De opgelapte Lada’s staan letterlijk naast de Ferrari’s en de Porches geparkeerd. Toch is het hier beduidend mooier en rijker dan in Constanta, waar we gisteren waren. Het centrum van de stad is ook veel groter. Ze zijn duidelijk bezig om alles in goede staat te houden of te krijgen. Zo zijn ze in alle drie de kerken die we bezoeken bezig met schilderen en stucen. De kathedraal van de stad is van binnen bijna helemaal wit geverfd. Ze zijn nog met de laatste stukjes bezig, wat goed te ruiken is. Met de marmeren vloer erbij doet deze kerk  heel licht aan. Bij een andere kerk zijn de muren bijna volledig bedekt met fresco’s. Hier is iemand bezig om bladgoud op het stucwerk aan te brengen.

Ondertussen krijgen we trek en we gaan we op een terrasje zitten voor de lunch. De kaart is in het Oekraïens (cyrillisch schrift), maar heeft gelukkig plaatjes. En de serveerster spreekt zowaar redelijk goed Engels. Daar zijn we dus snel uit. Voor 15 euro zijn de buikjes weer gevuld. Opvallend: in Roemenië en de Oekraïne zijn ze kennelijk niet zo bezig met light dranken: nergens te krijgen.

Daarna lopen we terug naar de kathedraal. In het park om de kerk is namelijk een braderie waar we een paar leuke souvenirs hebben gezien. Als eerste een lief gebreid beertje, met een tuinbroekje aan. Zijn zusje staat er ook bij, met een jurkje. Het afdingen in het Oekraïens wil niet zo lukken. Misschien ook wel niet de bedoeling hier. We nemen daarom maar alleen het mannetje . Bij de matroesjka’s zijn we meteen verkocht als ze er één uit elkaar haalt waar een hele familie in zit, inclusief kat en kip! Die gaat ook mee voor 7 euro.

Hierna lopen we nog naar het Shevchenko park, maar dat valt een beetje tegen. Het ziet er niet echt uit als een mooi onderhouden park of botanische tuin. Er staat een stadion in, waar we omheen lopen en dan een beetje de weg kwijt raken. Uiteindelijk komen we uit bij een kermisje, waar wat grappige attracties staan. Vooral de draaimolen met stoeltjes van grote knuffeldieren is erg verleidelijk, haha!

Voor de zekerheid zetten we weer even de routeplanner aan op onze mobiel, om ons weer op koers te zetten richting de haven. Dat gaat gelukkig heel snel, want de voetjes zijn in deze warmte wel even aan rust toe. Uiteindelijk komen we weer bij de opera uit en lopen via het aangrenzende parkje en de Potemkin trappen terug naar het schip. Wat een mooie kennismaking met de Oekraïne is dit!

Het diner is weer een feestje hier aan boord. Alle gerechten smaken prima en nu bestelt bijna iedereen meerdere toetjes, omdat er zoveel lekkers op het menu staat vanavond: banaan roomijs, citroen sorbetijs, strawberry cheesecake en chocolademousse (en dat is nog niet eens alles…). Mmmmm!

Morgen naar Yalta. We moeten al vroeg op voor onze excursie daar en zullen het vanavond dus weer niet laat maken aan de bar.

Constanta

De verwachtingen voor Constanta zijn niet hoog, dus we zien geen noodzaak om vroeg op te staan om zo snel mogelijk in de stad te komen. We hebben dus geen wekker gezet, maar zijn evengoed op tijd wakker.

Om ongeveer 10:00 uur nemen we de shuttlebus naar de stad. Deze zet ons bij de winkelstraat eruit en van daaruit gaan we de stad verkennen. Al snel komen we toch tussen armoedige gebouwen terecht en in het oude deel van de stad liggen de meeste straten open voor nieuwe riolering. Dit samen geeft al snel het gevoel in een oorlogsgebied te lopen. Legen huizen zonder ramen, zelfs geen kozijnen, voordeuren die open staan en niet meer lijken te sluiten. Jeroen zegt nog dat je daar misschien doorheen moet kijken, en dat kun je dan ook letterlijk. Hier vooral veel zwerfhonden. We komen bij een beeldje van Romulus en Remus…. Dat stond toch in Rome????? Dus die gaan we waarschijnlijk 2 keer zien.

Door de opengebroken straten weten we toch enige bezienswaardigheden te bereiken. Zo is er een bescheiden moskee waar je de minaret kunt beklimmen. De trap telt 138 treden en dan heb je uitzicht over de stad. Gelukkig houdt de megafoon die daar hangt zich stil.

