Zaterdag 2 juni 2018

Het is vanmorgen druk bij het ontbijt. We kunnen nog net een ongedekt tafeltje bemachtigen in de schaduw. Met het serviesgoed en de etenswaren van het buffet is het ook even behelpen. Maar goed, met wat geduld krijgen we alles weer binnen waar we zin in hebben.

We willen graag nog afspreken met één van de voormalige managers hier, Elpida Tsekoura. Zij zou nu in hotel Daphne werken, in een dorpje verderop. Helaas krijgen we telefonisch geen gehoor en de website van het hotel is uit de lucht. We sturen haar maar een email om te vragen hoe het zit.

Evengoed besluiten we naar dat dorpje Agios Konstantinos te rijden, om poolshoogte te nemen bij het hotel en om daar een wandeling te maken in de mooie Vallei van de Nachtegalen.

Het hotel ziet er inderdaad niet bedrijvig uit, dus we starten de wandeling. Deze gaat over een bosweg langs een riviertje en af en toe moet het riviertje worden overgestoken.

Er is hier veel wijnbouw in dit gebied. De wijnstokken staan soms op onwaarschijnlijk steile hellingen. Kennelijk kan men hier toch bij komen voor de verzorging ervan.

Ook komen we onderweg veel bijenkasten tegen en een lokale boer die de honing als bijverdienste verkoopt.

Een Nederlander spreekt ons aan en vertelt dat hij hier een huisje gekocht heeft en hier zes maanden per jaar verblijft. Zo ervaart hij de grote verschillen in welvaart tussen de mensen in Nederland en de mensen op Samos. Zo moet er hier nog hout gesprokkeld worden voor de verwarming in de wintermaanden. En bijna iedereen heeft een moestuin om zelf groente en fruit te verbouwen. We vragen hem naar Hotel Daphne. Dat blijkt gesloten vanwege ernstige ziekte van de eigenaar. Hij en zijn vrouw kennen Elpida ook. Ze zou nu in Kokkari verblijven.

Na een uur bergopwaarts lopen, keren we om en wandelen langs dezelfde weg weer terug naar de auto. Het is weer een stukje warmer vandaag. De temperatuur komt nu boven de 30 graden en de zon schijnt nog steeds volop.

Het is ondertussen lunchtijd en Jeroen wil wel graag naar het bergdorpje Manolates rijden om daar te gaan eten. Het smalle bergweggetje kronkelt omhoog en eenmaal boven is er gelukkig nog parkeerruimte over.

Bij de taverne op het centrale pleintje is nog één tafeltje vrij. Hier hebben we drie jaar geleden ook gegeten, toen we met een Nederlands echtpaar helemaal naar boven waren gewandeld. Het duurt een tijd voordat we de hoofdgerechten krijgen, maar die zijn dan ook wel het wachten waard.

We rijden weer terug naar het hotel en treffen daar eindelijk manager John Norcott. Hij blijkt op zijn verzoek wat minder uren te werken, omdat hij veel last heeft van zijn heup. Hij wordt daar na het zomerseizoen aan geopereerd.

We zwemmen weer een uurtje en lezen nog een paar hoofdstukken in onze boeken op de ligstoelen. De hotelkatten komen af en toe langs voor een aai of om even wat water te drinken. Kortom, het is weer genieten hier!

Ondertussen is er een mail terug van Elpida. Ze werkt nu in hotel Athena in het centrum van Kokkari. Dus daar gaan we haar van de week een keer opzoeken.

Vanavond gaan we eten bij restaurant Zakore. Dat was drie jaar geleden net geopend. De eigenaar herkent ons nog en begroet ons vriendelijk. Co neemt de mixed grill en Jeroen de kleftiko (lamsbout). Het smaakt prima en we krijgen nog een ouzootje en een klein glaasje chocolade mousse van het huis.

Weer terug in het hotel gaan we bij John aan de bar een glaasje doen en praten we even verder bij. Daarmee eindigt weer een prima dag op Samos!