Vrijdag 14 april 2023

De weersverwachting is uitgekomen. We worden wakken in een zonnig Genua. Dat geeft de burger moed. We hebben vannacht heerlijk geslapen en genieten beneden van het uitgebreide ontbijtbuffet.

Dan gaan we erop uit om het centrum van Genua te verkennen. Vanaf ons hotel slaan we linksaf de Via Balbi in. De straten hier staan vol met monumentale palazzo’s, die nu in gebruik zijn als museum, voor de universiteit of als bankgebouw. Een aantal kun je ook gewoon zo binnen lopen. Het toppunt wordt bereikt in de Via Garibaldi. Deze straat staat daarom ook op de werelderfgoedlijst van Unesco.

Vervolgens komen we in het hart van het centrum, op de Piazza Ferrari. Gelukkig worden we hier niet overhoop gereden door snelle auto’s, maar hebben we hier een mooi aanblik op de opera, het paleis van doge en een grote fontein in het midden.

We lopen verder naar de kathedraal San Lorenzo, die we ook van binnen bezoeken. Het interieur is zoals te verwachten rijk gedecoreerd. Op de buitengevel zoeken we nog naar de legende van het hondje van de San Lorenzo, door de beeldhouwers ergens in het marmer gebeiteld. Maar we kunnen hem helaas niet vinden. Het blijkt bij de rechter toegangsdeur te zitten, die vanwege werkzaamheden in de steigers staat.

Een stukje verderop staan we alweer in de haven, bij het aquarium van Genua. Tot onze verrassing zien we een gele schoorsteen in de verte, en jawel hoor, de Costa Toscana ligt hier vandaag aangemeerd. We lopen verder door de Porto Antico en krijgen zo een mooi zicht op dit schip, waar we in november mee hopen te kunnen gaan varen.

We keren weer om en gaan nu door de smalle straatjes en steegjes (de zogenaamde carrugi) terug richting ons hotel. Onderweg tikken we nog een petje voor Co op de kop en een leuke lieveheersbeestjes-knuffel.

Het kamermeisje is toevallig net bezig met onze kamer, dus gaan we nog even naar het terras op de 7^e etage. Daar heb je inderdaad een magnifiek uitzicht over de stad en de haven. Als we hier nog eens logeren, nemen we de zwembroeken mee in de handbagage, want er staan hier ook twee jacuzzi’s en een aantal ligbedden.

Hoog tijd voor een korte siësta om even op te laden. Daarna kunnen we weer met nieuwe energie naar buiten. We besluiten om eerst even naar de cruiseterminal te lopen, om de Costa Toscana wat van dichterbij te kunnen bekijken. Helaas hebben we nog geen cruisekaart, anders hadden we in de terminal misschien nog wat bekende crewmembers kunnen zien.

Daarna lopen we weer naar de Via Balbi, waar een bijzondere lift ons bergop naar Montegaletto brengt. Deze lift is de enige in Europa die zowel horizontaal als verticaal gaat. Er kunnen maar een handjevol mensen in. We starten als een treintje. Verderop “om de hoek” gaat de cabine een liftschacht in en worden we met een magneet aan een kabel 69 meter omhoog getrokken.

Boven komen we uit bij het Castello d’Albertis, het voormalige kasteelhuis van kapitein Albertis. Bij zijn overlijden in 1932 schonk hij het aan de stad en tegenwoordig huist er een klein museum in. Van hieraf heb je een mooi uitzicht over de stad en de haven. Bij het caféetje in de weelderige tuin drinken we een cola op het terras.

We gaan weer met de lift terug naar beneden en lopen even het hotel in, om ons te preparen voor het diner. Maar voordat we gaan eten, gaan we naar de 7^e etage van ons hotel om te kijken naar de afvaart van de Costa Toscana. Die vertrekt met ongeveer 20 minuten vertraging dus gaan we daarna snel door naar een Grieks restaurant……je. Tafeltjes met hoge stoelen. Meer een soort snackbar/afhaaltent.

Het kost Co wat moeite om zijn benen een plek te geven bij de opstelling van deze barkrukken aan verhoogde tafels. We bestellen een ouzo en krijgen een met water gemende versie. Het voorgerecht is nog niet halverwege of het hoofdgerecht komt er al aan. Net echt Grieks, maar de keuken haalt het niet bij wat wij van de Griekse keuken gewend zijn. Het is zover we weten de enige Griek in Genua. Er ligt dus nog een markt open.

De tweede ouzo bestellen we met de mededeling dat we graag een pure willen, zonder water. Dat lukt en het is wel een flinke. Het wordt drukker in de zaak en het begint goed te draaien……. Maar dan door de ouzo, haha.

Na het eten halen we nog paar flesjes cola zero voor op de kamer. Het is mooi geweest. Co kan zijn knieën goed voelen en dat is niet zo gek als we zien dat we ruim 13.000 stappen gedaan hebben. Normaal niet zo bijzonder op vakantie, maar sinds de operatie nog niet gehaald door Co.