We komen bij een gebouw aan de kust dat als het Casino bekend staat. Ook dit is leeg en maakt een trieste indruk. De bouwstijl is wel bijzonder (secessionist style) dus hopelijk wordt het ook opgeknapt en weer nieuw leven ingeblazen.

Tegenover het casino is het aquarium van Constanta. Voor omgerekend een paar euro gaan we naar binnen en krijgen eerst het idee dat we er de gangbare huis, tuin en keuken vissen gaan vinden want de eerste bakken hebben guppen en andere vissen die in een gemiddelde dierenhandel verkrijgbaar zijn. Maar gelukkig wordt het toch nog wat interessanter .

We gaan weer meer de stad in en bezoeken nog de kathedraal in Roemeense stijl en een wat kaler ingerichte kerk. Rond 13:30 uur zijn we weer op de plek waar de shuttlebus ons zal oppikken. We gaan eerst nog snel wat eten bij het restaurant met de twee gouden bogen (niet zelf bedacht die omschrijving) en daarna wachten we op de shuttle.

Weer aan boord gaan we wat te drinken halen en even op de kamer wat internetten. De balkons worden geschilderd dus daar kunnen we nu niet terecht. Dan maar weer even lekker de sauna in. Het is er heerlijk rustig. Daar kom je van bij.

Na de sauna halen we een drankje en gaan naar de kamer. Op het balkon is het heerlijk toeven en al snel is het weer dinertijd.

Iedereen is er vandaag. Gezellig. We hebben weer leuke gesprekken en heerlijke gerechten en we gaan weer als een van de laatsten van tafel. Dit keer heeft Co maar twee nagerechten besteld. Heel bescheiden, hihihi. Op onze kamer vinden we weer nieuwe handdoek-art. Onze kamerheer Ruben heeft ons gemis begrepen en nu voor de 2e keer een mooie creatie gemaakt. We weten niet zeker welk dier het is, maar het is prachtig.

We zijn nu onderweg naar de Oekraïne, een land waar Vodafone geen voordeelbundel voor hanteert. Internetten kunnen we in bescheidenere mate en bellen of sms-en even niet (vanwege de kosten want ons-ben-zuunig). Dus misschien wat minder via Facebook (of niet) maar onze verslagen zullen volgen. Wij gaan zo weer even aan de bar hangen.

Istanbul

We worden vanmorgen wakker op het moment dat het schip al aanlegt in Istanbul. Als we de gordijnen open doen, zien we dat we de hele nacht zijn “achtervolgd” door de Costa Fascinosa. We kijken van ons balkon zo op de brug van dat schip. Later blijkt daar nog een cruiseschip achter te liggen van de Aida rederij.

Na het ontbijt pakken we de paspoorten en de fotocamera’s om de stad in te gaan. Het schip ligt afgemeerd aan de noordkant van de Gouden Boog, in de buurt van de Galata brug. Omdat we hier maar één dag zijn, willen ons zoveel mogelijk richten op de highlights in de Oude Stad en Sultanahmet. We lopen daarom naar de Galatata brug om daar de Gouden Boog over te steken. De brug heeft twee etages. Aan de bovenkant een weg met voetpaden waarlangs allemaal mannen staan te vissen. En aan de onderkant zitten tavernes met terrasjes die uitkijken op de Bosporus. Het is er nu erg rustig, tussen het ontbijt en de lunch in. Aan de overkant van de brug slaan we linksaf, op weg naar highlight nummer 1: het Topkapi-paleis.

Het Topkapi is een enorm complex van meer dan 400 jaar oud, het vroegere centrum van de Osmaanse wereldmacht. Hier woonde de sultan met zijn harem en werden staatszaken geregeld. Hoewel het overal redelijk druk is met bezoekers, valt het met de rijen mee. Hier en daar worden groepen van een excursie opgejaagd om vooral door te lopen, maar daar hebben wij gelukkig geen last van. De gebouwen, de binnenplaatsen en natuurlijk de interieurs zijn heel indrukwekkend. Overal schitterende tegeltableaus en goudsierkunst. Van alle tentoonstellingen met vitrines hebben we er een paar overgeslagen of even snel bekeken. Uiteraard zijn we wel gestopt voor de Topkapi dolk en de 86 karaats Lepel-diamant. Nadat we zo’n beetje door het hele complex heen zijn gegaan, twijfelen we even of we nog een kaartje zullen kopen voor het harem gedeelte van het paleis. Het is inmiddels al 12:30 uur en we willen natuurlijk nog meer zien van de stad. Gelukkig besluiten we toch een kijkje te nemen, want het is meer dan de moeite waard. Het is er veel rustiger en de ruimtes zijn werkelijk schitterend.

