Vrijdag 18 maart 2016
We worden al voor de wekker wakker als we de baai van La Spezia binnenlopen. De opkomende zon staat vrolijk op ons balkon te schijnen. Dit is de thuishaven van de Italiaanse marine en dat is duidelijk te zien aan het aantal schepen dat hier ligt. Achter de stad kijken we uit over de heuvels van Ligurië en daar weer achter zijn de besneeuwde toppen van de Apennijnen zichtbaar. Mooi!
Om 7:30 uur gaan we naar het ontbijt, dan hebben we nog ruim voldoende tijd voor de start van de excursie om 8:45 uur. Dit keer hoeven we niet ergens op het schip te verzamelen, maar mag iedereen tegelijk naar de uitgang. Nou, dat levert natuurlijk een enorme mensenmassa op. Eenmaal op de kade staan daar de medewerkers van de tourdesk en krijg je je busnummer te horen. Wij krijgen nummer 8 en dat betekent dat we direct weer aan boord gaan van een andere boot. De excursie van vandaag vindt namelijk helemaal per boot plaats. Daarover waren we al geïnformeerd. Eerder ging men dan met de trein terug naar La Spezia.
Er is gelukkig nog plek op het bovendek buiten. Het is heerlijk weer, strakblauwe lucht en amper wind. Voor een eventuele frisse zeewind hebben we toch maar een trui meegenomen. Van onze gids Diego krijgen we een audio-guide met een oortje. Er zijn namelijk wel 5 of 6 talen aan boord en zo kan iedere gids in zijn eigen taal direct in je oor praten.
De eerst stop van vandaag is Porto Venere. Dit plaatsje ligt aan het begin van de baai van La Spezia. De gekleurde huizen aan de haven maken het een pittoresk plaatsje. De vesting dateert al van de 12e eeuw. We krijgen een korte rondleiding van de gids tot aan de kerk van San Pietro. Deze ligt op een rotspunt bij de zee en was een inspiratiebron voor dichters als Byron en Shelley, zo vertelt het verhaal. Deze streek heet ook wel de “Golf van de poëzie”. Daarna hebben we drie kwartier vrije tijd om rond te lopen. We klimmen omhoog bij de kerk en lopen door nog wat (trap)straatjes terug naar de haven van Porto Venere.
Dan gaat onze boot verder en komen we echt in het gebied van Cinque Terre, de vijf vissersplaatsjes die tot Unesco werelderfgoed behoren. We zullen er twee van de vijf bezoeken en de andere drie kunnen we in het voorbij varen bewonderen. Het eerste plekje is Riomaggiore. Dit dorpje is verbonden met het volgende dorpje Manarola, door de Via dell’Amore, een wandelpad langs de rotsen boven de zee. Voorheen waren de dorpjes zo geïsoleerd dat er nauwelijks werd getrouwd met iemand uit de andere plek. Voor de aanleg van de treinbaan in de jaren ’20 werd het pad aangelegd en de bewoners waren er zo blij mee dat ze vroegen of het kon blijven bestaan. Alle dorpjes zijn vandaag de dag nog steeds geïsoleerd door hun ligging tegen de steile rotswanden. Ze zijn slechts bereikbaar via één autoweg, een spoorbaan, wandelpaden of natuurlijk per boot. We zien ook een helikopter druk in de weer. Zo verplaatst men hier het gemakkelijkst (bouw)materialen.
We passeren het derde plaatsje, Corniglia, het enige dorpje van Cinque Terre dat niet aan de kust ligt, maar bovenop een heuvel. De bewoners moeten hier dus nog meer klimmen en klauteren dan in de andere plekjes. Het vierde dorpje is Vernazza en hier legt onze boot weer aan. We krijgen er de nodige vrije tijd om rond te lopen. Onze gids vertelt bij aankomst wel heel erg vaak hoe laat we bij de boot terug moeten zijn. Z’n microfoon staat namelijk continue open en hij spreekt aan land iedereen persoonlijk aan, wat we dus met z’n allen weer horen in onze oortjes. Voor de grap vragen we daarom bij het van boord gaan nog even expliciet aan hem hoe laat we nou ook alweer terug bij de boot moeten zijn. Enigszins geïrriteerd zegt hij 12:30 uur, en ziet ons dan in lachen uitbarsten. Ach ja, je had erbij moeten zijn. Bij een barretje halen we twee cola’s en een paar lekkere broodjes. Die kunnen we lekker buiten op het terras opeten. Het barretje is alleen zo klein dat er geen toilet is. Daarvoor worden we naar het station verwezen. Via de smalle straatjes komen we daar uit. Wachten voor een foto van de trein heeft echter geen zin, omdat die 45 minuten vertraagd is. We wandelen dus weer terug naar de boot om op tijd te zijn voor vertrek.
Dan komen we aan in Monterosso, het vijfde dorpje van Cinque Terre. Hier krijgen we twee uur vrije tijd, zodat er voldoende gelegenheid is om te lunchen. We verkennen het oude gedeelte van dit dorp en gaan bij een kleine pizzeria aan tafel. Ondanks dat we het kleine formaat pizza bestellen, komen er toch twee enorme borden uit de keuken Met de echte Italiaanse dunne bodem is dat echter geen probleem. Daarna wandelen we nog door de tunnel naar het nieuwe gedeelte van Monterosso, met een lange promenade langs het strand. En dan is het alweer tijd voor de boot terug.
De kapitein vaart op de terugweg nog een keer heel dicht langs alle dorpjes, voor een foto in de middagzon. En ook varen we heel dicht langs de steile rotswanden. Gelukkig niet té dicht… En dan komt uiteindelijk om 16:30 uur de Costa Diadema weer in zicht. Wat een heerlijk dagje varen was dit zo. Hebben we toch nog een soort van extra zeedag gehad.
Aan boord frissen we ons even op en gaan dan nog bij de poolbar een drankje halen voor het diner. En dan is het weer smullen geblazen in het restaurant. Dit keer hebben onze obers het wel heel erg rustig, want wij zijn de enige tafel die uit hun “wijk”, die is komen opdagen. Zo hebben we wat extra tijd om met ze te babbelen. Vandaag staat de cheesecake als toetje op het menu, dus dat is weer een feestje.
Nog even een bestelde foto ophalen en informeren naar een poloshirt in de shop en dan gaan we weer een cocktailtje drinken. Nieuw deze reis is de Baileys Banana Colada. Erg lekker hoor! Net een milkshake.