Zondag 10 juli 2022
Ons verhaal van gisteren stopte voor het diner. Hier pakken we de draad weer even op.
Bij het diner werd ons een fles wijn aangeboden (die niet in het drankenpakket zit). We mochten daarbij aangeven of we een rode, witte of rosé wijn wilden. Daarbij konden we ook aangeven of we die bij het diner wilde nuttigen of mee wilde nemen, maar dat dat laatste mogelijk was, ontdekten we iets te laat en dus moesten we de hele fles maar achterover slaan. Zielig hè?
Omdat we ons verhaal al gepubliceerd hadden, konden we wat eerder aan de bar plaatsnemen. Heel gezellig gesproken met Ian de bartender. In de periode van de tweede zitting van het diner en de tweede voorstelling in het theater, is het rustig aan de bar en hebben we daar mooi de kans toe.
Luchie, de bartender die halverwege de avond over gaat naar de wijnbar en die we al kennen van een eerdere cruise, liet doorschemeren dat ze ons iets aan ging aanbieden zodra we bij de wijnbar kwamen. Ze wilde ons een wijn aanbieden waar we normaal gesproken voor zouden moeten betalen. Omdat we er niet heel veel verstand van hebben, we zeggen het maar eerlijk, vroegen we haar wat ze aanbeveelt. Vervolgens hebben we gekozen voor een witte wijn en ging ze drie verschillende wijnen inschenken om te proeven. Dus een wijnproeverij op de late avond.
De eerste die we probeerden bleek ook, wat ons betreft, de lekkerste te zijn, een Gewürtztraminer. Vervolgens kregen we wijnglazen van een flink formaat en dus een flinke hoeveelheid van deze wijn. Maar goed dat we de volgende dag niet vroeg op hoefden.
Als we vanmorgen wakker worden, varen we langs de diverse eilandjes richting Molde. Het is eigenlijk niet echt donker geweest vannacht, zo weten we door een paar sanitaire stops. Qua weer is wat lastig in te schatten wat aan te trekken, want komen we vandaag in de kou of blijven we in een aangename temperatuur? We besluiten onze nieuwe Norway-sweatshirts aan te doen en een jas mee te nemen. Het goede nieuws is dat dat laatste niet nodig was. En het slechte nieuws? Eh, dat is er niet.
Om half 11 mogen we naar de bus die ons een tour van ruim 7 uur gaat brengen. Een reis van Molde naar Andalsnes. Het schip vaart in de middag ook daarheen terwijl wij over land genieten van het Noorse landschap. Nou ja, niet alleen over land want de bus gaat al snel een veerpont op die ons in ongeveer een half uur naar de overkant van het Romsdalsfjord vaart, vanwaar we verder rijden. De gids vertelt alles in het Engels en in het Duits. Ze heet Hildigen.
De gids is blij dat we er vandaag zijn en niet gisteren. Want toen regende het de hele dag hier en was het maar 8 graden. Ze vertelt dat ze in Molde voor in de winter verwarmde trottoirs hebben. Dat zal dan ook wel nodig zijn… Vandaag hebben we een mix van zon en wolk en ligt de temperatuur een stuk hoger.
Aan de andere kant van het fjord komen we met de veerpont aan in Vestnes en rijden we verder door het groene landschap. Er lopen hier veel schapen rond en de gids vertelt dat we hier de meest noordelijk gelegen fruitbomen van Noorwegen tegenkomen. En er zijn zelfs veel velden met aardbeienplanten.
We komen aan bij het Storfjord, een heel groot fjord, want stor betekent groot. Een zijarm van dit fjord leidt naar Geiranger, waar we 10 jaar geleden met onze cruise zijn geweest. Op de bergen hier zien we de eerste sneeuwtoppen al. Later zullen we er nog veel meer zien.
De bus komt aan in het plaatsje Stordal, waar we gaan lunchen bij restaurant Nilsgardstunet. Er staat een buffet voor ons klaar met natuurlijk zalm, maar gelukkig ook kip, gekookte aardappelen, diverse salades en nog een heel toetjesbuffet. Daarna hebben we nog ruim de tijd om een beetje rond te struinen in het dorpje, waar ook weer veel mooie historische witte houten huizen te vinden zijn. We blijken alleen net niet ver genoeg gelopen te zijn om ook de houten kerk uit de 18e eeuw nog te kunnen bezoeken. Daar rijden we later met de bus langs.
We stijgen het berglandschap in en krijgen steeds meer zicht op besneeuwde bergtoppen, watervallen en andere natuurpracht. De bus stopt bij Gudsbrandsjuvet, een kloof waar de Valldøla rivier doorheen dendert. Je kunt er met een soort stalen loopbruggen overheen lopen, waar je de kracht van het water van dichtbij kunt ervaren.
Dan gaan we door voor letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van deze dag. We rijden de bergweg op die leidt naar de Trollstigen, een bergpas op 852 meter hoogte. Op de pas krijgen we vrije tijd om te genieten van het adembenemende uitzicht hier. Twee grote watervallen kletteren hier met grote kracht naar beneden. Op een aantal uitzichtplatforms kun je daar vanuit verschillende hoeken van genieten.
Verder is er zicht op de grootse bergtoppen hier, waaronder de Bisschop met zijn top van ruim 1400 meter. Ook zie je vanaf hier, hoe we straks aan de andere kant van de pas naar beneden zullen gaan rijden, over de smalle en super steile trollenweg met haar enorm scherpe haarspeldbochten, aangelegd in 1936.
Eenmaal terug in de bus starten we met de afdaling. Geen eenvoudige weg voor onze buschauffeur en daarbij moet hij ook nog campers, fietsers en niet-ervaren bergwegberijders zien te ontwijken. Onderweg passeren we ook nog de grootste waterval over een hele smalle stenen boogbrug. Hier krijgt de bus meteen een wasbeurt, want het water spat alle kanten op, met een mooi regenboog effect.
Beneden in het dal volgen nog twee korte foto-stops. We kunnen de trollenweg nog een keer van onder af bekijken en we rijden nog om de hoek naar de trollenwand, een walhalla voor de die-hard rotsklimmers.
Even na 18:00 uur komen we dan aan in Andalsnes, waar het schip al voor ons klaar ligt. We frissen ons even op en genieten dan nog na van alle indrukken tijdens een heerlijk diner. Wat een prachtige dag was dit!
Geweldig verslag,daar geniet ik van
Inderdaad een prachtige route naar de Trollstigen. In het hotel in Molde aan de waterkant wat op een zeilschip lijkt hebben we een paar keer overnacht.
Veel plezier nog!
Wat een schitterende omgeving daar in Noorwegen, ben benieuwd naar de rest!
Wat een prachtige waterval!!!