Even na 13:00 uur lopen we het Topkapi paleis weer uit en komen dan op het Sultanahmet plein met de twee moskeeën. Precies op dat moment begint de oproep voor het gebed, om en om vanaf de Aya  Sofia en vanaf de Blauwe Moskee. We kijken eerst even bij de Aya Sofia of een bezoek mogelijk is zonder museum-toegang. Dat kan niet, dus we houden het even bij foto’s. We zijn de hele ochtend al in een museum geweest. De moskee staat gedeeltelijk in de steigers en later horen we van onze tafelgenoten dat dat aan de binnenkant ook het geval is. Blijft evengoed een imposant gezicht, zo’n groot bouwwerk uit de 6e eeuw!

Ondertussen hebben we wel trek gekregen en gaan we op zoek naar wat te eten. Keus genoeg, maar op een gegeven moment zien we toch een MacDonalds verschijnen… We houden nog genoeg Turkse lira’s over om straks wat leuks te kopen op de bazaar.

Terug op het Sultanahmet plein met zijn fontein, lopen we nu naar de andere kant voor de Blauwe Moskee. Zeker ook heel indrukwekkend en deze willen we ook graag aan de binnenkant bekijken. We gaan in een rij staan, maar begrijpen dat deze alleen bedoeld is voor moslims die willen bidden. Dan krijgen we de “aanbieding” om voor 20 euro een privé rondleiding te krijgen. Ja, ja, daar trappen we niet in. En om de hoek vinden we de ingang voor bezoekers, waar je gratis naar binnen mag. Je krijgt zelfs een plastic zakje uitgereikt om je schoenen in te doen. Van binnen raak je net zo onder de indruk van deze moskee als van buiten. Alle koepels zijn bedekt met tegeltableaus (in hoofdzakelijk blauwe kleuren) en schilderingen. In het centrale gedeelte zijn nog een paar mannen aan het bidden. De muur naar het oosten heeft een aantal schitterende glas in lood ramen.

Eenmaal buiten trekken we onze schoenen weer aan en lopen dan naar de Yerebatan cisterne, een ondergronds waterreservoir uit de Byzantijnse tijd. Meer dan 300 zuilen zorgen ervoor dat het plafond niet instort. Er staat nog een laagje water in het reservoir, waar vrolijk grote vissen in rond zwemmen. De zuilen zijn een beetje van onderaf aangelicht, wat een mysterieuze sfeer geeft. Een paar zuilen hebben een bijzondere onderkant, in de vorm van een Medusa hoofd. Leuk om dit een keer in het echt gezien te hebben, na de James Bond film: …. (prijsvraag).

Dan slaan we af naar de Oude Stad voor de Grote bazaar. Onderweg tanken we voor 2 lira nog even een flesje water bij. De bazaar is één groot doolhof van eindeloze Turkse winkeltjes in van alles en nog wat. Tapijten, aardewerk, sierraden, kruiden, kleding, noem het maar op. De drukte vliegt ons een beetje aan, dus na een paar straten lopen we door één van de vele uitgangen. Daar blijken alleen nog maar meer winkelstraatjes te zitten, die even druk zijn! We zijn een klein beetje de weg kwijt, maar met behulp van de plattegrond, de routeplanner op de mobiele telefoon en een simpele beslissing van Jeroen (“linksaf!”) komen we weer op de route naar de Egyptische bazaar. Daar vind je voornamelijk winkeltjes in kruiden en thee. Alles staat in keurige bergjes uitgestald voor de etalages. Mooi om te zien, al die kleurige bakken kruiden.

En dan staan we uiteindelijk weer zo’n beetje bij de Galata brug. Onze voeten geven aan dat het ook wel tijd is om weer terug te lopen naar het schip. Dat is nog een half uurtje en dan is het mooi geweest voor vandaag. We ploffen op ons balkon en genieten nog even van het uitzicht op de Oude Stad en de veerbootjes over de Bosporus.

Onze dinertijd is ook de vertrektijd van het schip. Dit keer zijn we dan ook extra blij met de tafel aan het raam, want zo hebben we mooi zicht op de tocht door de Bosporus naar de Zwarte Zee. Twee van onze tafeldames wilden dit graag vanaf het dek meemaken en hebben het diner dus overgeslagen. Daarom besluit Co maar om vanavond gewoon drie toetjes te bestellen. Ze zijn ook zo lekker! Belangrijk om te weten: elke dag staan daar andere toetjes, dus je kunt ook niet zeggen: dan neem ik deze vandaag en morgen die andere….. Dus wat doe je dan? De ober lief aankijken en gewoon bestellen. Doen ze niet moeilijk over.

