Van Apollo Bay naar Phillip Island

Vandaag wordt weer een dagje reizen. We pakken de koffers in, checken uit bij het motel en lopen dan eerst naar de bakker voor ontbijt. De lucht ziet er deze ochtend een stuk beter uit. Veel meer blauw en wat zon, alleen is het nog wel fris buiten.

De reis gaat verder oostwaarts, waarbij we eerst het laatste stuk van de Great Ocean Road afmaken. Hadden we al verteld dat deze weg is aangelegd door soldaten die terugkeerden van de Eerste Wereldoorlog? Het is een eerbetoon aan hun gevallen mede-soldaten en daarmee het grootste oorlogsmonument ter wereld. De bouw ervan begon in 1918 en de weg werd officieel geopend in 1932.

Op het stuk tussen Apollo Bay en Torquay merk je pas goed wat een klus de aanleg van deze weg moet zijn geweest. Hij is uitgehakt in de rotswanden van heuvels die bijna loodrecht de oceaan in lopen. De reis gaat daarom ook niet bepaald snel. Na twee uur rijden zijn we pas 80 kilometer verder.

Hierna rijden we door naar Queenscliff, waar we de ferry nemen naar Sorrento op het Mornington Peninsula. Daarmee omzeilen we Melbourne, waar we deze vakantie gaan eindigen. De ferry gaat één keer per uur, op het hele uur. Het lijkt er eerst op dat we de boot van één uur makkelijk gaan halen, maar omdat dit stuk van de route bijna helemaal door de bebouwde kom gaat, met vooral veel rotondes en ook nog een paar langzame voorgangers, lopen we de boot bijna mis.

De veerboot vaart in 40 minuten naar de overkant en bovenop het dek hebben we mooi uitzicht op de Port Phillip Bay en de Bass Strait. In de verte zien we schimmen van de skyline van Melbourne. Verder zeilt er een meeuw met de boot mee, die bijna zonder zijn vleugels te hoeven bewegen boven het dek blijft hangen, op zoek naar hapjes die de schoolkinderen mogelijk achterlaten. Als we dichter bij de overkant komen, zien we daar de luxe villa’s van Sorrento en Portsea. Hier hebben de welgstelden uit Melbourne waarschijnlijk een tweede woning. Helaas ontdekken we geen dolfijnen, die hier wel voorkomen.

We parkeren de auto even in Sorrento om wat plaatjes te schieten van de boot en we eten er meteen een lichte lunch. Daarna gaan we snel verder naar onze eindbestemming van vandaag: Phillip Island. Omdat de route hier wat lastig is, zet Co de gratis Nokia routeplanner aan. Deze leidt ons keurig over het drukke schiereiland naar de Bass Highway. Hier kunnen we eindelijk weer eens 100km per uur rijden en schieten we snel op. Bij San Remo gaan we de brug over naar Phillip Island en dan is het nog een half uurtje naar de hoofdstad Cowes.

Ons appartement ligt aan de boulevard van Cowes. We hebben geluk en krijgen er één aan de voorkant, met balkon en met uitzicht op het strand, de zee en de palmbomen. Hartstikke mooi! Het is lekker ruim met een aparte woonkeuken en een bubbelbad in de badkamer. We maken meteen gebruik van het balkon, want de zon is inmiddels volop doorgekomen en we durven daar wel even in te zitten zonder zonnebrand gesmeerd te hebben.

Dan krijgen we toch wel trek en gaan we op zoek naar wat te eten in Cowes. Het valt op dat er heel wat restaurants gesloten zijn. Het is duidelijk nog geen hoogseizoen en ook geen weekend, dus zullen er minder toeristen zijn dan normaal. Uiteindelijk valt ons oog op een Mexicaans restaurant en daar is het goed toeven. De serveerster is alleen vanavond en heeft het dus behoorlijk druk. We delen een voorgerecht en een toetje. Met ieder een eigen hoofdgerecht is dat meer dan voldoende.

Morgen gaan we op verkenning hier. Eens kijken of er opties zijn om morgenavond de pinguins te kunnen zien, zonder de prijzige tour waarbij niet gefotografeerd mag worden (ook niet zonder flits).

toegift: Voor wie ook blijft smelten voor die schatjes: