We hebben lekker geslapen in onze lodge en ontwaken in een halfbewolkt Jasper. Het menu van het weerbericht is hier praktisch altijd hetzelfde: a mix of sun and cloud. Je merkt wel dat je hier hoog in de bergen zit, want het is best fris. We ontbijten in één van de vijf (!) restaurants in het hoofdgebouw en gaan dan weer op pad. De bestemming van vandaag is de Maligne Valley.
Bijna meteen na het verlaten van de lodge komen we een grazend hert langs de kant van de weg tegen. Er staat al een auto vóór ons te kijken en te fotograferen. Het is een white tailed deer. Nog maar een paar kilometer verderop verschijnt plotseling nummer twee in de berm. We zijn er niet helemaal zeker van welk soort hert dit is. We denken een elk (wapiti). Oordeel zelf, de foto staat in het album. We rijden verder op Maligne Valley Road en de eerste stop is de Maligne Canyon. Hier gaat de Maligne rivier heel diep door een nauwe kloof. Er loopt een pad waarbij je op verschillende punten uitzicht hebt in de kloof. De volgende stop is Medicine Lake. Een groot meer, dat eigenlijk een overstort is van de ondergrondse rivier. In de zomer is het meer vol vanwege al het smeltwater. In oktober zakt het peil soms zover dat het meer helemaal verdwenen is. De Indianen dachten vroeger dat hier sprake was van tovenaarij omdat niemand kon verklaren waar het water vandaan kwam of waar het heen ging. We rijden weer verder en na 43 km komen we aan het einde van de weg bij Maligne Lake. Het 22 km lange meer ligt in een schitterende omgeving met bergen rondom.
We maken hier een aantal wandelingen. We beginnen met de Mary Schäfer Loop, die heel eenvoudig een stuk langs het meer gaat en door het omringende bos terug. Daar komen we opnieuw twee herten tegen! Terug bij het meer, besluiten we eerst even te gaan lunchen in het restaurant. We raken nu toch wel heel benieuwd naar die beren hier! Op het kaartje zien we bij de Opal Hills Loop een beertje getekend. We besluiten daarom van dat pad nog een stuk te gaan lopen. Dat gaat pittig steil omhoog door het bos, in totaal zo’n 460 meter hoogteverschil. De conditie van Jeroen blijkt niet veel verbeterd, nu hij naar zijn werk kan fietsen… Co doet het beter met zijn crosstrainer ervaring. We lopen met de camera’s paraat voor de beren, maar komen alleen een schattige eekhoorn tegen. Op het moment dat we willen omkeren, komen we een Engels stel tegen. Zij zijn verderop een moederbeer met jong tegengekomen. We besluiten daarom toch nog wat verder omhoog te lopen, tot de alpenweide. Na een tijdje zwalkt Jeroen echter als een Rosa Mota over het pad omhoog en besluiten we definitief om weer af te dalen. Daar worden we nog vrolijk begroet door een golden-mantled ground squirrel, maar we hebben dus geen beren gezien! Jammer, maar helaas. We tanken nog even bij in het restaurant en stappen dan in de auto voor de terugreis naar Jasper. Note: dit stukje is door Jeroen geschreven!
Vlak voordat we het dorp in rijden, zien we heel hele familie hert aan het grazen. We stoppen even op de vluchtstrook voor een paar foto’s (stomme toeristen!). Daarna gaan we het dorp in om wat rond te kijken, te winkelen en wat te eten. Dat laatste wordt een pizza. We zien ook weer giga lange goederentreinen staan en de passagierstrein Rocky Mountaineer is zojuist aangekomen. De lucht is inmiddels praktisch wolkenloos en je hebt nu onbelemmerd zicht op alle bergtoppen rondom Jasper.
Eenmaal terug bij de lodge maken we nog even een korte wandeling om van het avonduitzicht te genieten en kruipen daarna op de bank bij een knappend haardvuurtje. Wat zullen we lekker slapen!