Inmiddels heeft de loods ons de Zwarte Zee op geleid, richting Roemenië. We nemen uiteraard weer een paar cocktails aan de bar straks en berichten morgen vanuit Constanta.

Izmir / Efeze

We hebben de wekker op 6:00 uur gezet (dat is 4:00 uur Nederlandse wintertijd, hè!) en zijn eigenlijk al wakker voordat hij af gaat. Snel een douche en een ontbijtje gehaald bij het buffet dat net open gaat. Co houdt zich een beetje in vanmorgen, na al het eet-geweld van de afgelopen dagen.

Om 7:30 uur zitten we in de “wachtruimte” en na enig wachten worden we naar een klein busje gebracht. Ons groepje telt 19 personen. Niet veel, maar vergeet al die andere bussen niet.

Als we de boot verlaten, zien we een ander Costa schip ook aanleggen. Het is de Costa Fascinosa. Dit schip is nog een slag groter dan het onze.

Bij het verlaten van het schip krijgen wij overigens een kaart in handen geduwd. Een zogenaamde landingskaart. Die moeten we bij terugkomst weer inleveren. Het blijkt dat we de visa voor Turkije voor niets hebben aangeschaft. Misschien een puntje voor Zeetours.

Onze gids heet Cicek (als we het zo goed schrijven), hetgeen bloem betekent in het Turks. Ze vertelt eerst een algemeen verhaal over Turkije en daarna meer over onze eerste bestemming The House of the Virgin Mary. Ze geeft o.a. aan welke bewijzen er zijn dat Maria daar werkelijk gewoond heeft (hoewel het huisje opnieuw is opgebouwd). Daar komt een verhaal bij kijken van een Duitse non die niet in staat was te reizen, maar in haar dromen de locatie zeer gedetailleerd wist te zien en daardoor te beschrijven. Andere bewijzen steunen op het goede vertrouwen dat apostel Johannes daadwerkelijk voor Maria gezorgd heeft nadat Christus was gestorven. En hij woonde en stierf in Efeze.

We rijden ongeveer een uur door zeer groene gebieden naar het plaatsje Selcuk, waar dat huisje staat. Daar blijkt dat naast 2 Costa schepen er nog 2 cruiseschepen zijn die bussen vol hier heen laten rijden. Gevolg: als een pretpark in de rij en dan zonder stoppen door het huisje lopen. Daarna kun je nog de bronnen met heilig water en een wand met allemaal wensen van bezoekers bekijken.

Dan weer het busje in naar Efeze. Ook daar vele mensen die kijken naar de grootste en best bewaarde opgravingen van Turkije. We lopen hier in ongeveer 1,5 uur doorheen en onze gids legt van alles uit. De hoogtepunten zijn de gevel van de bibliotheek van Celsus en een groot theater, dat plaats gaf aan 24.000 bezoekers. Het stamt uit de tijd van de oude grieken.

Ondertussen blijkt onze gids gebeld te zijn door de touroperator dat we moeten opschieten om op tijd op de boot te komen. Gevolg is dat we daardoor het bezoek aan een tapijtenweverij overslaan. Nou ja, dat vinden we niet zo erg, maar een drankje was toch wel lekker geweest.

Om 14:00 uur vertrekt de boot weer en wij zitten aan de lunch. Daarna naar de kamer. Jeroen schrijft het verhaal van gisteren dat door een korte nacht even in de wacht was gezet. Daarna gaan we weer lekker de sauna in. Toch wel lekker om zo op te frissen.

Het diner is weer prima en daarna gaan we toch weer even kijken bij de loterij van de winkeltjes. We doen blijkbaar elke avond mee, maar dit keer gaat een dames-ketting aan onze neus voorbij. Jammerrrr!

Straks weer even bij barman John kijken en als er nog wat over te vertellen valt straks… dan staat dat in het volgende verslag!

Nog een opmerkelijk iets: we komen al een aantal mensen tegen die blijken vorig jaar op dezelfde cruise als wij te hebben gezeten.

Morgen Istanbul. Misschien stenen gooien op het Taksimplein.

Mykonos

Dit verslag komt even een dagje later, i.v.m. de korte nacht van dinsdag op woensdag.

En we willen eerst nog even terugkomen op maandagavond. We besluiten om na het diner een paar drankjes te nemen in de atrium bar. Want in de grand bar, waar Mojan werkt, is het erg druk en lawaaiig vanwege de dansvloer en de liveband. We sluiten de avond nog wel af met een limoncellootje in de grand bar. Vanavond is er een ’70’s party. Er zijn veel verschillende leeftijden op de dansvloer. We herkennen al paar oudere reizigers die graag aan de zwier gaan. Vooral één man vindt het erg leuk om bij jonge dames in het balboekje te schrijven! Er is ook een jong stel aan het dansen, terwijl hun tweeling in de kinderwagen voor de luidsprekers geparkeerd staan… Die beginnen hun leven waarschijnlijk met een gehoorbeschadiging.

