Dag 15, donderdag 3 juli 2009. Eén dag, twee dagen.

DSCF6539

Het is half 8 als we opstaan en als we naar buiten kijken zien we al mensen langs de weg zitten voor de parade van de “stampede” die om 9 uur van start gaat. We hebben geen idee hoelang het zal duren voordat de parade bij ons in de buurt komt, maar omdat we het vanuit het raam kunnen zien, gaan we eerst de koffers deels reorganiseren. Alles moet weer compacter ingepakt om in het vliegtuig mee te kunnen.

Om half 10 zien we werkelijk delen van de parade en we gaan naar beneden om langs de weg te  kijken. Ondanks dat het druk is hebben we toch nog een mooi plekje. We maken enthousiast foto’s zonder te weten hoe lang de parade duurt. Er zit van alles bij: cowboys, indianen, politie te paard, bedrijven, showbands, veel doedelzakken, praalwagens, koetsen, oldtimers…, noem maar op. En ook Mustangs, Mark!

Meermaals denken we dat de stoet voorbij is, maar steeds blijkt er meer te zijn. Omdat er veel paarden meelopen, rijden er in de stoet ook bezemwagens mee. Steeds per twee waarvan één als een beest is uitgedost (paard of koe). De bergen paardenpoep worden omgezet in een mooie bruine dikke streep over het wegdek. Maar ach, dat hoort erbij. Ook het leger is vertegenwoordigd met een drietal tanks. Er loopt geen showband bij, maar dat zou ook geen zin hebben. Het zware motorgeluid weerklinkt stevig tussen de hoge gebouwen. Regelmatig laten de tanks zien dat ze met die rupsbanden om hun as kunnen draaien en daarna gevel ze vol gas naar de volgende kruising.

Het is al over 11 uur en we besluiten maar verder te gaan met inpakken om niet te hoeven haasten. De stoet trekt nog steeds voorbij. Kwart voor 12 staan we bij de receptie en laten de koffers nog even opslaan. We eten een broodje bij de Subway en maken dan een laatste rondje door de stad. Rond 2 uur rijden we richting de luchthaven. Vroeg, dat wel, maar we weten niet wat ons onderweg te wachten staat en wij zijn liever te vroeg dan te laat. Het is in het begin inderdaad heel druk op de weg. De huurauto kunnen we op het vliegveld inleveren in de parkeergarage. Een mannetje loopt er even snel omheen en zegt dat alles in orde is.

De luchthaven is niet zo groot als Schiphol en de incheckbalie voor onze vlucht is nog dicht. We hoeven echter niet lang te wachten en dan kunnen we de koffers inleveren. De stoelen hadden we al gereserveerd bij het online inchecken gisteren. We gaan door de veiligheidscheck (Co wordt driftig gefouilleerd) en lopen langs de shops. We bestellen nog wat te eten en proberen met de laptop of er internet is. Dat is er én het is gratis, dus kijken we nog even snel naar het laatste nieuws.DSCF6508

De vlucht verloopt volgens schema, alleen hebben we geen keuze meer voor de maaltijd. Ook de film hapert in het begin een beetje, maar een kopje thee met een Cointreau maakt alles weer goed. 😉 Bij Nederland aangekomen, maken we enorme omweg over het land, waarbij Jeroen een beetje misselijk wordt. Gelukkig kan de kotszak opgeborgen blijven. Eenmaal op Schiphol zijn we snel door de paspoortcontole heen. Ook de koffers hebben er zin in en we staan al snel op het perron op de trein te wachten. Tja, het is ondertussen zaterdag rond half 12. In het vliegtuig wel een beetje geslapen, maar fit voelen we ons niet. Toch moeten we door tot in ieder geval 10 uur ‘s avonds.

Thuis is het onthaal door de katten hartverwarmend. Ze blijven ook een hele tijd erg in de buurt. Het was een fantastische vakantie, maar daarna is het ook weer fijn thuiskomen. We hebben er weer een paar knuffeldieren bij en bijna 2000 foto’s. Avondje kijken??????

One thought on “Dag 15, donderdag 3 juli 2009. Eén dag, twee dagen.

  1. Ad en Carla schreef:

    Welkom thuis!
    Dat wordt nog een hele toer om uit zo’n gigantisch aantal foto’s de mooiste te halen, om te printen of voor in een digitaal fotoboek. Maar we begrijpen heel goed dat het aantal zo uit de hand gelopen is. Je ziet echt de ene ‘ansichtkaart’ na de andere. En álles is de moeite van het fotograferen waard!
    Het was leuk om (in gedachten) weer even in Canada te zijn. Wij gaan over een dag of tien zelf een heel andere kant op, maar dachten de afgelopen weken door jullie leuke blogs regelmatig met weemoed aan onze reis van vorig jaar naar dat prachtige Canada.
    Ad en Carla

Comments are closed.