Woensdag 10 november 2010

DSCF0415_resizeCo en Jeroen in Wonderland

We openen de gordijnen en helaas het blijkt bewolkt te zijn. De temperatuur is wel goed maar er wordt ook regen verwacht. Eerst maar eens douchen en aankleden. We besluiten weer het ontbijt hier te nemen en dan de lunch over te slaan, omdat we dan waarschijnlijk aan het wandelen zijn.

Na het ontbijt stappen we in de auto en rijden naar de “Wonderland Carpark”, één van de parkeerplaatsen om te wandelen naar de uitstekende rotspunt “the Pinnacle”.  Van waar wij parkeren is de wandeling wel het langst, maar hier komen we door het deel dat “The Grand Canyon” wordt genoemd. Dit stuk is zeker de moeite waard. Je voelt je gewoon klein tussen die rotswanden.

De wandeling kent weer zeer diverse stukken van krap tussen rotswanden door tot brede open vlaktes. De rotsen hebben vaak vreemde vormen en sommige kun je een naam geven omdat ze op iets lijken. Veel rotsen ogen als slecht op elkaar gestapelde stenen en je vraagt je af wanneer de boel naar beneden dondert.

Het is weer flink klimmen en eigenlijk zijn we nu wel blij dat we geen felle zon hebben. Dat zou de wandeling een stuk zwaarder gemaakt hebben. Via  “Silent Street” en een nauwe doorgang komen we uiteindelijk op de Pinnacle aan. Het uitzicht is weer prachtig.

Voor de terugweg kunnen we kiezen uit dezelfde weg of een andere route die wel langer is. We kiezen het laatste en genieten nog langer van die vreemde rotspartijen. Nu begint het licht te regenen, maar gezien de lichte lucht verwachten we dat het niet lang zal duren. Het regent inderdaad maar kort maar als we bij de auto zijn gaat het weer regenen. We besluiten toch naar de volgende wandelplek te rijden en dan te kijken hoe het er dan voor staat. Dat is een korte wandeling naar de Lakeview Lookout, waar je mooi uitzicht hebt over het stuwmeer beneden.

MINOLTA DIGITAL CAMERADe laatste wandelplek is “Silverband Falls” en inmiddels is het weer droog, dus we gaan erop uit. Deze wandeling gaat door een bosrijk gebied en aan veel bomen is te zien dat er brand geweest is een aantal jaren geleden. Er zitten onwijs veel vogels in de bomen, die ook nog eens veel herrie maken. De waterval is niet erg breed (wellicht wel na veel regenval) maar het bijzondere is dat er onderaan geen plas of meertje is waaruit het water verder gaat als riviertje. Het water verdwijnt door de stenen ondergronds en komt pas later weer als beekje bovengronds.

Na deze wandeling rijden we naar het Brambuk Centre waar o.a. een tentoonstelling is over de Aboriginal cultuur in de Grampians (of Gariwerd, op z’n Aboriginals). Zo wordt bijvoorbeeld ook uitgelegd dat de Aboriginals werken met 6 jaargetijden en dat deze afgestemd zijn op periodes waarin een bepaald weertype een rol speelt. Ook worden de Europese immigranten weer niet gespaard in de manier waarop ze dit continent hebben overgenomen (en terecht).

In de shop van het Brambuk kopen we een boekje over het Australische wildlife en nemen we een colaatje. Daarna gaan we terug naar ons motel. We gaan te voet naar het centrumpje van Halls Gap om te kijken waar we zullen gaan eten. Onze keus valt op The Kookaburra Bar en Bistro. Het menu spreekt ons aan maar we zijn nog te vroeg. Dus we lopen door naar de winkels en kopen 2 nieuwe knuffels voor onze collectie: een Echidna en een Bilby. Die brengen we naar ons motel en daarna gaan we naar het restaurant. We zien al veel auto’s staan en al snel wordt duidelijk dat het een populaDSCF0422_resizeir restaurant is. We hebben echt geluk dat we nog een tafeltje kunnen krijgen maar er wordt bij gezegd dat we snel moeten bestellen. Geen probleem want we weten eigenlijk al wat we willen: kangoeroe filet met een saus van gecarameliseerde port met mosterd.

Het eten is echt voortreffelijk en ook de klassieke crême brulée is heerlijk. We snappen nu dus wel dat het restaurant ondertussen helemaal vol zit. Meerdere keren worden mensen teleurgesteld dat er geen tafel meer beschikbaar is.

We gaan terug naar het motel en lopen nog even door naar het veld achter de parkeerplaats. Daar zijn werkelijk heel veel kangoeroes en twee zijn er aan het vechten. Dat lijkt op een kickbox wedstrijd: slaan en schoppen.

Morgen weer door. We hebben genoten van The Grampians.