Van Koukouli naar Kalambaka

Wie in het hoogseizoen op vakantie gaat, maar niet de drukte van toeristische gebieden wil, kan gerust naar het Zagoria gebergte gaan. In Koukouli waren we 2 nachten de enige gasten en ook op de wegen is het niet druk. Hou er dan wel rekening mee dat tavernes vaak geen complete kaart bieden maar per avond een paar gerechten op het menu hebben. Volgens het meisje van ons logeeradres is het in de winter wel druk in dit gebied. Wat men dan daar te zoeken heeft, weten we niet, want ons lijkt het toch geen lekker gebied als er sneeuw ligt en er is ook geen skigelegenheid in de buurt.

Na het ontbijt gaan we inpakken. Dat neemt een klein kwartiertje in beslag en we leveren de sleutel in. Jeroen heeft de route al in de Nokia telefoon (lijkt ondertussen wel of ons blog gesponsord wordt) gezet en daarbij een enkele tussenstop ingevoegd.

De eerste komt al snel en is een punt waar we bijna elke dag langs gereden zijn maar nooit gestopt om een foto te maken van Koukouli. Dat dan nu maar even doen. De zon staat ook gunstig.

De rit gaat ongeveer 4 uur duren en we genieten van de omgeving, de bergen en de dalen; het stijgen en het dalen. We komen langs een groot stuwmeer in de Aoos rivier. Erg mooi om te zien en terwijl we er omheen rijden maken we meerdere keren een stop. Zo komen we ook langs een strandje dat geheel is ingenomen door een kudde koeien. Even de hoeven koelen in het water.

De weg kent diverse gradaties van kwaliteit. Kleine stukken mooi asfalt, een groot deel middelmatig asfalt en zo nu en dan stukken verzakte weg die leiden tot een wegversmalling of zelfs een keer het uitwijken naar een brede grindberm omdat het asfalt even meer weg heeft van een twee-treden trap dan een bereidbaar wegdek.

Rond 2 uur rijden we Kalambaka binnen en voor we het weten zijn we ons hotel voorbij gereden. Dus na even navragen, rijden we terug en vinden het hotel. We kunnen al snel de kamer in maar internet is er nog niet vanwege een storing. We gaan het stadje in op verkenning en komen langs een internet cafe. Daar maken we even gebruik van om de achterstand van onze verslagen weg te werken. We hebben alles op een usb-stick bij ons en het plaatsen is dan ook al snel klaar. Verder het stadje door waar het goed warm is. Het is ongeveer 34 graden hier en volop zon.

We nemen een pita-kip-gyros met een drankje en lopen weer verder. Er zijn veel fonteinen in deze plaats, zelfs een kunstmatige brede waterval. Voelt fris aan, dat opspattende water. Als we buiten het interessante gebied komen, keren we om, lopen nog even het VVV binnen voor wat informatie en gaan dan even bijkomen in onze hotelkamer voor we gaan eten.

Na het diner gaan we met de auto richting de kloosters om boven de zon onder te zien gaan. We kunnen nog een paar mooie foto’s maken met mooi zonlicht. We komen op een plek aan waar je een mooi uitzicht hebt en het is er nog niet zo druk, totdat er een bus aankomt en leegstroomt. Tja, dan is het best een beetje dringen op een rotspunt waar je zeker niet op moet gaan staan als je flink gedronken hebt. Maar het schept wel een bijzondere sfeer om met zoveel verschillende nationaliteiten op deze plek te staan. De zon gaat onder en we rijden terug naar het hotel om onderweg nog even te stoppen voor 4 scheten van katjes die net iets van iemand te drinken hebben gekregen. Het gaat ons wel aan het hart, maar we rijden na een paar foto’s verder.

Morgen gaan we de kloosters zelf bekijken en kunnen dat in 2 dagen doen. Kalinichta!