Maandag 18 juli 2022

Vanmorgen zijn we aangekomen op onze laatste bestemming in Noorwegen, het plaatsje Vik. Dit ligt aan een kleine zijarm van het Sognefjord. Als we wakker worden ligt het schip hier al voor anker. We gaan weer met tenderbootjes aan wal vandaag.

De excursie begint pas om 9:30 uur, dus er is ruim tijd voor een ontbijt beneden in het restaurant. Ober Melvin maakt opnieuw een paar origami kunstwerkjes voor ons, dit keer een hond en een bloemetje.

Vanuit de Grand Bar mogen we naar de tenderbootjes en na een klein stukje varen komen we aan wal in Vik. Daar staat de bus voor ons klaar. Helaas valt er nog wat regen deze ochtend. De kapitein heeft in zijn welkomstwoordje echter beloofd dat het niet veel zou zijn.

We zijn vandaag met Duits- en Italiaanstaligen. De jonge gids spreekt beide talen luid en duidelijk, zodat we alles goed kunnen volgen. We rijden eerst naar het plaatsje Vangnes. Ook hier zijn de wegen weer uiterst smal. De bus chauffeur probeert waarschijnlijk via de kortste route naar onze eerste stop te rijden, maar een lokale bewoner is het daar niet mee eens, blokkeert de weg en onze bus moet een stukje achteruit bergafwaarts rijden.

De eerste stop is een uitzichtpunt, waar je over het mooie Sognefjord uit kunt kijken. Dit is het grootste, diepste en langste fjord, niet alleen van Noorwegen, maar zelfs ter wereld. Ondanks de bewolking kunnen we inderdaad wel zien hoe prachtig de natuur hier is. Keizer Wilhelm II van Duitsland vond dit ook een heel mooi punt en heeft er een groot standbeeld laten plaatsen van Fridtjof, de held uit een IJslandse sage die plaatsvindt in Noorwegen in de 8^e eeuw.

Behalve het standbeeld trekken ook de vele aardbeien- en frambozen planten de aandacht. Veel staan er in een soort kassen, gemaakt van wit plastic bogen. In de selfservice standjes van de lokale boeren kun je bakjes fruit kopen en in de bus trakteert een passagier iedereen op een verse framboos.

Aan de andere kant van de parkeerplaats staat een witte houten kerk, die gesloten blijkt. De gids vertelt dat de architect van deze kerk weinig inspiratie had, want er staan drie exact dezelfde exemplaren hier in de regio.

We rijden terug richting Vik en komen dan bij de Hove Steinkyrkje. Dit is een middeleeuws stenen kerkje uit de 12^e eeuw. De lokale gids van de kerk geeft ons wat uitleg. Er konden ongeveer 35 mensen in. De kerk werd in de 19^e eeuw gesloten omdat het verplicht werd een kerk te bouwen waar de hele geloofsgemeenschap in zou kunnen passen. Het kerkje kwam in verval en werd uiteindelijk gekocht voor (omgerekend) 40 euro door architect Peter Blix. Hij heeft de kerk gerestaureerd, maar over zijn werk is wel wat discussie. Hij heeft veel elementen aangebracht die waarschijnlijk niet origineel zijn, zoals houten heidense ornamenten in het plafond. Maar goed, hij vond dat hij dat recht had, omdat hij de kerk van privé geld had gekocht.

Voor de volgende stop rijden we een stukje bergop. De bedoeling is dat we van hieruit een mooi panorama zouden hebben op het plaatsje Vik, ons cruiseschip in het fjord en de achterliggende besneeuwde bergtoppen. Maar helaas onttrekt een regenbui dit bijna helemaal het zicht. Als we weer weg willen gaan rijden, trekt de bewolking nog wat op en krijgen we van de gids nog een paar minuten extra voor een foto poging.

Aan de andere kant van Vik komen we aan bij een ander bijzonder kerkje, de Hopperstad Stafkyrkje. Dit is één van de 28 houten staafkerken die nog in Noorwegen zijn overgebleven. Ook hier krijgen we weer uitleg over de kerk. Het gebouw is uit dezelfde periode, de 12^e eeuw, en is nog wat kleiner dan de Hove kerk. In de constructie van het schip zijn veel lange houten palen gebruikt, waar de naam staafkerk vandaan komt. De buitenkant is met pek zwart geverfd, om het hout te beschermen tegen de weersinvloeden hier.

Dan zit de excursie erop en gaan we terug naar de haven. We nemen direct een tenderbootje naar het schip, om daar te gaan lunchen. Maar omdat inmiddels het zonnetje tevoorschijn is gekomen, gaan we daarna meteen weer terug aan wal, om nog wat door Vik te gaan wandelen. We kunnen eindelijk weer eens in T-shirt op pad, zodat het zomergevoel ook weer terugkomt.

Als we uitgewandeld zijn, verlaten we voor de laatste keer de Noorse bodem en gaan we aan boord aan de koffie en de cola. We genieten nog wat van de zon op het balkon en bereiden ons dan voor op het diner. Vanavond hebben we een speciaal hoofdgerecht, de Tomahawk Steak. Hier wordt zo’n beetje elke dag promotie voor gemaakt, net als voor enkele andere speciale (vis)gerechten. Hier moet je wel extra voor betalen.