Uiterst west

Woensdag 30 mei 2018

Ongeveer half 9 worden we wakker. Na de gebruikelijke ochtend rituelen gaan we ontbijten.

Het buffet staat niet meer binnen, maar is buiten opgesteld en bevat nog steeds volop keus. Eiergerechten kunnen besteld worden.

Het is heerlijk ontbijten buiten en weer krijgen we een poes op bezoek. Ginger heet ze. Jeroen heeft weer snoepjes voor katten meegenomen en die vindt ze erg lekker.

Rond half 11 stappen we in de auto. Vandaag gaan we een stukje Samos bezoeken waar we nog niet geweest zijn. De uiterste westelijke punt met het plaatsje Drakei. Ongeveer anderhalf uur rijden.

Het eerste stuk is door bekend gebied en doet herinneringen naar boven komen. Naarmate we dicht dichter bij de eindbestemming komen, is er meer natuur en steeds minder bebouwing. Ook op de weg wordt het steeds rustiger. Wel steekt er een slangetje de weg over. Die zijn hier dus ook. De weg waarover we nu rijden is nog maar 10 jaar geleden geasfalteerd. We genieten volop van groen Samos. Het is hier prachtig en afwisselend. Veel groen met kale bergtop van de Kerkis op de achtergrond, ruim 1.400 meter hoog.

Drakei is een klein plaatsje en voor auto’s het eindpunt. Als je verder wilt gaan is dat te voet of met een klein voertuig. We maken een korte wandeling door het dorpje en gaan dan lunchen. Hier liggen 3 katten op de loer. Ook zij vinden de snoepjes lekker en eentje schreeuwt dan ook regelmatig: we want more.

Dan de auto keren en op weg terug. We brengen daarbij nog een bezoek aan het plaatsje Kalithea. Het plaatsje maakt een uitgestorven indruk en tussen de mooie kleurrijke woningen staan veel vervallen dichtgetimmerde exemplaren.

Verder terug via een iets andere route en tegen half 5 parkeren we de auto bij het hotel. Omkleden, en dan weer naar het zwembad. Eerst wat lezen en daarna zwemmen we en drijven we ongeveer een uur in het zwembad.

Rond half zeven gaan we naar de kamer om voor te bereiden voor vertrek naar Kokkari voor diner. Er lijkt wat regen in de lucht te hangen. We rijden naar het stadje en lopen vanaf de parkeerplaats naar het restaurant Basilico, een Italiaans georiënteerd restaurant. Als we daar aankomen zien we dat de naam veranderd is en ook de kaart is geheel anders. Het eten is op zich goed, maar niet wat we daar gewend waren. Het lijkt er ook op dat ze nog maar net open zijn want de ober weet nog niet alles en moet enige malen de bazin raadplegen. Het uitzicht is nog wel steeds erg mooi.

Voor we terug gaan naar ons hotel, lopen we nog even een rondje door het plaatsje. Het buurtsupertje waar we altijd kwamen is er niet meer. Er is nog wel een kleinere winkel waar wij dan nu onze drankjes voor vanavond halen. Gewoon cola zero. De dag zit er op. Geslaagd.