De dinsdag beginnen we weer met ons vaste rondje. Eerst ontbijtbuffet en dan een uurtje in de zon op het dek. Vandaag al preventief ingesmeerd, zodat we ons daar geen zorgen over hoeven te maken. Op het heetst van de dag gaan we weer even naar ons balkon om wat te lezen en de aankomst bij Mykonos mee te maken.

Om 14:00 uur gaan we voor anker in de baai van Mykonos stad. We moeten vandaag met tenderbootjes van boord. Dit keer hebben ze daar Griekse tenderboten voor ingehuurd. Zal wel gedwongen winkelnering zijn geweest. Wij blijven nog even aan boord, want om 16:00 uur gaan we op excursie.

Het is helaas weer een beetje lang wachten totdat we voor de excursie daadwerkelijk van boord gaan. Ondertussen zit één van de medewerkers continue op zijn nagels te bijten… lekker dan. Eenmaal van boord worden we opgewacht door onze griekse gids, die vandaag toevallig jarig blijkt te zijn. We lopen met haar om de baai heen naar de bus, die aan de andere kant van de haven klaar staat. Als eerste rijden we naar het dorpje Ano Mera, het enige andere plekje van betekenis op Mykonos. Daar bekijken we het klooster, waar net iets van een mis gaande is. Op het dorpsplein nemen we een colaatje en kijken een tijdje naar de vele leuke katjes die er rondlopen. Dan gaat de bus door naar het schiereiland, via Ornos beach, waar we eventjes stoppen bij Agios Ioannis. Daar hebben we uitzicht op een pittoreske baai en aan de andere kant zicht op Mykonos stad. Daar rijden we vervolgens naar toe en onze gids neemt ons mee door de wirwar van kleine witte straatjes, ooit zo bedacht om rovende piraten te desoriënteren. Tegenwoordig is het overigens verplicht om je huis in de traditionele kleur wit te schilderen en de kozijnen blauw. Vroeger vonden ze het gewoon mooi en goedkoop om dat met kalk en kobalt te doen. Ook mag er nu niet hoger gebouwd worden dan twee etages, wat het eiland wel origineel houdt. Uiteindelijk komen we uit bij een plek waar vijf typische windmolentjes staan. Van daar lopen we met onze gids naar een restaurant voor het inbegrepen diner. Het is een mooi restaurant, maar helaas wel een VIS-restaurant… Onze gids ging er vanuit dat wij deze informatie zouden hebben gekregen. Ze vraagt nog wel aan de eigenaar of het mogelijk is om wat vleesgerechten te krijgen, maar het enige alternatief blijkt spaghetti met tomatensaus te zijn. Daar nemen we geen genoegen mee. We nemen wel een wijntje en een watertje en een broodje tzatziki, maar daarna lopen we via de windmolentjes terug naar de haven. We willen namelijk op tijd aan boord zijn om eerst te klagen bij de tourdesk en daarna nog wat te eten aan boord.

De tender vertrekt gelukkig snel en bij de tourdesk leggen we onze klacht voor. Hij heeft alles opgeschreven en later zullen we nog horen wat we ter compensatie krijgen. Bij het buffet op dek 9 liggen gelukkig heerlijke gerechten (vooral de rosbief)  en met uitzicht op donker wordend Mykonos stad zitten we toch nog met een roséetje en lekker eten aan tafel. Maar goed, dit was qua excursie wel een domper. Ook de eilandtour had eigenlijk niet veel om het lijf. Achteraf hadden we net zo goed zelf Mykonos stad kunnen ontdekken.

We besluiten om het verslag later te schrijven en meteen naar de bar te gaan voor een paar lekkere cocktails. Vandaag de Costa dream (niet de nightmare) en een overheerlijke mojito. Tot besluit natuurlijk weer een limoncello. Barman John maakt onze avond weer goed. Hij heeft wat tijd voor een leuk kletsje en we ritselen wat pinda’s en chips bij hem.

We maken het niet laat, want we hebben een korte nacht. Om 7:30 uur vertrekt woensdag onze excursie naar Efeze. Om 23:00 uur kunnen we al tandenpoetsend op het balkon de lichtjes van Mykonos stad langzaam in de verte zien verdwijnen. En in onze hut gaan ook de lampjes uit!