Een brug te ver

Vannacht weer eens iets anders meegemaakt dan vechtende katten in de buurt, namelijk een stel honden dat over de bergen heen naar elkaar toe zit te blaffen. Gelukkig kunnen we er wel van slapen, maar op een gegeven moment ben je het wel zat.

We worden wakker in een grotendeels bewolkt Koukouli. De temperatuur is nog wel lekker, goed voor de korte broek. Bij het ontbijt zijn we vandaag de enigen en dat zal morgen ook zo zijn. Het blijkt dat deze bestemming vooral buiten de zomer populair is. Nu zit iedereen aan het strand, zegt het kamermeisje.

We beginnen vandaag met een wandeling vanuit Koukouli naar de Vikos kloof. Volgens het bordje duurt dat ongeveer 20 minuten. Het pad is echter al heel snel overwoekerd met grote brandnetels, dus draaien we maar gauw om en rijden met de auto naar beneden. De wegen zijn hier nog steeds verwarrend, want opnieuw rijden we verkeerd. We komen wel bij een mooie oude stenen brug uit, met één boog, maar niet die we voor ogen hadden. Een klein eindje verderop vinden we de meest bekende brug van deze streek, de Kalogeriko brug bij het dorpje Kipi, met drie bogen. Vanaf de eerste brug die we twee dagen geleden al gezien hadden, kunnen we langs de rivierbedding in een half uur lopen naar de tweebogige (is dat een woord?) Missios brug uit 1748. Van hieruit kun je met oude trappen langs de rotswand omhoog naar Koukouli. Op deze manier heeft men vroeger alle bergdorpen weten te verbinden over de rivieren heen. Wij lopen weer terug naar de auto en gaan op weg naar de volgende bestemming: uitzichtpunt Beloi.

We slingeren met de auto omhoog naar het hoogst gelegen dorpje Vradeto, op 1.450 meter. Hier lijkt de tijd echt stil te hebben gestaan. We worden van harte welkom geheten door twee lieve katjes. Opeens begint het een beetje te regenen en schuilen we met de katten bij de kerk. Het loopt tegen lunchtijd, dus we gaan proberen hier iets te eten te vinden voordat we naar het uitzichtpunt gaan wandelen. We vinden één restaurant waar een oud mannetje naar een Grieks-orthodoxe mis zit te kijken op TV (een grote Philips flatscreen, dat dan weer wel). Deze man spreekt totaal geen andere talen, dus met handen en voeten bestellen we wat souvlaki’s en patat. Cola is ook voorhanden. De souvlaki’s smaken prima, maar de patat zit tussen gekookte aardappels en gebakken friet in. Baggervet, maar toch wel enigszins smakelijk.

De wandeling naar uitzichtpunt Beloi voert ons omhoog door mooie alpenweiden waar nog verschillende bloemen bloeien. Er staat dan ook een hele batterij bijenkasten langs het pad. Oh ja, hadden we al verteld dat we hier de hele tijd ontzettend veel vlinders zien? Aan het einde van de wandeling klimmen we over een rotspartij heen en worden we beloond met wel het mooiste uitzicht over de Vikos kloof en omgeving tot nu toe. Je kunt hier zowel in de diepte kijken, als in de verte, waar de top van de Smolikas berg te zien is. Een paar roofvogels vliegen over ons heen, maar we kunnen het nest op de rotswand niet terugvinden.

Terug bij de auto besluiten we om naar het openluchtmuseum in Iliochori te rijden. Onderweg komen we dan eindelijk onze eerste koe langs de weg tegen! Met kalf, nota bene. Het museum stelt niet zo heel veel voor en is totaal verlaten. Het blijkt te gaan om de verzamelplaats van een nomadenvolk, de Sarakatsani. Ze komen elk eerste weekend van augustus (we zijn dus nét te vroeg) vanuit heel Griekenland en Bulgarije terug naar deze plaats met traditionele rieten hutjes. Er staat weinig uitleg bij de hutjes en alles is alleen in het Grieks, dus we zijn er snel klaar. Behalve de twee cola hoeven we ook niks te betalen voor toegang.

We rijden weer terug naar Koukouli en komen even bij op de hotelkamer. Dan gaan we voor het diner terug naar Monodendri, waar we gisteravond ook waren. Onderweg steekt er net een hele kudde geiten over, terug naar de stal. We moeten stoppen en zijn helemaal omsingeld door geiten. Het lijkt wel of we in die reclame van Centraal Beheer zitten! Het eten smaakt weer goed in Monodendri, maar we krijgen geen ouzootje bij de rekening (stelletje krenten!). Die halen we dus maar weer bij de taverne in Koukouli. Dit wordt alweer onze laatste nacht hier. Morgen op weg naar Meteora!